اپرای عامه پسند در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ­ها و مکان­ های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ­ی از آن­ها زاجو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn1|(Zaju]])ی شمالی مربوط به دوران سلسله ­ی یوان، و اُپرای جنوبی در سلسله ­ی مینگ است. از حدود سال ­های دهه­ ی1560 میلادی، شاخه ­ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn2|(Kunshan]])توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط دوران سلسله­ ی چینگ به اُپرای مسلط کونچو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn3|(Kunqu]]) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران­ های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه­ ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آن­ ها حتی در [[پکن]] روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn4|(Anhui]])، در آغاز سال­ های دهه ی 1790 میلادی، برنامه ­های خود را روی سِن­ های [[پکن]] اجرا کردند. این گروه­ های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn5|(Han]]) از استان خوبِی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn6|(Hubei]])، و با تلفیق ملودی­ ها و سبک­ های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَن­سی[[اپرای عامه پسند در چین#%20edn1|[i]]]، هم­ چنین با استفاده از ملودی­ های تعدادی از اُپرا­های محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف [[پکن]] و به جریان اصلی اُپرای سنتی [[چین]] تبدیل شده است. (جانگ چی جی ،منتشر نشده)<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>
در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ­ها و مکان­ های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ­ی از آن­ها زاجو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn1|(Zaju]])ی شمالی مربوط به دوران سلسله ­ی یوان، و اُپرای جنوبی در سلسله ­ی مینگ است. از حدود سال ­های دهه­ ی1560 میلادی، شاخه ­ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn2|(Kunshan]])توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط دوران سلسله­ ی چینگ به اُپرای مسلط کونچو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn3|(Kunqu]]) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران­ های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه­ ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آن­ ها حتی در [[پکن]] روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn4|(Anhui]])، در آغاز سال­ های دهه ی 1790 میلادی، برنامه ­های خود را روی سِن­ های [[پکن]] اجرا کردند. این گروه­ های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn5|(Han]]) از استان خوبِی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn6|(Hubei]])، و با تلفیق ملودی­ ها و سبک­ های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَن­سی[[اپرای عامه پسند در چین#%20edn1|[i]]]، هم­ چنین با استفاده از ملودی­ های تعدادی از اُپرا­های محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف [[پکن]] و به جریان اصلی اُپرای سنتی [[چین]] تبدیل شده است. (جانگ چی جی ،منتشر نشده)<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>


نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[صورت گرایی در هنر چینی]]، [[نماد گرایی در هنر چینی|نمادگرایی در هنر چینی]]، [[الهام گیری هنرمند چینی]]، [[موسیقی سنتی چین]]، [[تاریخ موسیقی چینی]]، [[هنر تئاتر مدرن چین|هنر تثاتر مدرن چین]]، [[هنر اپرای سنتی چینی|هنر اپرای سنتی چین]]
== نیز نگاه کنید به ==
 
* [[هنر در چین]]
* [[صورت گرایی در هنر چینی]]
* [[نماد گرایی در هنر چینی|نمادگرایی در هنر چینی]]
* [[الهام گیری هنرمند چینی]]
* [[موسیقی سنتی چین]]
* [[تاریخ موسیقی چینی]]
* [[هنر تئاتر مدرن چین|هنر تثاتر مدرن چین]]
* [[هنر اپرای سنتی چینی|هنر اپرای سنتی چین]]


= پاورقی =
= پاورقی =

نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۵


در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ­ها و مکان­ های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ­ی از آن­ها زاجو(Zaju)ی شمالی مربوط به دوران سلسله ­ی یوان، و اُپرای جنوبی در سلسله ­ی مینگ است. از حدود سال ­های دهه­ ی1560 میلادی، شاخه ­ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان(Kunshan)توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط دوران سلسله­ ی چینگ به اُپرای مسلط کونچو(Kunqu) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران­ های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه­ ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آن­ ها حتی در پکن روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی(Anhui)، در آغاز سال­ های دهه ی 1790 میلادی، برنامه ­های خود را روی سِن­ های پکن اجرا کردند. این گروه­ های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن(Han) از استان خوبِی(Hubei)، و با تلفیق ملودی­ ها و سبک­ های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَن­سی[i]، هم­ چنین با استفاده از ملودی­ های تعدادی از اُپرا­های محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف پکن و به جریان اصلی اُپرای سنتی چین تبدیل شده است. (جانگ چی جی ،منتشر نشده)[۱]

نیز نگاه کنید به

پاورقی

[i] - Xaanxi  نام استانی در چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .