انتشار آیین زرتشتی در امپراتوری چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == انتشار آیین زرتشتی در امپراتوری چین == پس از آن که یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانی، از سپاه اسلام شکست خورده و كشته شد، پسرش پیروز برای بازپس گیری تاج و تخت و سرزمین از دست رفتهی امپراتوری ایران از اعراب، از چین درخواست کمک کرد، ولی امپراتور...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:139411121631467867016204.jpg|بندانگشتی|ردپای دین زرتشتی در چین]] | |||
پس از آن که یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانی، از سپاه اسلام شکست خورده و كشته شد، پسرش پیروز برای بازپس گیری تاج و تخت و سرزمین از دست رفته ی امپراتوری ایران از اعراب، از [[چین]] درخواست کمک کرد، ولی امپراتور [[چین]] به دلیل بعد مسافت و این که به تازگی از جنگ داخلی و حملات ترکان خلاصی یافته بود، به این درخواست پاسخ مثبت نداد، ولی ایرانیان پناهنده را مورد پذیرایی قرار داده و به پیروز ساسانی مقام ژنرالی ارتش امپراتوری اعطا کرد. | |||
انتشار آیین زرتشتی در امپراتوری چین همچنین به پناهندگان ایرانی اجازه داده شد در شهر چانگان (Chang An) پایتخت امپراتوری آتشکده بسازند و به اجرای مراسم دینی زرتشتی به پردازند که این رسم سال ها در این سرزمین برقرار بود و پیروانی نیز از میان چینی ها پیدا کرد<ref>مراد زاده، رضا (1382). چگونگی نفوذ اسلام در چین، بنیاد پژوهش های اسلامی استان قدس رضوی.</ref>.پس از فروپاشی امپراتوری ساسانی، تعدادی از ایرانیانی هم که حاضر به تغییر مذهب خود نبودند، ایران را ترک گفته و با فرزند یزدگرد به نام فیروز که نام چینی او پیلوسه است، به تخارستان که چینیان توهو-لو می گفتند و آن وقت متعلق به [[چین]] بود پناه بردند<ref>پور داوود، ایرانشاه (1295). تاریخچه‌ی مهاجرت زرتشتیان به هندوستان، بی جا.</ref> . | |||
این پناهندگان ساسانی، به مدت200 سال در [[چین]] با صلح و آرامش زندگی کردند تا زمان آزار و اذیت بزرگ پیروان ادیان خارجی در سال 845 فرا رسید و این آلام و مصایب شامل زرتشتی ها نیز شد<ref name=":0" />. البته باید اشاره کرد که آیین و اعتقادات و آداب رسوم زرتشتی با [[آیین ها، ادیان و مذاهب باستانی و بومی چین|آیین های سنتی چین]] به ویژه در زمینه ی آداب و رسوم دفن مردگان تفاوت هایی داشت که برای چینی ها پذیرش آن آسان نبود<ref name=":0">-Zhang، Yiping,(2005). Story of the Silk Road,China intercontinental Press.</ref> | |||
هنوز هم در بسیاری از مناطق و شهرهای قدیمی همچون چانگاَن، لویانگ (Loyang) و کایفنگ (Kaifeng)، آثاری از آتشکده های پارسیان دیده می شود.<ref>چینگ، جولیا (1383). ادیان چین، مترجم حمیدرضا ارشدی، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.</ref> شرح گسترش آیین زرتشتی در [[چین]] را آقای پانچیالین (Pan Qialin) در کتابی به نام ''آیین آتش پرستی در [[چین]]'' مفصلا توضیح داده است. | |||
طی | طی سال های اخیر، تحقیقات گسترده ای در خصوص آیین زرتشت، نحوه ی ورود آن به [[چین]]، اسناد و نسخ خطی به دست آمده از تورفان در سین کیانگ، توسعه ی آیین زرتشت در شمال غرب چین و تأثیر آن در جامعه ی چین در [[سلسله تانگ|دوران سلسله ی تانگ]]، بررسی نقاشی ها و آثار باقی مانده از این دین بر روی لوح های سنگی، از جمله [[هنر نقاشی در چین|نقاشی]] و حکاکی های روی سنگ در غار دون هوانگ، آداب و رسوم و نحوه ی تدفین جنازه ی مردگان، سکه های مربوط به [[ورود آیین زرتشت به چین|دوران ورود دین زرتشت به چین]] و... صورت گرفته و منتشر شده است.<ref>فنگ، وانگ (12 شهریور 1390). بررسی اج[[مالی]] پیرامون روابط فرهنگی چین و ایران، ارایه شده در سمینار «مبادلات فرهنگی و همکاری‌های استراتژیک میان چین و ایران» فرهنگستان علوم اجتماعی چین.</ref><ref>سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]].تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1391.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[ | * [[روابط دینی و مذهبی ایران و چین]] | ||
* [[ورود آیین زرتشت به چین]] | |||
* | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۵
پس از آن که یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانی، از سپاه اسلام شکست خورده و كشته شد، پسرش پیروز برای بازپس گیری تاج و تخت و سرزمین از دست رفته ی امپراتوری ایران از اعراب، از چین درخواست کمک کرد، ولی امپراتور چین به دلیل بعد مسافت و این که به تازگی از جنگ داخلی و حملات ترکان خلاصی یافته بود، به این درخواست پاسخ مثبت نداد، ولی ایرانیان پناهنده را مورد پذیرایی قرار داده و به پیروز ساسانی مقام ژنرالی ارتش امپراتوری اعطا کرد.
انتشار آیین زرتشتی در امپراتوری چین همچنین به پناهندگان ایرانی اجازه داده شد در شهر چانگان (Chang An) پایتخت امپراتوری آتشکده بسازند و به اجرای مراسم دینی زرتشتی به پردازند که این رسم سال ها در این سرزمین برقرار بود و پیروانی نیز از میان چینی ها پیدا کرد[۱].پس از فروپاشی امپراتوری ساسانی، تعدادی از ایرانیانی هم که حاضر به تغییر مذهب خود نبودند، ایران را ترک گفته و با فرزند یزدگرد به نام فیروز که نام چینی او پیلوسه است، به تخارستان که چینیان توهو-لو می گفتند و آن وقت متعلق به چین بود پناه بردند[۲] .
این پناهندگان ساسانی، به مدت200 سال در چین با صلح و آرامش زندگی کردند تا زمان آزار و اذیت بزرگ پیروان ادیان خارجی در سال 845 فرا رسید و این آلام و مصایب شامل زرتشتی ها نیز شد[۳]. البته باید اشاره کرد که آیین و اعتقادات و آداب رسوم زرتشتی با آیین های سنتی چین به ویژه در زمینه ی آداب و رسوم دفن مردگان تفاوت هایی داشت که برای چینی ها پذیرش آن آسان نبود[۳]
هنوز هم در بسیاری از مناطق و شهرهای قدیمی همچون چانگاَن، لویانگ (Loyang) و کایفنگ (Kaifeng)، آثاری از آتشکده های پارسیان دیده می شود.[۴] شرح گسترش آیین زرتشتی در چین را آقای پانچیالین (Pan Qialin) در کتابی به نام آیین آتش پرستی در چین مفصلا توضیح داده است.
طی سال های اخیر، تحقیقات گسترده ای در خصوص آیین زرتشت، نحوه ی ورود آن به چین، اسناد و نسخ خطی به دست آمده از تورفان در سین کیانگ، توسعه ی آیین زرتشت در شمال غرب چین و تأثیر آن در جامعه ی چین در دوران سلسله ی تانگ، بررسی نقاشی ها و آثار باقی مانده از این دین بر روی لوح های سنگی، از جمله نقاشی و حکاکی های روی سنگ در غار دون هوانگ، آداب و رسوم و نحوه ی تدفین جنازه ی مردگان، سکه های مربوط به دوران ورود دین زرتشت به چین و... صورت گرفته و منتشر شده است.[۵][۶]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ مراد زاده، رضا (1382). چگونگی نفوذ اسلام در چین، بنیاد پژوهش های اسلامی استان قدس رضوی.
- ↑ پور داوود، ایرانشاه (1295). تاریخچه‌ی مهاجرت زرتشتیان به هندوستان، بی جا.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ -Zhang، Yiping,(2005). Story of the Silk Road,China intercontinental Press.
- ↑ چینگ، جولیا (1383). ادیان چین، مترجم حمیدرضا ارشدی، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
- ↑ فنگ، وانگ (12 شهریور 1390). بررسی اجمالی پیرامون روابط فرهنگی چین و ایران، ارایه شده در سمینار «مبادلات فرهنگی و همکاری‌های استراتژیک میان چین و ایران» فرهنگستان علوم اجتماعی چین.
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین.تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1391.