نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۴۶

نخستین ارتباط اینترنتی چین با جهان خارج، در تاریخ 20سپتامبر سال 1987 برقرار شد و این رسانه جدید وارد عرصه رقابت اطلاع رسانی در این کشور شد. از آن زمان تا کنون، این رسانه به شدت توسعه یافته و گسترش پیدا کرده است، به نحوی که امروزه، کشور چین به بزرگترین پایگاه کاربران اینترنتی در جهان تبدیل شده است. با توسعه فن‌آوری اطلاعات در چین، اینترنت در یکی دو دهه گذشته در این کشور به پدیده فراگیر فرهنگی تأثیر گذاری تبدیل شده است.

اینترنت

در اواخر1994 بود که اینترنت ابعاد جدیدی به دیپلماسی عمومی چین داد. از سال 1995 رسانه‌های خبری، بنگاه‌های انتشاراتی، ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی، برای بهره برداری از امکانات این رسانه وب سایت‌های اینترنتی خود را راه اندازی نمودند^[۱].

در سال 2001 وب سایت‌های خبری متعددی همچون تحت نظارت نهادهای دولتی توسعه یافته و فراگیر شده و سایت‌هایی برای معرفی چین به خارجی‌ها طراحی شد. وزارت ارتباطات و کمیسیون توسعه و اصلاحات چین مسئولیت اجرای پروژه ملی توسعه باند پهن اینترنتی چین(Broad Band China)را بر عهده گرفتند. این پروژه به عنوان یکی از طرح‌های استراتژیک کشور مطرح شد. در چارچوب این پروژه، شبکه فیبری کشور توسعه یابد. لذا، سرمایه‌گذاری‌های گستردهای برای بهره‌برداری از این فن‌آوری جدید صورت گرفت.

بنا به گزارش منتشره، چین برای گسترش هرچه بیشتر صنعت اینترنت، تا کنون 13 ماهواره را به فضا پرتاب کرده است. این پروژه‌ها به‌منظور تکمیل پوشش کامل آسیا و اقیانوسیه توسط سیستم بایدو (Baidu)(GPS ) چینی بوده است.

این سیستم که رقیب سیستم آمریکایی توییتر محسوب می‌شود، با ارسال 30 ماهواره تا سال 2020 تکمیل خواهد شد. این سیستم در حال حاضر، در حال گذراندن مراحل آزمایشی است و تا پایان سال 2012 یکصدهزار وسیله نقلیه در چین به دستگاه موقعیت یاب باید و مجهز خواهند شد. اگرچه در حال حاضر فقط بخش‌های دولتی از برخی از خدمات باید و استفاده می‌کنند، ولی 30 میلیون نفر کاربر چینی از سیستم (GPS) استفاده می‌کنند^[۲].

کاربران اینترنت در چین از نگاه آمار

گوگل در چین، قابل بازیابی از: https://www.ntic-dz.com/le-retour-de-google-en-chine-fait-polemique-au-sein-du-groupe/

براساس آمار منتشره از سوی اداره آمار چین، تا ماه دسامبر سال 2011میلادی، تعداد کاربران اینترنتی در این کشور به بیش از 513 میلیون نفر رسید که نسبت به سال 2010، 56 میلیون افزایش یافته است. از این تعداد 136 میلیون کاربر روستایی هستند که نشان دهنده گسترش فوق العاده و فراگیری این رسانه است. پیش بینی شده است که تعداد کاربران اینترنتی در چین تا سال 2015 از مرز 718 میلیون نفر گذشته و شامل بیش از 7/52 درصد جمعیت این کشور خواهد شد^[۳]. طبق این آمار، کاربران چینی به طور متوسط، هر هفته 7/18ساعت به‌صورت آنلاین از اینترنت استفاده می‌کنند که 71 درصد از این ارتباطات برای کسب خبر از سایت‌های مختلف خبری صورت می‌گیرد. براساس گزارش منتشره از سوی وزارت صنعت و فن‌آوری اطلاع رسانی چین، تا پایان سال 2009، تعداد وب سایت‌های چینی به 23/3 میلیون مورد رسیده و سالانه 3/12 درصد بر این تعداد افزوده می‌شود، و 49 درصد از کاربران به وبلاگ‌های موجود مراجعه کرده و تنها حدود 6 درصد از این وبسایت‌ها از پایگاه‌های اینترنتی خارجی استفاده می‌کنند^[۴]^[۵].

طبق این گزارش، در سال 2011، کاربران چینی مجموعا بیش از 500 میلیارد ساعت از اینترنت استفاده کرده که 90 درصد این ارتباطات از داخل منازل شخصی بوده است. در همین سال، با توجه به افزایش فوق العاده کاربران اینترنتی و گسترش پایگاه‌های خرید اینترنتی، تعداد افرادی که خریدهای خود را از طریق اینترنت انجام داده‌اند، به بیش از 194 میلیون نفر رسیده است و 300 میلیون نفر از کابران برای ارتباط با اینترنت از موبایل استفاده می‌کنند.^[۶]

۹۹.۲ درصد کاربران اینترنت در چین از تلفن همراه استفاده می‌کنند، قابل بازیابی از: https://theurbantechnologist.com/2013/07/14/smarter-city-myths-and-misconceptions/

کاربران اینترنتی از نظر پایه تحصیلات شامل 2/44 درصد پایین‌تر از مقطع راهنمایی، 3/33 درصد در مقطع متوسطه، 5/10 درصد لیسانس، و 9/11 درصد فوق لیسانس و بالاتر می‌شود. این کاربران از نظر سنی شامل 4/28 درصد زیر 20 سال، 8/29 درصد بین 20 تا 29 سال، 7/25 درصد بین 30 تا 39 سال، 4/11 درصد بین 40 تا 49 سال، و 8/4 درصد را افراد بالای 50 سال تشکیل می‌دهد^[۷]. از نظر جنسیت نیز 1/44 درصد را زنان و 9/55 درصد را مردان تشکیل می‌دهند.نرخ ضریب نفوذ پهنای باند در چین در سال 2007 به 7/11 درصد رسید در حالیکه این نرخ در کشورهای توسعه یافته برابر با 7/25 درصد است^[۸]. درحال حاضر، 81/363 میلیون نفر از کاربران چینی از باند پهن اینترنتی استفاده می‌کنند.

تا پایان سال 2011، جمعیت کاربران تجارت الکترونیک چین به200 میلیون نفر و حجم فروش الکترونیکی نیز در این مدت به 750 میلیارد یوان رسید. پیش بینی می‌شود چین تا سال2013 به جای آمریکا، به بزرگترین بازار خرده فروشی اینترنتی جهان تبدیل شود^[۶].

میکروبلاگ وِیبو(Weibo)، که نسخه چینی توییتر است، هم اکنون در سومین سال فعایت خود 350 میلیون کاربر دارد. کاربران با ارسال عکس و فیلم و اظهار نظر و پیام در مورد مسایل مبتلا به جامعه خود در سایت فعال هستند. دولت چین از طریق ویبو مرزهای جدید انتقاد پذیری، سانسور و خود سانسوری را می‌آزماید و از این طریق از افکار عمومی اطلاع می‌یابد. آمار نشان‌ می‌دهد که‌ شرکت‌های‌ اینترنتی‌»سینا(Sina)»، «سو خو(Soho)» و «نت‌ ایز(Net eas)» محبوب ترین‌ شرکت‌های ارایه‌ کننده خدمات‌ اینترنتی‌ در چین‌ هستند که‌ در این‌ میان‌ شرکت‌ سینا با 8/94 میلیون مشترک، در صدر ایستاده‌ است^[۹].

سانسور در اینترنت در چین

سانسور در چین، قابل بازیابی از: https://advox.globalvoices.org/2017/08/30/the-evolution-of-chinas-great-firewall-21-years-of-censorship/

پیش از این، معمولا جریان اطلاعات یک طرفه و از سوی دولت به مردم انجام می‌گرفت ولی اینک جریان دو طرفه شده و مطالب انتقادی درباره مقامات محلی و دولت، رهبری و سیاست‌ها حزبی دیگر مثل گذشته سانسور نمی‌شود. البته هرگونه مطلب که به تحریک مردم و به تظاهرات و اعتراضات جمعی منجر شود، به شدت سانسور می‌شود. براساس گزارش روزنامه گلوبال تایمز، دولت با این اقدام سعی دارد تا با قدرت، موضوع پخش شایعات از طریق اینترنت را کنترل و مدیریت نماید. مقامات دولتی گفته‌اند که محدودیت قانونی برای کسانی اعمال می‌شود که می‌خواهند به عنوان کاربر جدید، کاربران خصوصی، و همچنین مؤسسات و افراد غیر حقیقی از اینترنت استفاده کنند خواهد شد و کاربران قدیمی همچنان، می‌توانند با عناوین و اسامی غیر واقعی خود به فعالیت ادامه دهند. قوانین جدید بر اساس قانون عمومی چین و برای جلوگیری از حفاظت از سلامت فرهنگی اینترنت برقرار شده و کلیه کاربران باید به طور کامل این قانون را رعایت نمایند.^[۱۰]

اینترنت ۳۰۰ گیگابیت برثانیه‌ای در چین آزمایش می‌شود، قابل بازیابی از: https://itday.tech/samsung-6g-fixing-5g-issues/

بنابر تحقیقی که خانم رِبِکا ماکینون(Rebecca Mackinnon) استاد مرکز مطالعات رسانه‌ها و خبرنگاری و تیم وی در دانشگاه هنگ‌کنگ انجام داده‌اند، تا نیمه سال 2008، بیش از 253 میلیون چینی آنلاین بوده‌اند که با عبور از آمریکا، رتبه اول جهان را در تعداد کاربران به خود اختصاص دادند. کاربران چینی بعد از کره و فرانسه بیشترین مشارکت را در شبکه‌های اجتماعی اینترنتی، وبلاگ‌ها، چت روم‌ها، وب سایت‌هایی که عکس و فیلم را به مشارکت می‌گذارند داشته‌اند. به کارگیری هزاران پلیس اینترنتی که در بسیاری از شهرها به کار گرفته شده‌اند تنها یکی از سلاح‌هایی است که دولت چین در مبارزه با خواسته‌های قلبی و افکار مردم چین داز آنها استفاده می‌کند. در حال حاضر، ده‌ها هزار وبسایت خارجی به روی کاربران چینی بسته شده‌اند. شهروندانی در هر شهر یا استان به عنوان داوطلب یا مزدگیر، برای هدایت مکالمات آنلاین به طرفداری از دولت، و یا به عنوان ناظر و گزارشگر مکالمات ضد دولتی به مقامات به کار گرفته می‌شوند. از مدیران و کارمندان شرکت‌های اینترنتی(داخلی و خارجی) می‌خواهند تا سهم خود را در روند گفتگوهای آنلاین غیر قابل کنترل ایفا نمایند. فیلترینگ در سطوح مختلف خانگی، محلی و تجاری،ISP ‌ها و شبکه‌های منطقه‌ای و ملی صورت می‌پذیرد.

همه شرکت‌های مرتبط با وب سایت‌ها، اعم از پرتال‌ها، موتورهای جستجوگر، سرویس‌های شبکه‌های اجتماعی، چت روم‌ها، وبلاگ‌ها و ... برای آنکه مجوز شغلی خود را از دست ندهند، همگی ملزم هستند دستورهای سانسور صادر شده از طرف دولت را رعایت نمایند. موضوعات حساس سیاسی یا توسط کارمندان شرکت‌ها و یا با برنامه‌های کامپیوتری که کارمندان حود شرکت‌ها طراحی می‌شود حذف می‌گردند. این اقدامات یا طبق دستور مستقیم مسئولان دولتی و یا به خاطر جلوگیری از مشکلات احتمالی، توسط شرکت‌ها(خود سانسوری) صورت می‌گیرد. از وبسایت‌هایی که در خارج از چین مستقر هستند و مطالبی به زبان چینی دارند و یا مخاطبان آنها چینی‌های مقیم سرزمین چین می‌باشد نیز خواسته شده تا برخی از موضوعات حساس سیاسی را منتشر نسازند، در غیر این صورت فیلتر خواهند شد. برخی از شرکت‌های خارجی به این درخواست تن نداده و فرصت حضور در بازار چین را از دست دادهاند. بقیه، همچون گوگل، یاهو و مایکروسافت، برای آنکه روابط خوبی با دولت چین داشته باشند، موتورهای جستجوگر خود را با نسخه سانسور شدهای ارایه کردهاند. در مقایسه با رسانه‌های سنتی، در وبلاگ‌ها تبلیغات حکومتی مشاهده نمی‌شود و احتمال بیشتری وجود دارد که دیدگاه‌های انتقادی و مخالفت با دولت نیز دیده شود. وبلاگ نویسان چینی از طنز، کنایه، ابهامات ادبی، و عبارات رمزی و حتی تصویر برای انتقال پیام‌های مهم بهره می‌برند.

آنها معمولا واقع گرا و عملگرا هستند و هنگام ارسال مطلب می‌دانند چه چیز مشکلات جدی به همراه دارد و ارزش ریسک را ندارد. موضوعات مرتبط با گروه غیر قانونی فالون گنگ، سرکوب میدان تیان آنمِن در سال1989، استقلال خواهی تبت، رویدادها، المپیک، مخالفان، اقلیت‌های نژادی، رهبران ملی، دستگیری‌های سیاسی، مشکلات کار و اشتغال، سانسور، موارد مربوط به دفاع از حقوق افراد، مسایل تاریخی، موضوعات مذهبی، به شدت تحت سانسور می‌شوند. به هر صورت، روش و موضوعات سانسور در اینترنت مشابه سانسور در رسانه‌های سنتی و چاپی است. برخی از روزنامه‌ها و مجلات چینی از کنار موضوعات سخت و بحث برانگیز از قبیل اینکه دفتر مرکزی نشریه یا ایستگاه تلویزیونی در کجا واقع شده؟ چه کسی مالک آن رسانه است؟چه کسی سردبیر آن است؟ ارتباط او با افراد در رأس قدرت چگونه است؟ ارزشهای این افراد چیست و به چیزی بستگی دارد، خیلی راحت می‌گذرند. به عبارت دیگر، علیرغم ماهیت حاکمیت محور دولت چین، شاغلان در رسانه‌های سنتی و جدید را نمی‌توان فاقد قدرت معرفی کرد^[۱۱].

‌ پروژهی سانسور سپر طلایی(Golden Shield) از سال 2000 با هدف کمک به پلیس اینترنتی در پکن به اجرا در آمد. بخشی از این پروژه«دیوار آتش چین بزرگ(Great China Fire Wall)» نام دارد و از طریق پایگاه‌های ارایه دهنده خدمات اینترنتی، آدرس‌های متخلف را مسدود می‌سازد. افزون بر این تدابیر، دولت چین از نظام القای خود سانسوری که کاربران همواره تحت کنترل و مراقبت هستند، نیز حمایت می‌کند. اعمال یا تهدید به اعمال سانسور تأثیر وحشتناکی بر شرکت‌های تجاری و اشخاص استفاده کننده از اینترنت می‌گذارند، تا آنجا که آنها مجبور می‌شوند به خود سانسوری در ارتباط تن دهند تا از پیامدهای اقتصادی و قانونی آن در امان بمانند. پذیرش سانسور پدیده پیچیده است که ریشه در فرهنگ سنتی این کشور داشته و همیشه موجب یأس و دلسردی مردم نسبت به دولت بوده است.

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ برگرفته از https://www.eai.nus.edu.sg/
↑ رويدادنامه فرهنگي چين خرداد91
↑ China Daily. (2010, July 23).
↑ China Daily. (2010, July 23).
↑ برگرفته از https://www.thomascrampton.com/
↑ ^۶٫۰ ^۶٫۱ برگرفته از https://www.chinaperspective.com/
↑ Pretty Graph’s on China’s Internet user Demographics, (2012). برگرفته از https://www.east-west-connect.com/
↑ "رويدادنامه فرهنگي چين"(91، خرداد).
↑ "روزنامه چاینا دیلی" (2003، 3دسامبر).
↑ رویدادنامه فرهنگی آسیا و اقیانوسیه (1390، خرداد).
↑ First Monday (2009, February 2). v14.

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی

[1] برگرفته از https://www.eai.nus.edu.sg/

[2] رويدادنامه فرهنگي چين خرداد91

[3] China Daily. (2010, July 23).

[4] China Daily. (2010, July 23).

[5] برگرفته از https://www.thomascrampton.com/

[:0-6] ۶٫۰ ^۶٫۱ برگرفته از https://www.chinaperspective.com/

[7] Pretty Graph’s on China’s Internet user Demographics, (2012). برگرفته از https://www.east-west-connect.com/

[8] "رويدادنامه فرهنگي چين"(91، خرداد).

[9] "روزنامه چاینا دیلی" (2003، 3دسامبر).

[10] رویدادنامه فرهنگی آسیا و اقیانوسیه (1390، خرداد).

[11] First Monday (2009, February 2). v14.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-= بخش 4- فنآوری جدید اطلاعات(اینترنت) =
+نخستین ارتباط اینترنتی [[چین]] با جهان خارج، در تاریخ 20سپتامبر سال 1987 برقرار شد و این رسانه جدید وارد عرصه رقابت اطلاع رسانی در این کشور شد. از آن زمان تا کنون، این رسانه به شدت توسعه یافته و گسترش پیدا کرده است، به نحوی که امروزه، [[چین|کشور چین]] به بزرگترین پایگاه کاربران اینترنتی در جهان تبدیل شده است. با توسعه فن‌آوری اطلاعات در [[چین]]، اینترنت در یکی دو دهه گذشته در این کشور به پدیده فراگیر فرهنگی تأثیر گذاری تبدیل شده است.
-نخستین ارتباط اینترنتی چین با جهان خارج، در تاریخ 20سپتامبر سال1987برقرار شد و این رسانهی جدید وارد عرصهی رقابت اطلاعرسانی در این کشور شد. از آن زمان تا کنون، این رسانه به شدت توسعه یافته و گسترش پیدا کرده است، به نحویکه امروزه، کشور چین به بزرگترین پایگاه کاربران اینترنتی در جهان تبدیل شده است. با توسعهی فنآوری اطلاعات در چین، اینترنت در یکی دو دههی گذشته در این کشور به پدیدهی فراگیر فرهنگی تأثیر گذاری تبدیل شده است.
-در اواخر1994بود كه اينترنت ابعاد جديدي به ديپلماسي عمومي چين داد. از سال1995رسانههاي خبري، بنگاه های انتشاراتی، ايستگاههاي راديویی و تلويزيونی، برای بهره برداری از امکانات این رسانه وب سايتهاي اینترنتی خود را راه اندازي نمودند. در سال2001 وب سايتهاي خبري متعددی همچون(China.com.cn) تحت نظارت نهادهای دولتی توسعه يافته و فراگير شده و سايتهايي براي معرفی چین به خارجیها طراحي شد.
+=== اینترنت ===
+[[پرونده:12932570 551.jpg|بندانگشتی|اینترنت در [[چین]]، قابل بازیابی از: https://www.yjc.ir/fa/news/7431094/%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%AD%D9%82%DB%8C%D9%82%D8%A7%D8%AA-%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%B3%D9%88%D9%86%DA%AF-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%AA-6g]]در اواخر1994 بود که اینترنت ابعاد جدیدی به دیپلماسی عمومی [[چین]] داد. از سال 1995 رسانه‌های خبری، بنگاه‌های انتشاراتی، ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی، برای بهره برداری از امکانات این رسانه وب سایت‌های اینترنتی خود را راه اندازی نمودند<ref>برگرفته از https://www.eai.nus.edu.sg/</ref>.
-) www.eai.nus.edu.sg)
+در سال 2001 وب سایت‌های خبری متعددی همچون تحت نظارت نهادهای دولتی توسعه یافته و فراگیر شده و سایت‌هایی برای معرفی [[چین]] به خارجی‌ها طراحی شد. وزارت ارتباطات و کمیسیون توسعه و اصلاحات [[چین]] مسئولیت اجرای پروژه ملی توسعه باند پهن اینترنتی چین(Broad Band China)را بر عهده گرفتند. این پروژه به عنوان یکی از طرح‌های استراتژیک کشور مطرح شد. در چارچوب این پروژه، شبکه فیبری کشور توسعه یابد. لذا، سرمایه‌گذاری‌های گستردهای برای بهره‌برداری از این فن‌آوری جدید صورت گرفت.
-وزارت ارتباطات و کمیسیون توسعه و اصلاحات چین مسئولیت اجرای پروژهی ملی توسعهی باند پهن اینترنتی چین[1] را بر عهده گرفتند. این پروژه به عنوان یکی از طرحهای استراتژیک کشور مطرح شد. در چارچوب این پروژه، شبکهی فیبری کشور توسعه یابد. لذا، سرمایهگذاریهای گستردهای برای بهرهبرداری از این فنآوری جدید صورت گرفت''.''
+بنا به گزارش منتشره، [[چین]] برای گسترش هرچه بیشتر صنعت اینترنت، تا کنون 13 ماهواره را به فضا پرتاب کرده است. این پروژه‌ها به‌منظور تکمیل پوشش کامل آسیا و اقیانوسیه توسط سیستم بایدو (Baidu)(GPS ) چینی بوده است.
-بنا به گزارش منتشره، چین برای گسترش هرچه بیشتر صنعت اینترنت، تا کنون13ماهواره را به فضا پرتاب کرده است. این پروژهها بهمنظور تکمیل پوشش کامل آسیا و اقیانوسیه توسط سیستم بایدو[2]( GPS ) چینی بوده است .
+این سیستم که رقیب سیستم آمریکایی توییتر محسوب می‌شود، با ارسال 30 ماهواره تا سال 2020 تکمیل خواهد شد. این سیستم در حال حاضر، در حال گذراندن مراحل آزمایشی است و تا پایان سال 2012 یکصدهزار وسیله نقلیه در [[چین]] به دستگاه موقعیت یاب باید و مجهز خواهند شد. اگرچه در حال حاضر فقط بخش‌های دولتی از برخی از خدمات باید و استفاده می‌کنند، ولی 30 میلیون نفر کاربر چینی از سیستم (GPS) استفاده می‌کنند<ref>رويدادنامه فرهنگي چين خرداد91</ref>.
-این سیستم که رقیب سیستم آمریکایی توییتر محسوب میشود، با ارسال30 ماهواره تا سال2020 تکمیل خواهد شد. این سیستم در حالحاضر، در حال گذراندن مراحل آزمایشی است و تا پایان سال2012 یکصدهزار وسیلهی نقلیه در چین به دستگاه موقعیت یاب بایدو مجهز خواهند شد. اگرچه در حالحاضر فقط بخشهای دولتی از برخی از خدمات بایدو استفاده میکنند، ولی30 میلیون نفر کاربر چینی از سیستم(GPS) استفاده میکنند. (رويدادنامه فرهنگي چين خرداد91)
+=== [[کاربران اینترنت در چین از نگاه آمار]] ===
+[[پرونده:Google-china.jpg|بندانگشتی|گوگل در [[چین]]، قابل بازیابی از: https://www.ntic-dz.com/le-retour-de-google-en-chine-fait-polemique-au-sein-du-groupe/]]
+براساس آمار منتشره از سوی اداره آمار [[چین]]، تا ماه دسامبر سال 2011میلادی، [[کاربران اینترنت در چین از نگاه آمار|تعداد کاربران اینترنتی در این کشور]] به بیش از 513 میلیون نفر رسید که نسبت به سال 2010، 56 میلیون افزایش یافته است. از این تعداد 136 میلیون کاربر روستایی هستند که نشان دهنده گسترش فوق العاده و فراگیری این رسانه است. پیش بینی شده است که تعداد کاربران اینترنتی در چین تا سال 2015 از مرز 718 میلیون نفر گذشته و شامل بیش از 7/52 درصد جمعیت این کشور خواهد شد<ref>China Daily. (2010, July 23).</ref>. طبق این آمار، کاربران چینی به طور متوسط، هر هفته 7/18ساعت به‌صورت آنلاین از [[اینترنت در چین|اینترنت]] استفاده می‌کنند که 71 درصد از این ارتباطات برای کسب خبر از سایت‌های مختلف خبری صورت می‌گیرد. براساس گزارش منتشره از سوی وزارت صنعت و فن‌آوری اطلاع رسانی چین، تا پایان سال 2009، تعداد وب سایت‌های چینی به 23/3 میلیون مورد رسیده و سالانه 3/12 درصد بر این تعداد افزوده می‌شود، و 49 درصد از کاربران به وبلاگ‌های موجود مراجعه کرده و تنها حدود 6 درصد از این وبسایت‌ها از پایگاه‌های اینترنتی خارجی استفاده می‌کنند<ref>China Daily. (2010, July 23).</ref><ref>برگرفته از https://www.thomascrampton.com/</ref>.
-'' ''
+طبق این گزارش، در سال 2011، کاربران چینی مجموعا بیش از 500 میلیارد ساعت از اینترنت استفاده کرده که 90 درصد این ارتباطات از داخل منازل شخصی بوده است. در همین سال، با توجه به افزایش فوق العاده کاربران اینترنتی و گسترش پایگاه‌های خرید اینترنتی، تعداد افرادی که خریدهای خود را از طریق اینترنت انجام داده‌اند، به بیش از 194 میلیون نفر رسیده است و 300 میلیون نفر از کابران برای ارتباط با اینترنت از موبایل استفاده می‌کنند.<ref name=":0">برگرفته از https://www.chinaperspective.com/</ref>[[پرونده:157648448.jpg|بندانگشتی|۹۹.۲ درصد کاربران اینترنت در [[چین]] از تلفن همراه استفاده می‌کنند، قابل بازیابی از: https://theurbantechnologist.com/2013/07/14/smarter-city-myths-and-misconceptions/]]
+کاربران اینترنتی از نظر پایه تحصیلات شامل 2/44 درصد پایین‌تر از مقطع راهنمایی، 3/33 درصد در مقطع متوسطه، 5/10 درصد لیسانس، و 9/11 درصد فوق لیسانس و بالاتر می‌شود. این کاربران از نظر سنی شامل 4/28 درصد زیر 20 سال، 8/29 درصد بین 20 تا 29 سال، 7/25 درصد بین 30 تا 39 سال، 4/11 درصد بین 40 تا 49 سال، و 8/4 درصد را افراد بالای 50 سال تشکیل می‌دهد<ref>Pretty Graph’s on China’s Internet user Demographics, (2012).  برگرفته از https://www.east-west-connect.com/</ref>. از نظر جنسیت نیز 1/44 درصد را زنان و 9/55 درصد را مردان تشکیل می‌دهند.نرخ ضریب نفوذ پهنای باند در [[چین]] در سال 2007 به 7/11 درصد رسید در حالیکه این نرخ در کشورهای توسعه یافته برابر با 7/25 درصد است<ref>"رويدادنامه فرهنگي چين"(91، خرداد).</ref>. درحال حاضر، 81/363 میلیون نفر از کاربران چینی از باند پهن اینترنتی استفاده می‌کنند.
-== ''کاربران اینترنت در چین از نگاه آمار'' ==
+تا پایان سال 2011، جمعیت کاربران تجارت الکترونیک چین به200 میلیون نفر و حجم فروش الکترونیکی نیز در این مدت به 750 میلیارد یوان رسید. پیش بینی می‌شود [[چین]] تا سال2013 به جای آمریکا، به بزرگترین بازار خرده فروشی اینترنتی جهان تبدیل شود<ref name=":0" />.
-براساس آمار منتشره از سوی ادارهی آمار چین، تا ماه دسامبر سال2011میلادی، تعداد کاربران اینترنتی در این کشور به بیش از513میلیون نفر رسید که نسبت به سال2010، 56میلیون افزایش یافته است. از این تعداد136میلیون کاربر روستایی هستند که نشان دهندهی گسترش فوقالعاده و فراگیری این رسانه است. پیش بینی شده است که تعداد کاربران اینترنتی در چین تا سال2015 از مرز718میلیون نفر گذشته و شامل بیش از7/52درصد جمعیت این کشور خواهد شد. (China Daily ,2010) طبق این آمار، کاربران چینی به طور متوسط، هر هفته7/18ساعت به صورت آنلاین از اینترنت استفاده میکنند که 71درصد از این ارتباطات برای کسب خبر از سایتهای مختلف خبری صورت میگیرد. براساس گزارش منتشره از سوی وزارت صنعت و فنآوری اطلاع رسانی چین، تا پایان سال2009، تعداد وب سایتهای چینی به23/3میلیون مورد رسیده و سالانه3/12درصد بر این تعداد افزوده میشود (China Daily, 2010) و 49درصد از کاربران به وبلاگهای موجود مراجعه کرده و تنها حدود6درصد از این وبسایتها از پایگاههای اینترنتی خارجی استفاده میکنند.
-(www.thomascrampton.com ,2012)
+میکروبلاگ وِیبو(Weibo)، که نسخه چینی توییتر است، هم اکنون در سومین سال فعایت خود 350  میلیون کاربر دارد. کاربران با ارسال عکس و فیلم و اظهار نظر و پیام در مورد مسایل مبتلا به جامعه خود در سایت فعال هستند. دولت چین از طریق ویبو مرزهای جدید انتقاد پذیری، سانسور و خود سانسوری را می‌آزماید و از این طریق از افکار عمومی اطلاع می‌یابد. آمار نشان‌ می‌دهد که‌ شرکت‌های‌ اینترنتی‌»سینا(Sina)»، «سو خو(Soho)» و «نت‌ ایز(Net eas)» محبوب ترین‌ شرکت‌های ارایه‌ کننده خدمات‌ اینترنتی‌ در چین‌ هستند که‌ در این‌ میان‌ شرکت‌ سینا با 8/94 میلیون مشترک، در صدر ایستاده‌ است<ref>"روزنامه چاینا دیلی" (2003، 3دسامبر).</ref>.
+=== [[سانسور در اینترنت در چین]] ===
+[[پرونده:N00062690-b.jpg|بندانگشتی|سانسور در [[چین]]، قابل بازیابی از: https://advox.globalvoices.org/2017/08/30/the-evolution-of-chinas-great-firewall-21-years-of-censorship/]]
+پیش از این، معمولا جریان اطلاعات یک طرفه و از سوی دولت به مردم انجام می‌گرفت ولی اینک جریان دو طرفه شده و مطالب انتقادی درباره مقامات محلی و دولت، رهبری و سیاست‌ها حزبی دیگر مثل گذشته سانسور نمی‌شود. البته هرگونه مطلب که به تحریک مردم و به تظاهرات و اعتراضات جمعی منجر شود، به شدت سانسور می‌شود. براساس گزارش روزنامه گلوبال تایمز، دولت با این اقدام سعی دارد تا با قدرت، موضوع پخش شایعات از طریق اینترنت را کنترل و مدیریت نماید. مقامات دولتی گفته‌اند که محدودیت قانونی برای کسانی اعمال می‌شود که می‌خواهند به عنوان کاربر جدید، کاربران خصوصی، و همچنین مؤسسات و افراد غیر حقیقی از [[اینترنت در چین|اینترنت]] استفاده کنند خواهد شد و کاربران قدیمی همچنان، می‌توانند با عناوین و اسامی غیر واقعی خود به فعالیت ادامه دهند. قوانین جدید بر اساس قانون عمومی [[چین]] و برای جلوگیری از حفاظت از سلامت فرهنگی اینترنت برقرار شده و کلیه کاربران باید به طور کامل این قانون را رعایت نمایند.<ref>رویدادنامه فرهنگی آسیا و اقیانوسیه (1390، خرداد).</ref>[[پرونده:4506463.jpg|بندانگشتی|اینترنت ۳۰۰ گیگابیت برثانیه‌ای در [[چین]] آزمایش می‌شود، قابل بازیابی از: https://itday.tech/samsung-6g-fixing-5g-issues/]]
+بنابر تحقیقی که خانم رِبِکا ماکینون(Rebecca Mackinnon) استاد مرکز مطالعات رسانه‌ها و خبرنگاری و تیم وی در دانشگاه هنگ‌کنگ انجام داده‌اند، تا نیمه سال 2008، بیش از 253 میلیون چینی آنلاین بوده‌اند که با عبور از آمریکا، رتبه اول جهان را در تعداد کاربران به خود اختصاص دادند. کاربران چینی بعد از کره و [[فرانسه]] بیشترین مشارکت را در شبکه‌های اجتماعی اینترنتی، وبلاگ‌ها، چت روم‌ها، وب سایت‌هایی که عکس و فیلم را به مشارکت می‌گذارند داشته‌اند. به کارگیری هزاران پلیس اینترنتی که در بسیاری از شهرها به کار گرفته شده‌اند تنها یکی از سلاح‌هایی است که [[قوه مجريه چین|دولت چین]] در مبارزه با خواسته‌های قلبی و افکار مردم [[چین]] داز آنها استفاده می‌کند. در حال حاضر، ده‌ها هزار وبسایت خارجی به روی کاربران چینی بسته شده‌اند. شهروندانی در هر شهر یا استان به عنوان داوطلب یا مزدگیر، برای هدایت مکالمات آنلاین به طرفداری از دولت، و یا به عنوان ناظر و گزارشگر مکالمات ضد دولتی به مقامات به کار گرفته می‌شوند. از مدیران و کارمندان شرکت‌های اینترنتی(داخلی و خارجی) می‌خواهند تا سهم خود را در روند گفتگوهای آنلاین غیر قابل کنترل ایفا نمایند. [[سانسور در اینترنت در چین|فیلترینگ]] در سطوح مختلف خانگی، محلی و تجاری،ISP ‌ها و شبکه‌های منطقه‌ای و ملی صورت می‌پذیرد.
-طبق این گزارش، در سال2011، کاربران چینی مجموعا بیش از 500میلیارد ساعت از اینترنت استفاده کرده که 90درصد این ارتباطات از داخل منازل شخصی بوده است. در همین سال، با توجه به افزایش فوق العادهی کاربران اینترنتی و گسترش پایگاههای خرید اینترنتی، تعداد افرادی که خریدهای خود را از طریق اینترنت انجام دادهاند، به بیش از194میلیون نفر رسیده است و300میلیون نفر از کابران برای ارتباط با اینترنت از موبایل استفاده میکنند. (www.chinaperspective.com,2012)
+همه شرکت‌های مرتبط با وب سایت‌ها، اعم از پرتال‌ها، موتورهای جستجوگر، سرویس‌های شبکه‌های اجتماعی، چت روم‌ها، وبلاگ‌ها و ... برای آنکه مجوز شغلی خود را از دست ندهند، همگی ملزم هستند دستورهای سانسور صادر شده از طرف دولت را رعایت نمایند. موضوعات حساس سیاسی یا توسط کارمندان شرکت‌ها و یا با برنامه‌های کامپیوتری که کارمندان حود شرکت‌ها طراحی می‌شود حذف می‌گردند. این اقدامات یا طبق دستور مستقیم مسئولان دولتی و یا به خاطر جلوگیری از مشکلات احتمالی، توسط شرکت‌ها(خود سانسوری) صورت می‌گیرد. از وبسایت‌هایی که در خارج از [[چین]] مستقر هستند و مطالبی به زبان چینی دارند و یا مخاطبان آنها چینی‌های مقیم سرزمین چین می‌باشد نیز خواسته شده تا برخی از موضوعات حساس سیاسی را منتشر نسازند، در غیر این صورت فیلتر خواهند شد. برخی از شرکت‌های خارجی به این درخواست تن نداده و فرصت حضور در بازار [[چین]] را از دست دادهاند. بقیه، همچون گوگل، یاهو و مایکروسافت، برای آنکه روابط خوبی با دولت چین داشته باشند، موتورهای جستجوگر خود را با نسخه سانسور شدهای ارایه کردهاند. در مقایسه با رسانه‌های سنتی، در وبلاگ‌ها تبلیغات حکومتی مشاهده نمی‌شود و احتمال بیشتری وجود دارد که دیدگاه‌های انتقادی و مخالفت با دولت نیز دیده شود. وبلاگ نویسان چینی از طنز، کنایه، ابهامات ادبی، و عبارات رمزی و حتی تصویر برای انتقال پیام‌های مهم بهره می‌برند.
+آنها معمولا واقع گرا و عملگرا هستند و هنگام ارسال مطلب می‌دانند چه چیز مشکلات جدی به همراه دارد و ارزش ریسک را ندارد. موضوعات مرتبط با گروه غیر قانونی فالون گنگ، سرکوب میدان تیان آنمِن در سال1989، استقلال خواهی تبت، رویدادها، المپیک، مخالفان، [[اقلیت های قومی در چین|اقلیت‌های نژادی]]، رهبران ملی، دستگیری‌های سیاسی، مشکلات کار و اشتغال، سانسور، موارد مربوط به دفاع از حقوق افراد، مسایل تاریخی، موضوعات مذهبی، به شدت تحت سانسور می‌شوند. به هر صورت، روش و موضوعات [[سانسور در اینترنت در چین|سانسور در اینترنت]] مشابه سانسور در [[رسانه ها و مطبوعات در چین|رسانه‌های سنتی و چاپی]] است. برخی از [[مطبوعات در چین|روزنامه‌ها و مجلات چینی]] از کنار موضوعات سخت و بحث برانگیز  از قبیل اینکه دفتر مرکزی نشریه یا ایستگاه تلویزیونی در کجا واقع شده؟ چه کسی مالک آن رسانه است؟چه کسی سردبیر آن است؟ ارتباط او با افراد در رأس قدرت چگونه است؟ ارزشهای این افراد چیست و به چیزی بستگی دارد، خیلی راحت می‌گذرند. به عبارت دیگر، علیرغم ماهیت حاکمیت محور دولت [[چین]]، شاغلان در رسانه‌های سنتی و جدید را نمی‌توان فاقد قدرت معرفی کرد<ref>First Monday (2009, February 2). v14.</ref>.
-کاربران اینترنتی از نظر پایهی تحصیلات شامل2/44درصد پایینتر از مقطع راهنمایی، 3/33درصد در مقطع متوسطه، 5/10درصد لیسانس، و 9/11درصد فوق لیسانس و بالاتر میشود. این کاربران از نظر سنی شامل 4/28درصد زیر 20سال، 8/29درصد بین 20 تا29 سال، 7/25درصد بین 30تا 39سال، 4/11درصد بین 40تا 49 سال، و 8/4درصد را افراد بالای 50سال تشکیل می دهد. از نظر جنسیت نیز 1/44درصد را زنان و 9/55درصد را مردان تشکیل میدهند.
+‌ پروژهی سانسور سپر طلایی(Golden Shield) از سال 2000 با هدف کمک به پلیس اینترنتی در پکن به اجرا در آمد. بخشی از این پروژه«دیوار آتش چین بزرگ(Great China Fire Wall)» نام دارد و از طریق پایگاه‌های ارایه دهنده خدمات اینترنتی، آدرس‌های متخلف را مسدود می‌سازد. افزون بر این تدابیر، [[قوه مجريه چین|دولت چین]] از نظام القای خود سانسوری که کاربران همواره تحت کنترل و مراقبت هستند، نیز حمایت می‌کند. اعمال یا تهدید به اعمال سانسور تأثیر وحشتناکی بر شرکت‌های تجاری و اشخاص استفاده کننده از [[اینترنت در چین|اینترنت]] می‌گذارند، تا آنجا که آنها مجبور می‌شوند به خود سانسوری در ارتباط تن دهند تا از پیامدهای اقتصادی و قانونی آن در امان بمانند. پذیرش [[سانسور در اینترنت در چین|سانسور]] پدیده پیچیده است که  ریشه در فرهنگ سنتی این کشور داشته و همیشه موجب یأس و دلسردی مردم نسبت به دولت بوده است.{{به روز رسانی}}
-(Pretty Graph’s on China’s Internet user Demographics,2012)
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[اینترنت در تایلند]]؛ [[اینترنت در کانادا]]؛ [[اینترنت در ژاپن]]؛ [[اینترنت در کوبا]]؛ [[اینترنت در تونس]]؛ [[اینترنت در لبنان]]؛ [[اینترنت در افغانستان]]؛ [[اینترنت در روسیه]]؛ [[اینترنت در سنگال]]؛ [[اینترنت در آرژانتین]]؛ [[اینترنت در فرانسه]]؛ [[اینترنت در مالی]]؛ [[اینترنت در سودان]]؛ [[اینترنت در ساحل عاج]]؛ [[ماهواره و اینترنت در زیمبابوه]]؛ [[اینترنت در اوکراین]]؛ [[اینترنت در اسپانیا]]؛ [[اینترنت در اردن]]؛ [[اینترنت در اتیوپی]]؛ [[اینترنت در سیرالئون]]؛ [[اینترنت در قطر]]؛ [[اینترنت در تاجیکستان]]؛ [[اینترنت در بنگلادش]]
-نرخ ضریب نفوذ پهنای باند در چین در سال2007 به 7/11درصد رسید در حالیکه این نرخ در کشورهای توسعه یافته برابر با 7/25 درصد است. (رويدادنامه فرهنگي چين  خرداد،91)
+= کتابشناسی =
+<references />
+== منبع اصلی ==
+<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>
-درحال حاضر، 81/363میلیون نفر از کاربران چینی از باند پهن اینترنتی استفاده میکنند.
+== نویسنده مقاله ==
+علی محمد سابقی
-تا پایان سال2011، جمعیت کاربران تجارت الکترونیک چین به200میلیون نفر و حجم فروش الکترونیکی نیز در این مدت به750 میلیارد یوان رسید. پیش بینی میشود چین تا سال2013 به جای آمریکا، به بزرگترین بازار خرده فروشی اینترنتی جهان تبدیل شود. (همان)
+[[رده:رسانه های جدید]]
+[[رده:ضریب نفوذ اینترنت، تلفن هوشمند و پهنای باند اینترنت خانگی]]
-ميكروبلاگ وِيبو[3]، كه نسخهی چيني توييتر است، هم اكنون در سومين سال فعايت خود350 ميليون كاربر دارد. كاربران با ارسال عكس و فيلم و اظهار نظر و پيام در مورد مسايل مبتلا به جامعهی خود در سايت فعال هستند. دولت چين از طريق ويبو مرزهاي جديد انتقاد پذيري، سانسور و خود سانسوري را ميآزمايد و از اين طريق از افكار عمومي اطلاع مییابد. آمار نشان‌ ميدهد كه‌ شركتهاي‌ اينترنتي‌»سينا[4]»، «سو خو[5]» و «نت‌ ايز[6]» محبوب ترين‌ شرکتهای ارايه‌ كنندهی‌ خدمات‌ اينترنتي‌ در چين‌ هستند كه‌ در اين‌ ميان‌ شركت‌ سينا با 8/94میلیون مشترک، در صدر ايستاده‌ است. (چاينا ديلي ، 2003)
-== ''سانسور در اینترنت'' ==
-پیش از اين، معمولا جريان اطلاعات يك طرفه و از سوي دولت به مردم انجام ميگرفت ولی اینک جریان دو طرفه شده و مطالب انتقادی در بارهی مقامات محلی و دولت، رهبري و سياستهاي حزبی دیگر مثل گذشته سانسور نميشود. البته هرگونه مطلب که به تحریک مردم و به تظاهرات و اعتراضات جمعي منجر شود، به شدت سانسور ميشود. براساس گزارش روزنامهی گلوبال تايمز، دولت با اين اقدام سعي دارد تا با قدرت، موضوع پخش شايعات از طريق اينترنت را كنترل و مديريت نمايد. مقامات دولتي گفته اندكه محدودیت قانونی براي كساني اعمال ميشود كه ميخواهند به عنوان كاربر جديد، كاربران خصوصي، و همچنين مؤسسات و افراد غير حقيقي از اینترنت استفاده کنند خواهد شد و كاربران قديمي همچنان، ميتوانند با عناوين و اسامی غير واقعي خود به فعاليت ادامه دهند. قوانين جديد بر اساس قانون عمومي چين و براي جلوگيري از حفاظت از سلامت فرهنگي اينترنت برقرار شده و كليهی كاربران بايد به طور كامل اين قانون را رعايت نمايند. (رويدادنامه فرهنگي آسيا و اقيانوسيه ، اسفند 90)
-بنابر تحقيقي كه خانم رِبِکا ماکینون[7] استاد مركز مطالعات رسانهها و خبرنگاري و تيم وي در دانشگاه هنگ  كنگ انجام دادهاند، تا نيمهی سال2008، بیش از 253 ميليون چيني آنلاين بودهاند كه با عبور از آمريكا، رتبهی اول جهان را در تعداد كاربران به خود اختصاص دادند. كاربران چيني بعد از كره و فرانسه بيشترين مشاركت را در شبكههاي اجتماعي اينترنتي، وبلاگها، چت رومها، وب سايتهايي كه عكس و فيلم را به مشاركت مي گذارند داشتهاند. به كارگيري هزاران پليس اينترنتي كه در بسياري از شهرها به كار گرفته شده اند تنها يكي از سلاحهايي است كه دولت چين در مبارزه با خواستههای قلبی و افكار مردم چين داز آنها استفاده ميكند. در حالحاضر، دهها هزار وبسايت خارجي به روي كاربران چيني بسته شده اند. شهرونداني  در هر شهر يا استان به عنوان داوطلب يا مزدگير، براي هدايت مكالمات آنلاين به طرفداري از دولت، و يا به عنوان ناظر و گزارشگر مكالمات ضد دولتي به مقامات به كار گرفته ميشوند. از مديران و كارمندان شركتهاي اينترنتي( داخلي و خارجي) ميخواهند تا سهم خود را در روند گفتگوهاي آنلاين غير قابل كنترل ايفا نمايند. فيلترينگ در سطوح مختلف خانگي، محلي و تجاري،ISP  ها و شبكههاي منطقهاي و ملي صورت ميپذيرد. همهی شركتهاي مرتبط با وب سايتها، اعم از پرتالها، موتورهاي جستجوگر، سرويسهاي شبكههاي اجتماعي، چت رومها، وبلاگها و ... براي آنكه مجوز شغلي خود را از دست ندهند، همگي ملزم هستند دستورهاي سانسور صادر شده از طرف دولت را رعايت نمايند. موضوعات حساس سياسي يا توسط كارمندان شركتها و يا با برنامههاي كامپيوتري كه كارمندان حود شركتها طراحی میشود حذف ميگردند. اين اقدامات يا طبق دستور مستقيم مسئولان دولتی و يا به خاطر جلوگیری از مشكلات احتمالي، توسط شركتها(خود سانسوري) صورت میگیرد. از وبسايتهايي كه در خارج از چين مستقر هستند و مطالبي به زبان چيني دارند و يا مخاطبان آنها چينيهاي مقيم سرزمين چين ميباشد نیز خواسته شده تا برخي از موضوعات حساس سياسي را منتشر نسازند، در غیر این صورت فيلتر خواهند شد. برخي از شركتهاي خارجي به اين درخواست تن نداده و فرصت حضور در بازار چين را از دست دادهاند. بقيه، همچون گوگل، ياهو و مايكروسافت، براي آنكه روابط خوبي با دولت چين داشته باشند، موتورهاي جستجوگر خود را با نسخهی سانسور شدهاي ارايه کردهاند. در مقايسه با رسانههاي سنتي، در وبلاگها تبليغات حكومتي مشاهده نميشود و احتمال بيشتري وجود دارد كه ديدگاههای انتقادي و مخالفت با دولت نیز ديده شود. وبلاگ نويسان چيني از طنز، كنايه، ابهامات ادبي، و عبارات رمزي و حتي تصوير براي انتقال پيامهاي مهم بهره ميبرند. آنها معمولا واقع گرا و عملگرا هستند و هنگام ارسال مطلب ميدانند چه چيز مشكلات جدي به همراه دارد و ارزش ريسك را ندارد. موضوعات مرتبط با گروه غیر قانونی فالون گنگ، سركوب ميدان تيان آنمِن در سال1989، استقلال خواهی تبت، رويدادها، المپيك، مخالفان، اقليتهاي نژادي، رهبران ملي، دستگيريهاي سياسي، مشكلات كار و اشتغال، سانسور، موارد مربوط به دفاع از حقوق افراد، مسايل تاريخي، موضوعات مذهبي، به شدت تحت سانسور ميشوند. به هر صورت، روش و موضوعات سانسور در اينترنت مشابه سانسور در رسانههاي سنتي و چاپي است. برخي از روزنامهها و مجلات چيني از کنار موضوعات سخت و بحث برانگيز  از قبيل اینكه دفتر مركزي نشريه يا ايستگاه تلويزيوني در كجا واقع شده؟ چه كسي مالك آن رسانه است؟چه كسي سردبير آن است؟ ارتباط او با افراد در رأس قدرت چگونه است؟ ارزشهاي این افراد چيست و به چیزی بستگي دارد، خيلي راحت میگذرند. به عبارت ديگر، عليرغم ماهيت حاكميت محور دولت چين، شاغلان در رسانههاي سنتي و جديد را نميتوان فاقد قدرت معرفي كرد. (First Monday, 2009)
-‌ پروژهی سانسور سپر طلايي[8] از سال2000 با هدف کمک به پلیس اینترنتی در پكن به اجرا در آمد. بخشي از اين پروژه«دیوار آتش چين بزرگ[9]» نام دارد و از طريق پایگاههای ارایه دهندهی خدمات اینترنتی، آدرسهای متخلف را مسدود ميسازد. افزون بر اين تدابير، دولت چین از نظام القای خود سانسوري كه كاربران همواره تحت كنترل و مراقبت هستند، نیز حمايت ميكند. اعمال يا تهديد به اعمال سانسور تأثير وحشتناكي بر شركت هاي تجاري و اشخاص استفاده کننده از اینترنت ميگذارد، تا آنجا كه آنها مجبور ميشوند به خود سانسوری در ارتباط تن دهند تا از پيامدهاي اقتصادي و قانوني آن در امان بمانند. پذيرش سانسور پديدهی پيچيده است كه  ریشه در فرهنگ سنتی این کشور داشته و همیشه موجب يأس و دلسردي مردم نسبت به دولت بوده است.
-----[1] - Broad Band China.
-[2] - Baidu.
-[3] - Weibo.
-[4] - Sina.
-[5] - Soho.
-[6] - Net eas.
-[7] - Rebecca Mackinnon.
-[8] - Golden Shield.
-[9] - Great China Fire Wall.