زیارتگاه سرهای شهدای کربلا در سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « =====زیارتگاه سرهای شهدای کربلا===== روبروی باب الصغیر؛ مدفن سرهای ۱۶ تن از شهدای کربلا قرار دارد که اسامی آنها بدین شرح است: عباس، عبدالله، محمد، جعفر، عثمان و عمر فرزندان امام علی(ع)، علی‌اکبر و عبدالله فرزندان امام حسین(ع)، قاسم بن حسن(ع)، جعفر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
روبروی باب الصغیر؛ مدفن سرهای ۱۶ تن از شهدای کربلا قرار دارد که اسامی آنها بدین شرح است: عباس، عبدالله، محمد، جعفر، عثمان و عمر فرزندان امام علی(ع)، علی‌اکبر و عبدالله فرزندان امام حسین(ع)، قاسم بن حسن(ع)، جعفر بن عقیل، محمد بن مسلم بن عقیل، عون بن عبدالله بن جعفر، حبیب بن مظاهر، عبدالله بن عقیل، عبدالله بن عوف و حر بن یزید. اما سید محسن امین، با استناد به کتیبه‌ای که پس از سال ۱۳۲۱ق در این زیارتگاه دیده که در آن تنها نام سه تن از شهدای کربلا برده شده بود، اینجا را مدفن سرهای سه تن از شهدای کربلا؛ یعنی حضرت عباس، علی‌اکبر و حبیب بن مظاهر دانسته است. | |||
روبروی باب الصغیر؛ مدفن سرهای ۱۶ تن از شهدای کربلا قرار دارد که اسامی آنها بدین شرح است: عباس، عبدالله، محمد، جعفر، عثمان و عمر فرزندان امام علی(ع)، علی‌اکبر و عبدالله فرزندان امام حسین(ع)، قاسم بن حسن(ع)، جعفر بن عقیل، محمد بن مسلم بن عقیل، عون بن عبدالله بن جعفر، حبیب بن مظاهر، عبدالله بن عقیل، عبدالله بن عوف و حر بن یزید. اما سید محسن امین، با استناد به کتیبه‌ای که پس از سال ۱۳۲۱ق در این زیارتگاه دیده که در آن تنها نام سه تن از شهدای کربلا برده شده بود، اینجا را مدفن سرهای سه تن از شهدای کربلا؛ یعنی حضرت عباس، علی‌اکبر و حبیب بن مظاهر دانسته است. | |||
زیارتگاه سرهای شهدا دارای صحن مستقل و از محوطه قبرستان کاملاً جداست. بنا در میان صحن قرار دارد و برروی قبر، ضریحی نقره‌ای نصب شده است. در داخل ضریح، شانزده کلاه خود رزم به نشانه شانزده سر شهدای کربلا وجود دارد. ضلع شرقی صحن، متصل به صحن مسجدِ نسبتاً جدیدی است که در شبستان آن، محرابی منتسب به امام زین‌العابدین (ع) وجود دارد. در داخل صحن نیز چاه آبی وجود دارد که به باور زائران، با آب آن سرهای شهدای کربلا شستشو داده شده است؛ همچنین در نزدیکی محل دفن سرهای شهدا، مسجد امام زین‌العابدین، قرار دارد که اسیران کربلا در آن اقامت داشتند. | زیارتگاه سرهای شهدا دارای صحن مستقل و از محوطه قبرستان کاملاً جداست. بنا در میان صحن قرار دارد و برروی قبر، ضریحی نقره‌ای نصب شده است. در داخل ضریح، شانزده کلاه خود رزم به نشانه شانزده سر شهدای کربلا وجود دارد. ضلع شرقی صحن، متصل به صحن مسجدِ نسبتاً جدیدی است که در شبستان آن، محرابی منتسب به امام زین‌العابدین (ع) وجود دارد. در داخل صحن نیز چاه آبی وجود دارد که به باور زائران، با آب آن سرهای شهدای کربلا شستشو داده شده است؛ همچنین در نزدیکی محل دفن سرهای شهدا، مسجد امام زین‌العابدین، قرار دارد که اسیران کربلا در آن اقامت داشتند. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[مزارات شیعه در سوریه]]، [[صنعت گردشگری سوریه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
# [[آستانه حضرت زينب در سوریه#cite%20ref-1|↑]] شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار) | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۷
روبروی باب الصغیر؛ مدفن سرهای ۱۶ تن از شهدای کربلا قرار دارد که اسامی آنها بدین شرح است: عباس، عبدالله، محمد، جعفر، عثمان و عمر فرزندان امام علی(ع)، علی‌اکبر و عبدالله فرزندان امام حسین(ع)، قاسم بن حسن(ع)، جعفر بن عقیل، محمد بن مسلم بن عقیل، عون بن عبدالله بن جعفر، حبیب بن مظاهر، عبدالله بن عقیل، عبدالله بن عوف و حر بن یزید. اما سید محسن امین، با استناد به کتیبه‌ای که پس از سال ۱۳۲۱ق در این زیارتگاه دیده که در آن تنها نام سه تن از شهدای کربلا برده شده بود، اینجا را مدفن سرهای سه تن از شهدای کربلا؛ یعنی حضرت عباس، علی‌اکبر و حبیب بن مظاهر دانسته است.
زیارتگاه سرهای شهدا دارای صحن مستقل و از محوطه قبرستان کاملاً جداست. بنا در میان صحن قرار دارد و برروی قبر، ضریحی نقره‌ای نصب شده است. در داخل ضریح، شانزده کلاه خود رزم به نشانه شانزده سر شهدای کربلا وجود دارد. ضلع شرقی صحن، متصل به صحن مسجدِ نسبتاً جدیدی است که در شبستان آن، محرابی منتسب به امام زین‌العابدین (ع) وجود دارد. در داخل صحن نیز چاه آبی وجود دارد که به باور زائران، با آب آن سرهای شهدای کربلا شستشو داده شده است؛ همچنین در نزدیکی محل دفن سرهای شهدا، مسجد امام زین‌العابدین، قرار دارد که اسیران کربلا در آن اقامت داشتند.
نیز نگاه کنید به
مزارات شیعه در سوریه، صنعت گردشگری سوریه
کتابشناسی
- ↑ شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)