صلاح محمد محمود جرار: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در سال 1952 در منطقه کفرقود در جنین متولد شد. علاوه بر زبان عربی، زبانهای اسپانیایی و انگلیسی را به خوبی فرا گرفت. لیسانس خود را در رشته زبان و ادبیات عرب در سال 1974 و فوق لیسانس خود را در رشته ادبیات اندلس در سال 1978 از [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] [[اردن]] و دکترای خود را در رشته ادبیات اندلس از [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] لندن در سال 1982 اخذ نمود. وی در سالهای 2011- 2010 وزیر [[فرهنگ اردن|فرهنگ]] بود. وی در اتحادیهها و انجمنهای عربی و بینالمللی بسیاری عضویت دارد و مدال استقلال درجه 2 را درسال 2002 دریافت نمود. وی طی سالها ی 1982 تا 1999 و از سال 2002 تاکنون در [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] [[اردن]] به تدریس اشتغال دارد. همچنین استاد دانشگاه آل البیت در سالهای 1997 تا 1998 و 2006 تا 2007 بوده و در دانشگاههای عمان، [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] زیتونه، [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] فیلادلفیا، آکادمی [[موسیقی در اردن|موسیقی]] [[اردن]] و در [[وزارت آموزش و پرورش اردن|وزارت آموزش و پرورش]] در سال 1974 تا 1978 تدریس کرده است. همچنین معاون [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] [[اردن]] 2007 تا 2010 بوده است. تحقیقات و پژوهشهای وی در زمینه توجه سیوطی به تراث اندلس، [[تاریخ اتحاد دوکرانه اردن|تاریخ]] ادبیات عرب، خاطرات و سفرنامهها، شیخ ابراهیم قطان و تاریخ ابن خلدون (بخش چهارم) است<ref>برگرفته از طارق رمضان، سنخ شناسی جریانهای فکری، مسلمانان غرب و آینده اسلام، مترجم: رضایی، امیر، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی http://eslahe.com/1590</ref>. | در سال 1952 در منطقه کفرقود در جنین متولد شد. علاوه بر زبان عربی، زبانهای اسپانیایی و انگلیسی را به خوبی فرا گرفت. لیسانس خود را در رشته زبان و ادبیات عرب در سال 1974 و فوق لیسانس خود را در رشته ادبیات اندلس در سال 1978 از [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] [[اردن]] و دکترای خود را در رشته ادبیات اندلس از [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] لندن در سال 1982 اخذ نمود. وی در سالهای 2011- 2010 وزیر [[فرهنگ اردن|فرهنگ]] بود. وی در اتحادیهها و انجمنهای عربی و بینالمللی بسیاری عضویت دارد و مدال استقلال درجه 2 را درسال 2002 دریافت نمود. وی طی سالها ی 1982 تا 1999 و از سال 2002 تاکنون در [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] [[اردن]] به تدریس اشتغال دارد. همچنین استاد [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] آل البیت در سالهای 1997 تا 1998 و 2006 تا 2007 بوده و در دانشگاههای عمان، [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] زیتونه، [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] فیلادلفیا، آکادمی [[موسیقی در اردن|موسیقی]] [[اردن]] و در [[وزارت آموزش و پرورش اردن|وزارت آموزش و پرورش]] در سال 1974 تا 1978 تدریس کرده است. همچنین معاون [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] [[اردن]] 2007 تا 2010 بوده است. تحقیقات و پژوهشهای وی در زمینه توجه سیوطی به تراث اندلس، [[تاریخ اتحاد دوکرانه اردن|تاریخ]] ادبیات عرب، خاطرات و سفرنامهها، شیخ ابراهیم قطان و [[تاریخ اتحاد دوکرانه اردن|تاریخ]] ابن خلدون (بخش چهارم) است<ref>برگرفته از طارق رمضان، سنخ شناسی جریانهای فکری، مسلمانان غرب و آینده اسلام، مترجم: رضایی، امیر، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی http://eslahe.com/1590</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۵
در سال 1952 در منطقه کفرقود در جنین متولد شد. علاوه بر زبان عربی، زبانهای اسپانیایی و انگلیسی را به خوبی فرا گرفت. لیسانس خود را در رشته زبان و ادبیات عرب در سال 1974 و فوق لیسانس خود را در رشته ادبیات اندلس در سال 1978 از دانشگاه اردن و دکترای خود را در رشته ادبیات اندلس از دانشگاه لندن در سال 1982 اخذ نمود. وی در سالهای 2011- 2010 وزیر فرهنگ بود. وی در اتحادیهها و انجمنهای عربی و بینالمللی بسیاری عضویت دارد و مدال استقلال درجه 2 را درسال 2002 دریافت نمود. وی طی سالها ی 1982 تا 1999 و از سال 2002 تاکنون در دانشگاه اردن به تدریس اشتغال دارد. همچنین استاد دانشگاه آل البیت در سالهای 1997 تا 1998 و 2006 تا 2007 بوده و در دانشگاههای عمان، دانشگاه زیتونه، دانشگاه فیلادلفیا، آکادمی موسیقی اردن و در وزارت آموزش و پرورش در سال 1974 تا 1978 تدریس کرده است. همچنین معاون دانشگاه اردن 2007 تا 2010 بوده است. تحقیقات و پژوهشهای وی در زمینه توجه سیوطی به تراث اندلس، تاریخ ادبیات عرب، خاطرات و سفرنامهها، شیخ ابراهیم قطان و تاریخ ابن خلدون (بخش چهارم) است[۱].
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی اردن؛ مفاخر فرهنگی اردن؛ زبان و ادبیات اردن؛شخصیت های فرهنگی ژاپن؛ شخصیت های فرهنگی کوبا؛ شخصیت های فرهنگی تونس؛ مفاخر فرهنگی سنگال؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی سوریه؛ مفاخر فرهنگی زیمبابوه؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی قطر؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی اتیوپی
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از طارق رمضان، سنخ شناسی جریانهای فکری، مسلمانان غرب و آینده اسلام، مترجم: رضایی، امیر، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی http://eslahe.com/1590
منبع اصلی
لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار).
نویسنده مقاله
غلامرضا لایقی index.php?title=رده:مفاخر فرهنگی