ژامبیل ژابایف: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ژامبیل''' ژامبیل ژابایف شاعر ملی قزاقی متولد ۱۸۴۶ و متوفی سال ۱۹۴۵ میلادی، او در طول جنگ جهانی دوم با الهام از فداکاری رزمندگان و میهن پرستی و ستایش سرزمین مادری خود اشعاری را سروده است. او برای مرد هم شعر می سرود و هم آواز می خواند و قزاق ها او...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ژامبیل ژابایف شاعر ملی قزاقی متولد ۱۸۴۶ و متوفی سال ۱۹۴۵ میلادی، او در طول جنگ جهانی دوم با الهام از فداکاری رزمندگان و میهن پرستی و ستایش سرزمین مادری خود اشعاری را سروده است. او برای مرد هم شعر می‌سرود و هم آواز می‌خواند و قزاقها اورا به شاعری بدیحه سرا می‌شناسند. از زمان انقلاب اکتبر برای ساخت جامعه‌ای نو تلاش کرد و فرهنگ قزاقها را ارتقاء بخشید. ژامبیل در نزد معلم خود سااوئمبای (Suyumbay) درس آموخت و به نواختن موسیقی پرداخت که آهنگ‌های بی‌نظیری سرود که آهنگ معروفش "آکونس" (akyns) تا قرنها در حافظه مردم [[قزاقستان]] باقی ماند. اشعار او در ستایش اسب استپ، یورت و زندگی کوچ نشینی قزاقها سروده شده است. | |||
ژامبیل | ژامبیل در مورد زندگی خود می‌گوید: "در سراسر وجود من جوش زندگی است که آن را در بهترین آهنگ‌های خود با موجی از احساس و انرژی تازه‌ای خوانده‌ام. من شاهد تولد یک کشور جدید در [[قزاقستان]] هستم. زندگی برای من تولد و شروعی تازه است جوانی بیست ساله قوی که با شور و شوق فراوان و با گرمی هر چه تمام تر به شکار و خواندن آواز می‌پردازم". ژامبیل پس از سرودن اشعار و خواندن آوازهای فراوان سر انجام در سال ۱۹۴۵ وفات یافت و در باغی که خود در [[شهر آلماتی|آلماتی]] ساخت دفن شد<ref>صابری، اصغر (1395). جامعه و فرهنگ [[قزاقستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 308.</ref>. | ||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۱
ژامبیل ژابایف شاعر ملی قزاقی متولد ۱۸۴۶ و متوفی سال ۱۹۴۵ میلادی، او در طول جنگ جهانی دوم با الهام از فداکاری رزمندگان و میهن پرستی و ستایش سرزمین مادری خود اشعاری را سروده است. او برای مرد هم شعر می‌سرود و هم آواز می‌خواند و قزاقها اورا به شاعری بدیحه سرا می‌شناسند. از زمان انقلاب اکتبر برای ساخت جامعه‌ای نو تلاش کرد و فرهنگ قزاقها را ارتقاء بخشید. ژامبیل در نزد معلم خود سااوئمبای (Suyumbay) درس آموخت و به نواختن موسیقی پرداخت که آهنگ‌های بی‌نظیری سرود که آهنگ معروفش "آکونس" (akyns) تا قرنها در حافظه مردم قزاقستان باقی ماند. اشعار او در ستایش اسب استپ، یورت و زندگی کوچ نشینی قزاقها سروده شده است.
ژامبیل در مورد زندگی خود می‌گوید: "در سراسر وجود من جوش زندگی است که آن را در بهترین آهنگ‌های خود با موجی از احساس و انرژی تازه‌ای خوانده‌ام. من شاهد تولد یک کشور جدید در قزاقستان هستم. زندگی برای من تولد و شروعی تازه است جوانی بیست ساله قوی که با شور و شوق فراوان و با گرمی هر چه تمام تر به شکار و خواندن آواز می‌پردازم". ژامبیل پس از سرودن اشعار و خواندن آوازهای فراوان سر انجام در سال ۱۹۴۵ وفات یافت و در باغی که خود در آلماتی ساخت دفن شد[۱].
کتابشناسی
- ↑ صابری، اصغر (1395). جامعه و فرهنگ قزاقستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 308.