دوره یایویی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ویرایش صفحه) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پس از [[دوره جومون]] دوره یایویی تا اواسط قرن سوم میلادی ادامه داشت. این دوره هم نامش را از سفالینه‌هایی گرفت که فرهنگ این دوره وام‌دار آن است. سفال یایویی(弥生土器/Yayoi doki) نام خود را از منطقه‌ای در [[توکیو]] گرفت که نخستین بار آنجا کشف شدند، سفال‌هایی که نسبت به سفال جومون نازک‌تر و سفت‌تر و در دمای بالاتری پخت شده بودند. | پس از [[دوره جومون]] دوره یایویی تا اواسط قرن سوم میلادی ادامه داشت. این دوره هم نامش را از سفالینه‌هایی گرفت که فرهنگ این دوره وام‌دار آن است. سفال یایویی(弥生土器/Yayoi doki) نام خود را از منطقه‌ای در [[توکیو]] گرفت که نخستین بار آنجا کشف شدند، سفال‌هایی که نسبت به سفال جومون نازک‌تر و سفت‌تر و در دمای بالاتری پخت شده بودند. | ||
ویژگی‌های دوره یایویی شامل کار با آهن‌آلات، ظهور نوع جدیدی از کوزه‌گری و آغاز متمرکز کشت برنج در شالیزار است. فرهنگ یایویی به سرعت در سرزمین اصلی هونشو گسترش پیدا کرد و با فرهنگ بومی جومون درآمیخت <ref>( | ویژگی‌های دوره یایویی شامل کار با آهن‌آلات، ظهور نوع جدیدی از کوزه‌گری و آغاز متمرکز کشت برنج در شالیزار است. فرهنگ [[دوره یایویی|یایویی]] به سرعت در سرزمین اصلی هونشو گسترش پیدا کرد و با فرهنگ بومی جومون درآمیخت <ref name=":18">Keally, C. T. (2006). Yayoi Culture. Retrieved July 21, 2021</ref>. سه نشانه مهم فرهنگ یایویی، آینه‌های برنزی، شمشیر برنزی و مهرهای موسوم به ماگا[[تاما]] هستند. تاثیر [[چین]] بر سلاح‌های مسی و برنزی این دوره و نیز بر برنج‌کاری و ناقوس‌های کوچک ژاپنی روشن است. نخستین اشاره مکتوب موجود به [[ژاپن]] در همین دوره و در «کتاب هان»[II] از مجموعه کتاب‌های تاریخی [[چین]] موسوم به «بیست و چهار تاریخ»(二十四史Nijūshi shi/Twenty Four Histories) است.[[پرونده:دوره یایویی.jpg|بندانگشتی|کشاورزی و مدل زیستی دوره یایویی]] | ||
کشف جو و برنج از طریق ارتباط با کره و از مسیر کیوشوی ش[[مالی]] طی سده سوم پیش از میلاد در مرحله [[دوره جومون|جومون]] متاخر میسر شد و با رواج اسکان بیشتر در دوره جدید یایویی کشت برنج به عنوان اساس اقتصاد معیشتی جدید مورد پذیرش قرار گرفت. حدود ۲۰۰ سال پیش از میلاد اقتصاد معیشتی نو در شیكوکو و هونشوی غربی معمول شد و حدود ۱۰۰ پیش از میلاد تا دشت کانتو و توهوکوی مرکزی گسترش یافت. در اواسط دوره یایویی سراسر منطقه غرب و نیمی از [[ژاپن]] متکی بر اقتصاد زراعی بود. آثار بازمانده از این دوره عبارتند از: آثار شالیزارها، کانال‌های آبیاری و داس‌های درو همانند نمونه هایی که دو یا سه هزار سال پیش از آن دهقانان [[چین]] شمالی بکار می_برده اند. در این دوره نیز شکار حیوانات و صید ماهی همچنان منبع اصلی پروتئین حیوانی بود. پرداختن به زراعت اسکان بیشتر را میسر ساخت و فراهم آمدن ذخایر غذایی بیشتر موجب اسکان محدود، تقسیم کار و به همراه آن پیشرفت فناوری گردید. ابداع چرخ سفالگری در اواسط دوره یایویی سبب بهبود کیفیت سفالینه‌ها شد. بافندگی در این دوره بی‌شک هنری بومی بود. صنعت ذوب و ترکیب فلزات با توجه به آثار مفرغی بازمانده از این دوره نشانه پیدایی ریخته‌گران و مسگران متخصص بود. کاربرد آهن محدود و ابزارهایی چون تبر، تیشه، داس و پیکان بیشتر از سنگ تراشیده فراهم می‌شد و از مفرغ که در آغاز صنعتی وارداتی و غیر بومی بود برای ساختن تندیس و وسایل انجام مراسم آیینی استفاده می‌شد. | |||
وجود ارتباط با [[چین]] در گزارش‌های چینی [[سلسله هان|دوره هان]] و گزارش‌های باستان شناسی اخیر مسلم نموده که فراگیری و واردات سلاح مفرغی، آینه، سکه‌های معدود، زیورآلات و مهره‌های شیشه‌ای از این دوره آغاز گردید. اگرچه سلاح مفرغی این دوره از الگوهای چینی متأثر است، اما کاملا چینی نیست و نشانه کاربرد سلیقه صنعت صنعتگران بومی در آن نمایان است. | |||
هنرمندانه‌ترین آثار مفرغی دوره یایویی ناقوس‌های مفرغی‌اند که بلندی آنها بیش از یک متر و شاهکار صنعت ریخته‌گران بومی است. این گونه از ناقوس‌ها نادر و نقوش حیوانات و شکار حیوانات بر سطح خارجی آنها گویای آن است که احتمالا در مراسم آیینی تمنای صید کاربرد داشته اند<ref>کلارک،گراهام. (1379). جهان پیش ازتاریخ از دیدگاهی نو. ترجمه محمدحسین باجلان فرخی و دیگران. انتشارات دنیا مادر. 445</ref><ref>پالیزدار، فرهاد(1402)."[[تاریخ ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص 36-65. </ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[تاریخ ژاپن]] | |||
* [[دوران ماقبل تاریخ ژاپن]] | |||
* [[دوره جومون]] | |||
= پاورقی = | = پاورقی = | ||
[I] 『漢書』/Kanjo/Book of Han: کتابی درباره [[تاریخ چین]] دوره تانگ که ظاهرا سال 111 م کامل شده است. | <small>[I] 『漢書』/Kanjo/Book of Han: کتابی درباره [[تاریخ چین]] دوره تانگ که ظاهرا سال 111 م کامل شده است.</small> | ||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۳۵
پس از دوره جومون دوره یایویی تا اواسط قرن سوم میلادی ادامه داشت. این دوره هم نامش را از سفالینه‌هایی گرفت که فرهنگ این دوره وام‌دار آن است. سفال یایویی(弥生土器/Yayoi doki) نام خود را از منطقه‌ای در توکیو گرفت که نخستین بار آنجا کشف شدند، سفال‌هایی که نسبت به سفال جومون نازک‌تر و سفت‌تر و در دمای بالاتری پخت شده بودند.
ویژگی‌های دوره یایویی شامل کار با آهن‌آلات، ظهور نوع جدیدی از کوزه‌گری و آغاز متمرکز کشت برنج در شالیزار است. فرهنگ یایویی به سرعت در سرزمین اصلی هونشو گسترش پیدا کرد و با فرهنگ بومی جومون درآمیخت [۱]. سه نشانه مهم فرهنگ یایویی، آینه‌های برنزی، شمشیر برنزی و مهرهای موسوم به ماگاتاما هستند. تاثیر چین بر سلاح‌های مسی و برنزی این دوره و نیز بر برنج‌کاری و ناقوس‌های کوچک ژاپنی روشن است. نخستین اشاره مکتوب موجود به ژاپن در همین دوره و در «کتاب هان»[II] از مجموعه کتاب‌های تاریخی چین موسوم به «بیست و چهار تاریخ»(二十四史Nijūshi shi/Twenty Four Histories) است.
کشف جو و برنج از طریق ارتباط با کره و از مسیر کیوشوی شمالی طی سده سوم پیش از میلاد در مرحله جومون متاخر میسر شد و با رواج اسکان بیشتر در دوره جدید یایویی کشت برنج به عنوان اساس اقتصاد معیشتی جدید مورد پذیرش قرار گرفت. حدود ۲۰۰ سال پیش از میلاد اقتصاد معیشتی نو در شیكوکو و هونشوی غربی معمول شد و حدود ۱۰۰ پیش از میلاد تا دشت کانتو و توهوکوی مرکزی گسترش یافت. در اواسط دوره یایویی سراسر منطقه غرب و نیمی از ژاپن متکی بر اقتصاد زراعی بود. آثار بازمانده از این دوره عبارتند از: آثار شالیزارها، کانال‌های آبیاری و داس‌های درو همانند نمونه هایی که دو یا سه هزار سال پیش از آن دهقانان چین شمالی بکار می_برده اند. در این دوره نیز شکار حیوانات و صید ماهی همچنان منبع اصلی پروتئین حیوانی بود. پرداختن به زراعت اسکان بیشتر را میسر ساخت و فراهم آمدن ذخایر غذایی بیشتر موجب اسکان محدود، تقسیم کار و به همراه آن پیشرفت فناوری گردید. ابداع چرخ سفالگری در اواسط دوره یایویی سبب بهبود کیفیت سفالینه‌ها شد. بافندگی در این دوره بی‌شک هنری بومی بود. صنعت ذوب و ترکیب فلزات با توجه به آثار مفرغی بازمانده از این دوره نشانه پیدایی ریخته‌گران و مسگران متخصص بود. کاربرد آهن محدود و ابزارهایی چون تبر، تیشه، داس و پیکان بیشتر از سنگ تراشیده فراهم می‌شد و از مفرغ که در آغاز صنعتی وارداتی و غیر بومی بود برای ساختن تندیس و وسایل انجام مراسم آیینی استفاده می‌شد.
وجود ارتباط با چین در گزارش‌های چینی دوره هان و گزارش‌های باستان شناسی اخیر مسلم نموده که فراگیری و واردات سلاح مفرغی، آینه، سکه‌های معدود، زیورآلات و مهره‌های شیشه‌ای از این دوره آغاز گردید. اگرچه سلاح مفرغی این دوره از الگوهای چینی متأثر است، اما کاملا چینی نیست و نشانه کاربرد سلیقه صنعت صنعتگران بومی در آن نمایان است.
هنرمندانه‌ترین آثار مفرغی دوره یایویی ناقوس‌های مفرغی‌اند که بلندی آنها بیش از یک متر و شاهکار صنعت ریخته‌گران بومی است. این گونه از ناقوس‌ها نادر و نقوش حیوانات و شکار حیوانات بر سطح خارجی آنها گویای آن است که احتمالا در مراسم آیینی تمنای صید کاربرد داشته اند[۲][۳].
نیز نگاه کنید به
پاورقی
[I] 『漢書』/Kanjo/Book of Han: کتابی درباره تاریخ چین دوره تانگ که ظاهرا سال 111 م کامل شده است.
کتابشناسی
- ↑ Keally, C. T. (2006). Yayoi Culture. Retrieved July 21, 2021
- ↑ کلارک،گراهام. (1379). جهان پیش ازتاریخ از دیدگاهی نو. ترجمه محمدحسین باجلان فرخی و دیگران. انتشارات دنیا مادر. 445
- ↑ پالیزدار، فرهاد(1402)."تاریخ ژاپن". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص 36-65.