بهداشت و سلامت بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''3. 10. وضعیت بهداشت و سلامت''' پس از استقلال بنگلادش، دولت تلاش فراواني براي فراهم کردن زمينه هاي توسعه و عمومي کردن بهداشت در ميان مردم به عمل آورد. از اين رو، زمينه استوار كردن فعاليت هاي مطمئن و معتبر بهداشتي و نتيجه بخش براي عموم مردم، شامل س...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''3. 10. وضعیت بهداشت و سلامت'''
[[پرونده:بهداشت در بنگلادش.jpg|بندانگشتی|بهداشت در بنگلادش، قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.cfr.org/blog/reach-its-economic-dreams-bangladesh-needs-rethink-healthcare]]پس از استقلال [[بنگلادش]]، دولت تلاش فراوانی برای فراهم کردن زمینه‌های توسعه و عمومی کردن بهداشت در میان مردم به عمل آورد. از این رو، زمینه استوار کردن فعالیت‌های مطمئن و معتبر بهداشتی و نتیجه بخش برای عموم مردم، شامل سلامت مادر و فرزند و خانواده، جزو طرح‌های اساسی دولت قرار گرفت؛ در همین رابطه نیز دولت، به توسعه نیروهای آموزش دیده برای پشتیبانی در تأمین بهداشت عمومی، پرداخت.


پس از استقلال بنگلادش، دولت تلاش فراواني براي فراهم کردن زمينه هاي توسعه و عمومي کردن بهداشت در ميان مردم به عمل آورد. از اين رو، زمينه استوار كردن فعاليت هاي مطمئن و معتبر بهداشتي و نتيجه بخش براي عموم مردم، شامل سلامت مادر و فرزند و خانواده، جزو طرح های اساسی دولت قرار گرفت؛ در همين رابطه نيز دولت، به توسعه نيروهاي آموزش ديده براي پشتيباني در تأمين بهداشت عمومي، پرداخت.
در این راستا، دولت پس از استقلال و جدایی از پاکستان، تدابیری برای تأسیس مراکز بهداشتی به منظور نظم و سرعت بخشیدن به بهداشت و رفاه عمومی به عمل آورد. این مراکز عبارت بودند از:


  در اين راستا، دولت پس از استقلال و جدايي از پاكستان، تدابيري براي تأسيس مراكز بهداشتي به منظور نظم و سرعت بخشيدن به بهداشت و رفاه عمومي به عمل آورد. اين مراكز عبارت بودند از:
مرکز تحقیقات پزشکی و داروسازی (IPGMR‌)، انستیتو ملی بیماری‌های عروقی و قلبی، انستیتو ملی چشم پزشکی، انستیتو بیماری‌های عمومی، انستیتو توانبخشی، تأسیس بیمارستان برای معلولین، انستیتو تحقیقاتی دیابت بنگلادش، مرکز درمانی غدد و دستگاه‌های گوارشی، تاسیس بیمارستان برای کودکان، انستیتو ملی پیش گیری و داروهای خاص. همچنین در کنار بعضی از این مراکز، بخش‌های لازم برای تسهیل در آموزش و فراگیری دوره‌های خاص بهداشتی نیز فراهم آمد. در سالهای اخیر نیز دولت برای تقویت این مهم، تعدادی از سازمان‌ها و مراکز مرتبط با آموزش پزشکی و دارویی را ایجاد کرده که در تأمین سلامت و بهداشت و درمان عمومی اهمیت خاصی دارند.


مركز تحقيقات پزشكي و داروسازي (IPGMR )، انستيتو ملي بيماري هاي عروقي و قلبي، انستيتو ملي چشم پزشكي، انستيتو بيماري هاي عمومي، انستيتو توانبخشي، تأسيس بيمارستان براي معلولين، انستيتو تحقيقاتي ديابت بنگلادش، مرکز درمانی غدد و دستگاه هاي گوارشي، تاسيس بيمارستان براي كودكان، انستيتو ملي پيش گيري و داروهاي خاص. همچنین در کنار بعضي از اين مراكز، بخش هاي لازم براي تسهيل در آموزش و فراگيري دوره هاي خاص بهداشتي نيز فراهم آمد.      در سالهاي اخير نیز دولت براي تقويت اين مهم، تعدادي از سازمان ها و مراكز مرتبط با آموزش پزشكي و دارويي را ايجاد كرده كه در تأمين سلامت و بهداشت و درمان عمومي اهميت خاصي دارند.
در کنار تلاش دولت لازم است به همت سازمان‌های غیر دولتی (NGO) نیز که برنامه‌های بهداشتی دارند، توجه داشت. قدر مسلم میزان جمعیت زیاد، فقر فرهنگی، نبود امکانات مناسب ولازم، نبود نیرو‌های متخصص لازم، آلودگی محیط، نبود امکانات آموزشی درحد مطلوب و ده‌ها موضوع دیگر از عواملی هستند که به سلامت بهداشت و درمان لطمه فراوانی وارد کرده‌اند. نکته مهم دیگر گسترس نامحسوس ایدز در جامعه است که طبق آخرین اطلاعات نزدیک به شش میلیون و سیصد هزار نفر از مردم این کشور مبتلا به بیماری ایدز هستند.


در كنار تلاش دولت لازم است به همت سازمان هاي غير دولتي (NGO) نيز كه برنامه هاي بهداشتي دارند، توجه داشت. قدر مسلم ميزان جمعيت زياد، فقر فرهنگي، نبود امكانات مناسب ولازم، نبود نيرو های متخصص لازم، آلودگي محيط، نبود امكانات آموزشي درحد مطلوب و ده ها موضوع ديگر از عواملي هستند كه به سلامت بهداشت و درمان لطمه فراواني وارد كرده اند. نکته مهم دیگر گسترس نامحسوس ایدز در جامعه است که طبق آخرین اطلاعات نزدیک به شش میلیون و سیصد هزار نفر از مردم این کشور مبتلا به بیماری ایدز هستند.
سطح بیماری‌های عفونی دیگر نیز در میان مردم بسیار بالا است که این مساله به دلیل نبود کنترل و نظارت دقیق در مسائل بهداشتی مانند آب و مواد غذایی است. حدود 85 درصد از مردم شهرها و حدود 78 درصد از مردم روستاها، منابع آبی بهداشتی دارند و جمعا حدود 80 درصد از کل جمعیت از منابع آبی بهداشتی بهره مندند. حدود 15درصد از مردم شهرها و حدود 22 درصد از مردم روستاها از منابع آبی غیر بهداشتی استفاده می‌کنند که جمعا حدود 20 درصد از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند.


سطح بیماری های عفونی دیگر نیز در میان مردم بسیار بالا است که این مساله به دلیل نبود کنترل و نظارت دقیق در مسائل بهداشتی مانند آب و مواد غذایی است. حدود 85  درصد از مردم شهرها و حدود 78 درصد از مردم روستاها، منابع آبی بهداشتی دارند و جمعا حدود 80 درصد از کل جمعیت از منابع آبی بهداشتی بهره مندند. حدود 15درصد از مردم شهرها و حدود 22 درصد از مردم روستاها از منابع آبی غیر بهداشتی استفاده می کنند که جمعا حدود 20 درصد از کل جمعیت را تشکیل می دهند.
بروز و رواج امراض سرطانی در [[بنگلادش]] از میان 158/570/535 نفر، رقمی تقریبا بین 300 هزار تا 1/5 میلیون نفر را شامل می‌شود. آمار اخیر وزارت بهداشت [[بنگلادش]] نشان داده شده است که از هر یکصد هزار نفر، 167 نفر مبتلا به امراض سرطانی هستند. یکی از سرطان‌های رایج در میان مردم [[بنگلادش]]، سرطان دهان است که از طریق جویدن و استعمال تنباکو (دخانیات‌) حاصل می‌شود. حدود 13 درصد از بیماری‌های سرطانی اختصاص به دخانیات دارد. معمولاً بیشتر مردم این کشور از دخانیات استفاده می‌کنند<ref>Bangladesh pedia (2006). National Encyclopedia of Bangladesh, Asiatic society  of Bangladesh , CD Edition, Februray</ref>.


    بروز و رواج امراض سرطاني در بنگلادش از ميان 535/570/158 نفر، رقمي تقریبا بین 300 هزار تا  5/1 ميليون نفر را شامل مي شود. آمار اخير وزارت بهداشت بنگلادش نشان داده شده است كه از هر يكصد هزار نفر، 167 نفر مبتلا به امراض سرطاني هستند. يكي از سرطان هاي رايج در ميان مردم بنگلادش، سرطان دهان است كه از طريق جويدن و استعمال تنباكو (دخانيات ) حاصل مي شود. حدود 13درصد از بيماري هاي سرطاني اختصاص به دخانيات دارد. معمولاً بيشتر مردم اين كشور از دخانيات استفاده مي كنند (Bangla pedia, National Encyclopedia of Bangladesh , Asiatic society of  Bangladesh , CDE ditsoh , February 2006).
جدول شماره 1. آمار تعداد مراکز درمانی وبهداشتی در [[بنگلادش]]
 
                    جدول آماري تعداد مراكز درماني وبهداشتي در بنگلادش
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|نام
|نام
|تعداد
|تعداد
|-
|-
|بيمارستان و كالج هاي پزشكي
|بیمارستان و کالج‌های پزشکی
|13
|13
|-
|-
|بيمارستان ها و مراكز خاص
|بیمارستان‌ها و مراکز خاص
|61
|61
|-
|-
|انستيتو ملي
|انستیتو ملی
|5
|5
|-
|-
|دانشگاه پزشكي
|دانشگاه پزشکی
|1
|1
|-
|-
|بيمارستان ها و انستيتوهاي علمي
|بیمارستان‌ها و انستیتوهای علمی
|5
|5
|-
|-
|بيمارستان تخصصي TB
|بیمارستان تخصصی TB
|4
|4
|-
|-
|بيمارستان هاي قفسه سينه
|بیمارستان‌های قفسه سینه
|45
|45
|-
|-
|بيمارستان هاي جذام
|بیمارستان‌های جذام
|3
|3
|-
|-
|بيمارستان هاي رواني و مغزي
|بیمارستان‌های روانی و مغزی
|2
|2
|-
|-
|انستيتو پارامويك
|انستیتو پارامویک
|1
|1
|-
|-
|دانشكده دندانپزشكي
|دانشکده دندانپزشکی
|
|
|-
|-
|مجموعه مراكز بهداشتي ناحيه اي
|مجموعه مراکز بهداشتی ناحیه ای
|202
|202
|-
|-
|اتحاديه هاي زير شاخه اي
|اتحادیه‌های زیر شاخه ای
|3175
|3175
|-
|-
|بيمارستانهاي امراض عفوني
|بیمارستانهای امراض عفونی
|6
|6
|}منبع:            www.Bangladesh, Ministry of Health and Family Welfare, 2010, Dhaka.  
|}
===<ref>برگرفته از: [https://www.bangladesh,+ministry+of+health+and+family.com/ https://www.Bangladesh,+Ministry+of+Health+and+Family.com]</ref><ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>===
{{به روز رسانی}}
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[بهداشت و سلامت آرژانتین]]؛ [[بهداشت و سلامت ژاپن]]؛ [[بهداشت و سلامت روسیه]]؛ [[بهداشت و سلامت کانادا]]؛ [[بهداشت و سلامت کوبا]]؛ [[بهداشت و سلامت لبنان]]؛ [[بهداشت و سلامت در مصر]]؛ [[بهداشت و سلامت تونس]]؛ [[بهداشت و سلامت افغانستان]]؛ [[بهداشت و سلامت سنگال]]؛ [[بهداشت و سلامت فرانسه]]؛ [[بهداشت و سلامت در مالی]]؛ [[بهداشت و سلامت سوریه]]؛ [[بهداشت و سلامت ساحل عاج]]؛ [[بهداشت و سلامت زیمبابوه]]؛ [[بهداشت و سلامت اوکراین]]؛ [[بهداشت و سلامت اسپانیا]]؛ [[وضعیت بهداشت و سلامتی در اردن]]؛ [[بهداشت و سلامت اتیوپی]]؛ [[بهداشت و سلامت سیرالئون]]؛ [[بهداشت و سلامت قطر]]؛ [[بهداشت و سلامت گرجستان]]؛ [[بهداشت و سلامت قزاقستان]]؛ [[بهداشت و سلامت سریلانکا]]؛ [[وضعیت بهداشت و سلامت سودان]]؛ [[بهداشت و سلامت تایلند]]؛ [[وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین]]
 
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:بهداشت و سلامت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۱۲

بهداشت در بنگلادش، قابل بازیابی ازhttps://www.cfr.org/blog/reach-its-economic-dreams-bangladesh-needs-rethink-healthcare

پس از استقلال بنگلادش، دولت تلاش فراوانی برای فراهم کردن زمینه‌های توسعه و عمومی کردن بهداشت در میان مردم به عمل آورد. از این رو، زمینه استوار کردن فعالیت‌های مطمئن و معتبر بهداشتی و نتیجه بخش برای عموم مردم، شامل سلامت مادر و فرزند و خانواده، جزو طرح‌های اساسی دولت قرار گرفت؛ در همین رابطه نیز دولت، به توسعه نیروهای آموزش دیده برای پشتیبانی در تأمین بهداشت عمومی، پرداخت.

در این راستا، دولت پس از استقلال و جدایی از پاکستان، تدابیری برای تأسیس مراکز بهداشتی به منظور نظم و سرعت بخشیدن به بهداشت و رفاه عمومی به عمل آورد. این مراکز عبارت بودند از:

مرکز تحقیقات پزشکی و داروسازی (IPGMR‌)، انستیتو ملی بیماری‌های عروقی و قلبی، انستیتو ملی چشم پزشکی، انستیتو بیماری‌های عمومی، انستیتو توانبخشی، تأسیس بیمارستان برای معلولین، انستیتو تحقیقاتی دیابت بنگلادش، مرکز درمانی غدد و دستگاه‌های گوارشی، تاسیس بیمارستان برای کودکان، انستیتو ملی پیش گیری و داروهای خاص. همچنین در کنار بعضی از این مراکز، بخش‌های لازم برای تسهیل در آموزش و فراگیری دوره‌های خاص بهداشتی نیز فراهم آمد. در سالهای اخیر نیز دولت برای تقویت این مهم، تعدادی از سازمان‌ها و مراکز مرتبط با آموزش پزشکی و دارویی را ایجاد کرده که در تأمین سلامت و بهداشت و درمان عمومی اهمیت خاصی دارند.

در کنار تلاش دولت لازم است به همت سازمان‌های غیر دولتی (NGO) نیز که برنامه‌های بهداشتی دارند، توجه داشت. قدر مسلم میزان جمعیت زیاد، فقر فرهنگی، نبود امکانات مناسب ولازم، نبود نیرو‌های متخصص لازم، آلودگی محیط، نبود امکانات آموزشی درحد مطلوب و ده‌ها موضوع دیگر از عواملی هستند که به سلامت بهداشت و درمان لطمه فراوانی وارد کرده‌اند. نکته مهم دیگر گسترس نامحسوس ایدز در جامعه است که طبق آخرین اطلاعات نزدیک به شش میلیون و سیصد هزار نفر از مردم این کشور مبتلا به بیماری ایدز هستند.

سطح بیماری‌های عفونی دیگر نیز در میان مردم بسیار بالا است که این مساله به دلیل نبود کنترل و نظارت دقیق در مسائل بهداشتی مانند آب و مواد غذایی است. حدود 85 درصد از مردم شهرها و حدود 78 درصد از مردم روستاها، منابع آبی بهداشتی دارند و جمعا حدود 80 درصد از کل جمعیت از منابع آبی بهداشتی بهره مندند. حدود 15درصد از مردم شهرها و حدود 22 درصد از مردم روستاها از منابع آبی غیر بهداشتی استفاده می‌کنند که جمعا حدود 20 درصد از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند.

بروز و رواج امراض سرطانی در بنگلادش از میان 158/570/535 نفر، رقمی تقریبا بین 300 هزار تا 1/5 میلیون نفر را شامل می‌شود. آمار اخیر وزارت بهداشت بنگلادش نشان داده شده است که از هر یکصد هزار نفر، 167 نفر مبتلا به امراض سرطانی هستند. یکی از سرطان‌های رایج در میان مردم بنگلادش، سرطان دهان است که از طریق جویدن و استعمال تنباکو (دخانیات‌) حاصل می‌شود. حدود 13 درصد از بیماری‌های سرطانی اختصاص به دخانیات دارد. معمولاً بیشتر مردم این کشور از دخانیات استفاده می‌کنند[۱].

جدول شماره 1. آمار تعداد مراکز درمانی وبهداشتی در بنگلادش

نام تعداد
بیمارستان و کالج‌های پزشکی 13
بیمارستان‌ها و مراکز خاص 61
انستیتو ملی 5
دانشگاه پزشکی 1
بیمارستان‌ها و انستیتوهای علمی 5
بیمارستان تخصصی TB 4
بیمارستان‌های قفسه سینه 45
بیمارستان‌های جذام 3
بیمارستان‌های روانی و مغزی 2
انستیتو پارامویک 1
دانشکده دندانپزشکی
مجموعه مراکز بهداشتی ناحیه ای 202
اتحادیه‌های زیر شاخه ای 3175
بیمارستانهای امراض عفونی 6

[۲][۳]

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

بهداشت و سلامت آرژانتین؛ بهداشت و سلامت ژاپن؛ بهداشت و سلامت روسیه؛ بهداشت و سلامت کانادا؛ بهداشت و سلامت کوبا؛ بهداشت و سلامت لبنان؛ بهداشت و سلامت در مصر؛ بهداشت و سلامت تونس؛ بهداشت و سلامت افغانستان؛ بهداشت و سلامت سنگال؛ بهداشت و سلامت فرانسه؛ بهداشت و سلامت در مالی؛ بهداشت و سلامت سوریه؛ بهداشت و سلامت ساحل عاج؛ بهداشت و سلامت زیمبابوه؛ بهداشت و سلامت اوکراین؛ بهداشت و سلامت اسپانیا؛ وضعیت بهداشت و سلامتی در اردن؛ بهداشت و سلامت اتیوپی؛ بهداشت و سلامت سیرالئون؛ بهداشت و سلامت قطر؛ بهداشت و سلامت گرجستان؛ بهداشت و سلامت قزاقستان؛ بهداشت و سلامت سریلانکا؛ وضعیت بهداشت و سلامت سودان؛ بهداشت و سلامت تایلند؛ وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین

کتابشناسی

  1. ↑ Bangladesh pedia (2006). National Encyclopedia of Bangladesh, Asiatic society  of Bangladesh , CD Edition, Februray
  2. ↑ برگرفته از: https://www.Bangladesh,+Ministry+of+Health+and+Family.com
  3. ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=بهداشت_و_سلامت_بنگلادش&oldid=59578»