ارتفاعات گرجستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
'''كوه ها و آتشفشان ها'''
جمهوری [[گرجستان]] کشوری عمدتاً کوهستانی است. بیش از 80 درصد قلمرو این سرزمین را کوهستان‌ها و تپه ماهورها پوشانده است. [[گرجستان]] بر اساس ویژگی‌های پستی‌ها و بلندی‌های خود به نواحی متفاوت زیر تقسیم می‌شود:


جمهوري [[گرجستان]] كشوري عمدتاً كوهستاني است. بيش از 80 درصد قلمرو اين سرزمين را كوهستان ها و تپه ماهورها پوشانده است. گرجستان بر اساس ويژگي هاي پستي ها و بلندي هاي خود به نواحي متفاوت زير تقسيم مي شود:
در شمال، کوه‌های قفقاز بزرگ چون دیوار عظیمی‌کشیده است. پرتگاه‌های شیب‌دار تیغه‌های کوه‌های دامنه جنوبی، به تدریج به سمت جنوب از ارتفاعشان کاسته می‌شود و به ناحیه تپه‌های کوه پایه‌ای که در حاشیه دشت‌های بین کوهی قرار دارند، تبدیل می‌شود<ref>مارشال لانگ، دیوید و بهزادی، رقیه (1372). گرجی‌ها. تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه] ج.ا.ا، ص14.</ref>.


در شمال، كوه هاي قفقاز بزر گ چون ديوار عظيم ي كشيده است. پرتگاه هاي شيبدار تيغه هاي كوه هاي دامنه جنوبي، به تدريج به سمت جنوب از ارتفاعشان كاسته مي شود و به ناحيه تپه هاي كوه پايه اي كه در حاشيه دشت هاي بين كوهي قرار دارند، تبديل مي شود. (دیوید مارشال لانگ، 1372، ص 14)
در جنوب، رشته کوها و فلات‌های بلندی از سرزمین‌های بلند قفقاز جنوبی قرار دارد (در محدوده [[گرجستان]] «سرزمین‌های بلند [[گرجستان]] جنوبی» نامیده می‌شود)، قسمت تشکیل دهنده آن در شمال، رشته کوه‌های [[چین]] خورده «قفقاز کوچک» است که تقریباً در جهت عرض جغرافیایی کشیده شده و در جنوب فلات بلند آتشفشانی، در امتداد طول جغرافیایی، رشته‌هایی از آتشفشان‌های غیر فعال و حفره‌های انباشته از گدازه‌های سرزمین‌های بلند جاواختی قرار دارد که بخشی از سرزمین‌های بلند آتشفشانی ارمنستان است<ref>امیراحمدیان، بهرام (1377). جغرافیای [[گرجستان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص35.</ref>.


در جنوب، رشته كوها و فلات هاي بلندي از سرزمين هاي بلند قفقاز جنوبي قرار دارد (در محدوده گرجستان "سرزمين هاي بلند گرجستان جنوبي " ناميده مي شود)، قسمت تشكيل دهنده آن در شمال، رشته كوه هاي چين خورده " قفقاز كوچك " است كه تقريباً در جهت عرض جغرافيايي كشيده شده و در جنوب فلات بلند آتشفشاني، در امتداد طول جغرافيايي، رشته هايي از آتشفشان هاي غير فعال و حفر ههاي انباشته از گدازه هاي سرزمين هاي بلند جاواختي قرار دارد ك ه بخشي از سرزمين هاي بلند آتشفشاني ارمنستان است. (بهرام امیر احمدیان، 1377، ص 35)
با گذر از غرب به شرق در امتداد رشته‌کوه قفقاز بزرگ امکان مشاهده افزایش تدریجی آب پخشان اصلی بین رودخانه‌های دامنه‌های شمالی و جنوبی و همچنین کوه‌های نوک تیزی که به طرف سواحل دریای سیاه و اراضی پست کولخیس، کشیده شده‌اند وجود دارد. همه نواحی کوهستانی که بین دره «پسو» و مرزهای شرقی جمهوری خودمختار آبخازیا کشیده شده‌اند «قفقاز غربی» (قفقاز [[آبخازیا]]) نامیده می‌شود. رشته اصلی قفقاز غربی همچون برآمدگی‌های عظیمی، پوشیده از قلل صخر‌های برافراشته است که در بی ن آن، یخچال‌هایی در عمق حفره‌های سیرکی قرار دارند. ستیغ عظیم قفقاز بزرگ، نزدیک 1000 متر بالاتر از خط برف‌های دائمی‌است. گذرگاه‌های کوهستانی، که در اغلب موارد، جاد‌های مالرو است، در ارتفاعات 2400 تا 3000 متری از سطح دریا قراردارند. در راهی که به دریا منتهی می‌شود، رشته کوه گاگرا (کوه آگیستا به بلندی 3261 متر)، بزیب و کودوری (کوه خوجال 3309 متر) و رشته کوه‌ها و دره‌های عمیق رودهای بزیب و کودوری و شاخابه‌های آن به چشم می‌خورند. بلندترین قسمت مرکزی قفقاز بزر گ با قللی که بیش از 4500 متر ارتفاع دارند بین آتشفشان‌های خاموش دوره، کوارترنری «البروس» و «قازبک» کشیده شده است. در اینجا بیش از ده قله بزرگ، شامل شخارا (5201 مترجانگی تائو (5049 متر) گیستولا 4859 متر) و قازبک (5047 متر) وجود دارد که بلندتر از مونبلان (بلندترین قله آلپ) هستند. این قلل با لایه ضخیمی‌از بر ف پوشیده شده‌اند. اسوانتی، قسمت مرکزی قفقاز بزرگ را در برمی‌گیرد، حال آنکه رشته‌های حاشیه‌ای که از آن منشعب می‌شود تشکیل سیستمی‌ از برآمدگی‌ها را می‌دهد که به موازات آن کشیده شده است. بالای دره عمیق اینگوری، در جنوب روستای مستیا، مرکزی ا[[سوانتی]] بالا، دامنه‌های سنگی رشته کوه اسوانتی سربرافراشته‌اند که تقریباً به موازات آب پخشان اصلی کشیده می‌شود. اینجا نقطه آغاز حاشیه برف‌های دائمی‌ و یخچال‌ها است. بلندترین قله‌این رشته کوه «لایلا» نام دارد که ارتفاعی بیش از 4000 متر دارد. جنوب رشته کوه اسوانتی، رشته کوه‌های راچا، و لچخومی‌کشیده شده است که منابع تأمین کننده آب رود ریونی هستند. پس از گذشتن از پای «گذرگاه روکی» از رشته کوه قفقاز اصلی، فلات «ارمانی» قرار دارد، ناحی‌های وحشی و بلند کوهستانی، که توسط کانیون‌های عمیقی بریده شده و در میان سطح هموار آن مناطق آب پخشان، چراگاه‌های وسیع کوهستانی با حصارهای تابستانی گوسفندان وجود دارد که در سراسر منطقه پراکنده شده است.


با گذر از غر ب به شرق در امتداد رشته كوه قفقاز بزر گ امكان مشاهدة افزايش تدريجي آب پخشان اصلي بين رودخانه هاي دامنه هاي شمالي و جنوبي و همچنين كوه هاي نوك تيزي كه به طرف سواحل درياي سياه و اراضي پست كولخيس، كشيده شده اند وجود دارد. همه نواحي كوهستاني كه بين دره "پسو" و مرزهاي شرقي جمهوري خودمختار آبخازي ا كشيده شده اند "قفقاز غربي" (قفقاز آبخازيا) ناميده مي شود. رشته اصلي قفقاز غربي همچون برآمدگي هاي عظيمي، پوشيده از قلل صخر هاي برافراشته است كه در بي ن آن، يخچال هايي در عمق حفره هاي سيركي قرار دارند. ستيغ عظيم قفقاز بزرگ، نزديك 1000 متر بالاتر از خط برف هاي دائمي است. گذرگاه هاي كوهستاني، ك ه در اغل ب موارد، جاد هاي مال رو است، در ارتفاعات 2400 تا 3000 متري از سطح دريا قراردارند. در راهي كه به دريا منتهي مي شود، رشته كوه گاگرا (كوه آگيستا به بلندي 3261 متر)، بزيب و كودوري (كوه خوجال 3309 متر) و رشته كوه ها و دره هاي عميق رودهاي بزيب و كودوري و شاخابه هاي آن به چشم م يخورند. بلندترين قسمت مركزي قفقاز بزر گ با قللي كه بيش از 4500 متر ارتفاع دارند بين آتشفشان هاي خاموش دوره، كوارترنري "البروس" و "قازبك " كشيده شده است. در اينجا بيش از ده قله بزرگ، شام ل شخارا (5201 متر)، جانگ ي تائو ( 5049 متر) گيستولا 4859 متر) و قازبك ( 5047 متر) وجود دارد كه بلندتر از مون بلان (بلندترين قله آلپ ) هستند. اين قلل با لايه ضخيمي از بر ف پوشيده شده اند. اسوانتي، قسمت مركزي قفقاز بزرگ را در برميگيرد، حال آنكه رشته هاي حاشيه اي كه از آن منشعب مي شود تشكيل سيستمي از برآمدگي ها را مي دهد كه به موازات آن كشيده شده است. بالاي دره عميق اينگوري، در جنو ب روستاي مستيا، مركزي اسوانتي بالا، دامنه هاي سنگي رشته كوه اسوانتي سربرافراشته اند كه تقريباً به موازات آب پخشان اصلي كشيده مي شود. اينجا نقطه آغاز حاشيه برف هاي دائمي و يخچال ها است. بلندترين قله اين رشته كوه "لايلا" نام دارد كه ارتفاعي بيش از 4000 متر دارد. جنوب رشته كوه اسوانتي، رشته كوه هاي راچا، و لچخومي كشيده شده است كه منابع تأمين كننده آب رود ريوني هستند. پس از گذشتن از پاي "گذرگاه روكي" از رشته كوه قفقاز اصلي، فلات "ارماني" قرار دارد، ناحي هاي وحشي و بلند كوهستاني، كه توسط كانيون هاي عميقي بريده شده و در ميان سطح هموار آن مناطق آب پخشان، چراگاه هاي وسيع كوهستاني با حصارهاي تابستاني گوسفندان وجود دارد كه در سراسر منطقه پراكنده شده است.
فلات آلپی «کلی» یکی از عجیب ترین گوشه‌های دامنه‌دار جنوبی قفقاز مرکزی است. این فلات از آتشفشان‌های کوارترنری شکل گرفته است. گدازه‌های چنین آتشفشان‌ها مانند «مپیسکالو» بزرگ (3694 متر)، «خوریسار» (3830 متر) و «کلی» (3628 متر)، در دامنه‌ها جریان یافته و فلات نسبتاً وسیع و همواری را به وجود آورده‌اند که در لبه آن‌ها به علت وجود دیوارهای گداز‌های، سبب به وجود آمدن دریاچه «کلی» شده است. از قله مخروطی «مپیسکالو» در شمال، می‌توان قله بسیار زیبای «قازبگی» را با کلاهی از برف مشاهده کرد (مقین واری و یا مقین وارتسوری که در زبان گرجی «قله برفی» معنی می‌دهد). کوه [[قازبگ]] نیز همانند کوه البروس یک آتشفشان غیر فعال است. جاده نظامی [[گرجستان]] که شهرت جهانی دارد، از کنار این کوه می‌گذرد. قفقاز شرقی از شرق قازبگی آغاز می‌شود.


فلات آلپي "كلي" يكي از عجيب ترين گوشه هاي دامنه دار جنوبي قفقاز مركزي است. اين فلات از آتشفشان هاي كوارترنري شكل گرفته است. گدازه هاي چنين آتشفشان ها مانند "مپيسكالو" بزرگ ( 3694 متر)، "خوريسار" (3830 متر) و "كلي" (3628 متر)، در دامن هها جريا ن يافته و فلات نسبتاً وسي ع و هموار ي را به وجود آورده اند كه در لبه آن ها به علت وجود ديوارها ي گداز هاي، سبب به وجود آمدن درياچه "كلي" شده است. از قله مخروطي "مپيسكالو" در شمال، مي توان قله بسيار زيباي "قازبگي" را با كلاهي از برف مشاهده كرد (مقين واري و يا مقين وارتسوري كه در زبان گرجي "قله برفي" معني مي دهد). كوه [[قازبگ]] نيز همانند كوه البروس يك آتشفشان غير فعال است. جاده نظامي گرجستان كه شهرت جهاني دارد، از كنار اين كوه مي گذرد. قفقاز شرقي از شرق قازبگي آغاز مي شود. ظاهر كوه هاتا اندازه اي، با هم اختلاف دارند. اگرچه آب پخشان اصلي و آبريزها ي جانبي در شمال آن واقع شده اند، خصوصيات آلپي خود را حفظ كرده و تا اندازه اي كم ارتفاع تر از قفقاز مركزي هستند. شمال لبه هاي آب پخشان و موازي با آن رشته كوه هايي كشيده اند كه توسط دره هاي عميق رودهاي "ترك" ، آسسا، آزگوني و آند ي كوي سو جدا مي شوند. بلندترين اين رشته كوه ها، رشته كوه "توشتي" يا "پيريكيتي" نام دارد كه 4285 متر اس ت. 4494 متر ارتفاع دارد و قله ديكلوسمتا قله آن تبولوسمتا جنوب آب پخشان رشته كوه هاي قفقاز شرقي، رشته كوه هاي كارتلي و كاختي درجهت عمود بر آن كشيده شده كه با شيب تند به طرف جنوب، پاي تپه هاي اراضي پست كاختي را تشكيل مي دهند. به علت اقليم خشك تري كه اين قسمت نسبت به قفقاز غربي و مركزي دارد، كناره ها و حاشيه هاي برف داخلي خيلي بلندتر است، 3500 تا 3600 متر از سطح دريا، يخچال ها فقط دامنه هاي بلندترين قله هاي رشته كوه "پيريكيتي" را مي پوشاند. در آب پخشان اصلي تعداد يخچال ها نسبتاً اندك است. (دیوید مارشال لانگ، 1372، ص 17)
ظاهر کوه‌ها تا اندازه‌ای، با هم اختلاف دارند. اگرچه آب پخشان اصلی و آبریزها ی جانبی در شمال آن واقع شده‌اند، خصوصیات آلپی خود را حفظ کرده و تا اندازه‌ای کم ارتفاع تر از قفقاز مرکزی هستند. شمال لبه‌های آب پخشان و موازی با آن رشته کوه‌هایی کشیده‌اند که توسط دره‌های عمیق رودهای «ترک»، آسسا، آزگونی و آندی کویسو جدا می‌شوند. بلندترین این رشته کوه‌ها، رشته‌کوه «توشتی» یا «پیریکیتی» نام دارد که 4285 متر است. 4494 متر ارتفاع دارد و قله دیکلوسمتا قله آن تبولوسمتا جنوب آب پخشان رشته کوه‌های قفقاز شرقی، رشته کوه‌های [[كارتلی|کارتلی]] و کاختی درجهت عمود بر آن کشیده شده که با شیب تند به طرف جنوب، پای تپه‌های اراضی پست کاختی را تشکیل می‌دهند. به علت اقلیم خشک‌تری که‌این قسمت نسبت به قفقاز غربی و مرکزی دارد، کناره‌ها و حاشیه‌های برف داخلی خیلی بلندتر است، 3500 تا 3600 متر از سطح دریا، یخچال‌ها فقط دامنه‌های بلندترین قله‌های رشته کوه «پیریکیتی» را می‌پوشاند. در آب پخشان اصلی تعداد یخچال‌ها نسبتاً اندک است<ref>مارشال لانگ، دیوید و بهزادی، رقیه (1372). گرجی‌ها. تهران: [https://www.ipis.ir/ دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه] ج.ا.ا، ص17.</ref><ref>بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ [https://wikimelal.ir/%DA%AF%D8%B1%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 گرجستان]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص15-17.</ref>.
==نیز نگاه کنید به==
[[سلسله کوه های چین]]؛ [[ارتفاعات روسیه]]؛ [[ارتفاعات کانادا]]؛ [[ارتفاعات مصر]]؛ [[ارتفاعات افغانستان]]؛ [[ارتفاعات کوبا]]؛ [[ارتفاعات تونس]]؛ [[ارتفاعات ساحل عاج]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های فرانسه]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های سوریه]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های سودان]]؛ [[ارتفاعات ساحل عاج]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های زیمبابوه]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های اوکراین]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های اسپانیا]]؛ [[ارتفاعات آرژانتین]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های اردن]]؛ [[ارتفاعات و ناهمواری های قطر]]
==کتابشناسی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۶

جمهوری گرجستان کشوری عمدتاً کوهستانی است. بیش از 80 درصد قلمرو این سرزمین را کوهستان‌ها و تپه ماهورها پوشانده است. گرجستان بر اساس ویژگی‌های پستی‌ها و بلندی‌های خود به نواحی متفاوت زیر تقسیم می‌شود:

در شمال، کوه‌های قفقاز بزرگ چون دیوار عظیمی‌کشیده است. پرتگاه‌های شیب‌دار تیغه‌های کوه‌های دامنه جنوبی، به تدریج به سمت جنوب از ارتفاعشان کاسته می‌شود و به ناحیه تپه‌های کوه پایه‌ای که در حاشیه دشت‌های بین کوهی قرار دارند، تبدیل می‌شود[۱].

در جنوب، رشته کوها و فلات‌های بلندی از سرزمین‌های بلند قفقاز جنوبی قرار دارد (در محدوده گرجستان «سرزمین‌های بلند گرجستان جنوبی» نامیده می‌شود)، قسمت تشکیل دهنده آن در شمال، رشته کوه‌های چین خورده «قفقاز کوچک» است که تقریباً در جهت عرض جغرافیایی کشیده شده و در جنوب فلات بلند آتشفشانی، در امتداد طول جغرافیایی، رشته‌هایی از آتشفشان‌های غیر فعال و حفره‌های انباشته از گدازه‌های سرزمین‌های بلند جاواختی قرار دارد که بخشی از سرزمین‌های بلند آتشفشانی ارمنستان است[۲].

با گذر از غرب به شرق در امتداد رشته‌کوه قفقاز بزرگ امکان مشاهده افزایش تدریجی آب پخشان اصلی بین رودخانه‌های دامنه‌های شمالی و جنوبی و همچنین کوه‌های نوک تیزی که به طرف سواحل دریای سیاه و اراضی پست کولخیس، کشیده شده‌اند وجود دارد. همه نواحی کوهستانی که بین دره «پسو» و مرزهای شرقی جمهوری خودمختار آبخازیا کشیده شده‌اند «قفقاز غربی» (قفقاز آبخازیا) نامیده می‌شود. رشته اصلی قفقاز غربی همچون برآمدگی‌های عظیمی، پوشیده از قلل صخر‌های برافراشته است که در بی ن آن، یخچال‌هایی در عمق حفره‌های سیرکی قرار دارند. ستیغ عظیم قفقاز بزرگ، نزدیک 1000 متر بالاتر از خط برف‌های دائمی‌است. گذرگاه‌های کوهستانی، که در اغلب موارد، جاد‌های مالرو است، در ارتفاعات 2400 تا 3000 متری از سطح دریا قراردارند. در راهی که به دریا منتهی می‌شود، رشته کوه گاگرا (کوه آگیستا به بلندی 3261 متر)، بزیب و کودوری (کوه خوجال 3309 متر) و رشته کوه‌ها و دره‌های عمیق رودهای بزیب و کودوری و شاخابه‌های آن به چشم می‌خورند. بلندترین قسمت مرکزی قفقاز بزر گ با قللی که بیش از 4500 متر ارتفاع دارند بین آتشفشان‌های خاموش دوره، کوارترنری «البروس» و «قازبک» کشیده شده است. در اینجا بیش از ده قله بزرگ، شامل شخارا (5201 متر)، جانگی تائو (5049 متر) گیستولا 4859 متر) و قازبک (5047 متر) وجود دارد که بلندتر از مونبلان (بلندترین قله آلپ) هستند. این قلل با لایه ضخیمی‌از بر ف پوشیده شده‌اند. اسوانتی، قسمت مرکزی قفقاز بزرگ را در برمی‌گیرد، حال آنکه رشته‌های حاشیه‌ای که از آن منشعب می‌شود تشکیل سیستمی‌ از برآمدگی‌ها را می‌دهد که به موازات آن کشیده شده است. بالای دره عمیق اینگوری، در جنوب روستای مستیا، مرکزی اسوانتی بالا، دامنه‌های سنگی رشته کوه اسوانتی سربرافراشته‌اند که تقریباً به موازات آب پخشان اصلی کشیده می‌شود. اینجا نقطه آغاز حاشیه برف‌های دائمی‌ و یخچال‌ها است. بلندترین قله‌این رشته کوه «لایلا» نام دارد که ارتفاعی بیش از 4000 متر دارد. جنوب رشته کوه اسوانتی، رشته کوه‌های راچا، و لچخومی‌کشیده شده است که منابع تأمین کننده آب رود ریونی هستند. پس از گذشتن از پای «گذرگاه روکی» از رشته کوه قفقاز اصلی، فلات «ارمانی» قرار دارد، ناحی‌های وحشی و بلند کوهستانی، که توسط کانیون‌های عمیقی بریده شده و در میان سطح هموار آن مناطق آب پخشان، چراگاه‌های وسیع کوهستانی با حصارهای تابستانی گوسفندان وجود دارد که در سراسر منطقه پراکنده شده است.

فلات آلپی «کلی» یکی از عجیب ترین گوشه‌های دامنه‌دار جنوبی قفقاز مرکزی است. این فلات از آتشفشان‌های کوارترنری شکل گرفته است. گدازه‌های چنین آتشفشان‌ها مانند «مپیسکالو» بزرگ (3694 متر)، «خوریسار» (3830 متر) و «کلی» (3628 متر)، در دامنه‌ها جریان یافته و فلات نسبتاً وسیع و همواری را به وجود آورده‌اند که در لبه آن‌ها به علت وجود دیوارهای گداز‌های، سبب به وجود آمدن دریاچه «کلی» شده است. از قله مخروطی «مپیسکالو» در شمال، می‌توان قله بسیار زیبای «قازبگی» را با کلاهی از برف مشاهده کرد (مقین واری و یا مقین وارتسوری که در زبان گرجی «قله برفی» معنی می‌دهد). کوه قازبگ نیز همانند کوه البروس یک آتشفشان غیر فعال است. جاده نظامی گرجستان که شهرت جهانی دارد، از کنار این کوه می‌گذرد. قفقاز شرقی از شرق قازبگی آغاز می‌شود.

ظاهر کوه‌ها تا اندازه‌ای، با هم اختلاف دارند. اگرچه آب پخشان اصلی و آبریزها ی جانبی در شمال آن واقع شده‌اند، خصوصیات آلپی خود را حفظ کرده و تا اندازه‌ای کم ارتفاع تر از قفقاز مرکزی هستند. شمال لبه‌های آب پخشان و موازی با آن رشته کوه‌هایی کشیده‌اند که توسط دره‌های عمیق رودهای «ترک»، آسسا، آزگونی و آندی کویسو جدا می‌شوند. بلندترین این رشته کوه‌ها، رشته‌کوه «توشتی» یا «پیریکیتی» نام دارد که 4285 متر است. 4494 متر ارتفاع دارد و قله دیکلوسمتا قله آن تبولوسمتا جنوب آب پخشان رشته کوه‌های قفقاز شرقی، رشته کوه‌های کارتلی و کاختی درجهت عمود بر آن کشیده شده که با شیب تند به طرف جنوب، پای تپه‌های اراضی پست کاختی را تشکیل می‌دهند. به علت اقلیم خشک‌تری که‌این قسمت نسبت به قفقاز غربی و مرکزی دارد، کناره‌ها و حاشیه‌های برف داخلی خیلی بلندتر است، 3500 تا 3600 متر از سطح دریا، یخچال‌ها فقط دامنه‌های بلندترین قله‌های رشته کوه «پیریکیتی» را می‌پوشاند. در آب پخشان اصلی تعداد یخچال‌ها نسبتاً اندک است[۳][۴].

نیز نگاه کنید به

سلسله کوه های چین؛ ارتفاعات روسیه؛ ارتفاعات کانادا؛ ارتفاعات مصر؛ ارتفاعات افغانستان؛ ارتفاعات کوبا؛ ارتفاعات تونس؛ ارتفاعات ساحل عاج؛ ارتفاعات و ناهمواری های فرانسه؛ ارتفاعات و ناهمواری های سوریه؛ ارتفاعات و ناهمواری های سودان؛ ارتفاعات ساحل عاج؛ ارتفاعات و ناهمواری های زیمبابوه؛ ارتفاعات و ناهمواری های اوکراین؛ ارتفاعات و ناهمواری های اسپانیا؛ ارتفاعات آرژانتین؛ ارتفاعات و ناهمواری های اردن؛ ارتفاعات و ناهمواری های قطر

کتابشناسی

  1. مارشال لانگ، دیوید و بهزادی، رقیه (1372). گرجی‌ها. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه ج.ا.ا، ص14.
  2. امیراحمدیان، بهرام (1377). جغرافیای گرجستان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص35.
  3. مارشال لانگ، دیوید و بهزادی، رقیه (1372). گرجی‌ها. تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه ج.ا.ا، ص17.
  4. بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ گرجستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص15-17.