خشونت های خانوادگی در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
خشونتهای خانوادگی بهویژه بر علیه زنان، یکی از بزرگترین مشکلات کشورهای جهان ازجمله [[چین|چین]] است. به همین سبب [https://www.un.org/ سازمان ملل] 29 نوامبر هر سال را روز بینالمللی مبارزه باخشونتهای خانوادگی علیه زنان تعیین کرده است. تحقیر زنان و اقدام به خشونت علیه آنها در کشور [[چین]] نیز ریشه در تاریخ و فرهنگ این کشور دارد. چون در فرهنگ سنتی مردسالار [[چین]]، زنان از هیچ موقعیت و جایگاه اجتماعی برخوردار نبوده و همیشه مانند یک کالا تحت اختیار پدر، برادر، همسر و فرزند پسر خود بوده و از تمامی حقوق اجتماعی و انسانی محروم بودهاند. اگرچه با آغاز قرن بیستم و سپس وقوع [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|انقلاب کمونیستی]] در سال1949، و وضع قوانین و مقررات سختگیرانه در دفاع از حقوق زنان، تا حدودی از این نابرابریها و خشونتها کاسته شده است، اما طبیعت مردسالار جامعه که در آن ارزش پسران بیش از دختران است، مانع از توقف کامل این پدیدهی زشت اجتماعی شده و کماکان، موارد زیادی از خشونت علیه زنان در شهرها، به ویژه در روستاهای [[چین]] مشاهده شده و در پارهای از موارد نیز افزایش یافته است. | |||
== | === تشکیل گروه مدنی دفاع از حقوق زنان === | ||
با شدت گرفتن این پدیدهی ناهنجار در جامعهی [[چین]]، اخیرا گروهی از مردان، برای نخستین بار بهمنظور مبارزه با خشونتهای خانوادگی تشکیلاتی را ایجاد کردهاند. در سال1991 در [[کانادا]] نیز چنین گروهی شکل گرفت و به دنبال آن تلاش مردان سایر کشورها برای مبارزه با این پدیده که قربانیان اصلی آن زنان هستند، قوت گرفت و تشدید شد. شعار این گروه این است که همه باید متعهد شوند که در مقابل خشونتهایی که علیه زنان در جهان و در هر کشوری که واقع میشود، ساکت ننشینند. اعضای این گروه معتقدند، گرچه در بسیاری از کشورها خشونت خانوادگی علیه زنان کمتر به چشم میخورد، اما بسیاری از مردم درمقابل این پدیده سکوت اختیار کرده و زمینه را برای رشد خشونتهای خانوادگی فراهم میسازند. | |||
صندوق توسعهی زنان سازمان ملل در [[چین]]، در سال2002میلادی، مبارزه علیه خشونت علیه زنان در [[چین]] را آغاز و به دنبال آن گروهی متشکل از وکلا، پزشکان، خبرنگاران، دانشجویان، معلمان، کارگران و دیگر اقشار اجتماعی برای دفاع از حقوق زنان تشکیل شد. این گروه از تمامی اعضای جامعه به ویژه مردان دعوت کرد تا با هر نوع خشونت علیه زنان در [[چین]]، به مبارزه برخاسته و در مقابل آن سکوت نکنند و از هر تلاشی برای ریشهکن کردن خشونتهای خانوادگی بهره گرفته و در مقابل چنین روندی ساکت ننشسته و به پیشبرد ایدهی برابری جنسیتی در این کشور کمک نمایند. | |||
به گفتهی کارشناسان، محور کار این گروه ایجاد نوعی مشارکت و برابری بین زن و مرد و برقراری توازن میان آنان است تا از این طریق از شدت خشونتها کاسته شود. این مبارزات به ویژه در استانهایی همچون «لیائونینگ» در شمال شرق، «جیانگ سی» در شرق و «هونان«در مرکز [[چین]] شدت و گسترش بیشتری دارد. | |||
از سوی دیگر، سازمان توسعهی زنان سازمان ملل از دولت [[چین]] خواسته است تا برای کمک به زنانی که قربانی چنین خشونتهایی میشوند، بودجه بیشتری اختصاص دهد. دولتهای محلی نیز برای پایان دادن به خشونتهای خانوادگی در این کشور در چند سال گذشته، یک سیستم جامع و فراگیری را تشکیل دادهاند که براساس آن ادارات امنیت عمومی، ارگانهای قضایی و گروههای فعال زنان که هدف آنان مبارزه با چنین خشونتهایی است، میتوانند در این مبارزه مشارکت داشته باشند. | |||
از | === [[خشونت علیه زنان تحصیلکرده چین]] === | ||
شواهد نشان میدهد که در این کشور، زنان تحصیلکرده بیش از دیگران با مشکل خشونت خانوادگی درگیر هستند و این برای کارشناسان نیز تعجبآور است. غالبا چنین تصـور میشود زنانی که وابستگی بیشتری به مردان داشته و توان گذران زندگی خود را ندارند، بیشتر قربانی خشونتهای خانوادگی هستند، اما واقعیت مذکور نشان میدهد که درجامعهی کنونی [[چین]] حتی افزایش دانش و آگاهی و تقویت بنیهی اقتصادی نیز مانع از خشونتهای خانوادگی نشده است. حتی براساس گزارشی از فدراسیون زنان، یک چهارم طلاقهای صورت گرفته بر اثر خشونت خانوادگی بوده است. طبق یک نظرسنجی که توسط فدراسیون زنان شهر [[پکن]] انجام شده، 77درصد از زنانی که در پایتخت قربانی خشونتهای خانوادگی میباشند، زنان شاغل و تحصیلکرده هستند. در شهر«تیان جین» نیز وضعیت مشابهی وجود دارد و [[فدراسیون سراسری زنان چین|فدراسیون زنان]] این شهر این رقم را 70 درصد اعلام کرده است. برخی از اساتید دانشگاه و کارشناسان برآننـد که وجود خشونتهای خانوادگی در شهرهـای بزرگ چین بسیـار طبیعی است، زیرا توسعهی سریع اجتماعی در [[چین]] زنان را روز به روز با مشکلات شغلی بیشتری درگیر میسازد، و زنان و همسرانشان نیز که هر دو شاغل هستند، هرگز فرصتی برای سازگار ساختن خود با تحولات اجتماعی به دست نمیآورند. | |||
اگرچه در خانوادههای تحصیلکرده اصولا خشونتهای خانوادگی به برخورد فیزیکی نمیانجامد، اما مشکلات روحی و روانی و خودداری از ارتباط با یکدیگر از عواقب و نتایج آن این خشونتهاست. این نوع خشونت که از آن به «خشونت سرد» تعبیر میشود، در بین خانوادههای تحصیلکردهی چینی بسیار رواج دارد که به اعتقاد برخی از کارشناسان و روانکاوان، به مراتب نتایج ناگوارتری از برخوردهای فیزیکی به همراه دارد و ممکن است به تدریج به برخوردهای فیزیکی نیز منجر شود. شاید زنان به لحاظ فیزیکی از مردان ضعیفتر باشند، اما زبان آتشین آنان و واژههایی که به کار میبرند بسیار قویتر و مشکل سازتر است. | |||
=== [[گستره ی خشونت علیه زنان در چین|گسترهی خشونت علیه زنان در چین]] === | |||
قبل از تأسیس [[چین]] نو در سال 1949، اغلب زنان این کشور ماندن در خانه و مراقبت از اعضای خانواده رابر کارکردن در بیرون از خانه ترجیح میدادند. بنابراین، به راحتی و به شکلی صحیح با یکدیگر برخورد و رفتار میکردند و کار سخت برای هر دو طرف قابل درک بود. ولی اکنون وضعیت تغییر کرده است. زن و مرد هر دو شاغلند و پس از بازگشت به خانه مشغلهها و مشکلات محل کار را به منزل نیز منتقل میکنند و تحت همین فشارهای شغلی، پدیدهی خشونتهای خانوادگی نیز شدت میگیرد. براساس خبر منتشره در روزنامهی خلق [[چین]]، در یک سوم از 270میلیون خانوار چینی، مشکل خشونت خانوادگی جریان دارد<ref>Peoples Daily Online. 24<sup>th</sup> December -2009</ref>. | |||
خانم جِنیان(Zhen Yan)، معاون [[فدراسیون سراسری زنان چین]] در سخنرانی خود در اجلاس سالانهی این فدراسیون در هشتم ماه مارس2012، خواستار تقویت قانون خشونت علیه خانواده شد. وی گفت مقررات موجود قادر به جلوگیری از خشونت خانوادگی در این کشور نیست. طبق آخرین آمار منتشره در خصوص میزان خشونتهای خانوادگی در [[چین]]، سالانه بین 40 تا 50هزار مورد خشونت خانوادگی به ثبت میرسد که این میزان در مقایسه با آمار واقعی خیلی پایینتر است<ref>Xinhua News Agency ,2002</ref>. | |||
براساس یک نظر سنجی که توسط این فدراسیون در خصوص چگونگی برخورد زنان روستایی با موضوع خشونت خانوادگی انجام گرفته است، 50درصد به بزرگان روستا مراجعه کرده، 33درصد متقابلا واکنش خشونت آمیز نشان میدهند و تنها 7درصد برای حل مشکل خود به مراجع قانونی مراجعه میکنند. به همین خاطر، فدراسیون زنان در سرتاسر کشور برای کمک به قربانیان خشونت خانوادگی بیش از 6181 تلفن آزاد و 8958 مرکز مشاورهی رایگان قانونی برای جلوگیری و برخورد با خشونت خانوادگی راه اندازی کرده است. | |||
همچنین، براساس آمار منتشره، در سال 2008، تعداد موارد خشونتهای خانوادگی گزارش شده به مراجع قانونی در [[چین]]، بیش از97874مورد بوده است که نسبت به سال 2007(72606مورد) حدود 12درصد افزایش داشته و این نرخ افزایش به صورت سالانه حفظ شده است<ref>Number of domestic violence cases on the rise: www.chinapost.com</ref>. | |||
براساس | === [[مصادیق خشونت های خانوادگی در چین|مصادیق خشونتهای خانوادگی در چین]] === | ||
نظرسنجی فدراسیون سراسری زنان [[چین]] نشان میدهد که 30درصد از 270 میلیون خانوار چینی معتقدند خشونتهای خانوادگی یک حقیقت است و 90درصد از قربانیان این خشونتها زنان هستند. در قانون جدید ازدواج که در سال2001 به تصویب رسید، تأکید شده است که خشونت خانوادگی در [[چین]] ممنوع است و زنان میتوانند ضمن تنظیم شکایت نامه، در دادگاه ادعای غرامت و یا طلاق نمایند. براساس این قانون، برخوردهای فیزیکی، روانی و روحی و تجاوز جنسی و تجاوز به اموال اعضای خانواده اعم از همسر، والدین، و کودکان، جزو موارد خشونتهای خانوادگی محسوب میشود. از دید کارشناسان، خشونت جسمانی و فیزیکی، محدود کردن آزادیهای فردی، تحقیر، توهین و یا لطمهزدن به زندگی زناشویی، مقابله با آزادیهای فردی و زیر پا گذاشتن حقوق افراد و یا تجاوز به امنیت فردی، تخریب اموال، کاستن از منابع [[مالی]] خانواده و داشتن روابط غیراخلاقی یا سقط اجباری جنین، ازجمله موارد خشونتهای خانوادگی به شمار میآید. با این حال، خشونت علیه زنان چه در خانواده و چه در محل کار، ادامه دارد. براساس نظر سنجی صورت گرفته در میان زنان شاغل توسط مؤسسهی حقوقی چیان چیان(Qian Qian)، که در 21 ماه مه سال2010 منتشر شده است، 17/2درصد از پاسخ دهندگان به مورد اذیت و آزار قرار گرفتن از سوی مدیران، 28/7درصد از سوی همکاران و 54/1درصد توسط دیگران اشاره کردهاند که نشان از فراگیری خشونت و تعرض به زنان دارد. | |||
با وجود همهی تلاشهایی که تاکنون در این کشور صورت گرفته است، خشونتهای خانوادگی کماکان پدیدهای ناهنجار، آزار دهنده و خانمان برانداز برای بسیاری از خانوادههای چینی است. در همین راستا، آقای جانگ جیانگ دونگ(Zhang Jiangdong)، فیلمی با نام «با غریبهها سخن نگویید» ساخته است که به سرعت بسیاری از خانوادهها را به خود جذب کرده است. در این فیلم از رمان«استفان کینگ» با نام(ریشهی گل سرخ) الهام گرفته شده است که میلیونها خانوادهی چینی قبلا آن را خواندهاند و تنها دلیل خواندن آن این بوده که مسائل آن مربوط به خشونتهای خانوادگی است و این استقبال نشان میدهد که هنوز این ناهنجاری در [[نوع جامعه چین|جامعهی چین]] یک واقعیت است. به اعتقاد جانگ، کمبودهای عاطفی، مشکلات روحی و روانی و حتی حسادت در میان اعضای خانواده میتواند عاملی برای آغاز خشونت و برخوردهای فیزیکی باشد. وی در جریان ساخت فیلم، تحقیقات گستردهای انجام داده و به این نتیجه رسیده است که خشونت خانوادگی امری دوطرفه است و در 37درصد از خانوادههای چینی، این زنان هستند که مردان را کتک میزنند. در بقیهی موارد نیز مردان زنان را به باد کتک میگیرند و کودکان و [[بالارفتن متوسط عمر و افزایش امید به زندگی در چین|سالمندان]] هم مورد خشونت واقع میشوند<ref>South China Morning Post. 11<sup>th</sup> March 2003</ref>. | |||
امروزه هم بسیاری از زنان چینی بر طبق عادات سنتی گذشتهی خود، هنوز براین باورند که نباید اسرار [[نهاد خانواده در چین|خانواده]] را درخارج از خانه فاش کنند، همین مساله موجب شده است تا ارگانهای ذیربط و پلیس نتوانند چنان که بایسته است به کمک این [[نهاد خانواده در چین|خانوادهها]] بشتابند. از دید کارشناسان، این سنتها دیگر با دوران مدرنیسم همخوانی ندارد و در تناقض است. براساس [[فرهنگ خانواده در چین|فرهنگ و جامعهی سنتی چین]]، مردان مالک همه چیز اعم از خانه، خودرو و همسر خود هستند<ref>China Daily. 9<sup>th</sup> June- 2003</ref>. | |||
{{به روز رسانی}} | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[آسیب شناسی اجتماعی در ژاپن]]؛ [[آسیب شناسی اجتماعی در روسیه]]؛ [[آسیب شناسی اجتماعی در تونس]]؛ [[آسیب شناسی اجتماعی در افغانستان]]؛ [[آسیب شناسی اجتماعی در سنگال]]؛ [[خشونت ها و آسیب های خانواده در مصر]]؛ [[مصادیق خشونت های خانوادگی در چین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[ | == منبع اصلی == | ||
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. | |||
[ | == نویسنده مقاله == | ||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:خانواده]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۸
خشونتهای خانوادگی بهویژه بر علیه زنان، یکی از بزرگترین مشکلات کشورهای جهان ازجمله چین است. به همین سبب سازمان ملل 29 نوامبر هر سال را روز بینالمللی مبارزه باخشونتهای خانوادگی علیه زنان تعیین کرده است. تحقیر زنان و اقدام به خشونت علیه آنها در کشور چین نیز ریشه در تاریخ و فرهنگ این کشور دارد. چون در فرهنگ سنتی مردسالار چین، زنان از هیچ موقعیت و جایگاه اجتماعی برخوردار نبوده و همیشه مانند یک کالا تحت اختیار پدر، برادر، همسر و فرزند پسر خود بوده و از تمامی حقوق اجتماعی و انسانی محروم بودهاند. اگرچه با آغاز قرن بیستم و سپس وقوع انقلاب کمونیستی در سال1949، و وضع قوانین و مقررات سختگیرانه در دفاع از حقوق زنان، تا حدودی از این نابرابریها و خشونتها کاسته شده است، اما طبیعت مردسالار جامعه که در آن ارزش پسران بیش از دختران است، مانع از توقف کامل این پدیدهی زشت اجتماعی شده و کماکان، موارد زیادی از خشونت علیه زنان در شهرها، به ویژه در روستاهای چین مشاهده شده و در پارهای از موارد نیز افزایش یافته است.
تشکیل گروه مدنی دفاع از حقوق زنان
با شدت گرفتن این پدیدهی ناهنجار در جامعهی چین، اخیرا گروهی از مردان، برای نخستین بار بهمنظور مبارزه با خشونتهای خانوادگی تشکیلاتی را ایجاد کردهاند. در سال1991 در کانادا نیز چنین گروهی شکل گرفت و به دنبال آن تلاش مردان سایر کشورها برای مبارزه با این پدیده که قربانیان اصلی آن زنان هستند، قوت گرفت و تشدید شد. شعار این گروه این است که همه باید متعهد شوند که در مقابل خشونتهایی که علیه زنان در جهان و در هر کشوری که واقع میشود، ساکت ننشینند. اعضای این گروه معتقدند، گرچه در بسیاری از کشورها خشونت خانوادگی علیه زنان کمتر به چشم میخورد، اما بسیاری از مردم درمقابل این پدیده سکوت اختیار کرده و زمینه را برای رشد خشونتهای خانوادگی فراهم میسازند.
صندوق توسعهی زنان سازمان ملل در چین، در سال2002میلادی، مبارزه علیه خشونت علیه زنان در چین را آغاز و به دنبال آن گروهی متشکل از وکلا، پزشکان، خبرنگاران، دانشجویان، معلمان، کارگران و دیگر اقشار اجتماعی برای دفاع از حقوق زنان تشکیل شد. این گروه از تمامی اعضای جامعه به ویژه مردان دعوت کرد تا با هر نوع خشونت علیه زنان در چین، به مبارزه برخاسته و در مقابل آن سکوت نکنند و از هر تلاشی برای ریشهکن کردن خشونتهای خانوادگی بهره گرفته و در مقابل چنین روندی ساکت ننشسته و به پیشبرد ایدهی برابری جنسیتی در این کشور کمک نمایند.
به گفتهی کارشناسان، محور کار این گروه ایجاد نوعی مشارکت و برابری بین زن و مرد و برقراری توازن میان آنان است تا از این طریق از شدت خشونتها کاسته شود. این مبارزات به ویژه در استانهایی همچون «لیائونینگ» در شمال شرق، «جیانگ سی» در شرق و «هونان«در مرکز چین شدت و گسترش بیشتری دارد.
از سوی دیگر، سازمان توسعهی زنان سازمان ملل از دولت چین خواسته است تا برای کمک به زنانی که قربانی چنین خشونتهایی میشوند، بودجه بیشتری اختصاص دهد. دولتهای محلی نیز برای پایان دادن به خشونتهای خانوادگی در این کشور در چند سال گذشته، یک سیستم جامع و فراگیری را تشکیل دادهاند که براساس آن ادارات امنیت عمومی، ارگانهای قضایی و گروههای فعال زنان که هدف آنان مبارزه با چنین خشونتهایی است، میتوانند در این مبارزه مشارکت داشته باشند.
خشونت علیه زنان تحصیلکرده چین
شواهد نشان میدهد که در این کشور، زنان تحصیلکرده بیش از دیگران با مشکل خشونت خانوادگی درگیر هستند و این برای کارشناسان نیز تعجبآور است. غالبا چنین تصـور میشود زنانی که وابستگی بیشتری به مردان داشته و توان گذران زندگی خود را ندارند، بیشتر قربانی خشونتهای خانوادگی هستند، اما واقعیت مذکور نشان میدهد که درجامعهی کنونی چین حتی افزایش دانش و آگاهی و تقویت بنیهی اقتصادی نیز مانع از خشونتهای خانوادگی نشده است. حتی براساس گزارشی از فدراسیون زنان، یک چهارم طلاقهای صورت گرفته بر اثر خشونت خانوادگی بوده است. طبق یک نظرسنجی که توسط فدراسیون زنان شهر پکن انجام شده، 77درصد از زنانی که در پایتخت قربانی خشونتهای خانوادگی میباشند، زنان شاغل و تحصیلکرده هستند. در شهر«تیان جین» نیز وضعیت مشابهی وجود دارد و فدراسیون زنان این شهر این رقم را 70 درصد اعلام کرده است. برخی از اساتید دانشگاه و کارشناسان برآننـد که وجود خشونتهای خانوادگی در شهرهـای بزرگ چین بسیـار طبیعی است، زیرا توسعهی سریع اجتماعی در چین زنان را روز به روز با مشکلات شغلی بیشتری درگیر میسازد، و زنان و همسرانشان نیز که هر دو شاغل هستند، هرگز فرصتی برای سازگار ساختن خود با تحولات اجتماعی به دست نمیآورند.
اگرچه در خانوادههای تحصیلکرده اصولا خشونتهای خانوادگی به برخورد فیزیکی نمیانجامد، اما مشکلات روحی و روانی و خودداری از ارتباط با یکدیگر از عواقب و نتایج آن این خشونتهاست. این نوع خشونت که از آن به «خشونت سرد» تعبیر میشود، در بین خانوادههای تحصیلکردهی چینی بسیار رواج دارد که به اعتقاد برخی از کارشناسان و روانکاوان، به مراتب نتایج ناگوارتری از برخوردهای فیزیکی به همراه دارد و ممکن است به تدریج به برخوردهای فیزیکی نیز منجر شود. شاید زنان به لحاظ فیزیکی از مردان ضعیفتر باشند، اما زبان آتشین آنان و واژههایی که به کار میبرند بسیار قویتر و مشکل سازتر است.
گسترهی خشونت علیه زنان در چین
قبل از تأسیس چین نو در سال 1949، اغلب زنان این کشور ماندن در خانه و مراقبت از اعضای خانواده رابر کارکردن در بیرون از خانه ترجیح میدادند. بنابراین، به راحتی و به شکلی صحیح با یکدیگر برخورد و رفتار میکردند و کار سخت برای هر دو طرف قابل درک بود. ولی اکنون وضعیت تغییر کرده است. زن و مرد هر دو شاغلند و پس از بازگشت به خانه مشغلهها و مشکلات محل کار را به منزل نیز منتقل میکنند و تحت همین فشارهای شغلی، پدیدهی خشونتهای خانوادگی نیز شدت میگیرد. براساس خبر منتشره در روزنامهی خلق چین، در یک سوم از 270میلیون خانوار چینی، مشکل خشونت خانوادگی جریان دارد[۱].
خانم جِنیان(Zhen Yan)، معاون فدراسیون سراسری زنان چین در سخنرانی خود در اجلاس سالانهی این فدراسیون در هشتم ماه مارس2012، خواستار تقویت قانون خشونت علیه خانواده شد. وی گفت مقررات موجود قادر به جلوگیری از خشونت خانوادگی در این کشور نیست. طبق آخرین آمار منتشره در خصوص میزان خشونتهای خانوادگی در چین، سالانه بین 40 تا 50هزار مورد خشونت خانوادگی به ثبت میرسد که این میزان در مقایسه با آمار واقعی خیلی پایینتر است[۲].
براساس یک نظر سنجی که توسط این فدراسیون در خصوص چگونگی برخورد زنان روستایی با موضوع خشونت خانوادگی انجام گرفته است، 50درصد به بزرگان روستا مراجعه کرده، 33درصد متقابلا واکنش خشونت آمیز نشان میدهند و تنها 7درصد برای حل مشکل خود به مراجع قانونی مراجعه میکنند. به همین خاطر، فدراسیون زنان در سرتاسر کشور برای کمک به قربانیان خشونت خانوادگی بیش از 6181 تلفن آزاد و 8958 مرکز مشاورهی رایگان قانونی برای جلوگیری و برخورد با خشونت خانوادگی راه اندازی کرده است.
همچنین، براساس آمار منتشره، در سال 2008، تعداد موارد خشونتهای خانوادگی گزارش شده به مراجع قانونی در چین، بیش از97874مورد بوده است که نسبت به سال 2007(72606مورد) حدود 12درصد افزایش داشته و این نرخ افزایش به صورت سالانه حفظ شده است[۳].
مصادیق خشونتهای خانوادگی در چین
نظرسنجی فدراسیون سراسری زنان چین نشان میدهد که 30درصد از 270 میلیون خانوار چینی معتقدند خشونتهای خانوادگی یک حقیقت است و 90درصد از قربانیان این خشونتها زنان هستند. در قانون جدید ازدواج که در سال2001 به تصویب رسید، تأکید شده است که خشونت خانوادگی در چین ممنوع است و زنان میتوانند ضمن تنظیم شکایت نامه، در دادگاه ادعای غرامت و یا طلاق نمایند. براساس این قانون، برخوردهای فیزیکی، روانی و روحی و تجاوز جنسی و تجاوز به اموال اعضای خانواده اعم از همسر، والدین، و کودکان، جزو موارد خشونتهای خانوادگی محسوب میشود. از دید کارشناسان، خشونت جسمانی و فیزیکی، محدود کردن آزادیهای فردی، تحقیر، توهین و یا لطمهزدن به زندگی زناشویی، مقابله با آزادیهای فردی و زیر پا گذاشتن حقوق افراد و یا تجاوز به امنیت فردی، تخریب اموال، کاستن از منابع مالی خانواده و داشتن روابط غیراخلاقی یا سقط اجباری جنین، ازجمله موارد خشونتهای خانوادگی به شمار میآید. با این حال، خشونت علیه زنان چه در خانواده و چه در محل کار، ادامه دارد. براساس نظر سنجی صورت گرفته در میان زنان شاغل توسط مؤسسهی حقوقی چیان چیان(Qian Qian)، که در 21 ماه مه سال2010 منتشر شده است، 17/2درصد از پاسخ دهندگان به مورد اذیت و آزار قرار گرفتن از سوی مدیران، 28/7درصد از سوی همکاران و 54/1درصد توسط دیگران اشاره کردهاند که نشان از فراگیری خشونت و تعرض به زنان دارد.
با وجود همهی تلاشهایی که تاکنون در این کشور صورت گرفته است، خشونتهای خانوادگی کماکان پدیدهای ناهنجار، آزار دهنده و خانمان برانداز برای بسیاری از خانوادههای چینی است. در همین راستا، آقای جانگ جیانگ دونگ(Zhang Jiangdong)، فیلمی با نام «با غریبهها سخن نگویید» ساخته است که به سرعت بسیاری از خانوادهها را به خود جذب کرده است. در این فیلم از رمان«استفان کینگ» با نام(ریشهی گل سرخ) الهام گرفته شده است که میلیونها خانوادهی چینی قبلا آن را خواندهاند و تنها دلیل خواندن آن این بوده که مسائل آن مربوط به خشونتهای خانوادگی است و این استقبال نشان میدهد که هنوز این ناهنجاری در جامعهی چین یک واقعیت است. به اعتقاد جانگ، کمبودهای عاطفی، مشکلات روحی و روانی و حتی حسادت در میان اعضای خانواده میتواند عاملی برای آغاز خشونت و برخوردهای فیزیکی باشد. وی در جریان ساخت فیلم، تحقیقات گستردهای انجام داده و به این نتیجه رسیده است که خشونت خانوادگی امری دوطرفه است و در 37درصد از خانوادههای چینی، این زنان هستند که مردان را کتک میزنند. در بقیهی موارد نیز مردان زنان را به باد کتک میگیرند و کودکان و سالمندان هم مورد خشونت واقع میشوند[۴].
امروزه هم بسیاری از زنان چینی بر طبق عادات سنتی گذشتهی خود، هنوز براین باورند که نباید اسرار خانواده را درخارج از خانه فاش کنند، همین مساله موجب شده است تا ارگانهای ذیربط و پلیس نتوانند چنان که بایسته است به کمک این خانوادهها بشتابند. از دید کارشناسان، این سنتها دیگر با دوران مدرنیسم همخوانی ندارد و در تناقض است. براساس فرهنگ و جامعهی سنتی چین، مردان مالک همه چیز اعم از خانه، خودرو و همسر خود هستند[۵].
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
آسیب شناسی اجتماعی در ژاپن؛ آسیب شناسی اجتماعی در روسیه؛ آسیب شناسی اجتماعی در تونس؛ آسیب شناسی اجتماعی در افغانستان؛ آسیب شناسی اجتماعی در سنگال؛ خشونت ها و آسیب های خانواده در مصر؛ مصادیق خشونت های خانوادگی در چین
کتابشناسی
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی