قوه مقننه مصر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Image 750x 6433e196e7b07.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Image%20750x%206433e196e7b07.jpg|بندانگشتی|ساختمان قوه مقننه مصر | [[پرونده:Image 750x 6433e196e7b07.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Image%20750x%206433e196e7b07.jpg|بندانگشتی|ساختمان قوه مقننه مصر. برگرفته از سایت جنبش جوانان ناصر، قابل بازیابی از https://nasseryouthmovement.net/Parliament-of-Egypt]][[پرونده:504298726.jpg|بندانگشتی|ساختمان قوه مقننه [[مصر]]. برگرفته از سایت هفته نامه عرب، قابل بازیابی از https://thearabweekly.com/critics-decry-rubber-stamp-role-egypt-parliament]]به موجب ماده 101 قانون اساسی مصر، مسئولیت قانونگذاری، تصویب سیاست‌های کلی دولت، برنامه توسعه اقتصادی و اجتماعی و بودجه دولت و نیز نظارت بر عملکرد قوه اجرایی کشور بر عهده مجلس نمایندگان است. به موجب ماده 102 قانون مزبور، تعداد نمایندگان مجلس چهارصدوپنجاه نفر است که از طریق رأی‌گیری عمومی، مخفیانه و به طور مستقیم انتخاب می‌شوند. | ||
به موجب ماده 101 قانون اساسی مصر، مسئولیت قانونگذاری، تصویب سیاست‌های کلی دولت، برنامه توسعه اقتصادی و اجتماعی و بودجه دولت و نیز نظارت بر عملکرد قوه اجرایی کشور بر عهده مجلس نمایندگان است. به موجب ماده 102 قانون مزبور، تعداد نمایندگان مجلس چهارصدوپنجاه نفر است که از طریق رأی‌گیری عمومی، مخفیانه و به طور مستقیم انتخاب می‌شوند | |||
به استناد ماده 137، انحلال مجلس نمایندگان توسط رئیس جمهور تنها در صورت ضرورت و با انجام رفراندم و موافقت اکثریت رأی | تابعیت مصری، برخورداری از حقوق مدنی و سیاسی، دارای مدرک تحصیلی (حداقل) آموزش پایه و داشتن حداقل سن بیست و پنج سال میلادی از شرایط داوطلبان نمایندگی است. همچنین رئیس جمهور مجاز است تا تعدادی از افراد را که بیش از 5% تعداد کل نمایندگان نخواهد شد، به عنوان نماینده مجلس انتخاب کند که سازوکار آن را قانون مشخص میکند. دوره عضویت نمایندگان در مجلس طبق ماده 106 قانون اساسی، 5 سال میلادی از اولین جلسه رسمی آن است. | ||
به استناد ماده 137، انحلال مجلس نمایندگان توسط رئیس جمهور تنها در صورت ضرورت و با انجام رفراندم و موافقت اکثریت رأی دهندگان با آن امکانپذیر است.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[مصر]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص152-153.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[نظام و نهاد قانون گذاری تایلند]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری روسیه]]؛ [[قوه مقننه تونس]]؛ [[مجلس شورای ملی ژاپن]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری کانادا]]؛ [[قوه مقننه کوبا]]؛ [[قوه مقننه لبنان]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری افغانستان]]؛ [[قوه مقننه سنگال]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری آرژانتین]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری فرانسه]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری اسپانیا]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری قطر]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری اتیوپی]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری کشور مالی]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری گرجستان]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری تاجیکستان]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری قزاقستان]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری بنگلادش]]؛ [[نظام و نهاد قانون گذاری سیرالئون]]؛ [[شورای دولتی چین]]؛ [[کنگره حزب کمونیست چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:نظام و نهاد قانونگذاری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۰
به موجب ماده 101 قانون اساسی مصر، مسئولیت قانونگذاری، تصویب سیاست‌های کلی دولت، برنامه توسعه اقتصادی و اجتماعی و بودجه دولت و نیز نظارت بر عملکرد قوه اجرایی کشور بر عهده مجلس نمایندگان است. به موجب ماده 102 قانون مزبور، تعداد نمایندگان مجلس چهارصدوپنجاه نفر است که از طریق رأی‌گیری عمومی، مخفیانه و به طور مستقیم انتخاب می‌شوند.
تابعیت مصری، برخورداری از حقوق مدنی و سیاسی، دارای مدرک تحصیلی (حداقل) آموزش پایه و داشتن حداقل سن بیست و پنج سال میلادی از شرایط داوطلبان نمایندگی است. همچنین رئیس جمهور مجاز است تا تعدادی از افراد را که بیش از 5% تعداد کل نمایندگان نخواهد شد، به عنوان نماینده مجلس انتخاب کند که سازوکار آن را قانون مشخص میکند. دوره عضویت نمایندگان در مجلس طبق ماده 106 قانون اساسی، 5 سال میلادی از اولین جلسه رسمی آن است.
به استناد ماده 137، انحلال مجلس نمایندگان توسط رئیس جمهور تنها در صورت ضرورت و با انجام رفراندم و موافقت اکثریت رأی دهندگان با آن امکانپذیر است.[۱]
نیز نگاه کنید به
نظام و نهاد قانون گذاری تایلند؛ نظام و نهاد قانون گذاری روسیه؛ قوه مقننه تونس؛ مجلس شورای ملی ژاپن؛ نظام و نهاد قانون گذاری کانادا؛ قوه مقننه کوبا؛ قوه مقننه لبنان؛ نظام و نهاد قانون گذاری افغانستان؛ قوه مقننه سنگال؛ نظام و نهاد قانون گذاری آرژانتین؛ نظام و نهاد قانون گذاری فرانسه؛ نظام و نهاد قانون گذاری اسپانیا؛ نظام و نهاد قانون گذاری قطر؛ نظام و نهاد قانون گذاری اتیوپی؛ نظام و نهاد قانون گذاری کشور مالی؛ نظام و نهاد قانون گذاری گرجستان؛ نظام و نهاد قانون گذاری تاجیکستان؛ نظام و نهاد قانون گذاری قزاقستان؛ نظام و نهاد قانون گذاری بنگلادش؛ نظام و نهاد قانون گذاری سیرالئون؛ شورای دولتی چین؛ کنگره حزب کمونیست چین
کتابشناسی
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص152-153.