شخصیت های مسلمان دوران سلسله مینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
 
خط ۱۰: خط ۱۰:
جو یوان­جانگ(Zhu Yuang Zhang‌)، نخستین ‌امپراتور [[سلسله مینگ]]،‌ برحسب‌ جایگاه ‌و نقش ‌مسلمانان در آن ‌زمان‌، بسیاری ‌از افسران ‌و ژنرال ­های ‌مسلمان را به کار گرفت. در آن‌ زمان ‌ده ‌ژنرال ‌عالیرتبه ‌از جمله‌ چانگ‌یو­چون(Chang Yu Chun)، خو دَ­خی(Hu Da Hai‌)، خو دِ­جی( Hu De Ji)، دِنگ‌دِشینگ(Deng De Xing)،‌ مو اینگ(Mu Ying)، لان‌یو(Lan Yu)، فنگ‌شنگ‌(Feng Sheng)، فنگ‌گوِه یونگ(Feng Guo Yong)،  همگی‌ مسلمان و از نژاد خوی ‌‌بودند.
جو یوان­جانگ(Zhu Yuang Zhang‌)، نخستین ‌امپراتور [[سلسله مینگ]]،‌ برحسب‌ جایگاه ‌و نقش ‌مسلمانان در آن ‌زمان‌، بسیاری ‌از افسران ‌و ژنرال ­های ‌مسلمان را به کار گرفت. در آن‌ زمان ‌ده ‌ژنرال ‌عالیرتبه ‌از جمله‌ چانگ‌یو­چون(Chang Yu Chun)، خو دَ­خی(Hu Da Hai‌)، خو دِ­جی( Hu De Ji)، دِنگ‌دِشینگ(Deng De Xing)،‌ مو اینگ(Mu Ying)، لان‌یو(Lan Yu)، فنگ‌شنگ‌(Feng Sheng)، فنگ‌گوِه یونگ(Feng Guo Yong)،  همگی‌ مسلمان و از نژاد خوی ‌‌بودند.


در اواخر [[سلسله مینگ|دودمان مینگ]] و اوایل [[سلسله چینگ|دودمان چینگ]]، در روند توسعه­ ی اسلام و [[مسلمانان قوم هویی(خویی) در چین|جامعه­ ی مسلمانان خویی]]، سه پدیده ­ی مهم به وقوع پیوست: 1) شکل گیری [[جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین|مکتب ­های صوفیانه]] در شمال غربی [[چین]]؛ 2) آغاز [[آموزش مسجدی در چین|آموزش و پرورش مسجدی در چین]]؛ 3) آغاز تألیف کتاب ­ها و آثار اسلامی به [[زبان چینی]]<ref>وانگ فنگ(2007)، پژوهش های افکار فلسفی چهار مترجم و نویسنده­ی بزرگ مسلمان چینی در دوران سلسله­های مینگ و چینگ، مرکز پژوهش های ملت هوی، دانشگاه نینگ شیا.   </ref><ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص787</ref>
در اواخر [[سلسله مینگ|دودمان مینگ]] و اوایل [[سلسله چینگ|دودمان چینگ]]، در روند توسعه­ ی اسلام و [[مسلمانان قوم هویی(خویی) در چین|جامعه­ ی مسلمانان خویی]]، سه پدیده ­ی مهم به وقوع پیوست: 1) شکل گیری [[جریان اسلامی پیرو طریقت های صوفیانه در چین|مکتب ­های صوفیانه]] در شمال غربی [[چین]]؛ 2) آغاز [[آموزش مسجدی در چین|آموزش و پرورش مسجدی در چین]]؛ 3) آغاز تألیف کتاب ­ها و آثار اسلامی به [[زبان چینی]]<ref>وانگ فنگ(2007)، پژوهش های افکار فلسفی چهار مترجم و نویسنده­ی بزرگ مسلمان چینی در [[سلسله مینگ|دوران سلسله ­های مینگ]] و [[سلسله چینگ|چینگ]]، مرکز پژوهش های ملت هوی، دانشگاه نینگ شیا.   </ref><ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص787</ref>


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۴

دوران‌ حاكمیت ‌سلسله مینگ هم‌ دوران‌ مهمی‌ برای‌ رشد قوم‌ خوی بود.

اولا، در سلسله مینگ ‌بود كه‌ تعدادی‌ از شخصیت های ‌مهم ‌مسلمان همچون جِنگ خِه، خَی‌­رویی( Hai Rui)، مقام‌ عالیرتبه‌­ی عادل ‌و درستكار، لی­جی(Li Zhi)، اندیشمند، تاریخدان ‌و ادیب ‌معروف‌ چین، خودنگ­جو(Hu Deng Zhou)، بینانگذار آموزش ‌مسجدی،‌ وانگ‌دَی‌یو(Wang Dai Yu)، متفکر و اندیشمند بزرگ را می توان نام برد.

ثانیا، اگرچه تا دوران‌ سلسله یوان، ‌اكثر ‌قریب ‌به ‌اتفاق مسلمانان ‌نام‌­های ‌معمولی‌ اسلامی ‌و یا اسامی‌ عربی، فارسی ‌و تركی ‌خود را حفظ‌ كرده‌ بودند، ولی ‌در دوران ‌سلسله مینگ نام و نام‌خانوادگی‌ مسلمانان به ‌اسامی ‌چینی ‌تبدیل ‌شد.

ثالثا، در بین ‌شخصیت های ‌برجسته‌­ی مسلمان در سلسله مینگ، تعداد شخصیت­ها و مقامات عالی رتبه­ ی ‌نظامی بیش از سایر مقامات بود.

جو یوان­جانگ(Zhu Yuang Zhang‌)، نخستین ‌امپراتور سلسله مینگ،‌ برحسب‌ جایگاه ‌و نقش ‌مسلمانان در آن ‌زمان‌، بسیاری ‌از افسران ‌و ژنرال ­های ‌مسلمان را به کار گرفت. در آن‌ زمان ‌ده ‌ژنرال ‌عالیرتبه ‌از جمله‌ چانگ‌یو­چون(Chang Yu Chun)، خو دَ­خی(Hu Da Hai‌)، خو دِ­جی( Hu De Ji)، دِنگ‌دِشینگ(Deng De Xing)،‌ مو اینگ(Mu Ying)، لان‌یو(Lan Yu)، فنگ‌شنگ‌(Feng Sheng)، فنگ‌گوِه یونگ(Feng Guo Yong)،  همگی‌ مسلمان و از نژاد خوی ‌‌بودند.

در اواخر دودمان مینگ و اوایل دودمان چینگ، در روند توسعه­ ی اسلام و جامعه­ ی مسلمانان خویی، سه پدیده ­ی مهم به وقوع پیوست: 1) شکل گیری مکتب ­های صوفیانه در شمال غربی چین؛ 2) آغاز آموزش و پرورش مسجدی در چین؛ 3) آغاز تألیف کتاب ­ها و آثار اسلامی به زبان چینی[۱][۲]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. وانگ فنگ(2007)، پژوهش های افکار فلسفی چهار مترجم و نویسنده­ی بزرگ مسلمان چینی در دوران سلسله ­های مینگ و چینگ، مرکز پژوهش های ملت هوی، دانشگاه نینگ شیا.  
  2. سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص787