کشاورزی در سودان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «مهم‌ترین  بخش اقتصادی در سودان، بخش کشاورزی است. از مجموع 84 میلیون هکتار زمین‌های حاصل خیز کشور، حدود 18 میلیون هکتار آن، زیر کشت قراردارد. سی و چهار درصد از تولید داخلی و بخش عمده‌ای از صادرات سودان ، مربوط به‌ این بخش است. (2013,sudaninvest.gov.sd)» ایجاد کرد)
 
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
مهم‌ترین  بخش اقتصادی در سودان، بخش کشاورزی است. از مجموع 84 میلیون هکتار زمین‌های حاصل خیز کشور، حدود 18 میلیون هکتار آن، زیر کشت قراردارد. سی و چهار درصد از تولید داخلی و بخش عمده‌ای از صادرات سودان ، مربوط به‌ این بخش است. (2013,sudaninvest.gov.sd)
مهم‌ترین بخش اقتصادی در سودان، بخش کشاورزی است. از مجموع 84 میلیون هکتار زمین‌های حاصل خیز کشور، حدود 18 میلیون هکتار آن، زیر کشت قراردارد. سی و چهار درصد از تولید داخلی و بخش عمده‌ای از صادرات [[سودان]]، مربوط به‌ این بخش است<ref name=":4">برگرفته از (2013, sudanembassyir.com)</ref>.سرزمین [[سودان]]، دشت گسترده رسوبی، با شیب ‌اندک است. ارتفاعات‌ این کشور که حدود پنج درصد از سرزمین‌های آن را شامل می‌شوند عبارت‌اند از: کوه‌های «آماتونج» در جنوب، تپّه‌های مُشرف بر دریای سرخ در شرق، کوه‌های «نوبه» در جنوب استان کردفان، کوه «میدوب» و «مرّة» در دارفور<ref name=":2">برگرفته از http://www.ttea.gov.sd/turba.htm</ref>.
 
مهم‌ترین  دشت‌های [[سودان]]، از نظر نوع خاک عبارت‌اند از:
 
1- دشت‌های‌ ماسه‌ای در بخش صحرایی و شبه صحرایی، در شمال و غرب سودان. اگرچه‌ این بخش چندان حاصلخیز نیست ولی  در برخی از‌ این دشت‌ها، توتون، بادام زمینی، کنجد و کرکدی[III]، کاشته می‌شود و قسمت مرتع‌ها و چراگاه‌های مناسبی برای دام‌ها، یافت می‌شود.
 
2- دشت‌های پوشیده از خاک رُس، در نواحی مرکزی و و شرق سودان که دربردارنده مهم‌ترین مناطق کشت پنبه و ذرّت هستند. در جنگل‌های‌ این  دشت‌ها، صمغ عربی و انواع چوب، قابل بهره‌برداری است.
 
3- دشت‌های پوشیده از خاک سرخ در جنوب [[سودان]]
 
4- دشت‌های پوشیده از رسوبات در کرانه‌های رود نیل و درّه‌ها، که حاصلخیزترین بخش از زمین‌های [[سودان]] به‌شمار می‌روند.
 
زمین‌های قابل کشت در جمهوری [[سودان]] حدود دویست میلیون(200/000/000) هکتار است. بیست درصد از زمین‌های قابل کشت‌ این کشور، یعنی چهل میلیون (40/000/000) هکتار آن را، مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر ظرفیت کشاورزی [[سودان]] تا پنج برابر, قابل افزایش است.<ref name=":2">برگرفته از http://www.ttea.gov.sd/turba.htm</ref>
 
11/6 درصد از مساحت کل کشور سودان، به وسیله جنگل‌های، پوشیده شده است<ref name=":0">وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام . الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو .4</ref>. جنگل‌های و مراتع طبیعی‌ این کشور، حدود پنجاه‌وهشت میلیون و پانصد هزار(58/500/000) هکتار از اراضی‌ این کشور را تحت پوشش دارند<ref>برگرفته از http://www.sudan.net/facts.php</ref><ref>معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ [[سودان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.19-20.</ref>
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[جغرافیای طبیعی سودان]]؛ [[کشاورزی در سوریه]]؛ [[کشاورزی اتیوپی]]؛ [[کشاورزی افغانستان]]؛ [[کشاورزی در فرانسه]]؛ [[کشاورزی در مالی]]
 
== پاورقی ==
<small>[III] - در ایران به «کرکدی»، «چای ترش مکّه» گفته می‌شود ولی در اصل «کرکدی»، نوعی گیاه زینتی است که حدود دو متر بلندی دارد. گلبرگ های خوش رنگ و خوش عطر این گیاه زینتی، برای تولید داروهای کاهش فشار خون، تقویت ضربان قلب، برخی آنتی بیوتیک ها و رنگ های خوراکی به کارمی‌رود. یکی از بهترین انواع کرکدی، در سودان تولید می‌شود و سودانیان، با گلبرگ های خشک شده آن، چای و شربت، تهیّه می‌کنند ومی‌نوشند.</small>
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۶

مهم‌ترین بخش اقتصادی در سودان، بخش کشاورزی است. از مجموع 84 میلیون هکتار زمین‌های حاصل خیز کشور، حدود 18 میلیون هکتار آن، زیر کشت قراردارد. سی و چهار درصد از تولید داخلی و بخش عمده‌ای از صادرات سودان، مربوط به‌ این بخش است[۱].سرزمین سودان، دشت گسترده رسوبی، با شیب ‌اندک است. ارتفاعات‌ این کشور که حدود پنج درصد از سرزمین‌های آن را شامل می‌شوند عبارت‌اند از: کوه‌های «آماتونج» در جنوب، تپّه‌های مُشرف بر دریای سرخ در شرق، کوه‌های «نوبه» در جنوب استان کردفان، کوه «میدوب» و «مرّة» در دارفور[۲].

مهم‌ترین  دشت‌های سودان، از نظر نوع خاک عبارت‌اند از:

1- دشت‌های‌ ماسه‌ای در بخش صحرایی و شبه صحرایی، در شمال و غرب سودان. اگرچه‌ این بخش چندان حاصلخیز نیست ولی  در برخی از‌ این دشت‌ها، توتون، بادام زمینی، کنجد و کرکدی[III]، کاشته می‌شود و قسمت مرتع‌ها و چراگاه‌های مناسبی برای دام‌ها، یافت می‌شود.

2- دشت‌های پوشیده از خاک رُس، در نواحی مرکزی و و شرق سودان که دربردارنده مهم‌ترین مناطق کشت پنبه و ذرّت هستند. در جنگل‌های‌ این  دشت‌ها، صمغ عربی و انواع چوب، قابل بهره‌برداری است.

3- دشت‌های پوشیده از خاک سرخ در جنوب سودان

4- دشت‌های پوشیده از رسوبات در کرانه‌های رود نیل و درّه‌ها، که حاصلخیزترین بخش از زمین‌های سودان به‌شمار می‌روند.

زمین‌های قابل کشت در جمهوری سودان حدود دویست میلیون(200/000/000) هکتار است. بیست درصد از زمین‌های قابل کشت‌ این کشور، یعنی چهل میلیون (40/000/000) هکتار آن را، مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر ظرفیت کشاورزی سودان تا پنج برابر, قابل افزایش است.[۲]

11/6 درصد از مساحت کل کشور سودان، به وسیله جنگل‌های، پوشیده شده است[۳]. جنگل‌های و مراتع طبیعی‌ این کشور، حدود پنجاه‌وهشت میلیون و پانصد هزار(58/500/000) هکتار از اراضی‌ این کشور را تحت پوشش دارند[۴][۵]

نیز نگاه کنید به

جغرافیای طبیعی سودان؛ کشاورزی در سوریه؛ کشاورزی اتیوپی؛ کشاورزی افغانستان؛ کشاورزی در فرانسه؛ کشاورزی در مالی

پاورقی

[III] - در ایران به «کرکدی»، «چای ترش مکّه» گفته می‌شود ولی در اصل «کرکدی»، نوعی گیاه زینتی است که حدود دو متر بلندی دارد. گلبرگ های خوش رنگ و خوش عطر این گیاه زینتی، برای تولید داروهای کاهش فشار خون، تقویت ضربان قلب، برخی آنتی بیوتیک ها و رنگ های خوراکی به کارمی‌رود. یکی از بهترین انواع کرکدی، در سودان تولید می‌شود و سودانیان، با گلبرگ های خشک شده آن، چای و شربت، تهیّه می‌کنند ومی‌نوشند.

کتابشناسی

  1. برگرفته از (2013, sudanembassyir.com)
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ برگرفته از http://www.ttea.gov.sd/turba.htm
  3. وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام . الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو .4
  4. برگرفته از http://www.sudan.net/facts.php
  5. معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.19-20.