شخصیت های مسلمان دوران سلسله مینگ: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
دوران | دوران حاکمیت [[سلسله مینگ]] هم دوران مهمی برای رشد قوم خوی بود. | ||
اولا، در [[سلسله مینگ]] | اولا، در [[سلسله مینگ|دوران مینگ]] بود که تعدادی از شخصیتهای مهم مسلمان همچون جِنگ خِه، خَیرویی(Hai Rui)، مقام عالیرتبهی عادل و درستکار، لیجی(Li Zhi)، اندیشمند، تاریخدان و ادیب معروف [[چین]]، خودنگ جو(Hu Deng Zhou)، بینانگذار آموزش مسجدی، وانگدَییو(Wang Dai Yu)، متفکر و اندیشمند بزرگ را میتوان نام برد. | ||
ثانیا، اگرچه تا دوران [[سلسله یوان]]، | ثانیا، اگرچه تا دوران [[سلسله یوان|سلسلهیوان]]، اکثر قریب به اتفاق مسلمانان نامهای معمولی اسلامی و یا اسامی عربی، فارسی و ترکی خود را حفظ کرده بودند، ولی در دوران [[سلسله مینگ]] نام و نامخانوادگی مسلمانان به [[نام های خانوادگی در چین|اسامی چینی]] تبدیل شد. | ||
ثالثا، در بین | ثالثا، در بین شخصیتهای برجستهی مسلمان در [[سلسله مینگ|دوران مینگ]]، تعداد شخصیتها و مقامات عالی رتبهی نظامی بیش از سایر مقامات بود. جو یوان جانگ(Zhu Yuang Zhang)، نخستین امپراتور [[سلسله مینگ|دودمان مینگ]]، برحسب جایگاه و نقش مسلمانان در آن زمان، بسیاری از افسران و ژنرالهای مسلمان را به کار گرفت. در آن زمان ده ژنرال عالیرتبه از جمله چانگیوچون(Chang Yu Chun)، خو دَخی(Hu Da Hai)، خو دِجی(Hu De Ji)، دِنگدِشینگ(Deng De Xing)، مو اینگ(Mu Ying)، لانیو(Lan Yu)، فنگشنگ(Feng Sheng)، فنگگوِه یونگ(Feng Guo Yong)، همگی مسلمان و از نژاد خوی بودند. | ||
در اواخر | در اواخر [[سلسله مینگ|دودمان مینگ]] و اوایل دودمان چینگ، در روند توسعهی اسلام و جامعهی مسلمانان خوی، سه پدیدهی مهم به وقوع پیوست: | ||
1) شکل گیری مکتبهای صوفیانه در شمال غربی [[چین]]؛ | |||
2) آغاز [[آموزش مسجدی در چین|آموزش و پرورش مسجدی]] در [[چین]]؛ | |||
3) آغاز تألیف کتابها و آثار اسلامی به [[زبان چینی]].<ref>وانگ فنگ(2007)، پژوهش های افکار فلسفی چهار مترجم و نویسندهی بزرگ مسلمان چینی در [[سلسله مینگ|دوران سلسله های مینگ]] و [[سلسله چینگ|چینگ]]، مرکز پژوهش های ملت هوی، دانشگاه نینگ شیا. </ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[اسلام در چین]]؛ [[شخصیت های مهم و تاثیرگذار مسلمان در چین]]؛ [[سلسله مینگ]]؛ [[آموزش مسجدی در چین]]؛ [[جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین]]؛ [[مسلمانان قوم هویی(خویی) در چین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub> | |||
== | == نویسنده مقاله == | ||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:ادیان و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۰
دوران حاکمیت سلسله مینگ هم دوران مهمی برای رشد قوم خوی بود.
اولا، در دوران مینگ بود که تعدادی از شخصیتهای مهم مسلمان همچون جِنگ خِه، خَیرویی(Hai Rui)، مقام عالیرتبهی عادل و درستکار، لیجی(Li Zhi)، اندیشمند، تاریخدان و ادیب معروف چین، خودنگ جو(Hu Deng Zhou)، بینانگذار آموزش مسجدی، وانگدَییو(Wang Dai Yu)، متفکر و اندیشمند بزرگ را میتوان نام برد.
ثانیا، اگرچه تا دوران سلسلهیوان، اکثر قریب به اتفاق مسلمانان نامهای معمولی اسلامی و یا اسامی عربی، فارسی و ترکی خود را حفظ کرده بودند، ولی در دوران سلسله مینگ نام و نامخانوادگی مسلمانان به اسامی چینی تبدیل شد.
ثالثا، در بین شخصیتهای برجستهی مسلمان در دوران مینگ، تعداد شخصیتها و مقامات عالی رتبهی نظامی بیش از سایر مقامات بود. جو یوان جانگ(Zhu Yuang Zhang)، نخستین امپراتور دودمان مینگ، برحسب جایگاه و نقش مسلمانان در آن زمان، بسیاری از افسران و ژنرالهای مسلمان را به کار گرفت. در آن زمان ده ژنرال عالیرتبه از جمله چانگیوچون(Chang Yu Chun)، خو دَخی(Hu Da Hai)، خو دِجی(Hu De Ji)، دِنگدِشینگ(Deng De Xing)، مو اینگ(Mu Ying)، لانیو(Lan Yu)، فنگشنگ(Feng Sheng)، فنگگوِه یونگ(Feng Guo Yong)، همگی مسلمان و از نژاد خوی بودند.
در اواخر دودمان مینگ و اوایل دودمان چینگ، در روند توسعهی اسلام و جامعهی مسلمانان خوی، سه پدیدهی مهم به وقوع پیوست:
1) شکل گیری مکتبهای صوفیانه در شمال غربی چین؛
2) آغاز آموزش و پرورش مسجدی در چین؛
3) آغاز تألیف کتابها و آثار اسلامی به زبان چینی.[۱]
نیز نگاه کنید به
اسلام در چین؛ شخصیت های مهم و تاثیرگذار مسلمان در چین؛ سلسله مینگ؛ آموزش مسجدی در چین؛ جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین؛ مسلمانان قوم هویی(خویی) در چین
کتابشناسی
- ↑ وانگ فنگ(2007)، پژوهش های افکار فلسفی چهار مترجم و نویسندهی بزرگ مسلمان چینی در دوران سلسله های مینگ و چینگ، مرکز پژوهش های ملت هوی، دانشگاه نینگ شیا.
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی