اردن در بحران خليج فارس و جنگ کويت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تحولات سیاسی و اجتماعی بار دیگر جهان عرب را تکان داد، زمانی که در تاریخ 2 اوت 1990، نیروهای عراقی به کشور همسایه، کویت حمله کرده و قصد اشغال آن را داشتند. با توجه به نزدیکی [[اردن]] به این بحران و موضع سیاسی و تجاریاش به عنوان شریک تجاری اصلی | تحولات سیاسی و اجتماعی بار دیگر جهان عرب را تکان داد، زمانی که در تاریخ 2 اوت 1990، نیروهای عراقی به [[کشورها و مجامع تاثیرگذار دینی مذهبی در ساحل عاج|کشور]] همسایه، کویت حمله کرده و قصد اشغال آن را داشتند. با توجه به نزدیکی [[اردن]] به این بحران و موضع سیاسی و تجاریاش به عنوان شریک تجاری اصلی [[عراق]]، درطول جنگ درهر دو جبهه سیاسی و اقتصادی ضرر و زیان فوقالعادهای را متحمل شد. موقعیت سیاسی [[اردن]] دراین دوران بسیار نامناسب بود. [[اردن]] در توافق با جامعه بینالمللی قرار گرفت که تهاجم و حمله [[عراق]] به [[کویته|کویت]] نقض قوانین بینالمللی میباشد. با این حال از نظر [[اردن|اردن]] این مشکلات باید به صورت منطقهای حل و فصل میشد. [[اردن]] در تلاش برای حل مشکل از طریق دفاتر اتحادیه عرب بود و ملک حسین شخصا از صدام خواست تا به درخواست جامعه بینالمللی عمل کند. از آنجا که [[عراق]] یکی از شرکای تجاری [[اردن]] محسوب میشد، بحرانهای [https://iranology-e.ir/index.php?title=%D8%AE%D9%84%DB%8C%D8%AC_%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3 خلیج فارس] و تحریمهای بین المللی علیه عراق، [[اردن]] را با مشکلات اقتصادی شدیدی روبهرو کرد. برآورد شده است که بحران از دست دادن تجارت و یا کاهش آن، هزینهای بیش از سه میلیارد دلار برای [[اردن]] در برداشته است.[[اردن]] با تمام ضرر و زیانهایی که متحمل شد، از تحریمهای [[عراق]] حمایت کرد. هرچند این عمل باعث فلج شدن تجارت در بندر عقبه و قطع مسیر تجارت زمینی به [[عراق]] شد. روابط اقتصادی [[عراق]] و [[اردن]]، که زمانی رونق فراوان داشت، کاملاً قطع شده و این به ضرر هر دو ملت بود<ref name=":0">برگرفته از http://www.kinghussein.gov.jo</ref>. | ||
گذشته از عراق و | گذشته از [[عراق]] و [[کویته|کویت]]، هیچ دولتی بیش از [[اردن]] از بحران خلیج زیانمند نشد. با جمعیتی تنها حدود سه و نیم میلیون نفر در آن زمان، میزبانی بیش از یک میلیون پناهنده را عهدهدار گشت که بسیاری ازاین اتباع که میان خلیج و [[اردن]] تردد داشتند به شکل دائمی در [[اردن]] اقامت گزیدند. بسیاری ازاین پناهندگان فلسطینی بودند. هجوم این پناهندگان به افزایش تقاضا در منابع آب محدود کشور و زیرساختها منجر شد که افزایش [[فقر در اتیوپی|فقر]] و [[بیکاری در اردن|بیکاری]] را به حدود 30 درصد در پی داشت<ref name=":0" />. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[تاریخ اردن]]؛ [[تاریخ معاصر اردن]]؛ [[تحولات سياسی، اجتماعی و فکری در تاريخ معاصر اردن]] | [[تاریخ اردن]]؛ [[تاریخ معاصر اردن]]؛ [[تحولات سياسی، اجتماعی و فکری در تاريخ معاصر اردن]]؛[[روسیه معاصر]]؛ [[تاریخ معاصر مصر]]؛ [[تاریخ معاصر سنگال]]؛ [[تاریخ معاصر کوبا]]؛ [[دوران معاصر(جمهوری چین)]]؛ [[تاریخ دوران معاصر کانادا]]؛ [[لبنان معاصر]]؛ [[تاریخ معاصر ژاپن]]؛ [[تاریخ معاصر ساحل عاج]]؛ [[تاریخ معاصر قطر]]؛ [[تاریخ معاصر زیمبابوه]]؛ [[تاریخ معاصر اوکراین]]؛ [[تاریخ معاصر سیرالئون]]؛ [[تاریخ معاصر اوکراین]]؛ [[تاریخ معاصر سودان]]؛ [[تاریخ معاصر مالی]]؛ [[تاریخ معاصر گرجستان]]؛ [[تاریخ معاصر تاجیکستان]]؛ [[تاریخ معاصر قزاقستان]]؛ [[تاريخ معاصر بنگلادش]]؛ [[تاريخ معاصر سریلانکا]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== نویسنده مقاله == | == نویسنده مقاله == | ||
غلامرضا لایقی | غلامرضا لایقی | ||
[[رده:سیر تطورات و تحولات تاریخی]] | [[index.php?title=رده:سیر تطورات و تحولات تاریخی]] | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۴
تحولات سیاسی و اجتماعی بار دیگر جهان عرب را تکان داد، زمانی که در تاریخ 2 اوت 1990، نیروهای عراقی به کشور همسایه، کویت حمله کرده و قصد اشغال آن را داشتند. با توجه به نزدیکی اردن به این بحران و موضع سیاسی و تجاریاش به عنوان شریک تجاری اصلی عراق، درطول جنگ درهر دو جبهه سیاسی و اقتصادی ضرر و زیان فوقالعادهای را متحمل شد. موقعیت سیاسی اردن دراین دوران بسیار نامناسب بود. اردن در توافق با جامعه بینالمللی قرار گرفت که تهاجم و حمله عراق به کویت نقض قوانین بینالمللی میباشد. با این حال از نظر اردن این مشکلات باید به صورت منطقهای حل و فصل میشد. اردن در تلاش برای حل مشکل از طریق دفاتر اتحادیه عرب بود و ملک حسین شخصا از صدام خواست تا به درخواست جامعه بینالمللی عمل کند. از آنجا که عراق یکی از شرکای تجاری اردن محسوب میشد، بحرانهای خلیج فارس و تحریمهای بین المللی علیه عراق، اردن را با مشکلات اقتصادی شدیدی روبهرو کرد. برآورد شده است که بحران از دست دادن تجارت و یا کاهش آن، هزینهای بیش از سه میلیارد دلار برای اردن در برداشته است.اردن با تمام ضرر و زیانهایی که متحمل شد، از تحریمهای عراق حمایت کرد. هرچند این عمل باعث فلج شدن تجارت در بندر عقبه و قطع مسیر تجارت زمینی به عراق شد. روابط اقتصادی عراق و اردن، که زمانی رونق فراوان داشت، کاملاً قطع شده و این به ضرر هر دو ملت بود[۱].
گذشته از عراق و کویت، هیچ دولتی بیش از اردن از بحران خلیج زیانمند نشد. با جمعیتی تنها حدود سه و نیم میلیون نفر در آن زمان، میزبانی بیش از یک میلیون پناهنده را عهدهدار گشت که بسیاری ازاین اتباع که میان خلیج و اردن تردد داشتند به شکل دائمی در اردن اقامت گزیدند. بسیاری ازاین پناهندگان فلسطینی بودند. هجوم این پناهندگان به افزایش تقاضا در منابع آب محدود کشور و زیرساختها منجر شد که افزایش فقر و بیکاری را به حدود 30 درصد در پی داشت[۱].
نیز نگاه کنید به
تاریخ اردن؛ تاریخ معاصر اردن؛ تحولات سياسی، اجتماعی و فکری در تاريخ معاصر اردن؛روسیه معاصر؛ تاریخ معاصر مصر؛ تاریخ معاصر سنگال؛ تاریخ معاصر کوبا؛ دوران معاصر(جمهوری چین)؛ تاریخ دوران معاصر کانادا؛ لبنان معاصر؛ تاریخ معاصر ژاپن؛ تاریخ معاصر ساحل عاج؛ تاریخ معاصر قطر؛ تاریخ معاصر زیمبابوه؛ تاریخ معاصر اوکراین؛ تاریخ معاصر سیرالئون؛ تاریخ معاصر اوکراین؛ تاریخ معاصر سودان؛ تاریخ معاصر مالی؛ تاریخ معاصر گرجستان؛ تاریخ معاصر تاجیکستان؛ تاریخ معاصر قزاقستان؛ تاريخ معاصر بنگلادش؛ تاريخ معاصر سریلانکا
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برگرفته از http://www.kinghussein.gov.jo
منبع اصلی
لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).
نویسنده مقاله
غلامرضا لایقی index.php?title=رده:سیر تطورات و تحولات تاریخی