عزاداری در تونس: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «تونسی‌ها با وجود اظهار غم و اندوه و گریه برای فردی که فوت کرده است، با مرگ عزیزان خود به شکلی بسیار طبیعی برخورد می‌کنند. فقه مالکی زیارت قبور، به‌ویژه زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) را مستحب و خواندن قرآن و دادن خیرات برای اموات را جایز می‌داند (ش...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تونسی‌ها با وجود اظهار غم و اندوه و گریه برای فردی که فوت کرده است، با مرگ عزیزان خود به شکلی بسیار طبیعی برخورد می‌کنند. فقه مالکی زیارت قبور، به‌ویژه زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) را مستحب و خواندن قرآن و دادن خیرات برای اموات را جایز می‌داند ( | تونسی‌ها با وجود اظهار غم و اندوه و گریه برای فردی که فوت کرده است، با مرگ عزیزان خود به شکلی بسیار طبیعی برخورد می‌کنند. [[مذهب مالکی تونس|فقه مالکی]] زیارت قبور، به‌ویژه زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) را مستحب و خواندن قرآن و دادن خیرات برای اموات را جایز می‌داند.<ref>شاذلی شلبی، محمد (۲۰۰۷م). الواجب و الجائز فی فقه الجنائز. تونس: دارالجیل للنشر و التوزیع، ص111.</ref> | ||
اغلب غسل‌دادن و کفن‌کردن مردگان تونسی در خانه آنها انجام می‌شود و بسیاری از قبرستان‌های | اغلب غسل‌دادن و کفن‌کردن مردگان تونسی در خانه آنها انجام می‌شود و بسیاری از قبرستان‌های تونس غسال‌خانه ندارند؛ نگاه‌داشتن جنازه میت در خانه به مدت یک شبانه‌روز و خواندن قرآن و حتی خوابیدن در کنار فرد متوفی بدون هیچ ترسی در [[تونس]] مرسوم است؛ تشییع جنازه اموات بدون حضور [[زنان در تونس|زنان]] انجام می‌شود و [[عزاداری در تونس|مراسم عزاداری]] در روزهای هفتم و چهل برپا می‌شود. اصطلاح الفرق به معنی روزهای پس از مرگ است که شامل الفرق الاول (سوم) و الفرق الثانی (هفتم) می‌شود؛ صبح روز پانزدهم به «لیله الزیاره» معروف است و همه وابستگان فرد فوت‌شده بر سر خاک حاضر می‌شوند و برای او طلب رحمت می‌کنند. تونسی‌ها مراسم چهلم و سال (غلق العام) را نیز برگزار می‌کنند. پوشیدن لباس سیاه در [[عزاداری در تونس|مراسم سوگواری]] رواج ندارد. [[زنان در تونس|زنان]] اغلب با چادر سفید سفساری در برخی مراسم حضور پیدا می‌کنند. زلاج بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین قبرستان [[شهر تونس]] است، برخی از قبور علما و اشراف (سادات) [[تونس]] که در این قبرستان و آرامستان‌های دیگر شهرهای [[تونس]] قرار دارد با علایم و نشانه‌هایی از دیگر قبور مشخص شده است.<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص188-189.</ref> | ||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۶
تونسی‌ها با وجود اظهار غم و اندوه و گریه برای فردی که فوت کرده است، با مرگ عزیزان خود به شکلی بسیار طبیعی برخورد می‌کنند. فقه مالکی زیارت قبور، به‌ویژه زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) را مستحب و خواندن قرآن و دادن خیرات برای اموات را جایز می‌داند.[۱]
اغلب غسل‌دادن و کفن‌کردن مردگان تونسی در خانه آنها انجام می‌شود و بسیاری از قبرستان‌های تونس غسال‌خانه ندارند؛ نگاه‌داشتن جنازه میت در خانه به مدت یک شبانه‌روز و خواندن قرآن و حتی خوابیدن در کنار فرد متوفی بدون هیچ ترسی در تونس مرسوم است؛ تشییع جنازه اموات بدون حضور زنان انجام می‌شود و مراسم عزاداری در روزهای هفتم و چهل برپا می‌شود. اصطلاح الفرق به معنی روزهای پس از مرگ است که شامل الفرق الاول (سوم) و الفرق الثانی (هفتم) می‌شود؛ صبح روز پانزدهم به «لیله الزیاره» معروف است و همه وابستگان فرد فوت‌شده بر سر خاک حاضر می‌شوند و برای او طلب رحمت می‌کنند. تونسی‌ها مراسم چهلم و سال (غلق العام) را نیز برگزار می‌کنند. پوشیدن لباس سیاه در مراسم سوگواری رواج ندارد. زنان اغلب با چادر سفید سفساری در برخی مراسم حضور پیدا می‌کنند. زلاج بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین قبرستان شهر تونس است، برخی از قبور علما و اشراف (سادات) تونس که در این قبرستان و آرامستان‌های دیگر شهرهای تونس قرار دارد با علایم و نشانه‌هایی از دیگر قبور مشخص شده است.[۲]