پرش به محتوا

مینگ زی(منسیوس)، احیا کننده مکتب کنفوسیوس: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Rashid (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Setayesh (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
[[شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین]]
[[شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین]]؛ [[آیین بومی کنفوسیوس]]


== کتابشناسی ==
== منبع اصلی ==
<references />
 
== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:رهبران و عالمان سایر ادیان]]

نسخهٔ ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۱۲

تصویر منسیوس. قابل بازیابی از https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%E8%87%B3%E8%81%96%E5%85%88%E8%B3%A2%E5%8D%8A%E8%BA%AB%E5%83%8F_%E5%86%8A-005-%E5%AD%9F%E8%BB%BB.jpg

مینگ زی(منسیوس)، متفکر بزرگ دوران حکومت های هم ستیز(از قرن 5 تا قرن 3پیش از میلاد) و یکی از شاگردان برجسته‌­ی مکتب کنفوسیوس به‌­شمار می ­رود. وی که در قرن 4پیش از میلاد زندگی می­کرد اهل کشور«جو» و ادامه دهنده‌­ی اندیشه­‌ی کنفوسیوس شمرده می ­شود. او به­‌عنوان حکیم دوم پس از کنفوسیوس(←آموزه های کنفوسیوس)،در میان پیروان آیین کنفوسویس از احترام خاصی برخوردار بود.

اعتقادات مینگ زی(منسیوس)

او از یک سو اعتقاد داشت که باید اندیش­مندان بر دیگران حکومت کنند، و از سوی دیگر معتقد بود که روابط حاکم با رعایا بایستی مانند روابط پدر و مادر با فرزندان خود باشد و حاکم باید هم­چون پدر و مادر به سختی­‌ها و مشکلات مردم توجه کرده و مردم هم احترام حاکم را نگه‌دارند. وی می ­گفت، مردم بالاتر از همه چیز بوده و اخلاق اساس سیاست است. وی اخلاق را به 4 بخش خیرخواهی، عدالت، رفتار مؤدبانه و عقل تقسیم کرده و معتقد بود که اگر اعضای جامعه با خیرخواهی و عدالت روابط بین خود را تنظیم کنند، ثبات نظام و وحدت کشور تضمین خواهد شد.

او مدتی تدریس می­ کرد و با کمک شاگردانش هفت مقاله نوشت و آن­ها را تحت عنوان کتاب«مینگ­زِی» منتشر ساخت. در این کتاب گفته­‌ها و اندیشه­‌های«مینگ­زِی» و مناظره‌­های وی با نمایندگان مکاتب دیگر مطرح شده است. این کتاب به عنوان یک اثر کلاسیک همیشه مورد احترام مردم بوده است.[۱]

نیز نگاه کنید به

شخصیت های مشهور تاریخی، علمی و ادبی چین؛ آیین بومی کنفوسیوس

منبع اصلی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.148-162.

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی