روابط گرجستان با کشورهای جهان

روابط با كشور های جهان

روابط با آمریكا

آمریكا پس از آلمان دومین كشوری بود كه پس از استقلال گرجستان در این جمهوری اقدام به تاسیس نمایندگی سیاسی نمود. فعالیت آمریكا در گرجستان از بدو استقلال این كشور آغاز شد. حضور آمریكا در گرجستان از بعد اقتصادی نیز درخور تأمل است. حضور شركت های متعدد به ویژه شركت های نفتی نظیر شركت شورون بسیار پر

رنگ می باشد. آمریكا به عنوان مهمترین عضو ناتو پیشگام در برقراری روابط نظامی با گرجستان بوده و سعی نموده تا ساختار روسی ارتش گرجستان را به سمت همسویی با ساختارهای غربی خصوصاً ناتو سوق دهد. این كشور از مدتها قبل تلاش گسترده ای برای افزایش مناسبات نظامی با گرجستان به عمل آورده است كه از آن میان می توان به توافق آمریكا در خصوص اعطای اعتبار 50 میلیون دلاری به مرزبانی گرجستان برای حفاظت مستقل از مرزهای آبی این كشور، آموزش نیروهای گرجستان در مراكز آموزش نظامی آمریكا، برگزاری تمرینات نظامی مشترك، اهداء كشت یهای مرزبانی آمریكا اشاره كرد.

تحولات یازده سپتامبر و حمایت مقامات گرجی از ائتلاف ضد تروریستی به رهبری واشنگتن و اعلام باز بودن قلمرو هوایی گرجستان بر روی كشورهای عضو ائتلاف مذكور زمینه ساز گسترش هر چه بیشتر روابط دو كشور گردید و حمایت گرجستان از حمله امریكا به عراق روند گسترش و تحكیم روابط دو كشور را تعمیق بخشید. مقامات گرجی ضمن حمایت از حمله آمریكا به عراق و اعلام آمادگی كامل برای همكاری با واشنگتن، رژیم عراق را تهدیدی جدی برای امنیت جهانی عنوان نمودند و اقدام آمریكا را كاملا مشروع دانستند.

پس از انقلاب رز كه از حمایت همه جانبه آمریكا برخوردار بود، توجه و حمایت آمریكا به زمامداران جدید در همه ابعاد به ویژه اقتصادی تشدید گردید. پاول وزیر خارجه وقت آمریكا در مراسم تحلیف ساآكاشویلی خبر از كمك 160 میلیون دلاری از سوی آمریكا داد كه این مبلغ در سفر رییس جمهور گرجستان به آمریكا به 200 میلیون دلار افزایش یافت. رفت و آمدها در سطوح بالای دو كشور نشان از نزدیكی و مراودت این دو كشور با هم دارد.

پس از جنگ آگوست 2008 روابط دو كشور توسعه بیشتری یافت. دولت آمریكا در سال جاری مبلغی معادل 350 میلیون دلار برای كمك به گرجستان اختصاص داده است كه در چارچوب كمكهای مالی وعده داده شده به این كشور به مبلغ كلی یك میلیارد دلاری است كه تفلیس باید ظرف سه سال از دولت ایالات متحده دریافت كند. این تفاهم نامه در آخرین روزهای دولت بوش به امضاء رسید. وزیر دارایی گرجستان در جریان سفر خود به ایالات متحده تاكنون با مقامات وزارت دارایی و آژانس توسعه بین المللی آمریكا ملاقات كرده كه در جریان این مذاكرات جزئیات كمك های مالی دولت آمریكا به گرجستان مورد بررسی قرار گرفته است. كشورهای حامی مالی گرجستان در تاریخ 22 اكتبر سال 2008 در كنفرانسی در بروكسل تصمیم گرفتند كه طی سه سال آینده مبلغ 5/4 میلیارد دلار به دولت گرجستان كه در اثر جنگ پنج روزه ماه آگوست با روسیه به زیر ساختارهای آن خساراتهای جدی وارد شده، بپردازند. از این میان سهم دولت آمریكا در ارائه این كمك های مالی، یك میلیارد دلار است كه تفلیس تاكنون 400 میلیون دلار آن را دریافت كرده است.

روابط با اتحادیه اروپایی

ادغام گرجستان در ساختارهای اروپایی از جمله اولویت های اصلی سیاست خارجی این كشور می باشد. گرجستان همواره تلاش نموده تا به عضویت ناتو و اتحادیه اروپایی درآید ولی این امر تاكنون محقق نشده است. مقامات گرجستانی كه اولویت نخست خود را به الحاق به نهادهای اروپایی معطوف ساخته اند و با جنگ آگوست واگرایی نهایی خود را از روسیه نشان دادند، معتقدند عملیاتی شدن این برنامه منافع متقابل زیادی برای كشورهای منطقه و همچنین اتحادیه اروپا در بر خواهد داشت. از منظر آنها كشورهای منطقه در قالب این برنامه و به شكل جمعی به شكل بهینه تری قادر به كنترل مرزهای خود خواهند بود كه از این طریق نه تنها خود آنها، بلكه كل اتحادیه اروپا سود خواهد برد. به اعتقاد آنها با اجرایی شدن این برنامه كشورهای منطقه در خواهند یافت كه تمام راه ها به مسكو ختم نمی شود و آنها م یتوانند به حاشیه امن بیشتری تعاملات خود را به سوی اروپا سمت دهند.

از سوی دیگر منطقه قفقاز جنوبی نیز در سیاست خارجی اروپاییان از اهمیت بسزایی برخوردار است و همواره از آن به عنوان یك منطقه مهم و حیاتی می نگرد. لذا به دنبال برقراری یك رابطه نزدیك با این كشورها و همكاری تنگاتنگ با آنها و به ویژه گرجستان به خاطر موقعیت جغرافیایی و سیاست گرایش به غرب آن میباشند. وجود گاز منطقه و واقع شدن گرجستان در مسیر ترانزیتی و به عنوان یكی از مسیر های مطمئن برای انتقال انرژی به اروپا دلیل توجه اصلی اروپا به داشتن روابط با گرجستان و گسترش آن است.

اتحادیه اروپا در راستای سیاست همسایگی، علاوه بر كمكهای اقتصادی فعلی برای اجرای پروژه های اقتصادی در گرجستان، نیازمند آن است كه تعرفه های ترجیحی بیشتری به كالاهای گرجی اختصاص داده و سرمایه گذاری بیشتری در آن كشور انجام دهد، زیرا حل معضلات اقتصادی برای تداوم ثبات سیاسی و اصلاحات سیاسی اقتصادی در گرجستان اجتنا بناپذیر است و در صورت عدم حل مشكلات اقتصادی مانند بیكاری، فقر و درآمد سرانه پایین، ممكن است ثبات مورد نظر اتحادیه اروپا در گرجستان از بین برود كه این مسئله در راستای سیاست همسایگی اروپا نیست. تدوین و هدف از « مشاركت شرقی » اتحادیه اروپا اخیراً برنامه ای را تحت عنوان آن را ارائه كم كهای فوری و بلندمدت به شش كشور حاضر در قفقاز جنوبی اعلام كرده است. بر اساس اعلام خوزه مانوئل باروسو، رئیس دور های كمیسیون اروپا برنامه جدید اتحادیه اروپا به طور ویژه با هدف پیشبرد دموكراسی و اقتصاد بازار همكاری با گرجستان، آذربایجان، ارمنستان، اوكراین، بلاروس و مولداوی تدوین شده است. بر اساس این برنامه قرار است اتحادیه اروپا مبلغ 350 میلیون یورو را در قالب كمك های مالی به این كشورها برای انجام اقداماتی در جهت تأمین شرایط تجارت آزاد، تقویت همكاریها در زمینه انرژی، تحكیم مرزها و تقویت نهادهای مدنی آنها اختصاص دهد. باروسو طی سخنانی با اشاره به جنگ پنج روزه ماه آگوست در قفقاز جنوبی و خسارت های مختلف ناشی از آن به كشورهای منطقه قفقاز جنوبی و كشورهای همجوار « جامع و كامل » آن، ابتكار جدید اتحادیه اروپا برای حمایت از این كشورها را برنامه ای عنوان و از این شش كشور به عنوان شركاء شرقی اتحادیه اروپا نام برد. او ارائه كمكها در قالب این برنامه را در حقیقت اقدامی مستقیم در جهت منافع اروپا ارزیابی كرد. بر اساس قرائن موجود اتحادیه اروپا قصد دارد برای عملیاتی كردن این برنامه، موافقت نامه های جداگانه ای را با شش كشور فوق تدوین و امضاء نماید. از همین رو برخی از كشورهای منطقه ابراز امیدواری كرده اند كه در قالب این برنامه در مرحله اول نظام روادید شنگن به صورت رایگان در خصوص این شش كشور اجرا و در مرحله بعد نیز نظام روادید بین این كشورها و سایر كشورهای عضو پیمان شنگن به طور كامل حذف شود.

گرجستان و ناتو

قفقاز جنوبی بخش مهمی از فضای جدیدی است كه علاوه بر ایفای نقش محوری در تحقق طرح های نفتی و ترانزیتی، از بعد امنیتی نیز حائز اهمیت ویژه ای است و به همین دلیل در مركز توجه ناتو قرار گرفته است. گرجستان به عنوان دروازه ورودی قفقاز و حسا سترین بخش آن، از گسترش ناتو و اقداما ت جدید آن به گرمی استقبال می كند و آن را از هر لحاظ منطبق با منافع خود می بیند.

نكته مهم دیگری كه در گسترش ناتو به شرق  به خصوص در قفقاز جنوبی نباید از نظر دور نگه داشته شود، انطباق این گسترش با منافع اقتصادی غرب است. تشدید و « گسترش و توسعه نظامی  امنیتی » به عبارت دیگر دو محور و هدف غرب در منطقه به شكل تأمل برانگیزی به موازات و همگام با یكدیگر « حضور اقتصادی دنبال می شوند. كمك ناتو به گرجستان و برخی دیگر از كشورهای منطقه در تشكیل گردان های حافظ امنیت خط لوله نفت و یا تشویق این كشور به كنترل مرزهای ساحلی خود، كه یكی از مهمترین گذرگاه های نقل و انتقال كالاها و منابع از آسیای مركزی به اروپا و بالعكس است، از شواهد این مدعا هستند.

گرجستان تلاش می كند ساختار نظامی خود را با ناتو با دو هدف عمده، كاهش وابستگی شدید به ساختار نظامی روسیه و نزدیكی و همگرایی بیشتر با اروپا و آمریكا همخوان سازد. استفاده از كمك های متنوع ناتو اعم از مشاوره های كارشناسی، آموزش پرسنل نظامی، ارائه خدمات فنی و واگذاری تجهیزات نظامی به منظور تحكیم ارتش ملی از سوی مقامات گرجستان به عنوان یك هدف بلند مدت دنبال می شود. ناتو نیز متقابلاً با توجه به اهمیت گرجستان و قفقاز جنوبی در تلاش است با كمك به گرجستان آن را به سطح استانداردهای ناتو نزدیك و در نهایت به عضویت خود در آورد. البته با توجه به مشكلات داخلی و نقش روسیه الحاق گرجستان به ناتو هنوز انجام نشده است.

به دلیل موقعیت استراتژیك گرجستان در منطقه، ناتو تلاش می كند به گرجستان برای الحاق به ناتو و معیارهای آن كمك می كند. رئیس جمهور گرجستان اعلام كرده است كه با توجه به برآورده كردن 70 تا 80 درصد معیارهای ناتو برای الحاق در كمترین زمان ممكن به این سازمان ملحق خواهد شد. شایان ذكر است با توجه به جنگ آگوست 2008 و به رسمیت شناختن استقلال دو جمهوری آبخازیا و اوستیای جنوبی توسط روسیه الحاق گرجستان به دلیل تمامیت ارضی این كشور به تاخیر افتاده است. زیرا یكی از معیارهای پیوستن كشوری به ناتو حفظ تمامیت ارضی آن كشور است.

روابط با روسیه

از زمان روی كارآمدن شواردنادزه، گرجستان تلاش كرد تا روابط سازنده ای با روسیه در چارچوب تنظیم قراردادهای دوجانبه فراهم آورد. روابط گرجستان با روسیه به دلیل بحران جنگ های داخلی و ادعای گرجستان مبنی بر دخالت روسیه در این درگیری ها طی دو سه سال اول پس از استقلال بحرانی شده بود.

روابط روسیه و گرجستان پس از روی كار آمدن پوتین و به طور مشخص پس از تحولات مربوط به برقراری رژیم روادید و فرا رسیدن زمان اجرای مفاد موافقت نامه استانبول در خصوص تخلیه پایگاه های نظامی روسیه در گرجستان، تحولات یازده سپتامبر آمریكا و ورود نیروهای نظامی این كشور به گرجستان، وارد مرحله جدیدی شد. تنش در روابط روسیه و گرجستان به حدی است كه برخی از مطبوعات كشورها از آن به عنوان جنگ سرد یاد می كنند.

وقوع انقلاب رز در گرجستان موجب تحولات بسیاری در نوع روابط روسیه و گرجستان ایجاد نمود. هر چند روابط دو كشور در زمان شوارد نادزه به حالت جنگ سرد باقی مانده بود ولی نگاه روسیه به زمامداران كنونی نیز به دلیل سیاست های غرب گرایانه تر آنها خیلی خوشبینانه نبود. زمامداران جدید گرجستان پس از به قدرت رسیدن بر داشتن روابط دوستانه و بر اساس احترام متقابل و برابر و كنار گذاشتن اوهام تاریخی گذشته و پایه ریزی آن بر اساس اصول و چارچوبی جدید تاكید داشتند. در این رابطه چند سفر در سطوح مختلف دولتی بین دو كشور انجام شد. این روند ادامه داشت تا این كه موضوع پیوستن گرجستان به میان آمد و با واكنش شدید روسیه در این خصوص مواجه شد. تنش میان دو كشور به بهانه های مختلف گسترش یافت.

2007 و 2008، افزایش تنش ها میان روسیه و گرجستان در سال های 2006 میلادی، ناشی از جنگ تجاری روسیه علیه گرجستان و اتهامات متقابل دولت گرجستان مبنی بر دخالت روسیه در امور داخلی گرجستان می باشد. دولت روسیه برای تحت فشار قرار دادن تفلیس، صادرات محصولات گرجی به بازار روسیه، به ویژه شراب را ممنوع اعلام كرد. متقابلاً دولت گرجستان علاوه بر انتقاد از روسیه به جهت حمایت از جمهوری های تجزیه طلب اوستیای جنوبی و آبخازیا، چندین تن از افسران روسی مستقر در گرجستان را به عنوان جاسوس دستگیر كرد و نهایتاً آنها را از گرجستان اخراج كرد. این تنش ها در سالهای اخیر باعث درگیری در آگوست 2008 میان روسیه و

گرجستان شد.

روابط با تركیه

روابط تركیه و گرجستان به دلیل همكاری های خوب دو كشور و با وجود مشتركات تاریخی و جغرافیایی و اشتراك منافع طرفین در تمام ابعاد همواره روند رو به رشدی را طی كرده است و امروزه گرجستان از تركیه به عنوان شریك استراتژیك خود می نگرد. تركیه پس از كشورهای آلمان و آمریكا سومین كشوری بود كه ضمن به رسمیت شناختن استقلال گرجستان در سال 1991 روابط سیاسی خود را با گرجستان برقرار نمود. تركیه به عنوان یكی از بازیگران منطقه ای همواره در این منطقه و از جمله گرجستان حضور چشمگیر داشته و گرجستان به عنوان پل ارتباطی و مناسب ترین مسیر برای ترانزیت انرژی دریای خزر به تركیه و اروپا و بالعكس ترانزیت كالاهای تركیه به بازارهای آسیای مركزی و قفقاز جنوبی بوده و م یباشد. گرجستان یكی از بازارهای نزدیك و سریع برای صدور كالاها و خدمات تركیه محسوب می گردد. در سیاست غرب و به ویژه آمریكا تركیه و گرجستان از موقعیت خاصی برای تامین منافع غرب برخوردار هستند. لذا هر دو كشور مورد توجه آمریكا می باشند. در حال حاضر تركیه به دلیل موقعیت در ساختارهای یورو آتلانتیك ناتو شریك خوبی برای گرجستان جهت ارتقاء این كشور و رسیدن به استانداردهای ناتو تلقی می گردد. ضمناً تركیه در ارتقاء سطح اقتصادی و تجاری گرجستان و همچنین سرمایه گذاری در این كشور در بخشهای انرژی و حمل و نقل، توریسم و غیره نقش بسزایی ایفا مینماید و در بعد اقتصادی یكی از كفه های ترازوی گرجستان محسوب می گردد.

تركیه نیز با توجه به مجاورت جغرافیایی و به تبع آن همگونی بافت فرهنگی و تناسب الگوی مصرفی دو كشور، به گرجستان به عنوان بازار مناسبی برای كالاها و خدمات خود می نگرد و این كشور را كه بی شك مهمترین بخش قفقاز و خط مقدم آن است و به دلیل حائل بودن ارمنستان با آذربایجان و سایر كشورهای ترك زبان آسیای مركزی، به عنوان پلی برای پیوند با تر كهای حاشیه خزر و آسیای مركزی میداند. مهمترین بخش های همكاری دو كشور به شرح ذیل می باشد:

همكاری در زمینه حفاظت از مرزهای دریایی، همكاری های فرهنگی و هنری، همكاری در زمینه انرژی، توسعه تجارت مرزی، بازسازی فرودگاه باتومی، احداث راه آهن قارص آخالكالی  تفلیس  باكو، احداث شاهراه چیلدیر  آخالكالكی تفلیس، پروژه انتقال گاز و نفت آذربایجان و گاز تركمنستان از طریق گرجستان و تركیه به بازارهای جهانی، پروژه ساخت نیروگاه هیدروالكتریكی در سامخته جاواختی، پروژه ساخت یك خط ترانزیتی برق با ظرفیت 500 كیلو وات كه سیستم برق آذربایجان، گرجستان و تركیه را پیوند می دهد، كمك تركیه به گرجستان در تقویت و تجهیز سیستم مرزبانی، پروژه احداث خط لوله نفت  باكو  تفلیس  جیحان و تجهیز فرودگاه نظامی مارنه ئولی، مهمترین طرح های مشترك همكاری دو جانبه و منطقه ای دو كشور می باشند.

همكاری های نظامی دو كشور از همان آغاز استقلال گسترش یافت و از سال 1998 روند رو به افزایشی داشته است. تركیه علاوه بر بازسازی پایگاه هوایی مارنه ئولی و تجهیز بخشی از پایگاه وازیانی، همكاری گسترد های با گرجستان در امر آموزش نیروهای نظامی این كشور ایفا مینماید. همچنین تاكنون تركیه كمك های چند میلیون دلاری در زمینه تجهیزات نظامی به گرجستان نموده است. تركیه به نیروهای گرجی به 4 میلیون دلار كمك كرده است. آنكارا همچنین قصد دارد در سال 2009 حدود 100 ماشین جنگی، 500 ماشین انتقال دهنده مجموعه های موشکی - ضد هوایی آنزا - 2 ساخت پاكستان؛ دو كشتی مین جمع كن و دو كشتی آبی - خاكی، سیستم هشدار از پیش نسبت به حمله هوایی با وسایل ضد هوایی موسوم به دو، M- هزار و هشتصد آر پی جی 72، MP5 ,MTSA 8 مسلسل سبك 6 اسكای واچر، 0 1، مسلسل و تفنگ 4 و 60 5، 1 میلیون فشنگ با كالیبر های 5 هزار نارنجك انداز، 0 و بیست و پنج هزار " ست" تجهیزات در اختیار گرجستان قرار دهد. MP5A دستی 3 مناسبات سیاسی دو كشور با توجه به تبادل هیات های عالی رتبه سیاسی در سطح خوبی می باشد. (به روز رسانی و نام انگلیسی)

در پی تحولات به وجود آمده در آگوست 2008 در منطقه قفقاز و حمله روسیه به گرجستان به عنوان یكی از متحدین قدیمی تركیه، برقراری مناسبات دوستانه بیشتر با كشورهای منطقه قفقاز و نیز تسریع در روند همگرایی منطقه ای در دستور كار دولتمردان تركیه قرار گرفت.

شاید به همین دلیل بود كه رجب طیب اردوغان نخست وزیر تركیه پس آغاز بحران در قفقاز طرح پیشنهاد تشكیل پیمان كشورهای قفقاز را میان روسیه، تركیه، گرجستان، آذربایجان و ارمنستان داد.

روابط با اسراییل

پس از استقلال گرجستان، اسراییل سفارت خود را در آن كشور افتتاح نمود و سپس گرجستان نیز سفارت خود را در اسراییل افتتاح كرد. با توجه به سفر مقامات درجه اول و عالی رتبه گرجی و اسراییلی در پایتخت های یكدیگر و با توجه به حجم روابط اقتصادی و تجاری و سرمایه گذاری، بی شك روابط گرجستان و اسراییل از بدو استقلال تاكنون در زمینه های مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی با پیشرفت های قابل ملاحظه ای روبرو بوده است.

اسراییل علاوه بر همكاری های دو جانبه با گرجستان، علاقمند به مشاركت در طرح های منطق های نظیر انرژی دریای خزر و حمل و نقل و مسائل مربوط به برقراری صلح و امنیت در منطقه قفقاز می باشد كه تلاش نموده با این نوع همكاری ها حضور خود در منطقه قفقاز را تحكیم و توسعه بخشد. در زمینه همكاری های نظامی، حجم فروش تسلیحات نظامی اسراییل به گرجستان، از سال 2000 تا به امروز، به حدود 200 میلیون دلار بالغ می شود. بر اساس اطلاعات منابع اسراییلی، سیستم های موشكی قابل حمل لینكس 1، دوربین های دید در شب، خمپاره و موشك، در لیست تسلیحات ارسالی به گرجستان قرار دارد. اسراییل به علاوه در بهسازی جنگنده های سوخوی- 225 به گرجستان یاری رسانده و 18 درون 3 اسكای-لارك 4 و پنج هواپیمای بی سرنشین هِرمِس 5 به آن كشور تحویل داده است.

اسراییل در رابطه با فروش تسلیحات به گرجستان، از آنجا كه حساسیت مسكو را درك می كرد، فروش 200 تانك مِركاوا 6 به گرجستان را متوقف ساخت. تانك مركاوا به دلیل داشتن تجهیزات حفاظتی موثر در حفظ جان سرنشینان، در اسراییل به نام تانك مادرا معروف شده است. میخاییل ساكاشویلی، رییس جمهور گرجستان سال گذشته صدها نفر از مشاوران نظامی شركت های امنیتی ویژه اسراییل را كه حدود 1000 نفر بودند مسوول آموزش

نیروهای مسلح گرجستانی در زمینه استفاده از نیروهای كماندو، نیروهای هوایی و دریایی، حملات با تانك و توپخانه كرد. هم چنین تفلیس سیست مهای اطلاعاتی را از رژیم صهیونیستی خریداری كرده است. مسكو در طی جنگ اوستیای جنوبی بارها از اسراییل خواسته بود حمایت های نظام یاش از گرجستان را متوقف كند. رژیم صهیونیستی در واكنش به موضع گیری مسكو مدعی شده بود كه حمای تها از تفلیس تنها در راستای حمایت های دفاعی است.

روابط با كشورهای مستقل مشترك المنافع

كشورهای مستقل مشترك المنافع، سازمانی است كه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی تشكیل شد. در تركیب آن 12 كشور وجود دارند. بیانیه ایجاد كشورهای مشترك المنافع روز 21 دسامبر 1991 در آلماتی به امضای سران روسیه، بلاروس، قزاقستان، آذربایجان، ارمنستان، قرقیزستان، مولداوی، تاجیكستان، تركمنستان، ازبكستان و اوكراین رسید. گرجستان 3 دسامبر 1993 رسماً وارد این اتحادیه شد كه تصمیم در این رابطه بنا به درخواست ادوارد شواردنادزه رئیس جمهور وقت گرجستان از سوی سران كشورهای مستقل مشترك المنافع آن زمان اتخاذ شد. به دنبال تحولات آگوست میان روسیه و گرجستان، مقامات این جمهوری تصمیم به خروج از این ساختارگرفتند و میخائیل ساآكاشویلی رئیس جمهور گرجستان اعلام كرد كه گرجستان تصمیم به خروج از اتحادیه كشورهای مستقل مشترك المنافع گرفته است و اوكراین و سایر كشورها را نیز فرا خواند كه این سازمان كه در آن به گفته وی "روسیه حكمفرمایی" می كند را ترك كنند.

روز 18 آگوست سال 2008 كمیته اجرایی كشورهای مستقل مشترك المنافع درخواست گرجستان مبنی بر خروج از ساختار را دریافت كرد. گرجستان بیش از 700 سند در چارچوب كشورهای مستقل مشترك المنافع امضا كرده است. خروج گرجستان از تركیب این ساختار یك سال بعد از دریافت درخواست یا بعبارت دیگر در ماه اوت

2009 به مرحله اجرا در خواهد آمد. در عین حال گرجستان اعلام نموده است كه روابط دو جانبه و چند جانبه خود را با كشورهای همسایه و منطقه ادامه خواهد داد.