جاذبه‌های گردشگری ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «با استناد به «گزارش رقابت‌پذيري گردشگري و سفر 2019»[1] كه از سوي مجمع جهاني اقتصاد منتشر شد، ژاپن بعد از كشورهاي اسپانيا، فرانسه و آلمان رتبه چهارم را در شاخص رقابت‌پذيري سفر و گردشگري به خود اختصاص داد (ورلد اكونوميك فروم، 2019: 65). اين گزارش كه هر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
با استناد به «گزارش رقابت‌پذيري گردشگري و سفر 2019»[1] كه از سوي مجمع جهاني اقتصاد منتشر شد، [[ژاپن]] بعد از كشورهاي اسپانيا، فرانسه و آلمان رتبه چهارم را در شاخص رقابت‌پذيري سفر و گردشگري به خود اختصاص داد (ورلد اكونوميك فروم، 2019: 65). اين گزارش كه هر دو سال يك بار توسط اين مجمع منتشر مي‌شود، بر اساس چهار مؤلفه اصلي توانمند سازي محيط، سياست‌هاي گردشگري، زيرساخت‌ها و منابع طبيعي و فرهنگي ارزيابي مي‌گردد. همچنين هر يك از اين مؤلفه‌هاي به معيارهاي جزئي‌تري تقسيم بندي و در نهايت چهارده معيار براي سنجش شاخص رقابت پذيري مد نظر قرار مي‌گيرد. با استناد به همين گزارش و در مؤلفه مربوط به منابع طبيعي و فرهنگي، ژاپن بعد از كشورهاي چين، فرانسه، اسپانيا، ايتاليا، مكزيك و برزيل رتبه هفتم را به خود اختصاص داد (همان: 69). در معيار مربوط به منابع فرهنگي و سفرهاي كاري هم اين كشور بعد از چين، فرانسه، اسپانيا و ايتاليا رتبه پنج را به خود اختصاص داد (همان: 82).
[[پرونده:Gagaku.jpg|بندانگشتی|گاگاکو ]]
با استناد به «گزارش رقابت‌پذیری گردشگری و سفر 2019» (The Travel & Tourism Competitiveness Report 2019) که از سوی مجمع جهانی اقتصاد منتشر شد، [[ژاپن]] بعد از کشورهای اسپانیا، فرانسه و آلمان رتبه چهارم را در شاخص رقابت‌پذیری سفر و گردشگری به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص65.</ref> این گزارش که هر دو سال یک بار توسط این مجمع منتشر می‌شود، بر اساس چهار مؤلفه اصلی توانمند سازی محیط، سیاست‌های گردشگری، زیرساخت‌ها و منابع طبیعی و فرهنگی ارزیابی می‌گردد. همچنین هر یک از این مؤلفه‌های به معیارهای جزئی‌تری تقسیم بندی و در نهایت چهارده معیار برای سنجش شاخص رقابت پذیری مد نظر قرار می‌گیرد. با استناد به همین گزارش و در مؤلفه مربوط به منابع طبیعی و فرهنگی، [[ژاپن]] بعد از کشورهای [[چین]]، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، مکزیک و برزیل رتبه هفتم را به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص69.</ref> در معیار مربوط به منابع فرهنگی و سفرهای کاری هم این کشور بعد از [[چین]]، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا رتبه پنج را به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص82.</ref>


ژاپن تا سال 2019 توانسته است 23 اثر فرهنگي و طبيعي خود را در فهرست ميراث جهاني يونسكو به ثبت برساند كه از اين تعداد چهار اثر طبيعي و بقيه ميراث فرهنگي هستند (بونكاگه‌جوتسوكانرن، 2021). از آنجا كه فهرست اين آثار در فصل مربوط به جغرافياي ژاپن آورده شده است، در اينجا از ذكر مجدد آنها صرف نظر مي‌كنيم.
[[ژاپن]] تا سال 2019 توانسته است 23 اثر فرهنگی و طبیعی خود را در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت برساند که از این تعداد چهار اثر طبیعی و بقیه میراث فرهنگی هستند.<ref name=":4">بونکاگه‌جوتسوکانرن (2021).</ref> از آنجا که فهرست این آثار در فصل مربوط به جغرافیای [[ژاپن]] آورده شده است، در اینجا از ذکر مجدد آنها صرف نظر می‌کنیم.


در زمينه ميراث فرهنگي نا ملموس هم كه توليدات و فرايندهايي فرهنگي است كه از نسل‌هاي پيشين بر جاي مانده‌اند، ژاپن تا كنون 22 مورد در فهرست يونسكو به ثبت رسانده است كه از اين لحاظ بعد از كشورهاي چين (38 مورد) و فرانسه (23 مورد) در رده سوم جهان قرار دارد. عمده ميراث فرهنگي نا ملموس ثبت شده ژاپن تا كنون عبارتند از:
در زمینه میراث فرهنگی نا ملموس هم که تولیدات و فرایندهایی فرهنگی است که از نسل‌های پیشین بر جای مانده‌اند، [[ژاپن]] تا کنون 22 مورد در فهرست یونسکو به ثبت رسانده است که از این لحاظ بعد از کشورهای [[چین]] (38 مورد) و فرانسه (23 مورد) در رده سوم جهان قرار دارد. عمده میراث فرهنگی نا ملموس ثبت شده [[ژاپن]] تا کنون عبارتند از:<blockquote>نمایش نوگاکو، نمایش عروسکی جوروری-بونراکو، نمایش کابوکی، گاگاکو (雅楽/Gagaku) با پیشینه‌ای هزار ساله که تلفیقی از موسیقی و رقص است، پارچه کنفی اوجاچی‌جیمی-ائه‌چی‌گو (小千谷縮・越後上布/Ojachijimi echi jōfu) که از قرن هفدهم در استان نیگاتا بافته می‌شود، چا‌کّیراکو (チャッキラコ/Chakkirako) که نوعی رقص مربوط به جشن سال نو است، رقص باستانی آینوها (アイヌ古式舞踊/Ainu Koshiki buyō)، واشوکو (和食/Washoku) یا فرهنگ غذایی سنتی [[ژاپن]]، واشی (和紙/Washi) یا کاغذ سنتی [[ژاپن]] و فن ساخت آن و ... .<ref name=":4" /></blockquote>
[[پرونده:واشوکو.jpg|بندانگشتی|فرهنگ غذایی سنتی [[ژاپن]]]]
چنین سنت‌های فرهنگی خود نقشی بسیار مهم در جذب گردشگر بین‌المللی دارند و از [[جاذبه‌های گردشگری ژاپن]] به حساب می‌آیند. به خصوص غذای ژاپنی و فرهنگ غذایی سنتی این کشور که امروزه از مرزهای این کشور فراتر رفته و به یکی از جاذبه‌های این کشور بدل شده است. با استناد به آمار سازمان [[فرهنگ ژاپنی|فرهنگ ژاپن]]، بیش از 96 درصد گردشگران خارجی که سال 2016 به [[ژاپن]] آمدند به غذای ژاپنی علاقه نشان دادند و آن را امتحان کردند. همچنین 83.4% در [[ژاپن]] خرید کردند، 66.4% از مناظر زیبای طبیعی [[ژاپن]] دیدن کردند، 43.2% مشروب ژاپنی نوشیدند، 36.7% از آبگرم‌های [[ژاپن]] استفاده کردند و 24.4% از جاهای مرتبط با تاریخ و فرهنگ سنتی [[ژاپن]] بازدید کردند.<ref name=":4" /> این آمار به خوبی نشان دهنده جایگاه و اهمیت غذای ژاپنی در گردشگری این کشور است.<ref>ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص155-159.</ref>


نمايش نوگاكو، نمايش عروسكي جوروري-بونراكو، نمايش كابوكي، گاگاكو[2] با پيشينه‌اي هزار ساله كه تلفيقي از موسيقي و رقص است، پارچه كنفي اوجاچي‌جيمي-ائه‌چي‌گو[3] كه از قرن هفدهم در استان نيگاتا بافته مي‌شود، چا‌كّيراكو[4] كه نوعي رقص مربوط به جشن سال نو است، رقص باستاني آينوها[5]، واشوكو[6] يا فرهنگ غذايي سنتي ژاپن، واشي[7] يا كاغذ سنتي ژاپن و فن ساخت آن و ... (همان).


چنين سنت‌هاي فرهنگي خود نقشي بسيار مهم در جذب گردشگر بين‌المللي دارند و از جاذبه‌هاي گردشگري ژاپن به حساب مي‌آيند. به خصوص غذاي ژاپني و فرهنگ غذايي سنتي اين كشور كه امروزه از مرزهاي اين كشور فراتر رفته و به يكي از جاذبه‌هاي اين كشور بدل شده است. با استناد به آمار سازمان فرهنگ ژاپن، بيش از 96 درصد گردشگران خارجي كه سال 2016  به ژاپن آمدند به غذاي ژاپني علاقه نشان دادند و آن را امتحان كردند. همچنين 83.4% در ژاپن خريد كردند، 66.4% از مناظر زيباي طبيعي ژاپن ديدن كردند، 43.2% مشروب ژاپني نوشيدند، 36.7% از آبگرم‌هاي ژاپن استفاده كردند و 24.4% از جاهاي مرتبط با تاريخ و فرهنگ سنتي ژاپن بازديد كردند (همان). اين آمار به خوبي نشان دهنده جايگاه و اهميت غذاي ژاپني در گردشگري اين كشور است.
==نیز نگاه کنید به==
----[1] The Travel & Tourism Competitiveness Report 2019.


[2] 雅楽/Gagaku.
*[[صنعت گردشگری ژاپن]]


[3] 小千谷縮・越後上布/Ojachijimi echi jōfu.
==کتابشناسی==


[4] チャッキラコ/Chakkirako.
<references />
 
[5] アイヌ古式舞踊/Ainu Koshiki buyō.
 
[6] 和食/Washoku.
 
[7] 和紙/Washi.

نسخهٔ ‏۲۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۵

گاگاکو

با استناد به «گزارش رقابت‌پذیری گردشگری و سفر 2019» (The Travel & Tourism Competitiveness Report 2019) که از سوی مجمع جهانی اقتصاد منتشر شد، ژاپن بعد از کشورهای اسپانیا، فرانسه و آلمان رتبه چهارم را در شاخص رقابت‌پذیری سفر و گردشگری به خود اختصاص داد.[۱] این گزارش که هر دو سال یک بار توسط این مجمع منتشر می‌شود، بر اساس چهار مؤلفه اصلی توانمند سازی محیط، سیاست‌های گردشگری، زیرساخت‌ها و منابع طبیعی و فرهنگی ارزیابی می‌گردد. همچنین هر یک از این مؤلفه‌های به معیارهای جزئی‌تری تقسیم بندی و در نهایت چهارده معیار برای سنجش شاخص رقابت پذیری مد نظر قرار می‌گیرد. با استناد به همین گزارش و در مؤلفه مربوط به منابع طبیعی و فرهنگی، ژاپن بعد از کشورهای چین، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، مکزیک و برزیل رتبه هفتم را به خود اختصاص داد.[۲] در معیار مربوط به منابع فرهنگی و سفرهای کاری هم این کشور بعد از چین، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا رتبه پنج را به خود اختصاص داد.[۳]

ژاپن تا سال 2019 توانسته است 23 اثر فرهنگی و طبیعی خود را در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت برساند که از این تعداد چهار اثر طبیعی و بقیه میراث فرهنگی هستند.[۴] از آنجا که فهرست این آثار در فصل مربوط به جغرافیای ژاپن آورده شده است، در اینجا از ذکر مجدد آنها صرف نظر می‌کنیم.

در زمینه میراث فرهنگی نا ملموس هم که تولیدات و فرایندهایی فرهنگی است که از نسل‌های پیشین بر جای مانده‌اند، ژاپن تا کنون 22 مورد در فهرست یونسکو به ثبت رسانده است که از این لحاظ بعد از کشورهای چین (38 مورد) و فرانسه (23 مورد) در رده سوم جهان قرار دارد. عمده میراث فرهنگی نا ملموس ثبت شده ژاپن تا کنون عبارتند از:

نمایش نوگاکو، نمایش عروسکی جوروری-بونراکو، نمایش کابوکی، گاگاکو (雅楽/Gagaku) با پیشینه‌ای هزار ساله که تلفیقی از موسیقی و رقص است، پارچه کنفی اوجاچی‌جیمی-ائه‌چی‌گو (小千谷縮・越後上布/Ojachijimi echi jōfu) که از قرن هفدهم در استان نیگاتا بافته می‌شود، چا‌کّیراکو (チャッキラコ/Chakkirako) که نوعی رقص مربوط به جشن سال نو است، رقص باستانی آینوها (アイヌ古式舞踊/Ainu Koshiki buyō)، واشوکو (和食/Washoku) یا فرهنگ غذایی سنتی ژاپن، واشی (和紙/Washi) یا کاغذ سنتی ژاپن و فن ساخت آن و ... .[۴]

فرهنگ غذایی سنتی ژاپن

چنین سنت‌های فرهنگی خود نقشی بسیار مهم در جذب گردشگر بین‌المللی دارند و از جاذبه‌های گردشگری ژاپن به حساب می‌آیند. به خصوص غذای ژاپنی و فرهنگ غذایی سنتی این کشور که امروزه از مرزهای این کشور فراتر رفته و به یکی از جاذبه‌های این کشور بدل شده است. با استناد به آمار سازمان فرهنگ ژاپن، بیش از 96 درصد گردشگران خارجی که سال 2016 به ژاپن آمدند به غذای ژاپنی علاقه نشان دادند و آن را امتحان کردند. همچنین 83.4% در ژاپن خرید کردند، 66.4% از مناظر زیبای طبیعی ژاپن دیدن کردند، 43.2% مشروب ژاپنی نوشیدند، 36.7% از آبگرم‌های ژاپن استفاده کردند و 24.4% از جاهای مرتبط با تاریخ و فرهنگ سنتی ژاپن بازدید کردند.[۴] این آمار به خوبی نشان دهنده جایگاه و اهمیت غذای ژاپنی در گردشگری این کشور است.[۵][۶]


نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ↑ ورلد اکونومیک فروم (2019). ص65.
  2. ↑ ورلد اکونومیک فروم (2019). ص69.
  3. ↑ ورلد اکونومیک فروم (2019). ص82.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ بونکاگه‌جوتسوکانرن (2021).
  5. ↑ ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی ژاپن". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.
  6. ↑ پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص155-159.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=جاذبه‌های_گردشگری_ژاپن&oldid=13079»