معماری دوران سلسله ی چینگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Yuanhegong.jpg|بندانگشتی|معماری در سلسله ی چینگ]] | [[پرونده:Yuanhegong.jpg|بندانگشتی|معماری در [[سلسله چینگ|سلسله ی چینگ]]]] | ||
سلسله ی«چینگ»(1616 تا 1911میلادی)، آخرین دودمان سلطنت فئودالی در [[چین]] است. معماری در این دوران، عموما ضمن ادامه ی سبک معماری | [[سلسله چینگ|سلسله ی«چینگ»]](1616 تا 1911میلادی)، آخرین دودمان سلطنت فئودالی در [[چین]] است. معماری در این دوران، عموما ضمن ادامه ی سبک معماری سلسله های پیشین، به ظرافت و جلال و شکوه ساختمان ها بیشتر توجه می شد. | ||
شهر [[پکن]] پایتخت این سلسله، اساسا چهره ی گذشته ی خود را حفظ کرده و باغستان های بزرگ از جمله پارک های«یوان مینگ یوان» و «اَی خه یوان» یعنی پارک تابستانی خوش منظره در داخل [[شهر ممنوعه پکن|شهر ممنوعه]]، در این عصر ساخته شدند. | |||
استفاده از شیشه در معماری این دوران و ساخت خانه های متنوع و به شکل آزاد، افزایش یافت. [[معماری آرامگاه های سلطنتی در چین|معماری بناهای مذهبی بودای تبتی]] با سبک خاص خود، در این دوران شکوفا شد. | |||
استفاده از مدل های گوناگون در [[معماری آرامگاه های سلطنتی در چین|بنای معابد و ساختمان های سنتی]]، یکنواختی موجود را تغییر داد و اشکال جالب و متنوعی ایجاد گردید. دراواخر دوران این سلسله، در [[چین]] بناهایی باسبک چینی توام با سبک معماری فرنگی نیز پدید آمد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[هنر در چین]]؛ [[هنر معماری در چین]]؛ [[وضعیت عمومی معماری باستانی چین]]؛ [[معماری دوران سلسله ی تانگ]]؛ [[معماری دوران سلسله ی سونگ]]؛ [[معماری دوران سلسله ی یوان]]؛ [[معماری دوران سلسله ی مینگ]]؛ [[معماری دوران معاصر چین]]؛ [[سلسله چینگ]] | |||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = | ||
<references /> | |||
[[رده:هنرهای تجسمی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۷
سلسله ی«چینگ»(1616 تا 1911میلادی)، آخرین دودمان سلطنت فئودالی در چین است. معماری در این دوران، عموما ضمن ادامه ی سبک معماری سلسله های پیشین، به ظرافت و جلال و شکوه ساختمان ها بیشتر توجه می شد.
شهر پکن پایتخت این سلسله، اساسا چهره ی گذشته ی خود را حفظ کرده و باغستان های بزرگ از جمله پارک های«یوان مینگ یوان» و «اَی خه یوان» یعنی پارک تابستانی خوش منظره در داخل شهر ممنوعه، در این عصر ساخته شدند.
استفاده از شیشه در معماری این دوران و ساخت خانه های متنوع و به شکل آزاد، افزایش یافت. معماری بناهای مذهبی بودای تبتی با سبک خاص خود، در این دوران شکوفا شد.
استفاده از مدل های گوناگون در بنای معابد و ساختمان های سنتی، یکنواختی موجود را تغییر داد و اشکال جالب و متنوعی ایجاد گردید. دراواخر دوران این سلسله، در چین بناهایی باسبک چینی توام با سبک معماری فرنگی نیز پدید آمد[۱].
نیز نگاه کنید به
هنر در چین؛ هنر معماری در چین؛ وضعیت عمومی معماری باستانی چین؛ معماری دوران سلسله ی تانگ؛ معماری دوران سلسله ی سونگ؛ معماری دوران سلسله ی یوان؛ معماری دوران سلسله ی مینگ؛ معماری دوران معاصر چین؛ سلسله چینگ