ایرانیان مقیم سودان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
تعداد ایرانیان مقیم | تعداد ایرانیان مقیم [[سودان]]، چندان زیاد و قابل توجّه نیست. ایرانیان ساکن در جمهوری سودان، در مجموع کمتر از یک هزار نفر و شامل دو گروه کلی زیر هستند: | ||
نخست: کارکنان دولت یا مأموران اعزامی از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران، مانند سفیر، اعضای هیأت نمایندگی سیاسی، رایزن و نمایندگان فرهنگی، مدیر و معلمان مدرسهایرانی، نماینده جمعیّت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران، مدیر معهد الامام جعفر الصّادق(ع). معمولاً، این گروه از افراد، با اعضای خانواده خود، به محل مأموریت اعزام میشوند. | نخست: کارکنان دولت یا مأموران اعزامی از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران، مانند سفیر، اعضای هیأت نمایندگی سیاسی، رایزن و نمایندگان فرهنگی، مدیر و معلمان مدرسهایرانی، نماینده جمعیّت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران، مدیر معهد الامام جعفر الصّادق(ع). معمولاً، این گروه از افراد، با اعضای خانواده خود، به محل مأموریت اعزام میشوند. |
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۸
تعداد ایرانیان مقیم سودان، چندان زیاد و قابل توجّه نیست. ایرانیان ساکن در جمهوری سودان، در مجموع کمتر از یک هزار نفر و شامل دو گروه کلی زیر هستند:
نخست: کارکنان دولت یا مأموران اعزامی از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران، مانند سفیر، اعضای هیأت نمایندگی سیاسی، رایزن و نمایندگان فرهنگی، مدیر و معلمان مدرسهایرانی، نماینده جمعیّت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران، مدیر معهد الامام جعفر الصّادق(ع). معمولاً، این گروه از افراد، با اعضای خانواده خود، به محل مأموریت اعزام میشوند.
دوم: افراد غیردولتی، شامل دانشجویان، اشخاص و گروههای اعزامی از سوی مؤسسات و شرکتهای خصوصی که بیشتر در بخشهای تولیدی یا اقتصادی و اجرای پروژههایی مانند گازرسانی، سدسازی و احداث نیروگاه فعالیت دارند[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
ایرانیان مقیم تونس؛ ایرانیان مقیم ژاپن؛ ایرانیان و انتشار دین اسلام در چین؛ ایرانیان مقیم آرژانتین؛ ایرانیان مقیم در مالی؛ ایرانیان مقیم تایلند؛ ايرانيان مقيم اسپانیا؛ ایرانیان مقیم در اتیوپی؛ ایرانیان مقیم سیرالئون؛ ایرانیان مقیم در قطر؛ ایرانیان مقیم بنگلادش
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از: 2013 ,http://khartoum.icro.ir
- ↑ معماریان، مریم، امیدی، مصطفی(1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارت بین المللی الهدی، ص. 374.