معبد، اقامتگاه و جنگل سنگی کنفوسیوس: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
=== '''- معبد، اقامتگاه، و جنگل سنگی کنفوسیوس''' ===
[[پرونده:Jn0la.jpg|بندانگشتی|معبد، اقامتگاه و جنگل سنگی کنفوسیوس. قابل بازیابی از http://www.teachenglishinchina.com/index.aspx?id=1272]]
کنفوسیوس یکی از بزرگ­ترین فلسوفان جهان و بنیادگذار مکتب فکری کنفوسیوس در [[چین]] است. در شهر چو فو(Qufu) در استان شاندونگ(Shandong) در شرق چين، براي بزرگداشت اين انديشمند بزرگ، مجموعه بنايي ساخته شده كه معروف به«معبد، اقامتگاه، و جنگل سنگی کنفوسیوس(Temple and Cemetery of Confucius. Shandong Parovince)» است. اين مجموعه در طول دو هزار سال اخیر، هميشه مورد توجه و احترام امپراتوران و مردم چین بوده و مکتب فکری وی را محترم شمرده و انديشه­‌هاي او در تاریخ و فرهنگ چین و جهان شرق جایگاه برجسته‌­ای دارد. اين مجموعه در سال 478 پيش از میلاد، یعنی دو سال پس از فوت کنفوسیوس، توسط پادشاه کشور«لو» در زادگاه کنفوسیوس ساخته شده و در آن لباس و کلاه و ظروف قربانی متعلق به کنفوسیوس نگهداري و همه ساله مراسم یادبود وی برگزار می­شود. اين مجموعه در طول تاريخ و به دست امپراتوران و پيروان كنفوسيوس مرتب بازسازي و تجديد بنا شده و در اوایل قرن 18 به دستور امپراتور«یون­جِن» از سلسله­‌ي چینگ(Qing) مرمت و امروزه به ساختمان پر شکوه و جلالي مبدل شده است. معبد فعلی همان بنای مرمت شده است .
[[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] یکی از بزرگ­ترین فلسوفان جهان و بنیادگذار مکتب فکری [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] در [[چین]] است. در شهر چو فو(Qufu) در استان شاندونگ(Shandong) در شرق [[چین]]، برای بزرگداشت این اندیشمند بزرگ، مجموعه بنایی ساخته شده كه معروف به«معبد، اقامتگاه، و جنگل سنگی [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]](Temple and Cemetery of Confucius. Shandong Parovince)» است. این مجموعه در طول دو هزار سال اخیر، همیشه مورد توجه و احترام امپراتوران و مردم [[چین]] بوده و مکتب فکری وی را محترم شمرده و اندیشه­‌های او در تاریخ و [[فرهنگ چینی|فرهنگ چین]] و جهان شرق جایگاه برجسته‌­ای دارد.


در اين مجموعه، افزون بر معبد كنفوسيوس تعداد 9 قصر باشكوه و بیش از دو هزار لوح سنگی متعلق به سلسله­‌های مختلف چین به­‌صورت عمودي با نوشته‌­هايي در خصوص شخص كنفوسيوس و افكار و انديشه‌­هاي او قرار داده شده كه بزرگترین جنگل سنگی(با بيش از 100هزار آرامگاه فرزندان كنفوسيوس و 5هزار لوح سنگي) در چین به­‌شمار مي­رود. اين مجموعه اقامتگاه به مساحت 50 هزار متر مربع و500 اتاق كه نسل­‌های کنفوسیوس در آن سكونت داشتند، پس اقامتگاه­‌هاي خاندان امپراتوران مینگ و چینگ (1368- 1911 ) بزرگترین مجموعه اقامتگاهي در چین است. اين مجموعه‌­ي عظيم در سال 1994ميلادي در فهرست ميراث جهاني به ثبت رسيد.
این مجموعه در سال 478 پیش از میلاد، یعنی دو سال پس از فوت [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]]، توسط پادشاه کشور«لو» در زادگاه [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] ساخته شده و در آن لباس و کلاه و ظروف قربانی متعلق به [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] نگهداری و همه ساله مراسم یادبود وی برگزار می ­شود. این مجموعه در طول تاریخ و به دست امپراتوران و پیروان [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] مرتب بازسازی و تجدید بنا شده و در اوایل قرن 18 به دستور امپراتور«یون­ جِن» از [[سلسله چینگ|سلسله­‌ی چینگ]](Qing) مرمت و امروزه به ساختمان پر شکوه و جلالی مبدل شده است. معبد فعلی همان بنای مرمت شده است .


=== کتابشناسی ===
در این مجموعه، افزون بر معبد [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] تعداد 9 قصر باشكوه و بیش از دو هزار لوح سنگی متعلق به سلسله­‌های مختلف [[چین]] به­‌صورت عمودی با نوشته‌­هایی در خصوص شخص [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] و افكار و اندیشه‌­های او قرار داده شده كه بزرگترین جنگل سنگی(با بیش از 100هزار آرامگاه فرزندان [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] و 5هزار لوح سنگی) در [[چین]] به­‌شمار می ­رود.
 
این مجموعه اقامتگاه به مساحت 50 هزار متر مربع و500 اتاق كه نسل­‌های [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوس]] در آن سكونت داشتند، پس اقامتگاه­‌های خاندان امپراتوران [[مینگ زی(منسیوس)، احیا کننده مکتب کنفوسیوس|مینگ]] و [[چینگ شی خوان، بنیان گذار نخستین امپراتوری چین|چینگ]] (1368- 1911) بزرگترین مجموعه اقامتگاهی در [[چین]] است. این مجموعه‌­ی عظیم در سال 1994میلادی در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید<ref>سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص.609-610.</ref>.
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]؛ [[دیوار بزرگ چین]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۹

معبد، اقامتگاه و جنگل سنگی کنفوسیوس. قابل بازیابی از http://www.teachenglishinchina.com/index.aspx?id=1272

کنفوسیوس یکی از بزرگ­ترین فلسوفان جهان و بنیادگذار مکتب فکری کنفوسیوس در چین است. در شهر چو فو(Qufu) در استان شاندونگ(Shandong) در شرق چین، برای بزرگداشت این اندیشمند بزرگ، مجموعه بنایی ساخته شده كه معروف به«معبد، اقامتگاه، و جنگل سنگی کنفوسیوس(Temple and Cemetery of Confucius. Shandong Parovince)» است. این مجموعه در طول دو هزار سال اخیر، همیشه مورد توجه و احترام امپراتوران و مردم چین بوده و مکتب فکری وی را محترم شمرده و اندیشه­‌های او در تاریخ و فرهنگ چین و جهان شرق جایگاه برجسته‌­ای دارد.

این مجموعه در سال 478 پیش از میلاد، یعنی دو سال پس از فوت کنفوسیوس، توسط پادشاه کشور«لو» در زادگاه کنفوسیوس ساخته شده و در آن لباس و کلاه و ظروف قربانی متعلق به کنفوسیوس نگهداری و همه ساله مراسم یادبود وی برگزار می ­شود. این مجموعه در طول تاریخ و به دست امپراتوران و پیروان کنفوسیوس مرتب بازسازی و تجدید بنا شده و در اوایل قرن 18 به دستور امپراتور«یون­ جِن» از سلسله­‌ی چینگ(Qing) مرمت و امروزه به ساختمان پر شکوه و جلالی مبدل شده است. معبد فعلی همان بنای مرمت شده است .

در این مجموعه، افزون بر معبد کنفوسیوس تعداد 9 قصر باشكوه و بیش از دو هزار لوح سنگی متعلق به سلسله­‌های مختلف چین به­‌صورت عمودی با نوشته‌­هایی در خصوص شخص کنفوسیوس و افكار و اندیشه‌­های او قرار داده شده كه بزرگترین جنگل سنگی(با بیش از 100هزار آرامگاه فرزندان کنفوسیوس و 5هزار لوح سنگی) در چین به­‌شمار می ­رود.

این مجموعه اقامتگاه به مساحت 50 هزار متر مربع و500 اتاق كه نسل­‌های کنفوسیوس در آن سكونت داشتند، پس اقامتگاه­‌های خاندان امپراتوران مینگ و چینگ (1368- 1911) بزرگترین مجموعه اقامتگاهی در چین است. این مجموعه‌­ی عظیم در سال 1994میلادی در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید[۱].

نیز نگاه کنید به

آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی؛ دیوار بزرگ چین

کتابشناسی

  1. سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص.609-610.