شهر لاذقیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
ستون فقرات شهر یک خیابان عریض شمالی جنوبی بود که تمام شهر را طی می‌کرد و در زمان رومیان با رواق‌های متعدد در دو طرف خیابان احداث شده بود. اینخیابان از نوک شبه جزیره در جنوب تا شمال شهر؛ یعنی دروازه‌ای که جاده انطاکیه از آنجا شروع می‌شد، امتداد داشت. | ستون فقرات شهر یک خیابان عریض شمالی جنوبی بود که تمام شهر را طی می‌کرد و در زمان رومیان با رواق‌های متعدد در دو طرف خیابان احداث شده بود. اینخیابان از نوک شبه جزیره در جنوب تا شمال شهر؛ یعنی دروازه‌ای که جاده انطاکیه از آنجا شروع می‌شد، امتداد داشت. | ||
عمود بر این خیابان، سه خیابان ستون دار از شرق تا غرب امتداد داشتند. یکی خیابانارگ بود. یکی دیگر اکنون بازار سنتی شهر لاذقیه شده است؛ خیابانی که به سمت شهر آپامیای پیشگفته منتهی می‌شد و از همه آن ستون‌های گرانیتی یکپارچه زیبایش، تنها چندتایی هنوز برجای مانده است. سومی هم از بندر شروع می‌شد و به یک «تتراپیلون» (''tetrapylon'')[95] منتهی می‌گشت که هنوز هم پابرجاست. | عمود بر این خیابان، سه خیابان ستون دار از شرق تا غرب امتداد داشتند. یکی خیابانارگ بود. یکی دیگر اکنون بازار سنتی شهر لاذقیه شده است؛ خیابانی که به سمت شهر آپامیای پیشگفته منتهی می‌شد و از همه آن ستون‌های گرانیتی یکپارچه زیبایش، تنها چندتایی هنوز برجای مانده است. سومی هم از بندر شروع می‌شد و به یک «تتراپیلون» (''tetrapylon'')[95] منتهی می‌گشت که هنوز هم پابرجاست.<ref>شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[تاریخ دوران میانی سوریه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۱
نام رومی لاذقیه کنونی؛ بندری در ساحل شمالی سوریه که پیشتر درباره موقعیت جغرافیایی آن توضیحاتی ارائه شد.
واژه لااودیسه در فرهنگ مسیحی به معنی «سست دین»است؛ وصفی که به شهر باستانی «فریجیا مینور» (Phrygia Minor) نیز داده شد. مسیحیان اولیه ساکن این شهر بنا به مطالب کتاب مقدس، به دلیل بیتفاوتی نسبت به دین خود تنبیه شدند.
لااودیسه نام چند ملکه سوری نژاد روم بود؛ اولی که شهر به افتخار او بدین نام تسمیه شده است، همسر آنتیوخوس و مادر سلوکوس اول نیکاتور، بنیانگذار سلوکیان است. همسر «آنتیوخوس دوم» (Antiochus II) (286-246 پ.م.) دومین پسر سلوکوس اول نیکاتور، نیز لااودیسه بوده است. حکمران سلوکی سوریه، « آنتیوخوس هیراکس» (Antiochus Hierax) (مقتول 226 پ.م.) پسر این ملکه بود. پسر دیگرش «سلوکوس دوم کالینیکوس» (Seleucus II Callinicus) (246225 پ.م.) نیز بعد از پدر، امپراتور سلوکی شد. جالب است که دختر این ملکه نیز لااودیسه دوم بود؛ زن سیاستمداری که در تاریخ سلوکیان نقش بسیار پررنگی داشت.
این شهر برای مدت کوتاهی در زمان «سپتیمیوس سوروس» (Septimius Severus) (145-211م.)، امپراتور روم، پایتخت سوریه روم شد و متعاقباً از سال 528 تا 637 میلادی به مرکز استان روم شرقی، «تئودوریاس» (Theodorias) تبدیل شد. در حال حاضر نیز مرکز استان ساحل شمال شرق سوریه است.
در حال حاضر بقایای اندکی از لااودیسه باستان که شهری ثروتمند و خوش‌ساخت بود، در لاذقیه کنونی باقیمانده است. همه معابد، گورستان‌ها، آمفیتئاتر بزرگ شهر که عمقی 100 متری داشت، حمامها، دروازهها و « هیپودروم » (hippodrome)[93] شهر که نویسندگان باستان یا کتیبه های یونانی، آنها را توصیف کرده بودند، تقریباً از بین رفته‌اند.
ستون فقرات شهر یک خیابان عریض شمالی جنوبی بود که تمام شهر را طی می‌کرد و در زمان رومیان با رواق‌های متعدد در دو طرف خیابان احداث شده بود. اینخیابان از نوک شبه جزیره در جنوب تا شمال شهر؛ یعنی دروازه‌ای که جاده انطاکیه از آنجا شروع می‌شد، امتداد داشت.
عمود بر این خیابان، سه خیابان ستون دار از شرق تا غرب امتداد داشتند. یکی خیابانارگ بود. یکی دیگر اکنون بازار سنتی شهر لاذقیه شده است؛ خیابانی که به سمت شهر آپامیای پیشگفته منتهی می‌شد و از همه آن ستون‌های گرانیتی یکپارچه زیبایش، تنها چندتایی هنوز برجای مانده است. سومی هم از بندر شروع می‌شد و به یک «تتراپیلون» (tetrapylon)[95] منتهی می‌گشت که هنوز هم پابرجاست.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)