تلفن در افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «اولین خط تلفن در زمان حبیب‌الله خان در افغانستان به کار گرفته شد؛ ولی به‌رغم توسعه بین‌المللی تلفن، رشد آن در افغانستان کند بود و در سال ۱۹۷۶، به ۲۸۰۰۰ شماره و در ۱۹۸۳، به ۲۰۰/۳۱ شماره رسید و بیشتر به کابل اختصاص داشت. در برنامه پنج‌ساله ۸۴...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اولین خط تلفن در زمان [[حبیب‌الله خان]] در [[افغانستان]] به کار گرفته شد؛ ولی به‌رغم توسعه بین‌المللی تلفن، رشد آن در افغانستان کند بود و در سال ۱۹۷۶، به ۲۸۰۰۰ شماره و در ۱۹۸۳، به | اولین خط تلفن در زمان [[حبیب‌الله خان]] در [[افغانستان]] به کار گرفته شد؛ ولی به‌رغم توسعه بین‌المللی تلفن، رشد آن در [[افغانستان]] کند بود و در سال ۱۹۷۶، به ۲۸۰۰۰ شماره و در ۱۹۸۳، به 200/31 شماره رسید و بیشتر به [[کابل]] اختصاص داشت. در برنامه پنج‌ساله ۱۹۷۹ تا 1984، قرار بود تعداد خطوط تلفن به ۴۰ هزار شماره برسد؛ ولی تحقق نیافت. | ||
بعد از برکناری [[طالبان]]، تلفن به‌سرعت رشد کرد و در سال ۲۰۰۵ به ۲۸۰ هزار شماره و در سال ۲۰۰۸ به ۴۸۰ هزار شماره رسید و در سال‌های بعد بازهم افزایش یافت. | |||
از سال ۱۳۸۰ به بعد، شبکه تلفن همراه نیز فعال شد و تا سال ۲۰۰۵ بیش از یک‌میلیون‌وچهارصدهزار شماره فعال شده بود. تعداد خطوط تلفن همراه در سال ۲۰۰۷، به بیش از ۴ میلیون شماره، در سال ۲۰۰۸ به 8/48 میلیون شماره و در سال ۲۰۱۰، به ۱۳ میلیون شماره رسید و در سال‌های بعد همچنان افزایش یافت. شرکت‌های افغان بی‌سیم (Afghan-wireless)، روشن، اریبا و اتصالات مهم‌ترین شرکت‌های خصوصی فعال در زمینه تلفن همراه هستند و شبکه تلفن همراه [[افغانستان]] را تحت پوشش خود دارند. افغان بی‌سیم نخستین شرکت تلفن همراه است که در سال ۱۳۸۱ افتتاح شد. این شرکت ابتدا در [[کابل]] و بعد در سراسر [[افغانستان]] شروع به کار کرد و نخستین عرضه‌کننده این خدمات در [[افغانستان]] است، بیست درصد سهام افغان بی‌سیم متعلق به وزارت مخابرات [[افغانستان]] است، شرکت روشن دومین شرکت تلفن همراه است که در [[افغانستان]] شروع به کار کرد. شرکت روشن چندملیتی بوده و توسط بنیاد آقاخان راه‌اندازی شد. با راه‌اندازی شرکت روشن، خدمات ارتباطی وارد عرصه رقابتی شد و به سود مشتریان شد. شرکت روشن خدمات اینترنتی را نیز از طریق تلفن همراه ارائه کرده است. کد ارتباط بین‌المللی با [[افغانستان]] ۰۰۹۳ وکد داخلی آن Af است.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ [[افغانستان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 370-372.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی افغانستان]]؛ [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در افغانستان]]؛ [[اینترنت در افغانستان]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در افغانستان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:رسانه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۰
اولین خط تلفن در زمان حبیب‌الله خان در افغانستان به کار گرفته شد؛ ولی به‌رغم توسعه بین‌المللی تلفن، رشد آن در افغانستان کند بود و در سال ۱۹۷۶، به ۲۸۰۰۰ شماره و در ۱۹۸۳، به 200/31 شماره رسید و بیشتر به کابل اختصاص داشت. در برنامه پنج‌ساله ۱۹۷۹ تا 1984، قرار بود تعداد خطوط تلفن به ۴۰ هزار شماره برسد؛ ولی تحقق نیافت.
بعد از برکناری طالبان، تلفن به‌سرعت رشد کرد و در سال ۲۰۰۵ به ۲۸۰ هزار شماره و در سال ۲۰۰۸ به ۴۸۰ هزار شماره رسید و در سال‌های بعد بازهم افزایش یافت.
از سال ۱۳۸۰ به بعد، شبکه تلفن همراه نیز فعال شد و تا سال ۲۰۰۵ بیش از یک‌میلیون‌وچهارصدهزار شماره فعال شده بود. تعداد خطوط تلفن همراه در سال ۲۰۰۷، به بیش از ۴ میلیون شماره، در سال ۲۰۰۸ به 8/48 میلیون شماره و در سال ۲۰۱۰، به ۱۳ میلیون شماره رسید و در سال‌های بعد همچنان افزایش یافت. شرکت‌های افغان بی‌سیم (Afghan-wireless)، روشن، اریبا و اتصالات مهم‌ترین شرکت‌های خصوصی فعال در زمینه تلفن همراه هستند و شبکه تلفن همراه افغانستان را تحت پوشش خود دارند. افغان بی‌سیم نخستین شرکت تلفن همراه است که در سال ۱۳۸۱ افتتاح شد. این شرکت ابتدا در کابل و بعد در سراسر افغانستان شروع به کار کرد و نخستین عرضه‌کننده این خدمات در افغانستان است، بیست درصد سهام افغان بی‌سیم متعلق به وزارت مخابرات افغانستان است، شرکت روشن دومین شرکت تلفن همراه است که در افغانستان شروع به کار کرد. شرکت روشن چندملیتی بوده و توسط بنیاد آقاخان راه‌اندازی شد. با راه‌اندازی شرکت روشن، خدمات ارتباطی وارد عرصه رقابتی شد و به سود مشتریان شد. شرکت روشن خدمات اینترنتی را نیز از طریق تلفن همراه ارائه کرده است. کد ارتباط بین‌المللی با افغانستان ۰۰۹۳ وکد داخلی آن Af است.[۱]
نیز نگاه کنید به
رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی افغانستان؛ شبکه های کابلی و دیجیتالی در افغانستان؛ اینترنت در افغانستان؛ شبکه های ماهواره ای در افغانستان
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 370-372.