صنایع دستی در تونس: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «فرش، گلیم، چرم، ظروف سفالی و چوبی مهم‌ترین صنایع‌دستی تونس است، با ورود هنر گلیم‌بافی ایرانی به تونس این هنر با گلیم‌بافی بربری و بیزانسی درهم آمیخت و گلیم جاودان قیروانی را به وجود آورد (کعاک، ۱۳۸۷: ۲۰۴). صنایع ریسندگی و رنگرزی از گذشته‌ای...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فرش، گلیم، چرم، ظروف سفالی و چوبی مهم‌ترین | [[پرونده:صنایع دستی در تونس.jpg|بندانگشتی|صنایع دستی در تونس]]فرش، گلیم، چرم، ظروف سفالی و چوبی مهم‌ترین [[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی تونس]] است، با ورود هنر گلیم‌بافی ایرانی به [[تونس]] این هنر با گلیم‌بافی بربری و بیزانسی درهم آمیخت و گلیم جاودان قیروانی را به وجود آورد.<ref>کعاک، عثمان (۱۳۸۷). روابط ایران و تونس در گذر زمان؛ ترجمه و تحقیق ستار عودی. تهران: مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی،ص204.</ref> صنایع ریسندگی و رنگرزی از گذشته‌ای دور، به‌ویژه در دوران [[حفصیان در تونس]] رواج داشته است، در [[شهر تونس]] از پنبه وکتان، لباس معروفی به نام «افریقیه» می‌دوختند.<ref>ناصری طاهری، عبدالله (۱۳۷۵). مقدمه‌ای بر تاریخ سیاسی اجتماعی شمال آفریقا از آغاز تا ظهور عثمانی‌ها. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی،ص360.</ref> | ||
صنایع‌دستی تونس صادرات خوبی دارد. تقریبا بیش از یازده درصد از نیروی کار تونس در بخش صنایع‌دستی فعال هستند. شهر قیروان مرکز تولید فرش و صنایع وابسته به آن است و گلیم‌های | [[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی تونس]] صادرات خوبی دارد. تقریبا بیش از یازده درصد از نیروی کار [[تونس]] در بخش [[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی]] فعال هستند. شهر قیروان مرکز تولید فرش و صنایع وابسته به آن است و گلیم‌های زیبایی در این شهر بافته می‌شود. [[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی]] چوبی و سفال [[تونس]] پیشرفت بسیار خوبی داشته است و شهر [[نابل تونس|نابل]] از مهم‌ترین مراکز ساخت کالاهای چوبی و سفالی است.کارگاه‌ها و فروشگاه‌های متعدد[[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی]] در [[نابل تونس|نابل]] بسیاری از گردشگران خارجی را به خود جلب می‌کند. دیگر شهرهای [[تونس]]، مانند بنزرت به بافتن فرش و گلیم‌های دستی معروف است و جاجیم و سفال جزیره جربه نیز از کیفیت و شهرت خوبی برخوردار است، بیشتر پارچه‌های ابریشمی و صنایع پوست در پایتخت تولید می‌شود. | ||
انواع [[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی]] زینتی نیز در شهرهای [[تونس]]، مکنین و جربه تولید می‌شوند. ساخت طلا، به‌ویژه طلای سفید در شهر مهدیه رایج است. وزارت تجارت و [[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی تونس]] مهم‌ترین نهاد دولتی برای اجرای سیاست‌های حمایتی و گسترش و تولید [[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی]] است.گردشگری خدمت بزرگی به پیشرفت [[صنایع دستی در تونس|صنایع‌دستی تونس]] می‌کند.<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ [[تونس]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی], ص 230.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
*[[صنایع دستی و تجارت فرهنگی در چین|صنایع دستی در چین]] | |||
*[[صنایع دستی در روسیه]] | |||
*[[صنایع دستی افغانستان|صنایع دستی در افغانستان]] | |||
*[[صنایع دستی در کوبا]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۴
فرش، گلیم، چرم، ظروف سفالی و چوبی مهم‌ترین صنایع‌دستی تونس است، با ورود هنر گلیم‌بافی ایرانی به تونس این هنر با گلیم‌بافی بربری و بیزانسی درهم آمیخت و گلیم جاودان قیروانی را به وجود آورد.[۱] صنایع ریسندگی و رنگرزی از گذشته‌ای دور، به‌ویژه در دوران حفصیان در تونس رواج داشته است، در شهر تونس از پنبه وکتان، لباس معروفی به نام «افریقیه» می‌دوختند.[۲]
صنایع‌دستی تونس صادرات خوبی دارد. تقریبا بیش از یازده درصد از نیروی کار تونس در بخش صنایع‌دستی فعال هستند. شهر قیروان مرکز تولید فرش و صنایع وابسته به آن است و گلیم‌های زیبایی در این شهر بافته می‌شود. صنایع‌دستی چوبی و سفال تونس پیشرفت بسیار خوبی داشته است و شهر نابل از مهم‌ترین مراکز ساخت کالاهای چوبی و سفالی است.کارگاه‌ها و فروشگاه‌های متعددصنایع‌دستی در نابل بسیاری از گردشگران خارجی را به خود جلب می‌کند. دیگر شهرهای تونس، مانند بنزرت به بافتن فرش و گلیم‌های دستی معروف است و جاجیم و سفال جزیره جربه نیز از کیفیت و شهرت خوبی برخوردار است، بیشتر پارچه‌های ابریشمی و صنایع پوست در پایتخت تولید می‌شود.
انواع صنایع‌دستی زینتی نیز در شهرهای تونس، مکنین و جربه تولید می‌شوند. ساخت طلا، به‌ویژه طلای سفید در شهر مهدیه رایج است. وزارت تجارت و صنایع‌دستی تونس مهم‌ترین نهاد دولتی برای اجرای سیاست‌های حمایتی و گسترش و تولید صنایع‌دستی است.گردشگری خدمت بزرگی به پیشرفت صنایع‌دستی تونس می‌کند.[۳]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ کعاک، عثمان (۱۳۸۷). روابط ایران و تونس در گذر زمان؛ ترجمه و تحقیق ستار عودی. تهران: مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی،ص204.
- ↑ ناصری طاهری، عبدالله (۱۳۷۵). مقدمه‌ای بر تاریخ سیاسی اجتماعی شمال آفریقا از آغاز تا ظهور عثمانی‌ها. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی،ص360.
- ↑ عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص 230.