جایگاه رسانه در اردن: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۰

قانون اساسی آزادی بیان و عقاید را همانند آزادی مطبوعات و رسانه، در محدوده قانون تضمین می‌کند. اما در قانون هر انتقاد یا تهمتی نسبت به خانواده سلطنتی و آنچه که به اقتدار و عظمت نظام خدشه وارد کند ممنوع است. مسئولان دولتی از تکنیک‌هایی همچون تهدید به جریمه، پیگرد قانونی و بازداشت و حبس برای ترساندن روزنامه‌نگاران و تشویق آن‌ها به خود سانسوری استفاده می‌کنند. علاوه بر این خبر‌رسان‌ها و ماموران سانسور در مطبوعات در صورتی که مقاله‌ای برای عرضه عمومی جنجالی شمرده‌ شود به مدیران مسئول اخطار و مدیر مسئول را برای حذف یا تغییر مطلب تحت فشار قرار می دهند^[۱].

اخیرا ملک عبدالله قانون لغو حبس برای روزنامه‌نگاران را اعلام کرد که مورد استقبال گروه‌های حقوق بشر قرار گرفت. قانون مطبوعات و ناشران و قانون انجمن مطبوعات محدودیت‌های جدی بر اعتبارنامه روزنامه‌نگاران و فعالیت روزنامه‌ها وضع کرده است. موضوع تاسف بار دیگر عدم تمایل مسئولان برای تبلیغات در روزنامه‌هاست. آزادی رادیو و تلویزیون اردن حتی محدودتر از مطبوعات است. دسترسی به اینترنت به طور معمول محدودیت ندارد، هرچند گزارش‌هایی مبنی بر جستجوی مقامات مسئول در سایت‌های جنجالی اینترنت وجود دارد. برخلاف همه‌ی این محدودیت‌ها، اردن به نسبت اغلب همسایگان خود درباره رسانه‌های داخلی بازتر و منعطف تر برخورد می‌کند. موسسه غیردولتی جودیکری تنها موسسه‌ای است که می‌تواند گواهی اعتبار رسانه‌های داخلی را لغو کند. اختیارات مقامات مسئول برای حذف مطبوعات بسیار محدود است. علاوه بر این اقدامات دادگاه‌ها نیز شامل حال رسانه‌ها می‎‌شود، هرچند خود دادگاه‌ها نیز تحت نظارت اند. قانون، آزادی و استقلال رسانه‌های خارجی در اردن را تضمین می‌کند. هم‌چنین تلویزیون‌های ماهواره‌ای بین‌المللی و منطقه‌ای محدود نیستند.

اردن از سال 1999 شش ایستگاه مخابراتی AM، پنج ایستگاه مخابراتی FM و یک رادیو با موج کوتاه و از سال 1995، 20 ایستگاه مخابرات تلویزیون دارد. در سال 1997 اردنی‌ها بیش از ۱/۵ میلیون گیرنده رادیو و در سال 2.000، 560.000 گیرنده تلویزیون داشتند. در سال 1998 اردن دارای شش روزنامه و 14 هفته نامه و 270 گاهنامه با متوسط شمارگان 148.000 بوده است^[۲].

نیز نگاه کنید به

جایگاه رسانه در آرژانتین؛ جایگاه رسانه در ساحل عاج؛ جایگاه رسانه در تایلند؛ جایگاه رسانه در اسپانیا؛ جایگاه رسانه ها در قطر؛ جایگاه رسانه در مصر؛ جایگاه رسانه در سنگال؛ جایگاه رسانه در بنگلادش؛ جایگاه رسانه در تاجیکستان

کتابشناسی

↑ پادشاهی اردن، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، معاونت بين‌الملل، مركز بين‌المللی تبليغ، ص. 59
↑ لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)

[1] پادشاهی اردن، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، معاونت بين‌الملل، مركز بين‌المللی تبليغ، ص. 59

[2] لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''جايگاه و نقش رسانه'''
+قانون اساسی آزادی بیان و عقاید را همانند آزادی مطبوعات و رسانه، در محدوده قانون تضمین می‌کند. اما در قانون هر انتقاد یا تهمتی نسبت به خانواده سلطنتی و آنچه که به اقتدار و عظمت نظام خدشه وارد کند ممنوع است. مسئولان دولتی از تکنیک‌هایی همچون تهدید به جریمه، پیگرد قانونی و بازداشت و حبس برای ترساندن روزنامه‌نگاران و تشویق آن‌ها به خود سانسوری استفاده می‌کنند. علاوه بر این خبر‌رسان‌ها و ماموران سانسور در مطبوعات در صورتی که مقاله‌ای برای عرضه عمومی جنجالی شمرده‌ شود به مدیران مسئول اخطار و مدیر مسئول را برای حذف یا تغییر مطلب تحت فشار قرار می دهند<ref>پادشاهی [[اردن]]، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، معاونت بين‌الملل، مركز بين‌المللی تبليغ، ص. 59</ref>.
-قانون اساسي آزادي بيان و عقايد را همانند آزادي مطبوعات و رسانه، در محدوده قانون تضمين مي كند. اما در قانون هر انتقاد يا تهمتي نسبت به خانواده سلطنتي و آنچه كه به اقتدار و عظمت نظام خدشه وارد كند ممنوع است. مسئولان دولتي از تكنيك هايي همچون تهديد به جريمه، پيگرد قانوني و بازداشت و حبس براي ترساندن روزنامه نگاران و تشويق آنها به خود سانسوري استفاده مي كنند. علاوه بر اين خبر رسان ها و ماموران سانسور در مطبوعات در صورتي كه مقاله اي براي عرضه عمومي جنجالي شمرده شود به مديران مسئول اخطار و مدير مسئول را براي حذف يا تغيير مطلب تحت فشار قرار مي دهند. (1)
+اخیرا [[ملک عبدالله دوم|ملک عبدالله]] قانون لغو حبس برای روزنامه‌نگاران را اعلام کرد که مورد استقبال گروه‌های حقوق بشر قرار گرفت. قانون مطبوعات و ناشران و قانون انجمن مطبوعات محدودیت‌های جدی بر اعتبارنامه روزنامه‌نگاران و فعالیت روزنامه‌ها وضع کرده است. موضوع تاسف بار دیگر عدم تمایل مسئولان برای تبلیغات در روزنامه‌هاست. آزادی رادیو و تلویزیون [[اردن]] حتی محدودتر از مطبوعات است. دسترسی به اینترنت به طور معمول محدودیت ندارد، هرچند گزارش‌هایی مبنی بر جستجوی مقامات مسئول در سایت‌های جنجالی اینترنت وجود دارد. برخلاف همه‌ی این محدودیت‌ها، [[اردن]] به نسبت اغلب همسایگان خود درباره رسانه‌های داخلی بازتر و منعطف تر برخورد می‌کند. موسسه غیردولتی جودیکری تنها موسسه‌ای است که می‌تواند گواهی اعتبار رسانه‌های داخلی را لغو کند. اختیارات مقامات مسئول برای حذف مطبوعات بسیار محدود است. علاوه بر این اقدامات دادگاه‌ها نیز شامل حال رسانه‌ها می‎‌شود، هرچند خود دادگاه‌ها نیز تحت نظارت اند. قانون، آزادی و استقلال رسانه‌های خارجی در [[اردن]] را تضمین می‌کند. هم‌چنین تلویزیون‌های ماهواره‌ای بین‌المللی و منطقه‌ای محدود نیستند.
-اخيرا ملك عبدالله قانون لغو حبس براي روزنامه نگاران را اعلام كرد كه مورد استقبال گروه هاي حقوق بشر قرار گرفت.
+[[اردن]] از سال 1999 شش ایستگاه مخابراتی AM، پنج ایستگاه مخابراتی FM و یک رادیو با موج کوتاه و از سال 1995، 20 ایستگاه مخابرات تلویزیون دارد. در سال 1997 اردنی‌ها بیش از ۱/۵ میلیون گیرنده رادیو و در سال 2.000، 560.000 گیرنده تلویزیون داشتند. در سال 1998 [[اردن]] دارای شش روزنامه و 14 هفته نامه و 270 گاهنامه با متوسط شمارگان 148.000 بوده است<ref>لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ [[اردن]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref>.
-قانون مطبوعات و ناشران و قانون انجمن مطبوعات محدوديت‌هاي جدي بر اعتبارنامه روزنامه نگاران و فعاليت روزنامه ها وضع كرده است. موضوع تاسف بار ديگر عدم تمايل مسئولان براي تبليغات در روزنامه هاست.
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[جایگاه رسانه در آرژانتین]]؛ [[جایگاه رسانه در ساحل عاج]]؛ [[جایگاه رسانه در تایلند]]؛ [[جایگاه رسانه در اسپانیا]]؛ [[جایگاه رسانه ها در قطر]]؛ [[جایگاه رسانه در مصر]]؛ [[جایگاه رسانه در سنگال]]؛ [[جایگاه رسانه در بنگلادش]]؛ [[جایگاه رسانه در تاجیکستان]]
-آزادي راديو و تلويزيون [[اردن]] حتي محدودتر از مطبوعات است. دسترسي به اينترنت به طور معمول محدوديت ندارد، هرچند گزارش هايي مبني بر جستجوي مقامات مسئول در سايت هاي جنجالي اينترنت وجود دارد.
+== کتابشناسی ==
+[[رده:سیاست ها ، قوانین، مقررات و برنامه های کلان در زمینه رسانه]]
-برخلاف همه ي اين محدوديت ها، اردن به نسبت اغلب همسايگان خود درباره رسانه‌هاي داخلي بازتر و منعطف تر برخورد مي كند. موسسه غيردولتي جوديكري تنها موسسه اي است كه مي تواند گواهي اعتبار رسانه هاي داخلي را لغو كند. اختيارات مقامات مسئول براي حذف مطبوعات بسيار محدود است. علاوه بر اين اقدامات دادگاه ها نيز شامل حال رسانه ها مي شود، هرچند خود دادگاه ها نيز تحت نظارت اند.
-قانون، آزادي و استقلال رسانه هاي خارجي در اردن را تضمين مي كند. هم چنين تلويزيون هاي ماهواره اي بين المللي و منطقه اي محدود نيستند.
-اردن از سال 1999 شش ايستگاه مخابراتي AM، پنج ايستگاه مخابراتي FM و يك راديو با موج كوتاه و از سال 1995، 20 ايستگاه مخابرات تلويزيون دارد. در سال 1997 اردني ها بيش از 5/1 ميليون گيرنده راديو و در سال 2.000، 560.000 گيرنده تلويزيون داشتند. در سال 1998 اردن داراي شش روزنامه و 14 هفته نامه و 270 گاهنامه با متوسط شمارگان 148.000 بوده است.