تاریخ هنر آرژانتین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
اولین هنرمندان نقاش آرژانتینی مهاجرانی بودند که بعد از دوران دیکتاتوری روساس به این کشور مهاجرت نموده بودند. در بین این نقاشان می‌توان به«رینالدوگیوچی»، «امیلیو کارافا» و «ادواردو سیوری» اشاره نمودکه آن‌ها سبک رئال را که تا به امروز نیز در نقاشی آرژانتینی دیده می‌شود، به یادگار گذاردند<ref>Anaya (1997). P18.</ref> بعد از سال ۱۹۰۰ رئالیسم و زیبایی‌گرایی (Aestheticism) به عنوان یک روند کلی در هنر [[نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین]] مورد توجه قرار گرفت. لولا مورا مجسمه‌سازی بودکه در این دوره به ویژه توجه خاصی بر روی سبک‌های فوق داشت. او در واقع به یک متخصص مجسمه‌ساز برای بناهای خاص و تاریخی در این دوره تبدیل گشت. این مجسمه‌ها مورد استقبال دولت‌های محلی و خانواده‌های ثروتمند قرار گرفت که علاقه‌مند بودند مجسمه‌های تاریخی و منحصربفرد برای سردر اماکن مهم دولتی و یا میادین تاریخی و یا سردر منازل و حتی در مقبره‌های خانوادگی نصب نمایند<ref>Anaya (1997). P21.</ref>. | اولین هنرمندان نقاش آرژانتینی مهاجرانی بودند که بعد از دوران دیکتاتوری روساس به این کشور مهاجرت نموده بودند. در بین این نقاشان می‌توان به«رینالدوگیوچی»، «امیلیو کارافا» و «ادواردو سیوری» اشاره نمودکه آن‌ها سبک رئال را که تا به امروز نیز در نقاشی آرژانتینی دیده می‌شود، به یادگار گذاردند<ref>Anaya (1997). P18.</ref> بعد از سال ۱۹۰۰ رئالیسم و زیبایی‌گرایی (Aestheticism) به عنوان یک روند کلی در هنر [[نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین]] مورد توجه قرار گرفت. لولا مورا مجسمه‌سازی بودکه در این دوره به ویژه توجه خاصی بر روی سبک‌های فوق داشت. او در واقع به یک متخصص مجسمه‌ساز برای بناهای خاص و تاریخی در این دوره تبدیل گشت. این مجسمه‌ها مورد استقبال دولت‌های محلی و خانواده‌های ثروتمند قرار گرفت که علاقه‌مند بودند مجسمه‌های تاریخی و منحصربفرد برای سردر اماکن مهم دولتی و یا میادین تاریخی و یا سردر منازل و حتی در مقبره‌های خانوادگی نصب نمایند<ref>Anaya (1997). P21.</ref>. | ||
همین گروه بودند که علاقه به مجسمه و مجسمه‌سازی را در جامعه [[آرژانتین]] گسترش دادند. امروزه بسیاری از این مجسمه‌ها را در گوشه و کنار شهر [[بوئنوس‌آیرس]] و در بالای بسیاری از ساختمان‌های بلند مربوط به این دوره می‌توان یافت. | همین گروه بودند که علاقه به مجسمه و مجسمه‌سازی را در جامعه [[آرژانتین]] گسترش دادند. امروزه بسیاری از این مجسمه‌ها را در گوشه و کنار شهر [[بوئنوس‌آیرس]] و در بالای بسیاری از ساختمان‌های بلند مربوط به این دوره می‌توان یافت<ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[تاریخ هنر ژاپن]]؛ [[تاریخ هنر روسیه]]؛ [[تاریخ هنر کانادا]]؛ [[تاریخ هنر کوبا]]؛ [[تاریخ هنر مصر]]؛ [[تاریخ هنر تونس]]؛ [[تاریخ هنر سنگال]]؛ [[تاریخ هنر ساحل عاج]]؛ [[تاریخ هنر تایلند]]؛ [[تاریخ هنر اسپانیا]]؛ [[تاریخ هنر اردن]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۱
آرژانتین برخوردار از یک تاریخ غنی هنری قبل از دوران استعمار اسپانیا و بعد از آن دوران می‌باشد اما آنچه به صورت مکتوب از هنر «آرژانتین» در دست است، از سال ۱۸۵۲ و بعد از دوران دیکتاتوری خوان مانوئل روساس شکل گرفته است.
اولین هنرمندان نقاش آرژانتینی مهاجرانی بودند که بعد از دوران دیکتاتوری روساس به این کشور مهاجرت نموده بودند. در بین این نقاشان می‌توان به«رینالدوگیوچی»، «امیلیو کارافا» و «ادواردو سیوری» اشاره نمودکه آن‌ها سبک رئال را که تا به امروز نیز در نقاشی آرژانتینی دیده می‌شود، به یادگار گذاردند[۱] بعد از سال ۱۹۰۰ رئالیسم و زیبایی‌گرایی (Aestheticism) به عنوان یک روند کلی در هنر نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین مورد توجه قرار گرفت. لولا مورا مجسمه‌سازی بودکه در این دوره به ویژه توجه خاصی بر روی سبک‌های فوق داشت. او در واقع به یک متخصص مجسمه‌ساز برای بناهای خاص و تاریخی در این دوره تبدیل گشت. این مجسمه‌ها مورد استقبال دولت‌های محلی و خانواده‌های ثروتمند قرار گرفت که علاقه‌مند بودند مجسمه‌های تاریخی و منحصربفرد برای سردر اماکن مهم دولتی و یا میادین تاریخی و یا سردر منازل و حتی در مقبره‌های خانوادگی نصب نمایند[۲].
همین گروه بودند که علاقه به مجسمه و مجسمه‌سازی را در جامعه آرژانتین گسترش دادند. امروزه بسیاری از این مجسمه‌ها را در گوشه و کنار شهر بوئنوس‌آیرس و در بالای بسیاری از ساختمان‌های بلند مربوط به این دوره می‌توان یافت[۳].
نیز نگاه کنید به
تاریخ هنر ژاپن؛ تاریخ هنر روسیه؛ تاریخ هنر کانادا؛ تاریخ هنر کوبا؛ تاریخ هنر مصر؛ تاریخ هنر تونس؛ تاریخ هنر سنگال؛ تاریخ هنر ساحل عاج؛ تاریخ هنر تایلند؛ تاریخ هنر اسپانیا؛ تاریخ هنر اردن
کتابشناسی
- ↑ Anaya (1997). P18.
- ↑ Anaya (1997). P21.
- ↑ خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.