آموزه های بودا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:102.jpg|بندانگشتی|مجسمه بودا]] | |||
در نتیجه ی معرفی [[آیین بودا]] به [[چین]]، تعداد زیادی از مردم برای کسب دانش و تبلیغ آموزه های این آیین به خارج از [[چین]] مسافرت می کردند. در این دوران، اندیشمندان بودایی چینی و خارجی از طریق پامیر پر از برف، و از فراز کوه های بلند و صحراهای کویری یا دریاهای بیکران، به کشور یکدیگر رفت و آمد کرده و سختی های وصف ناپذیری را متحمل می شدند. | |||
فاشیان (Fa Xian) یکی از راهب های [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله ی جین]](Eastern Jin) شرقی(420-317 میلادی)، نخستین شخصی بود که رسما برای سفر زیارتی و فراگیری متون مقدس به هندوستان مسافرت کرد و سفر او موفقیت های زیادی را در پی داشت. وی در سال 399 میلادی از شهر چانگاَن(پایتخت آنروز چین- شی اَن امروز)به راه افتاد و پس از شش سال به هند مرکزی رسیده و شش سال هم در آنجا اقامت کرد. بازگشت وی به [[چین]] از مسیر سریلانکا و دیگر کشورها بود كه آنهم سه سال طول کشید. | |||
او برای نخستین بار، متون کلاسیک بودایی را به [[چین]] آورد. وی همچنین کتابی تحت عنوان ''گزارش سفر من به هند''(Recored of My Journt to India)نوشته و در آن جزییات تجارب سفر زیارتیش به غرب و جنوب را توضیح داده است. | |||
[ | |||
این نخستین سفرنامه در [[تاریخ دوران باستان چین|چین باستان]] است که در مورد [[هند]]، [[سریلانکا]] و سایر کشورها از روی تجربیات شخصی یک مسافر نوشته شده، و در سفرهای زیارتی بعدی از آن به عنوان کتاب راهنما استفاده می شد. یادداشت های او حاوی اطلاعات با ارزش تاریخی و جغرافیایی فراوانی در مورد کشورهای واقع در مناطق غربی بود. ترجمه ی انگلیسی و فرانسوی این کتاب بعدها منتشر شد، و توسط پژوهشگران، محققان شرق شناس و باستان شناسان، مرتب از آن نقل قول شده و مورد ستایش و تحسین قرار گرفته است.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[ادیان در چین]] | |||
* [[آیین بودا]] | |||
* [[ادبیات چینی]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۷
در نتیجه ی معرفی آیین بودا به چین، تعداد زیادی از مردم برای کسب دانش و تبلیغ آموزه های این آیین به خارج از چین مسافرت می کردند. در این دوران، اندیشمندان بودایی چینی و خارجی از طریق پامیر پر از برف، و از فراز کوه های بلند و صحراهای کویری یا دریاهای بیکران، به کشور یکدیگر رفت و آمد کرده و سختی های وصف ناپذیری را متحمل می شدند.
فاشیان (Fa Xian) یکی از راهب های سلسله ی جین(Eastern Jin) شرقی(420-317 میلادی)، نخستین شخصی بود که رسما برای سفر زیارتی و فراگیری متون مقدس به هندوستان مسافرت کرد و سفر او موفقیت های زیادی را در پی داشت. وی در سال 399 میلادی از شهر چانگاَن(پایتخت آنروز چین- شی اَن امروز)به راه افتاد و پس از شش سال به هند مرکزی رسیده و شش سال هم در آنجا اقامت کرد. بازگشت وی به چین از مسیر سریلانکا و دیگر کشورها بود كه آنهم سه سال طول کشید.
او برای نخستین بار، متون کلاسیک بودایی را به چین آورد. وی همچنین کتابی تحت عنوان گزارش سفر من به هند(Recored of My Journt to India)نوشته و در آن جزییات تجارب سفر زیارتیش به غرب و جنوب را توضیح داده است.
این نخستین سفرنامه در چین باستان است که در مورد هند، سریلانکا و سایر کشورها از روی تجربیات شخصی یک مسافر نوشته شده، و در سفرهای زیارتی بعدی از آن به عنوان کتاب راهنما استفاده می شد. یادداشت های او حاوی اطلاعات با ارزش تاریخی و جغرافیایی فراوانی در مورد کشورهای واقع در مناطق غربی بود. ترجمه ی انگلیسی و فرانسوی این کتاب بعدها منتشر شد، و توسط پژوهشگران، محققان شرق شناس و باستان شناسان، مرتب از آن نقل قول شده و مورد ستایش و تحسین قرار گرفته است.[۱]