عسكر حكيم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
و. بیکاف، «ساتنیکاف»، انتشارات «عرفان»، 1979؛ م. لرمانتاف، «خزینهدار زن تمباوی»، انتشارات «عرفان». 1981؛ گئورگ وِمین، «عصر، زمین، عشق»، انتشارات «عرفان»، 1983؛ دانته الیگیر، «مضحکه الهی» (دوزخ)، انتشارات «ادیب»، 1987. | و. بیکاف، «ساتنیکاف»، انتشارات «عرفان»، 1979؛ م. لرمانتاف، «خزینهدار زن تمباوی»، انتشارات «عرفان». 1981؛ گئورگ وِمین، «عصر، زمین، عشق»، انتشارات «عرفان»، 1983؛ دانته الیگیر، «مضحکه الهی» (دوزخ)، انتشارات «ادیب»، 1987. | ||
او همچنین اشعار غنایی فارسی تاجیکی را در [[مسکو]] به سال 1987 به [[زبان روسی|روسی]] چاپ کرد. نوشتههایش که در ابتدا در زمینه آموزش و پژوهش ادبیات کلاسیک و معاصر بود، او را به عنوان محققی توانمند معرفی کرد. در رسالههایش دیدگاههای تازه و اندیشههای نو و جالب وجود دارد. آثار وی در نقد ادبی تاجیک مقامی والا دارد. عسکر حکیم سپس در دنیای شعر هم چهره گرم شاعرانه خود را مینمایاند. اخلاص او نسبت به سنتهای هزارساله ادبیات فارسی و شجاعت نوپردازیهایش خط سبزی است در لوحه نوبهاران شعر تاجیک، اشعار مرغوباش با آهنگهای زیبا در محافل هنری رایج میباشد. محفلهای شعر و سخن او در [[تاجیکستان]]، آلمان، انگلستان، [[آمریکا]]، ایران، عراق و دیگر شهرها و کشورهای دنیا برگزار شده است. استعداد فطری [[عسكر حكيم|عسکر حکیم]] در عرصه روزنامهنگاری نیز بسیار چشمگیر است. او پیوسته برای پیشرفت [[مطبوعات در تاجیکستان|مطبوعات تاجیک]] کوشیده است. وی در نقش بنیادگذار هفتهنامه «ادبیات و صنعت» و نیز به عنوان مؤسس ماهنامه فارسی «پیوند» و به هنگام سردبیری، از فضای محدوده و بسته مطبوعات پیشین بیرون میآید و در حل مهمترین مسئلههای اخلاقی و معنوی مردم، خودشناسی ملّی، آزاداندیشی، انتشارات خطی نیاکان و پشتیبانی از زبان مادری و در انعکاس واقعی حیات توفیق مییابد. عسکر حکیم به عنوان یک مربی کاردان و دوست و غمخواری برای همقلمان محبوبیت دارد. از این رو است که او به عنوان رئیس اتحادیه نویسندگان جمهوری انتخاب شده است و برای پیشرفت ادبیات و پشتیبانی از ادیبان تلاش میورزد. فعالیتهای ادبی، سیاسی و اجتماعی او، ناشی از اهداف و آرمانهای بلند انساندوستی و وطنپرستی اوست<ref>زهریی، حسن(1391). جامعه و فرهنگ [ | او همچنین اشعار غنایی فارسی تاجیکی را در [[مسکو]] به سال 1987 به [[زبان روسی|روسی]] چاپ کرد. نوشتههایش که در ابتدا در زمینه آموزش و پژوهش ادبیات کلاسیک و معاصر بود، او را به عنوان محققی توانمند معرفی کرد. در رسالههایش دیدگاههای تازه و اندیشههای نو و جالب وجود دارد. آثار وی در نقد ادبی تاجیک مقامی والا دارد. عسکر حکیم سپس در دنیای شعر هم چهره گرم شاعرانه خود را مینمایاند. اخلاص او نسبت به سنتهای هزارساله ادبیات فارسی و شجاعت نوپردازیهایش خط سبزی است در لوحه نوبهاران شعر تاجیک، اشعار مرغوباش با آهنگهای زیبا در محافل هنری رایج میباشد. محفلهای شعر و سخن او در [[تاجیکستان]]، آلمان، انگلستان، [[آمریکا]]، ایران، عراق و دیگر شهرها و کشورهای دنیا برگزار شده است. استعداد فطری [[عسكر حكيم|عسکر حکیم]] در عرصه روزنامهنگاری نیز بسیار چشمگیر است. او پیوسته برای پیشرفت [[مطبوعات در تاجیکستان|مطبوعات تاجیک]] کوشیده است. وی در نقش بنیادگذار هفتهنامه «ادبیات و صنعت» و نیز به عنوان مؤسس ماهنامه فارسی «پیوند» و به هنگام سردبیری، از فضای محدوده و بسته مطبوعات پیشین بیرون میآید و در حل مهمترین مسئلههای اخلاقی و معنوی مردم، خودشناسی ملّی، آزاداندیشی، انتشارات خطی نیاکان و پشتیبانی از زبان مادری و در انعکاس واقعی حیات توفیق مییابد. عسکر حکیم به عنوان یک مربی کاردان و دوست و غمخواری برای همقلمان محبوبیت دارد. از این رو است که او به عنوان رئیس اتحادیه نویسندگان جمهوری انتخاب شده است و برای پیشرفت ادبیات و پشتیبانی از ادیبان تلاش میورزد. فعالیتهای ادبی، سیاسی و اجتماعی او، ناشی از اهداف و آرمانهای بلند انساندوستی و وطنپرستی اوست<ref>زهریی، حسن(1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص. 84-85</ref>. | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[نظام فرهنگی تاجیکستان]]؛ [[شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی در تاجیکستان]]؛ [[شخصیت ها و مفاخر فرهنگی تاجیکستان]] | [[نظام فرهنگی تاجیکستان]]؛ [[شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی در تاجیکستان]]؛ [[شخصیت ها و مفاخر فرهنگی تاجیکستان]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۴
عسکر حکیم متولد 10 اکتبر 1946 در روستای رومان ناحیه خجند و همچنین فارغالتحصیل دانشکده تاریخ و ادبیات دانشگاه دولتی تاجیکستان در 1967 است. سال 1967 در کمیته تلویزیون و رادیو تاجیک به کار پرداخت. سالهای 1969-1972 مقطع دکتری دانشگاه دولتی لَمَنوسوف شهر مسکو را به پایان برد و در سال 1974 از رساله دکتری خود با نام «وارث تاریخی و نوپردازیهای شاعرانه» دفاع کرد.
از فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی وی میتوان به موارد زیر اشاره کرد. وی معاون سردبیر مجله «صدای شرق» در سال 1974 و همچنین عضو کانون نویسندگان شوروی در سال 1976، دبیر صدارت کانون نویسندگان تاجیکستان(1978) و سردبیر روزنامه نو «مدنیت تاجیکستان»(1980) میباشد.
سال 1983 با کوشش او روزنامه «مدنیت تاجیکستان» به هفتهنامه «ادبیات و صنعت» تغییر نام داد؛ در سال 1987 ضمیمه «ادبیات و صنعت»، با نام «پیوند» را با حروف فارسی تأسیس و چاپ کرد؛ در سال 1991 در انجمن دهم ادیبان تاجیک، به عنوان رئیس کانون نویسندگان تاجیکستان انتخاب شد؛ در سال 1992 به خاطر مجموعه اشعار «روز امید» سزاوار دریافت جایزه دولتی رودکی گردید؛ سال 1994 به عنوان «خادم شایسته فرهنگ تاجیکستان» نائل گردید؛ سال 1997 در انجمن یازدهم نویسندگان، برای بار دوم به عنوان رئیس کانون نویسندگان تاجیکستان برگزیده شد. وی همچنین در سال 2000 معاون اول رئیس مجلس ملیِ مجلس عالی تاجیکستان بوده است. مجموعه آثار شعری او به شرح زیر است.
«رهنورد»، انتشارات «عرفان»، 1983؛ «ترازوی آفتاب»، انتشارات «عرفان»، 1987؛ «پوتنیک (= همسفر)»، مسکو، انتشارات «مالادیه گواردیه»، 1989؛ «روز امید»، انتشارات «ادیب»، 1990؛ «رباعیات»، انتشارات «عرفان»، 1992؛ «برگپیوند»(با حروف فارسی)، نیویورک، انتشارات فارابی، 1993؛ «شهر مهآلود»(با حروف فارسی)، لسآنجلس 1993؛ «برگزیده اشعار عسکر حکیم»( با حروف فارسی)، تهران، انتشارات بینالمللی «الهدی»، 1995.
الف- نقد ادبی:
«شعر و زمان»، انتشارات «عرفان»، 1978؛ «در قلمرو سخن» انتشارات «عرفان»، 1982؛ «توارتسی سازووچیِ». مسکو 1988؛ «اِسپِتَنیه پایِزی»، انتشارات «ادیب»، 1992.
ب- ترجمه
و. بیکاف، «ساتنیکاف»، انتشارات «عرفان»، 1979؛ م. لرمانتاف، «خزینهدار زن تمباوی»، انتشارات «عرفان». 1981؛ گئورگ وِمین، «عصر، زمین، عشق»، انتشارات «عرفان»، 1983؛ دانته الیگیر، «مضحکه الهی» (دوزخ)، انتشارات «ادیب»، 1987.
او همچنین اشعار غنایی فارسی تاجیکی را در مسکو به سال 1987 به روسی چاپ کرد. نوشتههایش که در ابتدا در زمینه آموزش و پژوهش ادبیات کلاسیک و معاصر بود، او را به عنوان محققی توانمند معرفی کرد. در رسالههایش دیدگاههای تازه و اندیشههای نو و جالب وجود دارد. آثار وی در نقد ادبی تاجیک مقامی والا دارد. عسکر حکیم سپس در دنیای شعر هم چهره گرم شاعرانه خود را مینمایاند. اخلاص او نسبت به سنتهای هزارساله ادبیات فارسی و شجاعت نوپردازیهایش خط سبزی است در لوحه نوبهاران شعر تاجیک، اشعار مرغوباش با آهنگهای زیبا در محافل هنری رایج میباشد. محفلهای شعر و سخن او در تاجیکستان، آلمان، انگلستان، آمریکا، ایران، عراق و دیگر شهرها و کشورهای دنیا برگزار شده است. استعداد فطری عسکر حکیم در عرصه روزنامهنگاری نیز بسیار چشمگیر است. او پیوسته برای پیشرفت مطبوعات تاجیک کوشیده است. وی در نقش بنیادگذار هفتهنامه «ادبیات و صنعت» و نیز به عنوان مؤسس ماهنامه فارسی «پیوند» و به هنگام سردبیری، از فضای محدوده و بسته مطبوعات پیشین بیرون میآید و در حل مهمترین مسئلههای اخلاقی و معنوی مردم، خودشناسی ملّی، آزاداندیشی، انتشارات خطی نیاکان و پشتیبانی از زبان مادری و در انعکاس واقعی حیات توفیق مییابد. عسکر حکیم به عنوان یک مربی کاردان و دوست و غمخواری برای همقلمان محبوبیت دارد. از این رو است که او به عنوان رئیس اتحادیه نویسندگان جمهوری انتخاب شده است و برای پیشرفت ادبیات و پشتیبانی از ادیبان تلاش میورزد. فعالیتهای ادبی، سیاسی و اجتماعی او، ناشی از اهداف و آرمانهای بلند انساندوستی و وطنپرستی اوست[۱].
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی تاجیکستان؛ شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی در تاجیکستان؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی تاجیکستان
کتابشناسی
- ↑ زهریی، حسن(1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص. 84-85