اپرای عامه پسند در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''اپرای عامه پسند'' == در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمانها و مکانهای مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونهی از آنها زاجو[1]<nowiki/>ی شمالی مربوط به دوران سلسلهی یوان، و اُپرای جنوبی در سلسل...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[اپرای عامه پسند در چین#% | در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ها و مکان های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ی از آنها زاجو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn1|(Zaju]])ی شمالی مربوط به دوران سلسله ی یوان، و اُپرای جنوبی در سلسله ی مینگ است. از حدود سال های دهه ی1560 میلادی، شاخه ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn2|(Kunshan]])توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط دوران سلسله ی چینگ به اُپرای مسلط کونچو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn3|(Kunqu]]) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آن ها حتی در [[پکن]] روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn4|(Anhui]])، در آغاز سال های دهه ی 1790 میلادی، برنامه های خود را روی سِن های [[پکن]] اجرا کردند. این گروه های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn5|(Han]]) از استان خوبِی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn6|(Hubei]])، و با تلفیق ملودی ها و سبک های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَنسی[[اپرای عامه پسند در چین#%20edn1|[i]]]، هم چنین با استفاده از ملودی های تعدادی از اُپراهای محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف [[پکن]] و به جریان اصلی اُپرای سنتی [[چین]] تبدیل شده است. (جانگ چی جی ،منتشر نشده)<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | ||
[[ | نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[صورت گرایی در هنر چینی]]، [[نماد گرایی در هنر چینی|نمادگرایی در هنر چینی]]، [[الهام گیری هنرمند چینی]]، [[موسیقی سنتی چین]]، [[تاریخ موسیقی چینی]]، [[هنر تئاتر مدرن چین|هنر تثاتر مدرن چین]]، [[هنر اپرای سنتی چینی|هنر اپرای سنتی چین]] | ||
[[اپرای عامه پسند در چین#% | = پاورقی = | ||
<small>[[اپرای عامه پسند در چین#%20ednref1|[i]]] - Xaanxi نام استانی در چین</small> | |||
= کتابشناسی = | |||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۰۷
در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ها و مکان های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ی از آنها زاجو(Zaju)ی شمالی مربوط به دوران سلسله ی یوان، و اُپرای جنوبی در سلسله ی مینگ است. از حدود سال های دهه ی1560 میلادی، شاخه ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان(Kunshan)توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط دوران سلسله ی چینگ به اُپرای مسلط کونچو(Kunqu) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آن ها حتی در پکن روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی(Anhui)، در آغاز سال های دهه ی 1790 میلادی، برنامه های خود را روی سِن های پکن اجرا کردند. این گروه های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن(Han) از استان خوبِی(Hubei)، و با تلفیق ملودی ها و سبک های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَنسی[i]، هم چنین با استفاده از ملودی های تعدادی از اُپراهای محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف پکن و به جریان اصلی اُپرای سنتی چین تبدیل شده است. (جانگ چی جی ،منتشر نشده)[۱]
نیز نگاه کنید به هنر در چین، صورت گرایی در هنر چینی، نمادگرایی در هنر چینی، الهام گیری هنرمند چینی، موسیقی سنتی چین، تاریخ موسیقی چینی، هنر تثاتر مدرن چین، هنر اپرای سنتی چین
پاورقی
[i] - Xaanxi نام استانی در چین