جمعیت گرجستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
=== [[اوستیای جنوبی]] === | === [[اوستیای جنوبی]] === | ||
تا پیش از درگیری اوستیا و [[گرجستان]] حدود دو سوم جمعیت جمهوری [[اوستیای جنوبی]] را گرجی‌ها تشکیل می‌دادند. برخی از برآوردها این ترکیب را در سال 2007 چنین اعلام کرده‌اند: نژاد اوستیایی 45 هزار نفر و گرجی 17.5 هزار نفر<ref>راهنمای کشورهای مستقل مشترک‌المنافع و جمهوری‌های بالتیک (1374). تهران: طرح، تهیه و نشر از گیتاشناسی، ص164.</ref><ref>بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ [ | تا پیش از درگیری اوستیا و [[گرجستان]] حدود دو سوم جمعیت جمهوری [[اوستیای جنوبی]] را گرجی‌ها تشکیل می‌دادند. برخی از برآوردها این ترکیب را در سال 2007 چنین اعلام کرده‌اند: نژاد اوستیایی 45 هزار نفر و گرجی 17.5 هزار نفر<ref>راهنمای کشورهای مستقل مشترک‌المنافع و جمهوری‌های بالتیک (1374). تهران: طرح، تهیه و نشر از گیتاشناسی، ص164.</ref><ref>بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ [[گرجستان]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص40-41.</ref>. | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[جمعیت چین]]؛ | [[جمعیت تایلند]]؛ [[جمعیت چین]]؛ [[جمعیت کانادا]]؛ [[جمعیت افغانستان]]؛ [[جمعیت کوبا]]؛ [[جمعیت روسیه]]؛ [[جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن]]؛ [[جمعیت مصر]]؛ [[جمعیت سنگال]]؛ [[جمعیت فرانسه]]؛ [[جمعیت سوریه]]؛ [[جمعیت سودان]]؛ [[جمعیت ساحل عاج]]؛ [[جمعیت زیمبابوه]]؛ [[جمعیت و ساختار جمعیتی اوکراین]]؛ [[جمعیت اسپانیا]]؛ [[جمعیت آرژانتین]]؛ [[جمعیت اردن]]؛ [[جمعیت اتیوپی]]؛ [[جمعیت قطر]]؛ [[جمعیت سیرالئون]]؛ [[جمعیت قزاقستان]]؛ [[جمعیت بنگلادش]]؛ [[جمعیت سریلانکا]]؛ [[جمعیت تاجیکستان]] | ||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
<references /> | |||
[[رده:ویژگی های جمعیتی]] | |||
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۱
بر اساس برآوردهای سازمان ملل متحد جمعیت گرجستان در سال 2008 حدود 4.630.841 میلیون نفر برآورد شده است. جمعیت اصلی گرجستان را گرجی‌ها تشکیل میدهند که 83/5 درصد از کل جمعیت را به خود اختصاص میدهند. از دیگر اقوام ساکن در گرجستان می‌توان از ارمنی‌ها، آذری‌ها، روس‌ها، اوکراینی‌ها، اوست‌ها، آبخازی‌ها، کردها، یهودی‌ها، آشوری‌ها و بلاروس‌ها نام برد.
طی سال‌های قبل از فروپاشی شوروی تغییرات عمده‌ای در ترکیب جمعیت گرجستان به وجود آمد. بیشترین تغییرات مربوط به جمعیت یهودی‌ها بود که در اثر کسب موافقت اتحاد شوروی سابق برای مهاجرت یهودیان به سرزمین‌های اشغالی فلسطین رخ داد. تعداد یهودی‌های گرجستان در پایان سال 1989 تقریباً به نصف کاهش یافت. اگرچه تعداد یهودی‌های گرجی در طی همین دوره حدود 80 درصد افزایش یافت که عمدتاً از ارمنستان و سایر نقاط شوروی به‌این منطقه کوچ کردند. کردهای گرجستان که از نژاد ایرانی و دارای هویت و فرهنگ خاص خود هستند، حدود 5/0 درصد از کل جمعیت جمهوری را به خود اختصاص میدهند. افزایش بیش از حد آن‌ها در گرجستان به سیاست‌های قومی ارمنستان و گسیل آن‌ها به گرجستان صورت گرفته است.
جمعیت آبخازیا
جمعیت آبخازیا را غالباً نژاد آبخازی، گرجی، ارمنی و روسی تشکیل میدهند. 1992 گرجی‌ها نیمی از جمعیت این جمهوری را به خود اختصاص ـ پیش از جنگ 93 ـ داده بودند. این در حالی بود که آبخازها تنها کمتر از یک پنجم جمعیت آبخازیا را تشکیل می‌دادند. اما در سال 1993، به دنبال یک جنگ و پاک‌سازی نژادی گرجی‌ها در آبخازیا، اکثر گرجی‌ها و برخی از روس‌ها و ارامنه آبخازیا را ترک کردند. در نتیجه جمعیت آبخازیا از 500 هزار نفر در سال 1989 به حدود 200 هزار نفر در آمار سال 1994-95 کاهش یافت. به نقل از وزیر هم‌گرایی گرجستان، پس از جنگ آگوست 2008 جمعیت آبخازیا به 15000 نفر رسیده است.
اوستیای جنوبی
تا پیش از درگیری اوستیا و گرجستان حدود دو سوم جمعیت جمهوری اوستیای جنوبی را گرجی‌ها تشکیل می‌دادند. برخی از برآوردها این ترکیب را در سال 2007 چنین اعلام کرده‌اند: نژاد اوستیایی 45 هزار نفر و گرجی 17.5 هزار نفر[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
جمعیت تایلند؛ جمعیت چین؛ جمعیت کانادا؛ جمعیت افغانستان؛ جمعیت کوبا؛ جمعیت روسیه؛ جمعیت و ساختار جمعیتی ژاپن؛ جمعیت مصر؛ جمعیت سنگال؛ جمعیت فرانسه؛ جمعیت سوریه؛ جمعیت سودان؛ جمعیت ساحل عاج؛ جمعیت زیمبابوه؛ جمعیت و ساختار جمعیتی اوکراین؛ جمعیت اسپانیا؛ جمعیت آرژانتین؛ جمعیت اردن؛ جمعیت اتیوپی؛ جمعیت قطر؛ جمعیت سیرالئون؛ جمعیت قزاقستان؛ جمعیت بنگلادش؛ جمعیت سریلانکا؛ جمعیت تاجیکستان
کتابشناسی
- ↑ راهنمای کشورهای مستقل مشترک‌المنافع و جمهوری‌های بالتیک (1374). تهران: طرح، تهیه و نشر از گیتاشناسی، ص164.
- ↑ بنیاد مطالعات قفقاز (۱۳۹۲). جامعه و فرهنگ گرجستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص40-41.