شبکه های کابلی و دیجیتالی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''شبکه­های کابلی و دیجیتالی'' == در سال1991میلادی، نخستین شبکه­ی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چين شروع به كار كرد. در سال1996 تلويزيون مركزي چين 3 ماهواره و 4 ايستگاه انتقال از شركت پان امريكن اجاره كرد و از آن پس برنامه­هاي خود را در سرت...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


== ''شبکه­های کابلی و دیجیتالی'' ==
در سال1991میلادی، نخستین شبکه­ ی کابلی در [[چین]] شکل گرفت و از سال1992 رسما در [[چین]] شروع به كار كرد. در سال1996 [https://english.cctv.com/ تلویزیون مركزی چین] 3 ماهواره و 4 ایستگاه انتقال از شركت پان امریكن اجاره كرد و از آن پس برنامه ­های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد <ref>طاهری امین، زهرا(1380). [[چین]]. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،</ref>.
در سال1991میلادی، نخستین شبکه­ی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چين شروع به كار كرد. در سال1996 تلويزيون مركزي چين 3 ماهواره و 4 ايستگاه انتقال از شركت پان امريكن اجاره كرد و از آن پس برنامه­هاي خود را در سرتاسر جهان پخش کرد. (كتاب سبز چين ،1380: 114)


هم اینک تعداد شبکه­های کابلی در این کشور از مرز20هزار شبکه گذشته که مهم­ترین آن­ها شبکه­ی تلویزیون کابلی [[شانگهای]] است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگ­ترین شبکه­ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به­شمار می­رود. این شبکه دارای 12کانال است که تمامی زمینه­های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می­دهد.
هم اینک تعداد شبکه ­های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهم­ترین آن­ها شبکه­ ی تلویزیون کابلی [[شانگهای]] است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگ­ترین شبکه ­ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به ­شمار می ­رود. این شبکه دارای 12 کانال است که تمامی زمینه ­های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می­ دهد.


براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از5/44میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در چین وجود دارد. طبق برنامه­ها و سیاست­گذاری­های صورت گرفته توسط دولت چین، تا سال2010 اغلب شهرها و مناطق چین تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال2015و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به­صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و چین از تولید کننده­ی تلویزیون­های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون­های دیجیتالی تبدیل خواهد شد.
براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک [[تلویزیون در چین|تلویزیون]] کابلی دیجیتالی در [[چین]] وجود دارد. طبق برنامه ­ها و سیاست­ گذاری­ های صورت گرفته توسط [[قوه مجريه چین|دولت چین]]، تا سال 2010 اغلب شهرها و مناطق [[چین]] تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015 و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به ­صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و [[چین]] از تولید کننده­ ی تلویزیون­ های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون ­های دیجیتالی تبدیل خواهد شد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1318</ref>.
== نیز نگاه کنید به ==
[[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه های چین]]؛ [[تلویزیون در چین]]؛ [[میزان پوشش شبکه های تلویزیونی در چین]]؛ [[شبکه های ماهواره ای در چین]]
= کتابشناسی =
<references />
[[رده:رسانه های جدید]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۱

در سال1991میلادی، نخستین شبکه­ ی کابلی در چین شکل گرفت و از سال1992 رسما در چین شروع به كار كرد. در سال1996 تلویزیون مركزی چین 3 ماهواره و 4 ایستگاه انتقال از شركت پان امریكن اجاره كرد و از آن پس برنامه ­های خود را در سرتاسر جهان پخش کرد [۱].

هم اینک تعداد شبکه ­های کابلی در این کشور از مرز 20هزار شبکه گذشته که مهم­ترین آن­ها شبکه­ ی تلویزیون کابلی شانگهای است که بیش از 2میلیون مشترک داشته و بزرگ­ترین شبکه ­ی کابلی جهان از نظر تعداد مشترکان به ­شمار می ­رود. این شبکه دارای 12 کانال است که تمامی زمینه ­های خبری، سیاسی، اقتصادی، آموزشی، ورزشی، موسیقی، خدمات عمومی، تفریحی و... را پوشش می­ دهد.

براساس آمار، در پایان سال2008، بیش از44/5 میلیون مشترک تلویزیون کابلی دیجیتالی در چین وجود دارد. طبق برنامه ­ها و سیاست­ گذاری­ های صورت گرفته توسط دولت چین، تا سال 2010 اغلب شهرها و مناطق چین تحت پوشش تلویزیون دیجیتالی قرار گرفته و تا سال 2015 و فراگیر شدن تلویزیون دیجیتالی، پخش برنامه به ­صورت آنالوگ متوقف خواهد شد و چین از تولید کننده­ ی تلویزیون­ های معمولی به یکی از تولید کنندگان تلویزیون ­های دیجیتالی تبدیل خواهد شد[۲].

نیز نگاه کنید به

رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه های چین؛ تلویزیون در چین؛ میزان پوشش شبکه های تلویزیونی در چین؛ شبکه های ماهواره ای در چین

کتابشناسی

  1. طاهری امین، زهرا(1380). چین. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،
  2. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1318