آموزش عالی ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
دانشگاه که به آن دایگاکو (大学/Daigaku) گفته می‌شود، نهاد آموزشی محور در [[آموزش عالی ژاپن|آموزش عالی]] است. معمولا این دانشگاه‌ها دارای چندین دانشکده هستند و دانشجویان عموما با گذراندن دوره چهار ساله و تعداد واحدهای مشخص در مقطع کارشناسی از آن دانش آموخته می‌شوند. دانش آموختگان مقطع کارشناسی برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر می‌توانند وارد دایگاکوئین (大学院/Daigakuin) بشوند که برخی از دانشگاه‌ها خود دایگاکوئین دارند و برخی ندارند. نیز دانشگاه‌هایی هستند که بدون داشتند مقطع کارشناسی تنها در زمره دایگاکوئین قرار می‌گیرند، هر چند در نهایت همه جزو دانشگاه دسته بندی می‌شوند. با استناد به «کتاب آمار [[ژاپن]] 2021»، در سال 2019 تعداد دانشگاه‌های [[ژاپن]] 786 واحد است که 86 واحد آن ملی، 93 واحد آن عمومی و 607 واحد آن خصوصی بود. تعداد دانشجویان شاغل به تحصیل در همین سال 1625573 نفر دانشجوی پسر و 1293095 نفر دانشجوی دختر بود.<ref name=":3" /> تعداد کادر آموزشی این دانشگاه‌ها در این سال 187862 نفر شامل 140244 نفر مرد و 47618 نفر زن بود.<ref name=":3" /> | دانشگاه که به آن دایگاکو (大学/Daigaku) گفته می‌شود، نهاد آموزشی محور در [[آموزش عالی ژاپن|آموزش عالی]] است. معمولا این دانشگاه‌ها دارای چندین دانشکده هستند و دانشجویان عموما با گذراندن دوره چهار ساله و تعداد واحدهای مشخص در مقطع کارشناسی از آن دانش آموخته می‌شوند. دانش آموختگان مقطع کارشناسی برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر می‌توانند وارد دایگاکوئین (大学院/Daigakuin) بشوند که برخی از دانشگاه‌ها خود دایگاکوئین دارند و برخی ندارند. نیز دانشگاه‌هایی هستند که بدون داشتند مقطع کارشناسی تنها در زمره دایگاکوئین قرار می‌گیرند، هر چند در نهایت همه جزو دانشگاه دسته بندی می‌شوند. با استناد به «کتاب آمار [[ژاپن]] 2021»، در سال 2019 تعداد دانشگاه‌های [[ژاپن]] 786 واحد است که 86 واحد آن ملی، 93 واحد آن عمومی و 607 واحد آن خصوصی بود. تعداد دانشجویان شاغل به تحصیل در همین سال 1625573 نفر دانشجوی پسر و 1293095 نفر دانشجوی دختر بود.<ref name=":3" /> تعداد کادر آموزشی این دانشگاه‌ها در این سال 187862 نفر شامل 140244 نفر مرد و 47618 نفر زن بود.<ref name=":3" /> | ||
مطابق آمار رسمی در سال 2019، حدود 98.8 درصد دانش آموختگان مدارس راهنمایی برای ادامه تحصیل وارد دوره متوسط دوم یا دبیرستان شدند و 51.6 درصد پسران و 57.8 درصد دختران هم بعد از پایان دوره دبیرستان برای ادامه تحصیل به یکی از نهادهای [[آموزش عالی ژاپن|آموزش عالی]] وارد شدند و تحصیل خود را ادامه دادند.<ref>Sōmushō, T (2021). Nihon no Tōkē 2021. Sōmushō Tōkeikyoku. P251.</ref> | مطابق آمار رسمی در سال 2019، حدود 98.8 درصد دانش آموختگان مدارس راهنمایی برای ادامه تحصیل وارد دوره متوسط دوم یا دبیرستان شدند و 51.6 درصد پسران و 57.8 درصد دختران هم بعد از پایان دوره دبیرستان برای ادامه تحصیل به یکی از نهادهای [[آموزش عالی ژاپن|آموزش عالی]] وارد شدند و تحصیل خود را ادامه دادند.<ref>Sōmushō, T (2021). Nihon no Tōkē 2021. Sōmushō Tōkeikyoku. P251.</ref><ref>ماهرپور، روهینا (1402). «نظام آموزشی ژاپن». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. ص.282- 298.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۲
مطابق قانون پایه‌ای آموزش در ژاپن، آموزش عالی که به آن کوتوکیوایکو (高等教育/Kōtō kyōiku) گفته می‌شود، دوره‌ای است که پس از آموزش دوره دوم متوسطه یا دبیرستان قرار می‌گیرد و در طی آن آموزش عمومی و آموزش تخصصی به اندازه کافی داده می‌شود.[۱] آموزش عالی عموما در دانشگاه یا در مدارس تخصص عالی داده می‌شود. بر طبق تقسیم بندی وزارت فرهنگ، آموزش، علوم و تحقیقات ژاپن، مراکز آموزش عالی ژاپن عبارتند از:
آموزشکده یا کالج‌های زیر سه سال که در ژاپنی به آن‌ها تانکی‌دایگاکو (短期大学/Tanki daigaku) می‌گویند. هدف این آموزشکده‌ها تربیت نیروهای متخصص و دارای توانایی لازم برای مشاغل است. با استناد به «کتاب آمار ژاپن 2021»، تعداد این آموزشکده‌ها در سال 2019، 326 واحد بود که از این بین 17 آموزشکده عمومی و 309 آموزشکده خصوصی بود. 13147 نفر دانشجوی پسر و 99366 دانشجوی دختر در این سال در این آموزشکده‌ها مشغول به تحصیل بودند.[۲]
مدارس عالی تخصصی را در ژاپنی کوتوسِنمون‌گاکّو (高等専門学校/Kōtō senmon gakkō) یا به اختصار کوسِن (高専/Kōsen) می‌گویند. این مدارس بر خلاف بقیه مراکز آموزش عالی بعد از دوره دوم متوسطه یا دبیرستان قرار نمی‌گیرند، بلکه دانش‌آموزان دوره اول متوسطه یا دوره راهنمایی می‌توانند مستقیما وارد این مدارس شوند و دوره پنج ساله آن را تمام کنند. این مدارس در پاسخ به نیاز بخش صنعت و اقتصاد ژاپن به نیروی کار بعد از معجزه اقتصادی این کشور در دهه‌های 1950 و 1960 ایجاد شدند. تعداد این مدارس در سال 2019، 57 واحد مدرسه بود که 51 واحد آن ملی، 3 واحد عمومی و 3 واحد هم خصوصی بود. در همین سال در این مدارس 45803 نفر دانشجوی پسر و 11321 نفر دانشجوی دختر مشغول به تحصیل بودند.[۲]
دانشگاه که به آن دایگاکو (大学/Daigaku) گفته می‌شود، نهاد آموزشی محور در آموزش عالی است. معمولا این دانشگاه‌ها دارای چندین دانشکده هستند و دانشجویان عموما با گذراندن دوره چهار ساله و تعداد واحدهای مشخص در مقطع کارشناسی از آن دانش آموخته می‌شوند. دانش آموختگان مقطع کارشناسی برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر می‌توانند وارد دایگاکوئین (大学院/Daigakuin) بشوند که برخی از دانشگاه‌ها خود دایگاکوئین دارند و برخی ندارند. نیز دانشگاه‌هایی هستند که بدون داشتند مقطع کارشناسی تنها در زمره دایگاکوئین قرار می‌گیرند، هر چند در نهایت همه جزو دانشگاه دسته بندی می‌شوند. با استناد به «کتاب آمار ژاپن 2021»، در سال 2019 تعداد دانشگاه‌های ژاپن 786 واحد است که 86 واحد آن ملی، 93 واحد آن عمومی و 607 واحد آن خصوصی بود. تعداد دانشجویان شاغل به تحصیل در همین سال 1625573 نفر دانشجوی پسر و 1293095 نفر دانشجوی دختر بود.[۲] تعداد کادر آموزشی این دانشگاه‌ها در این سال 187862 نفر شامل 140244 نفر مرد و 47618 نفر زن بود.[۲]
مطابق آمار رسمی در سال 2019، حدود 98.8 درصد دانش آموختگان مدارس راهنمایی برای ادامه تحصیل وارد دوره متوسط دوم یا دبیرستان شدند و 51.6 درصد پسران و 57.8 درصد دختران هم بعد از پایان دوره دبیرستان برای ادامه تحصیل به یکی از نهادهای آموزش عالی وارد شدند و تحصیل خود را ادامه دادند.[۳][۴]
نیز نگاه کنید به
- آموزش عالی کانادا
- آموزش عالی روسیه
- آموزش عالی افغانستان
- آموزش عالی تونس
- آموزش عالی کوبا
- آموزش عالی لبنان
- آموزش عالی مصر
- آموزش عالی در چین
- آموزش عالی سنگال
کتابشناسی
- ↑ Kyōiku, k (2021-09-20). Kyōiku kihonhō. Monbukagakushō. https://www.mext.go.jp/b_menu/kihon/about/mext_00003.html P1.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Sōmushō, T (2021). Nihon no Tōkē 2021. Sōmushō Tōkeikyoku. P243.
- ↑ Sōmushō, T (2021). Nihon no Tōkē 2021. Sōmushō Tōkeikyoku. P251.
- ↑ ماهرپور، روهینا (1402). «نظام آموزشی ژاپن». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. ص.282- 298.