ورود اسلام به چین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۷

مسجدی در چین که قدمت 700 ساله دارد.

اسلام، یکی از سه دین مهم جهان، در اواسط قرن هفتم میلادی و درست سه دهه پس از پا به عرصه ی وجود گذاشتن آن در شبه جزیره ی عربستان، وارد چین شد. بازرگانان و دیپلمات ها که از گذشته های خیلی دور در مسیر جاده ی ابریشم رفت و آمد کرده و به عنوان پل ارتباطی، اقتصاد و فرهنگ و اندیشه و افکار و عقاید شرق و غرب جهان آن روز، به ویژه چین و ایران را به هم متصل کرده و ربط می دادند، این دین با اهمیت آسمانی را نیز به سرزمین چین معرفی کرده و متقابلا، فرهنگ و تمدن چینی را به تمام جهان معرفی کردند.

ورود اسلام به چین

اگرچه در اسناد و مدارک تاریخی چین و جهان اسلام هیچ سند معتبری که تاریخ دقیق ورود اسلام به چین را ثبت کرده باشد تا کنون به دست نیامده است، ولی براساس کتاب تاریخ دوران سلسله ی تانگ، نخستین هیئت رسمی دیپلماتیک خلافت اسلامی، در سال 651 میلادی(سال 30 هجری)، همزمان با دومین سال از حاکمیت امپراتور یونگ خوی از سلسله ی تانگ، برای ابلاغ پیام خلیفه ی سوم عثمان ابن عفان، وارد شهر چانگاَن پایتخت امپراتوری چین شد.

لذا، اغلب مورخان چینی، و به تبع آنان سایر مورخان، تاریخ ورود این هیئت را مبدأ ورود اسلام به چین تلقی کرده و هنوز کار پژوهشی و علمی متقن دیگری برای اثبات یا رد این مسئله، نه در چین و نه در جهان اسلام و یا اروپا صورت نگرفته است. اسناد تاریخی چین می گویند که در خلال سال های 651 تا 798 میلادی، مجموعا 39 هیئت سیاسی به نمایندگی از سلسله خلفای اموی و عباسی از چین دیدار کرده و همراه با گسترش مبادلات تجاری و اقتصادی از سوی بازرگانان ایرانی و عرب، زمینه برای گسترش دین اسلام در این کشور نیز فراهم شده و توسعه پیدا کرد^[۱]^[۲]

نیز نگاه کنید به

پاورقی

[iii] - چینی ها در قرون گذشته، به مسلمانان هویی هویی(کسانی که مایل به بازگشت به سرزمین مادری هستند) می گفتند. در حال حاضر نیز نام یکی از اقوام دهگانه ی مسلمانان در این کشور قوم هوی است. این گروه از مسلمانان، فرزندان مسلمانانی هستند که در طول تاریخ از ایران و آسیای میانه و مناطق عربی به چین آمده و پس از اقامت در این کشور با دختران و زنان چینی ازدواج کرده و از آن ها صاحب فرزند شده اند.

کتابشناسی

↑ فِنگ جین یوان(2003)، الاسلام فی الصین، دارالهلال الارزق للنشر- هونغ کونغ
↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد دوم،ص 748

[:2-1] فِنگ جین یوان(2003)، الاسلام فی الصین، دارالهلال الارزق للنشر- هونغ کونغ

[2] سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد دوم،ص 748

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 [[پرونده:7726875 747.jpg|بندانگشتی|مسجدی در چین که قدمت 700 ساله دارد.]]
-اگرچه در اسناد و مدارک تاریخی [[چین]] و جهان اسلام هیچ سند معتبری که تاریخ دقیق [[ورود اسلام به چین]] را ثبت کرده باشد تا کنون به دست نیامده است، ولی براساس کتاب تاریخ دوران سلسله ی تانگ( ←[[سلسله تانگ]])، نخستین هیئت رسمی دیپلماتیک خلافت اسلامی، در سال 651 میلادی(سال 30 هجری)، همزمان با دومین سال از حاکمیت امپراتور یونگ خوی از سلسله ی تانگ( ←[[سلسله تانگ]])، برای ابلاغ پیام خلیفه ی سوم عثمان ابن عفان، وارد شهر چانگاَن پایتخت امپراتوری [[چین]] شد. لذا، اغلب مورخان چینی، و به تبع آنان سایر مورخان، تاریخ ورود این هیئت را مبدأ ورود اسلام به [[چین]] تلقی کرده و هنوز کار پژوهشی و علمی متقن دیگری برای اثبات یا رد این مسئله، نه در [[چین]] و نه در جهان اسلام و یا اروپا صورت نگرفته است. اسناد تاریخی [[چین]] می گویند که در خلال سال های 651 تا 798 میلادی، مجموعا 39 هیئت سیاسی به نمایندگی از سلسله خلفای اموی و عباسی از [[چین]] دیدار کرده و همراه با گسترش مبادلات تجاری و اقتصادی از سوی بازرگانان ایرانی و عرب، زمینه برای گسترش دین اسلام در این کشور نیز فراهم شده و توسعه پیدا کرد<ref name=":2">فِنگ جین یوان(2003)، الاسلام فی الصین، دارالهلال الارزق للنشر- هونغ کونغ</ref>.
+اسلام، یکی از سه دین مهم جهان، در اواسط قرن هفتم میلادی و درست سه دهه پس از پا به عرصه ی وجود گذاشتن آن در شبه جزیره ی عربستان، وارد [[چین]] شد. بازرگانان و دیپلمات ها که از گذشته های خیلی دور در مسیر [[نقش جاده ی ابریشم در مبادلات فرهنگی ایران و چین|جاده ی ابریشم]] رفت و آمد کرده و به عنوان پل ارتباطی، اقتصاد و فرهنگ و اندیشه و افکار و عقاید شرق و غرب جهان آن روز، به ویژه [[چین]] و ایران را به هم متصل کرده و ربط می دادند، این دین با اهمیت آسمانی را نیز به سرزمین [[چین]] معرفی کرده و متقابلا، [[فرهنگ چینی|فرهنگ]] و [[تاریخ و تمدن چین|تمدن چینی]] را به تمام جهان معرفی کردند.
-=== اسامی دین اسلام در کتب تاریخی چین ===
+=== ورود اسلام به [[چین]] ===
-یکی از ویژگی های [[زبان چینی]] این است که به دلیل محدویت های آوایی، برای تلفظ واژه ها و نام های غیر چینی، نمی توان معادل دقیقی یافت<ref>زِن یان شِن(2003). فرهنگ ضرب المثلهای فارسی به چینی و اصطلاحات چینی به فارسی.پکن: انتشارات پکن، </ref>، و لذا، معمولا تلاش می شود که نزدیکترین واژه و یا نام چینی که همان معنا را میرساند را به جای آن انتخاب شود. به همین خاطر، در طول تاریخ برای اسلام هم نام های متعددی گذاشته اند تا هم تلفظ آن برای مردم آسان باشد و هم تقریبا مفهوم واژه ی اسلام را تا حدودی برساند. اسامی که در گذشته برای اسلام به کار می رفته عبارتند از: چون به اعراب تاشی می گفتند، به اسلام که از سرزمین های عربی آمده بود نیز«قانون تاشی»، «دین آسمانی»، «دین مقدس آسمانی»، «دین سرزمین های غربی»، «طریقت سرزمین های غربی»، «طریقت خویی خویی[iii]»، «دین پاک»، «دین حقیقت»، دین پاکی و حقیقت»، «دین روشنایی و حقیقت»، «دین صلح» و غیره می گفتند. از دوران [[سلسله یوان]] در قرن چهاردهم تا پیروزی کمونیست ها در سال 1949 میلادی، نامی که بیش از همه برای اسلام مورد استفاده قرار می گرفت، «دین خویی» بود. پس از استقرار حاکمیت حزب کمونیست در چین، دولت در تاریخ دوم ماه ژوئن 1956 با صدور اطلاعیه ای، نام رسمی این دین را همان«دین اسلام» اعلام کرد و دیگر اسامی غیر دقیق قبلی از میان رفت<ref>فِفِنگ جین یوان، ابراهیم(2003). الاسلام فی الصین.دارالهلال الارزق للنشر- هونغ کونغ،ص.5-7.</ref>.
+اگرچه در اسناد و مدارک تاریخی [[چین]] و جهان اسلام هیچ سند معتبری که تاریخ دقیق ورود اسلام به چین را ثبت کرده باشد تا کنون به دست نیامده است، ولی براساس کتاب تاریخ دوران [[سلسله تانگ|سلسله ی تانگ]]، نخستین هیئت رسمی دیپلماتیک خلافت اسلامی، در سال 651 میلادی(سال 30 هجری)، همزمان با دومین سال از حاکمیت امپراتور یونگ خوی از [[سلسله تانگ|سلسله ی تانگ]]، برای ابلاغ پیام خلیفه ی سوم عثمان ابن عفان، وارد شهر چانگاَن پایتخت امپراتوری [[چین]] شد.
-نیز نگاه کنید به [[اسلام در چین]]
+لذا، اغلب مورخان چینی، و به تبع آنان سایر مورخان، تاریخ ورود این هیئت را مبدأ ورود اسلام به [[چین]] تلقی کرده و هنوز کار پژوهشی و علمی متقن دیگری برای اثبات یا رد این مسئله، نه در [[چین]] و نه در جهان اسلام و یا اروپا صورت نگرفته است. اسناد تاریخی [[چین]] می گویند که در خلال سال های 651 تا 798 میلادی، مجموعا 39 هیئت سیاسی به نمایندگی از سلسله خلفای اموی و عباسی از [[چین]] دیدار کرده و همراه با گسترش مبادلات تجاری و اقتصادی از سوی بازرگانان ایرانی و عرب، زمینه برای گسترش دین اسلام در این کشور نیز فراهم شده و توسعه پیدا کرد<ref name=":2">فِنگ جین یوان(2003)، الاسلام فی الصین، دارالهلال الارزق للنشر- هونغ کونغ</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد دوم،ص 748 </ref>
+== نیز نگاه کنید به ==
+* [[اسلام در چین]]
+* [[اسلام در دوران سلسله های مختلف امپراتوری چین]]
+* [[اسلام در دوران سلسله های تانگ و سونگ]]
+* [[شکل گیری محله های مسلمان نشین در شهرهای چین]]
 == پاورقی ==
+[iii] - چینی <small>ها در قرون گذشته، به مسلمانان هویی هویی(کسانی که مایل به بازگشت به سرزمین مادری هستند) می گفتند. در حال حاضر نیز نام یکی از اقوام دهگانه ی مسلمانان در این کشور قوم هوی است. این گروه از مسلمانان، فرزندان مسلمانانی هستند که در طول تاریخ از ایران و آسیای میانه و مناطق عربی به [[چین]] آمده و پس از اقامت در این کشور با دختران و زنان چینی ازدواج کرده و از آن ها صاحب فرزند شده اند.</small>
-[iii] - چ<small>ینی ها در قرون گذشته، به مسلمانان هویی هویی(کسانی که مایل به بازگشت به سرزمین مادری هستند) می گفتند. در حال حاضر نیز نام یکی از اقوام دهگانه ی مسلمانان در این کشور قوم هوی است. این گروه از مسلمانان، فرزندان مسلمانانی هستند که در طول تاریخ از ایران و آسیای میانه و مناطق عربی به چین آمده و پس از اقامت در این کشور با دختران و زنان چینی ازدواج کرده و از آن ها صاحب فرزند شده اند.</small>
 == کتابشناسی ==