رومن گیرشمن: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۰

در سال 1947 رومن گیرشمن به جای مکنم به مدیریت هیئت باستان‌شناسان فرانسه در ایران، که در سال 1939 در «مرکز ملی تحقیقات علمی» ادغام شده بود و اکنون تابع وزارت خارجه فرانسه است، منصوب گردید. وی تحقیقات و حفاری‌های شوش را روشمندانه ادامه دارد و در آنجا نیز، همچنان که در تپه سیلک کاشان، روش لایه‌نگاری دقیقی اعمال نمود که از هزاره دوم قبل از میلاد تا قرن سیزدهم میلادی را در بر می‌گرفت. او مطالعه درباره کاخ هخامنشیان، قلعه شو، و محل کاخ‌های سلطنتی را به انجام رساند و از سال 1951 تا 1962، در حفّاری زیگورات‌های ایلامی در چغازنبیل و نیز بناهای ساسانی ایوان کرخه تلاش زیادی کرد، دستاوردهای عظیم این حفاری‌ها کمک شایان توجهی به پیشبرد مطالعه در باره ایران‌باستان کرد. گیرشمن حاصل همه این اطلاعات و مطالعات را در کتاب ایران از آغار تا اسلام (1951) و پارتیان و ساسانیان (1951) عرضه کرد. برای تقویت بنیه علمی هیئت باستان‌شناسی فرانسه در ایران که استیو ( Steve )، متخصص کشف رمز خطوط باستانی، نیز با آن کار می‌کرد، اعضای جدیدی استخدام شدند. با این حال، بجز عملیات امدادی سال‌های 1959 تا 1960 جزیره خارک، تقریبا همه طرح و برنامه‌های تحقیقاتی این هیئت در همان شوش برگزار می‌شد.

در سال‌های تصدی گیرشمن، قلمرو فعالیت باستان‌شناسی فرانسه در ایران به همان مکان مهم باستانی شوش و در قلعه‌ای قرون وسطایی که فرانسوی‌ها در آن ساخته بودند منحصر بود. متخصصان منفردی تحقیق در باستان‌شناسی ایران دوره اسلامی را ادامه می‌دادند و یا در lمکان‌های باستانی کوچک حفاری پراکنده‌ای می‌کردند. آندره گدار مهم‌ترین اثرش را تحت عنوان هنر ایران باستان در سال 1962 منتشر کرد.

معماری به نام سیرو (Siroux) از سال‌های دهه 1930 به این سو مقالاتی درباره آتشکده‌ها و بناهای کوچک بازمانده از عصر اسلامی برای «مجموعه آثار ایرانی» نوشته، ولی اثر عمده‌اش (1919) درباره کاروانسراهای دوره صفویه است.

تحقیقات باستان‌شناسی بلژیکی‌ها درباره ایران به ویژه در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم، رونق بسیار داشته است. واندن برگ، که از سال 1957 به این سو استاد باستان‌شناسی و تاریخ خاور نزدیک دانشگاه گان بوده، بیشتر مقالات و نوشته‌های خود را به زبان فرانسه منتشر کرده است. باستان‌شناسان بلژیکی به ریاست او چندین کار تحقیقاتی در لرستان و پشتکوه کرده‌اند. کتاب باستان‌شناسی ایران باستان واندن برگVanden Berghe) (1959)) تا کنون چندین بار چاپ و به زبان‌های متعدد ترجمه شده است. وی در سال 1961، همراه با گیرشمن نشریه مطالعات ایران‌باستان را که به نشر مقالاتی در زمینه باستان‌شناسی ایران‌باستان به زبان‌های فرانسه و انگلیسی اختصاص داشت، بنیاد گذاشت. ریاست هیئت باستان‌شناسی بلژیک در ایران از سال 1965 به بعد با او بود و او، همراه با هرینک(Haerinck)، ویراستاری نشریه دنباله‌دار کتابشناسی باستان‌شناختی ایران را بر عهده داشته است.^[۱]^[۲]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ اورکاد، برنارد ، ایران‌شناسی در فرانسه ، انجمن ایران‌شناسی فرانسه ، ص.23.
↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،

[1] اورکاد، برنارد ، ایران‌شناسی در فرانسه ، انجمن ایران‌شناسی فرانسه ، ص.23.

[2] نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''هيئت هاي باستانشناسي: گيرشمن واشلومبرژه'''
+در سال 1947 رومن گیرشمن به جای مکنم به مدیریت هیئت باستان‌شناسان فرانسه در ایران، که در سال 1939 در «مرکز ملی تحقیقات علمی» ادغام شده بود و اکنون تابع وزارت خارجه فرانسه است، منصوب گردید. وی تحقیقات و حفاری‌های شوش را روشمندانه ادامه دارد و در آنجا نیز، همچنان که در تپه سیلک کاشان، روش لایه‌نگاری دقیقی اعمال نمود که از هزاره دوم قبل از میلاد تا قرن سیزدهم میلادی را در بر می‌گرفت. او مطالعه درباره کاخ هخامنشیان، قلعه شو، و محل کاخ‌های سلطنتی را به انجام رساند و از سال 1951 تا 1962، در حفّاری زیگورات‌های ایلامی در چغازنبیل و نیز بناهای ساسانی ایوان کرخه تلاش زیادی کرد، دستاوردهای عظیم این حفاری‌ها کمک شایان توجهی به پیشبرد مطالعه در باره ایران‌باستان کرد. گیرشمن حاصل همه این اطلاعات و مطالعات را در کتاب ایران از آغار تا اسلام (1951) و پارتیان و ساسانیان (1951) عرضه کرد. برای تقویت بنیه علمی هیئت باستان‌شناسی فرانسه در ایران که استیو ( Steve )، متخصص کشف رمز خطوط باستانی، نیز با آن کار می‌کرد، اعضای جدیدی استخدام شدند. با این حال، بجز عملیات امدادی سال‌های 1959 تا 1960 جزیره خارک، تقریبا همه طرح و برنامه‌های تحقیقاتی این هیئت در همان شوش برگزار می‌شد.
-در سال 1947 رومن گيرشمن به جاي مكنم به مديريت هيئت باستانشناسان [[فرانسه]] در ايران، كه در سال 1939 در « مركز ملي تحقيقات علمي » ادغام شده بود واكنون تابع وزارت خارجه فرانسه است، منصوب گرديد . وي تحقيقات و حفاري هاي شوش را روشمندانه ادامه دارد و در آنجا نيز ، همچنانكه در تپه سيلك كاشان ، روش لايه نگاري دقيقي اعمال نمود كه از هزاره دوم قبل از ميلاد تا قرن سيزدهم ميلادي را در بر مي گرفت . او مطالعه در باره كاخ هخامنشيان ، قلعه شوش ، و محل كاخ هاي سلطنتي را به انجام رساند و از سال 1951 تا 1962 ، در حفّاري زيگورات هاي ايلامي در چغازنبيل و نيز بناهاي ساساني ايوان كرخه تلاش زيادي كرد، دستاوردهاي عظيم اين حفاري ها كمك شايان توجهي به پيشبرد مطالعه در باره ايران باستان كرد. گيرشمن حاصل همه اين اطلاعات و مطالعات را در كتاب ايران از آغار تا اسلام ( 1951 ) و پارتيان و ساسانيان ( 1951) عرضه كرد. براي تقويت بنيه علمي هيئت باستانشناسي فرانسه در ايران كه استيو (  Steve ) ، متخصص كشف رمز خطوط باستاني ، نيز با آن كار مي كرد ، اعضاي جديدي استخدام شدند . با اين حال ، بجز عمليات امدادي سالهاي 1959- 1960 جزيره خارك ، تقريبا همه طرح و برنامه هاي تحقيقاتي اين هيئت در همان شوش برگزار مي شد .
+در سال‌های تصدی گیرشمن، قلمرو فعالیت باستان‌شناسی فرانسه در ایران به همان مکان مهم باستانی شوش و در قلعه‌ای قرون وسطایی که فرانسوی‌ها در آن ساخته بودند منحصر بود. متخصصان منفردی تحقیق در باستان‌شناسی ایران دوره اسلامی را ادامه می‌دادند و یا در lمکان‌های باستانی کوچک حفاری پراکنده‌ای می‌کردند. آندره گدار مهم‌ترین اثرش را تحت عنوان هنر ایران باستان در سال 1962 منتشر کرد.
-در سال هاي تصدي گيرشمن ، قلمرو فعاليت باستانشناسي فرانسه در ايران به همان مكان مهم باستاني شوش و در قلعه اي قرون وسطايي كه فرانسوي ها در آن ساخته بودند منحصر بود. متخصصان منفردي تحقيق در باستانشناسي ايران دوره اسلامي را ادامه مي دادند و يا در lمکان های باستاني كوچك حفاري پراكنده اي مي كردند . آندره گدار مهمترين اثرش را تحت عنوان هنر ايران باستان در سال 1962 منتشر كرد . معماري به نام سيرو[62] از سال هاي دهه 1930 به اين سو مقالاتي در باره آتشكده ها و بناهاي كوچك بازمانده از عصر اسلامي براي « مجموعه آثار ايراني » نوشته ، ولي اثر عمده اش ( 1919 ) در باره كاروانسراهاي دوره صفويه است .
+معماری به نام سیرو (Siroux) از سال‌های دهه 1930 به این سو مقالاتی درباره آتشکده‌ها و بناهای کوچک بازمانده از عصر اسلامی برای «مجموعه آثار ایرانی» نوشته، ولی اثر عمده‌اش (1919) درباره کاروانسراهای دوره صفویه است.
-تحقيقات باستانشناسي بلژيكي ها در باره ايران بويژه در سال هاي بعد از جنگ جهاني دوم ، رونق بسيار داشته است . واندن برگ ، كه از سال 1957 به اين سو استاد باستانشناسي و تاريخ خاور نزديك دانشگاه گان بوده ، بيشتر مقالات و نوشته هاي خود را به زبان فرانسه منتشر كرده است . باستانشناسان بلژيكي به رياست او چندين كار تحقيقاتي در لرستان و پشتكوه كرده اند . كتاب باستانشناسي ايران باستان واندن برگ[63] ( 1959 ) تا كنون چندين بار چاپ و به زبان هاي متعدد ترجمه شده است . وي در سال 1961 ، همراه با گيرشمن نشريه مطالعات ايران باستان  را كه به نشر مقالاتي در زمينه باستانشناسي ايران باستان به زبانهاي فرانسه و انگليسي اختصاص داشت ، بنياد گذاشت . رياست هيئت باستانشناسي بلژيك در ايران از سال 1965 به بعد با او بود و او ، همراه با هرينك[64] ، ويراستاري نشريه دنباله دار كتابشناسي باستانشناختي ايران را بر عهده داشته است.[65]
+تحقیقات باستان‌شناسی بلژیکی‌ها درباره ایران به ویژه در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم، رونق بسیار داشته است. واندن برگ، که از سال 1957 به این سو استاد باستان‌شناسی و تاریخ خاور نزدیک دانشگاه گان بوده، بیشتر مقالات و نوشته‌های خود را به زبان فرانسه منتشر کرده است. باستان‌شناسان بلژیکی به ریاست او چندین کار تحقیقاتی در لرستان و پشتکوه کرده‌اند. کتاب باستان‌شناسی ایران باستان واندن برگVanden Berghe) (1959)) تا کنون چندین بار چاپ و به زبان‌های متعدد ترجمه شده است. وی در سال 1961، همراه با گیرشمن نشریه مطالعات ایران‌باستان  را که به نشر مقالاتی در زمینه باستان‌شناسی ایران‌باستان به زبان‌های فرانسه و انگلیسی اختصاص داشت، بنیاد گذاشت. ریاست هیئت باستان‌شناسی بلژیک در ایران از سال 1965 به بعد با او بود و او، همراه با هرینک(Haerinck)، ویراستاری نشریه دنباله‌دار کتابشناسی باستان‌شناختی ایران را بر عهده داشته است.<ref>اورکاد، برنارد ، ایران‌شناسی در فرانسه ، [https://iranologists.org/%D8%A7%D9%86%D8%AC%D9%85%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87/ انجمن ایران‌شناسی فرانسه] ، ص.23.</ref><ref>نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار )،</ref>
+==نیز نگاه کنید به==
+[[ایران شناسی در کانادا]]؛ [[ایران شناسی در روسیه]]؛ [[ایران شناسی در تونس]]؛ [[ایران شناسی در ژاپن]]؛ [[ایران شناسی در لبنان]]؛ [[ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین]]؛ [[ایران شناسی در مالی]]؛ [[ایران‌شناسی در تایلند]]؛ [[ایران شناسی و ایران شناسان در اوکراین]]؛ [[ایران شناسی و ایرانشناسان در اسپانیا]]؛ [[ايران شناسی و ايران شناسان اردن]]؛ [[ایران شناسی در اتیوپی]]؛ [[ایران شناسی در سیرالئون]]؛ [[ایران شناسی در قطر]]
+==کتابشناسی==