شخصیت های مسلمان دوران سلسله مینگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
دوران حاكمیت [[سلسله مینگ]] هم دوران مهمی برای رشد قوم خوی بود. | |||
اولا، در [[سلسله مینگ]] بود كه تعدادی از شخصیت های مهم مسلمان همچون جِنگ خِه، خَی‌رویی( Hai Rui)، مقام عالیرتبه‌ی عادل و درستكار، لیجی(Li Zhi)، اندیشمند، تاریخدان و ادیب معروف [[چین]]، خودنگجو(Hu Deng Zhou)، بینانگذار [[آموزش مسجدی در چین|آموزش مسجدی]]، وانگ‌دَی‌یو(Wang Dai Yu)، متفکر و اندیشمند بزرگ را می توان نام برد. | |||
ثانیا، اگرچه تا دوران [[سلسله یوان]]، اكثر قریب به اتفاق مسلمانان نام‌های معمولی اسلامی و یا اسامی عربی، فارسی و تركی خود را حفظ كرده بودند، ولی در دوران [[سلسله مینگ]] نام و نام‌خانوادگی مسلمانان به اسامی چینی تبدیل شد. | |||
در اواخر دودمان مینگ و اوایل دودمان | ثالثا، در بین شخصیت های برجسته‌ی مسلمان در [[سلسله مینگ]]، تعداد شخصیتها و مقامات عالی رتبه ی نظامی بیش از سایر مقامات بود. | ||
جو یوانجانگ(Zhu Yuang Zhang)، نخستین امپراتور [[سلسله مینگ]]، برحسب جایگاه و نقش مسلمانان در آن زمان، بسیاری از افسران و ژنرال های مسلمان را به کار گرفت. در آن زمان ده ژنرال عالیرتبه از جمله چانگ‌یوچون(Chang Yu Chun)، خو دَخی(Hu Da Hai)، خو دِجی( Hu De Ji)، دِنگ‌دِشینگ(Deng De Xing)، مو اینگ(Mu Ying)، لان‌یو(Lan Yu)، فنگ‌شنگ(Feng Sheng)، فنگ‌گوِه یونگ(Feng Guo Yong)، همگی مسلمان و از نژاد خوی بودند. | |||
در اواخر [[سلسله مینگ|دودمان مینگ]] و اوایل [[سلسله چینگ|دودمان چینگ]]، در روند توسعه ی اسلام و [[مسلمانان قوم هویی(خویی) در چین|جامعه ی مسلمانان خویی]]، سه پدیده ی مهم به وقوع پیوست: 1) شکل گیری [[جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین|مکتب های صوفیانه]] در شمال غربی [[چین]]؛ 2) آغاز [[آموزش مسجدی در چین|آموزش و پرورش مسجدی در چین]]؛ 3) آغاز تألیف کتاب ها و آثار اسلامی به [[زبان چینی]]<ref>وانگ فنگ(2007)، پژوهش های افکار فلسفی چهار مترجم و نویسندهی بزرگ مسلمان چینی در [[سلسله مینگ|دوران سلسله های مینگ]] و [[سلسله چینگ|چینگ]]، مرکز پژوهش های ملت هوی، دانشگاه نینگ شیا. </ref><ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص787</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[اسلام در چین]] | |||
* [[شخصیت های مهم و تاثیرگذار مسلمان در چین]] | |||
* [[سلسله مینگ]] | |||
* [[آموزش مسجدی در چین]] | |||
* [[جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین]] | |||
* [[مسلمانان قوم هویی(خویی) در چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۴
دوران حاكمیت سلسله مینگ هم دوران مهمی برای رشد قوم خوی بود.
اولا، در سلسله مینگ بود كه تعدادی از شخصیت های مهم مسلمان همچون جِنگ خِه، خَی‌رویی( Hai Rui)، مقام عالیرتبه‌ی عادل و درستكار، لیجی(Li Zhi)، اندیشمند، تاریخدان و ادیب معروف چین، خودنگجو(Hu Deng Zhou)، بینانگذار آموزش مسجدی، وانگ‌دَی‌یو(Wang Dai Yu)، متفکر و اندیشمند بزرگ را می توان نام برد.
ثانیا، اگرچه تا دوران سلسله یوان، اكثر قریب به اتفاق مسلمانان نام‌های معمولی اسلامی و یا اسامی عربی، فارسی و تركی خود را حفظ كرده بودند، ولی در دوران سلسله مینگ نام و نام‌خانوادگی مسلمانان به اسامی چینی تبدیل شد.
ثالثا، در بین شخصیت های برجسته‌ی مسلمان در سلسله مینگ، تعداد شخصیتها و مقامات عالی رتبه ی نظامی بیش از سایر مقامات بود.
جو یوانجانگ(Zhu Yuang Zhang)، نخستین امپراتور سلسله مینگ، برحسب جایگاه و نقش مسلمانان در آن زمان، بسیاری از افسران و ژنرال های مسلمان را به کار گرفت. در آن زمان ده ژنرال عالیرتبه از جمله چانگ‌یوچون(Chang Yu Chun)، خو دَخی(Hu Da Hai)، خو دِجی( Hu De Ji)، دِنگ‌دِشینگ(Deng De Xing)، مو اینگ(Mu Ying)، لان‌یو(Lan Yu)، فنگ‌شنگ(Feng Sheng)، فنگ‌گوِه یونگ(Feng Guo Yong)، همگی مسلمان و از نژاد خوی بودند.
در اواخر دودمان مینگ و اوایل دودمان چینگ، در روند توسعه ی اسلام و جامعه ی مسلمانان خویی، سه پدیده ی مهم به وقوع پیوست: 1) شکل گیری مکتب های صوفیانه در شمال غربی چین؛ 2) آغاز آموزش و پرورش مسجدی در چین؛ 3) آغاز تألیف کتاب ها و آثار اسلامی به زبان چینی[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
- اسلام در چین
- شخصیت های مهم و تاثیرگذار مسلمان در چین
- سلسله مینگ
- آموزش مسجدی در چین
- جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین
- مسلمانان قوم هویی(خویی) در چین
کتابشناسی
- ↑ وانگ فنگ(2007)، پژوهش های افکار فلسفی چهار مترجم و نویسندهی بزرگ مسلمان چینی در دوران سلسله های مینگ و چینگ، مرکز پژوهش های ملت هوی، دانشگاه نینگ شیا.
- ↑ سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص787