بهداشت و سلامت سنگال

بودجه تخصیص داده شده برای هزینه‌های بهداشت و سلامتی در سنگال در بین سال های 2000-1980 سه برابر شده است. سنگالی‌ها در سلامتی بهتر زندگی می‌کنند وعمر بیشتری دارند. امید به زندگی آنها 34/ 55 سال برای مردان و 09/58 برای زنان و 69/56 سال برای جمعیت کل است.

یکی از مشکلات عمده وضعیت بهداشت در سنگال توزیع نامتناسب پزشکان در سطح کشور است در در واقع 70% پزشکان و 80% داروخانه‌ها و دندانپزشکان در پایتخت یعنی داکار مستقر هستند.

وزارت مربوط به بهداشت «وزارت بهداشت و پیشگیری پزشکی» نام دارد، نامگذاری که بیشترین مفهوم آن پیشگیری کننده است. هشتمین وزیر بهداشت از سال 2000، دکتر "صفیه تیام" (Safiatou Thiam) جانشین "عبدو فال" (Abdou fall) شد، وی سخنگوی حزب دموکراسی سنگال وزیر فعلی بهداشت خانم "تِرِزکومبا دیوپ"(Thérèse Coumba Diop) است. در حال حاضر در سنگال 50 بخش بهداشت و سلامت وجود دارد. در سنگال بیماری های خاص شامل موارد زیر وجود دارد:

مالاریا

نام دیگر مالاریا "پالودیسم" (Paludisme) است. بیماری مالاریا یکی از مشکلات مهم عمومی سنگال است. این بیماری از نوع انگلی است که توسط نیش حشرات انتقال می‌یابد. یک برنامه ملی مبارزه علیه مالاریا اجرا شده است و مجله‌ای هم هر سه ماه یکبار چاپ می‌شود و نام آن "پالو آنفو" (Palu Infos) به معنی اخبار مالاریا است. متأسفانه درمان این بیماری هزینه بر است و دولت سعی دارد راه‌حل‌هایی برای کسانی که توان درمان را ندارد پیدا کند.

ایدز

طبق گزارشات ONUSIDA (گزارشات سازمان ملل متحد در باره ایدز) یک مأمور سازمان ملل متحد نسبت نوجوانان بین 15 تا 49 سال که به ویروس ایدز مبتلا شده‌اند را 9% اعلام گردیده است. این رقم پائین ترین میزان ابتلا به بیماری را در قاره‌ی آفریقا را نشان می دهد. با این وجود، ابتلای به این بیماری در نواحی مختلف متفاوت است. کازامانس با 20% بالاترین میزان ابتلا را دارد در حالیکه در کل نواحی دیگر سنگال این مقدار 5% است. دلیل آن هم درگیری‌هایی است در کازامانس وجود دارد. طبق همین منابع، تعداد مبتلایان به ویروس ایدز در سال 2005 به 61000 رسیده است. در همان سال 5200 نفرجان خود را از دست داده اند.

سل

در چند سال اخیر این بیماری کنترل شده است. در سال 9500 مورد آن دیده شده است که 2 تا 4 درصد آن‌ همراه با مرگ بوده است. میزان بهبودی از 64% در سال 2002 به 72% در 2005 رسیده است. این بیماری بیشتر در شهر داکار و "تیس" (Thiès) دیده شده و بیشتر مردان را آلوده کرده است.

تب زرد

این بیماری ویروسی در سال 1927 در غنا و سنگال در انستیتو پاستور داکار مورد مطالعه قرار گرفت. این ویروس نیز توسط حشرات به انسان انتقال می‌یابد. این بیماری باعث تحقیقات زیادی در شبکه بین‌المللی انستیوهای پاستور مخصوصاً در داکار شده، این انستیتو در شهر داکار توسط سازمان جهانی بهداشت واکسن ساخته و همه جای آفریقا را در پوشش خود دارد. واکسیناسیون تب زرد برای سفر به سنگال اجباری نیست ولی توصیه می‌شود.

شی کان گنیا (Chikungunya)

این بیماری نیز یک بیماری عفونی خاص مناطق استوایی است و توسط حشره انتقال می‌یابد.

بیل‌ها رزیوس و فیلاریوز (Bilharziose et filariose)

آنها دو بیماری انگلی هستند. این انگل در آب های شیرین و آلوده به این کرم وجود دارد؛ به همین دلیل است که بیشتر کشاورزان و ماهیگیران و بچه‌ها دچار آن می‌شوند. در کشور سنگال این بیماری به دو شکل: ادراری- تناسلی و روده‌ای دیده می‌شود. نوع ادراری- تناسلی آن در ابتدای قرن 20 شناخته شد، که در اغلب مناطق هنوز وجود دارد. بعد از بیماری مالاریا این دومین بیماری انگلی در سنگال است. نوع دوم یعنی روده‌ای در سال 1951 کشف شد. امروزه این نوع به ندرت دیده می‌شود. این انگل نه تنها در آب های راکد بلکه در دلتای رودخانه‌ای سنگال نیز وجود دارد. یک برنامه ملی مبارزه علیه این بیماری در حال اجرا است.

تری پانوسومیاز (Trypanosomiase)

این بیماری نیز از نوع انگلی بوده که در مناطق دره‌های شرق سنگال از جمله فیرلو (Ferlo) وجود داشته است.

در واقع امروز عمده بیماری های موجود درسنگال یعنی بیماری های مهلک اصلی همچنان عفونت های دستگاه تنفسی (101.8 مرگ در هر 100000 نفر)، ایدز HIV)) (76.8) مرگ در هر 100000 نفر) و بیماری های اسهالی (65 مرگ در هر 100000 نفر) می باشد، اکنون سکته مغزی (44.6) و بیماری های قلبی عروقی 44.5( مرگ در هر 100000 نفر) طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO) بوده است. این بیماری های مزمن اکنون بیشتر از مالاریا و سل مسئول مرگ و میر هستند. اما مهمتر از همه، مرگ و میر مربوط به بیماریهای واگیر بین سال 2000 و 2015 کاهش قابل توجهی را ثبت کرده است. مثلا (- 66% برای مالاریا، -% 57برای ایدز و 52% برای بیماری های اسهالی)، که قابل انتقال، مرتبط با سبک زندگی و یا محیط زیست است، کاهش یافته اند.

کنترل تولد و سقط جنین

علی رغم سنت تشویق به فرزند آوری زیاد در سنگال دولت طی ده های گذشته بر اساس برنامه توسعه خود و طبق توصیه های سازمان بهداشت جهانی به چند صورت آموزش همگانی از طریق تبلیغات عمومی در سطح شهرها و روستا ها، صدا و سیما و نیز برنامه های آموزشی فشرده در مراکز بهداشتی و کارگاه های آموزشی تنظیم خانواده در مدارس و دانشگاه های سنگال فعالیت می کند ولی به دلیل ضعف امکانات و زیر ساخت های اقتصادی - بهداشتی تا ثیر قابل توجهی در کاهش میزان موالید نداشته است. طبق گزارشات در سال 2007، میزان باروری به طور متوسط تولد 5 کودک توسط یک زن بوده است. در حالیکه میزان مرگ و میر، 15/ 60 کودک از 1000 کودک زنده به دنیا آمده بوده است. (CIA World factbook) با وجود برنامه های کنترل جمعیت دولت ولی با توجه به وزن سنگین سنت‌ فرزند آوری، بالا رفتن سن ازدواج، رشد تولدهای خارج از ازدواج، مخصوصاً در مناطق شهری عملا رشد موالید بیشتر می‌شود.حداکثر میزان جلوگیری زنان از بارداری در سال های بین 2004-1997، 12% زنان بوده است.

نیز نگاه کنید به

• بهداشت و سلامت ژاپن؛ بهداشت و سلامت روسیه؛ بهداشت و سلامت کانادا؛ بهداشت و سلامت کوبا؛ بهداشت و سلامت لبنان ؛  بهداشت و سلامت در مصر؛ بهداشت و سلامت تونس؛ بهداشت و سلامت افغانستان؛ بهداشت و سلامت سنگال؛ بهداشت و سلامت فرانسه؛ بهداشت و سلامت آرژانتین؛ بهداشت و سلامت در مالی؛ بهداشت و سلامت سوریه؛ وضعیت بهداشت و سلامت اردن؛ بهداشت و سلامت ساحل عاج؛ بهداشت و سلامت زیمبابوه؛ بهداشت و سلامت اوکراین؛ بهداشت و سلامت اسپانیا؛ بهداشت و سلامت تایلند؛ وضعیت بهداشت و سلامتی در اردن؛ بهداشت و سلامت اتیوپی؛ بهداشت و سلامت سیرالئون؛ بهداشت و سلامت قطر