سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
=== [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی]] === | === [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی]] === | ||
در سال 960، سلسله ی سونگ اغلب سرزمین های | در سال 960، سلسله ی سونگ اغلب [[چین|سرزمین های چین]] را به تصرف خود درآورده و کایفِنگ( Kaifeng)را به پایتختی خود برگزید و دورانی از شکوفای اقتصادی آغاز شد. در حالی که سلسله ی خیتان لیائو(Khitan Liao)بر منچوری، [[مغولستان]] کنونی، و بخشی از شمال [[چین در یک نگاه|چین]] حکومت می کرد. در سال 1115، سلسله ی جورچِن جین(Jurchen Jin) رشد یافت و طی ده سال سلسله ی لیائو را از بین برد. در عین حال، در مناطقی که امروزه به استان های گَنسو، نینگشیا و شانسی معروف است، سلسله ی شیای غربی( از 1032 تا 1227 میلادی) ظهور کرد. | ||
سلسله ی جین، درشمال و کایفِنگ، قدرت را از چنگ سلسله ی سونگ که پایتختش را به خَنجو منتقل کرده بود، درآورد. سلسله ی سونگ جنوبی هم به واسطه ی پذیرش سلسله ی جین به عنوان قدرت مافوق خود، کاملا تحقیر شده بود. در سال های بعد، سرزمین [[چین]] میان سلسله های سونگ، جین و تانگوت(Tangut)های شیای غربی تقسیم شد. سونگ جنوبی دوران پیشرفت تکنولوژیکی بزرگی را تجربه کرد که می توان گفت تا حدودی احساس فشار نظامی از سوی شمال این زمینه را فراهم کرد. این توفیقات شامل استفاده از اسلحه های باروتی که نقش بزرگی در پیروزی های دریایی سونگ جنوبی علیه جین در سال 1161 میلادی در رودخانه ی یانگ تسه ایفا کرد، داشت. افزون براین، نخستین پایگاه دریایی [[چین]] در سال 1132 میلادی و در دوران امپراتور رِنزونگ(Renzong) از سلسله ی سونگ پایه گذاری شد. | سلسله ی جین، درشمال و کایفِنگ، قدرت را از چنگ سلسله ی سونگ که پایتختش را به خَنجو منتقل کرده بود، درآورد. سلسله ی سونگ جنوبی هم به واسطه ی پذیرش سلسله ی جین به عنوان قدرت مافوق خود، کاملا تحقیر شده بود. در سال های بعد، سرزمین [[چین]] میان سلسله های سونگ، جین و تانگوت(Tangut)های شیای غربی تقسیم شد. سونگ جنوبی دوران پیشرفت تکنولوژیکی بزرگی را تجربه کرد که می توان گفت تا حدودی احساس فشار نظامی از سوی شمال این زمینه را فراهم کرد. این توفیقات شامل استفاده از اسلحه های باروتی که نقش بزرگی در پیروزی های دریایی سونگ جنوبی علیه جین در سال 1161 میلادی در رودخانه ی یانگ تسه ایفا کرد، داشت. افزون براین، نخستین پایگاه دریایی [[چین]] در سال 1132 میلادی و در دوران امپراتور رِنزونگ(Renzong) از سلسله ی سونگ پایه گذاری شد. | ||
دوران سلسله ی سونگ از سوی بسیاری به عنوان اوج اقتدار علمی و تکنولوژیکی [[چین]] باستان شمرده می شود. در این دوران، اختلافات فلسفی و نظری زیادی میان مخالفان سیاسی اصلاح طلب و محافظه کاران دربار وجود داشت تا اینکه در اثر این اختلافات که از اواسط تا پایان قرن سیزدهم ادامه داشت، چینی ها در نهایت | دوران سلسله ی سونگ از سوی بسیاری به عنوان اوج اقتدار علمی و تکنولوژیکی [[چین]] باستان شمرده می شود. در این دوران، اختلافات فلسفی و نظری زیادی میان مخالفان سیاسی اصلاح طلب و محافظه کاران دربار وجود داشت تا اینکه در اثر این اختلافات که از اواسط تا پایان قرن سیزدهم ادامه داشت، چینی ها در نهایت [[مکتب نئو کنفوسیوس|فلسفه ی نئوکنفوسیوسی]] مطرح شده از سوی جوشی( Zhuxi)را اختیار کردند. در دوران سونگ آثار ادبی فراوانی نیز خلق شد و [[فرهنگ چینی|فرهنگ]] و [[هنر چینی|هنر شکوفا]] و [[نقاشان مشهور چین باستان|نقاشان بزرگ آثار هنر]] [[آیین بودا|بودایی]] فراوانی به صحنه آمدند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص 125-126 </ref>. | ||
نیز نگاه کنید به [[تاریخ چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
* [[تاریخ چین]] | |||
* [[دوران امپراطوری تاریخ چین]] | |||
* [[سلسله های دوران امپراطوری چین(907-960)]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۶
سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی(Song, Liao, Jin, and Western Xia)درسال 960 میلادی آغاز و در 1234 میلادی به پایان رسید.
سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی
در سال 960، سلسله ی سونگ اغلب سرزمین های چین را به تصرف خود درآورده و کایفِنگ( Kaifeng)را به پایتختی خود برگزید و دورانی از شکوفای اقتصادی آغاز شد. در حالی که سلسله ی خیتان لیائو(Khitan Liao)بر منچوری، مغولستان کنونی، و بخشی از شمال چین حکومت می کرد. در سال 1115، سلسله ی جورچِن جین(Jurchen Jin) رشد یافت و طی ده سال سلسله ی لیائو را از بین برد. در عین حال، در مناطقی که امروزه به استان های گَنسو، نینگشیا و شانسی معروف است، سلسله ی شیای غربی( از 1032 تا 1227 میلادی) ظهور کرد.
سلسله ی جین، درشمال و کایفِنگ، قدرت را از چنگ سلسله ی سونگ که پایتختش را به خَنجو منتقل کرده بود، درآورد. سلسله ی سونگ جنوبی هم به واسطه ی پذیرش سلسله ی جین به عنوان قدرت مافوق خود، کاملا تحقیر شده بود. در سال های بعد، سرزمین چین میان سلسله های سونگ، جین و تانگوت(Tangut)های شیای غربی تقسیم شد. سونگ جنوبی دوران پیشرفت تکنولوژیکی بزرگی را تجربه کرد که می توان گفت تا حدودی احساس فشار نظامی از سوی شمال این زمینه را فراهم کرد. این توفیقات شامل استفاده از اسلحه های باروتی که نقش بزرگی در پیروزی های دریایی سونگ جنوبی علیه جین در سال 1161 میلادی در رودخانه ی یانگ تسه ایفا کرد، داشت. افزون براین، نخستین پایگاه دریایی چین در سال 1132 میلادی و در دوران امپراتور رِنزونگ(Renzong) از سلسله ی سونگ پایه گذاری شد.
دوران سلسله ی سونگ از سوی بسیاری به عنوان اوج اقتدار علمی و تکنولوژیکی چین باستان شمرده می شود. در این دوران، اختلافات فلسفی و نظری زیادی میان مخالفان سیاسی اصلاح طلب و محافظه کاران دربار وجود داشت تا اینکه در اثر این اختلافات که از اواسط تا پایان قرن سیزدهم ادامه داشت، چینی ها در نهایت فلسفه ی نئوکنفوسیوسی مطرح شده از سوی جوشی( Zhuxi)را اختیار کردند. در دوران سونگ آثار ادبی فراوانی نیز خلق شد و فرهنگ و هنر شکوفا و نقاشان بزرگ آثار هنر بودایی فراوانی به صحنه آمدند[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص 125-126