ایران شناسی در تونس
مرحوم عثمان کعاک (۱۹۰۳-۱۹۷۶م) برجستهترین ایرانشناس معاصر تونس است و کتاب او با عنوان «العلاقات بین تونس و ایران عبر التاریخ» [iv] مهمترین منبع تونسی برای آشنایی با ارتباطات تاریخی فرهنگی تونس و ایران است. پروفسور عثمان کعاک از فارغالتحصیلان مدرسه صادقیه، مدرسه خلدونیه، نخستین رئیس کتابخانه ملی تونس، از مدیران رادیوی تونس و مؤلف بیش از ۴۰ کتاب در حوزههای تاریخ، زبانشناسی، فولکلور و ادبیات عرب بود که در فرانسه با علامه محمدخان قزوینی (۱۲۵۶-۱۳۲۸ش) دبیر سفارت ایران در پاریس و محمدخان محلاتی استاد زبان فارسی در کالج زبانهای شرقی آشنا شد و با فراگیری زبان فارسی، شناخت خوبی از فرهنگ ایرانی اسلامی پیدا کرد و پس از آن بود که تلاش فراوانی برای معرفی ایران به تونسیها انجام داد. عثمان کعاک را روح ادب و فرهنگ تونس معاصر دانستهاند.
نخستین نشست ایرانشناسی در تونس با هدف تقدیر از تلاشهای عثمان کعاک به همت نمایندگی فرهنگی ایران در تونس و با مساعدت وزارت فرهنگ تونس در مرکز فرهنگی ابنخلدون به تاریخ ۱۲ تیرماه ۱۳۸۸ شمسی برگزار شد. چند سالی است که طرح تشکیل اتاق ایرانشناسی در برخی از دانشگاههای تونس مطرح شده است؛ اما به دلایل بیشتر سیاسی تاکنون اقدام جدیای انجام نشده است. با پیروزی انقلاب تونس و آزادی به وجود آمده در این کشور، انتظار میرود حکومت تونس بستر لازم را برای تشکیل اتاق و مراکز ایرانشناسی با هدف فراهم ساختن دسترسی مستقیم علاقهمندان تونس به فرهنگ ایران اسلامی آماده سازد. ایران در کتابهای درسی و برنامههای آموزشی مدارس تونس حضوری ندارد و فقط اشاراتی کوتاه به تمدن فارس در برخی از کتابهای مدارس راهنمایی دیده میشود.[۱]
نیز نگاه کنید به
ایران شناسی در روسیه؛ ایران شناسی در ژاپن؛ ایران شناسی در لبنان؛ ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین؛ ایران شناسی در سنگال؛ ایران شناسی در مالی؛ ایران شناسی و ایران شناسان در اوکراین؛ ایران شناسی و ایرانشناسان در اسپانیا؛ ايران شناسی و ايران شناسان اردن؛ ایران شناسی در اتیوپی؛ ایران شناسی در سیرالئون؛ ایران شناسی در قطر؛ ایران شناسی در کانادا
پاورقی
[i] این کتاب با عنوان «روابط ایران و تونس در گذر زمان» را آقای ستار عودی به فارسی ترجمه کرده است که در سال ۱۳۸۷ شمسی در تهران چاپ شد.
کتابشناسی
- ↑ عصمتیبایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص262-263.