لباس‌های سنتی تونس: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «جبه، جلباب، بدعیه، عراقیه، عمامه، سفساری (چادر سفیدرنگ)، تقریطه، بخنوق، ملیه، ردوش، شاشیه، قشابیه، و برنوس لباس‌های سنتی مردان و زنان است.۱ شاشیه اصالتا ایرانی، قشابیه اصالتا بربری و برنوس نیز اصالتا اندلسی است. شانزده مارس هرسال روز ملی لب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جبه، جلباب، بدعیه، عراقیه، عمامه، سفساری (چادر سفیدرنگ)، تقریطه، بخنوق، ملیه، ردوش، شاشیه، قشابیه، و برنوس لباس‌های سنتی مردان و زنان است. | جبه، جلباب، بدعیه، عراقیه، عمامه، سفساری (چادر سفیدرنگ)، تقریطه، بخنوق، ملیه، ردوش، شاشیه، قشابیه، و برنوس لباس‌های سنتی مردان و زنان است[i]. شاشیه اصالتا ایرانی، قشابیه اصالتا بربری و برنوس نیز اصالتا اندلسی است. شانزده مارس هرسال روز ملی [[لباس‌های سنتی تونس|لباس‌های سنتی]] است و کارمندان دولت و دانش‌آموزان با لباس‌های سنتی در محل کار و مدارس حاضر می‌شوند. پوشیدن عمامه سبز موسوم به «زماله الخضراء» یا «عمامه الحضراء»[ii] که نشانه سیادت بوده از زمان [[عثمانیان در تونس|عثمانیان]] در قرن دهم هجری، به‌ویژه در مناطق اشراف‌نشین [[تونس]]، مانند مساکن و صفاقس رایج بوده است، امروزه، پوشیدن لباس به سبک اروپایی گسترش بسیاری یافته است.<ref name=":3">عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ [[تونس]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص191-192.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[لباس های سنتی در ساحل عاج]]؛ [[لباس های سنتی در سوریه]]؛ [[لباس های سنتی در زیمبابوه]]؛ [[لباس های سنتی در اردن]]؛ [[لباس های سنتی در فرانسه]]؛ [[لباس های سنتی در قطر]]؛ [[لباس‌های سنتی ژاپن]]؛ [[پوشاک سنتی کانادا]]؛ [[لباس‌های سنتی کوبا]]؛ [[لباس سنتی در افغانستان]]؛ [[لباس و زیور آلات قوم بای]]؛ [[لباس‌های سنتی سنگال]]؛ [[لباس ملی و سنتی مردم تایلند]]؛ [[لباس سنتی مردم اتیوپی]]؛ [[لباس های سنتی سیرالئون]]؛ [[لباس های سنتی در مالی]]؛ [[لباس های سنتی قزاقستان]]؛ [[لباس ملی و سنتی مردم بنگلادش]]؛ [[لباس ملی و سنتی مردم سریلانکا]]؛ [[لباس های سنتی تاجیکستان]]؛ [[لباس‌های سنتی اسپانیا]] | |||
== پاورقی == | |||
<small>[i] درباره لباس تونسی‌کتابی با عنوان "Duvoile et du zunnarn" در ۱۹۴ صفحه به قلم مورخ و دانشگاهی تونسی، محمدطاهر منصوری چاپ شده است که دارای شش فصل (الزمان و الفضاء، الوظیفه للباس، لباس التقوی: الخرقه و الرقعه، الحجاب، اللباس و الفروق الطائفیه و ألوان الملابس فی الإسلام الوسیط) است. هدف از نگارش این کتاب بیان بعد فرهنگی لباس ذکرشده است.</small> | |||
<small>[ii] در [[تونس]] به آن «زماله الخضراء» می‌گویند و نگارنده این‌گونه عمامه را در [[تونس]] مشاهده کرده است.</small> | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:سبک پوشش و پوشاک]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۱
جبه، جلباب، بدعیه، عراقیه، عمامه، سفساری (چادر سفیدرنگ)، تقریطه، بخنوق، ملیه، ردوش، شاشیه، قشابیه، و برنوس لباس‌های سنتی مردان و زنان است[i]. شاشیه اصالتا ایرانی، قشابیه اصالتا بربری و برنوس نیز اصالتا اندلسی است. شانزده مارس هرسال روز ملی لباس‌های سنتی است و کارمندان دولت و دانش‌آموزان با لباس‌های سنتی در محل کار و مدارس حاضر می‌شوند. پوشیدن عمامه سبز موسوم به «زماله الخضراء» یا «عمامه الحضراء»[ii] که نشانه سیادت بوده از زمان عثمانیان در قرن دهم هجری، به‌ویژه در مناطق اشراف‌نشین تونس، مانند مساکن و صفاقس رایج بوده است، امروزه، پوشیدن لباس به سبک اروپایی گسترش بسیاری یافته است.[۱]
نیز نگاه کنید به
لباس های سنتی در ساحل عاج؛ لباس های سنتی در سوریه؛ لباس های سنتی در زیمبابوه؛ لباس های سنتی در اردن؛ لباس های سنتی در فرانسه؛ لباس های سنتی در قطر؛ لباس‌های سنتی ژاپن؛ پوشاک سنتی کانادا؛ لباس‌های سنتی کوبا؛ لباس سنتی در افغانستان؛ لباس و زیور آلات قوم بای؛ لباس‌های سنتی سنگال؛ لباس ملی و سنتی مردم تایلند؛ لباس سنتی مردم اتیوپی؛ لباس های سنتی سیرالئون؛ لباس های سنتی در مالی؛ لباس های سنتی قزاقستان؛ لباس ملی و سنتی مردم بنگلادش؛ لباس ملی و سنتی مردم سریلانکا؛ لباس های سنتی تاجیکستان؛ لباس‌های سنتی اسپانیا
پاورقی
[i] درباره لباس تونسی‌کتابی با عنوان "Duvoile et du zunnarn" در ۱۹۴ صفحه به قلم مورخ و دانشگاهی تونسی، محمدطاهر منصوری چاپ شده است که دارای شش فصل (الزمان و الفضاء، الوظیفه للباس، لباس التقوی: الخرقه و الرقعه، الحجاب، اللباس و الفروق الطائفیه و ألوان الملابس فی الإسلام الوسیط) است. هدف از نگارش این کتاب بیان بعد فرهنگی لباس ذکرشده است.
[ii] در تونس به آن «زماله الخضراء» می‌گویند و نگارنده این‌گونه عمامه را در تونس مشاهده کرده است.
کتابشناسی
- ↑ عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص191-192.