خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در روسیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تقریباً 400 خبرگزاری در [[روسیه]] به فعالیت مشغول هستند. ایتارتاس، ریانووستی و اینترفاکس | تقریباً 400 خبرگزاری در [[روسیه]] به فعالیت مشغول هستند. ایتارتاس، ریانووستی و اینترفاکس بزرگترین خبرگزاری‌ها در این کشور به شمار می‌آیند. ایتارتاس، خبرگزاری فدرال و دولتی است که در سال 1904 تأسیس شد. در زمان شوروی، این خبرگزاری با نام تاس فعالیت می‌کرد و در سال 1992 به خبرگزاری [[روسیه]] تبدیل شد. امروزه این خبرگزاری در سرتاسر دنیا به شش زبان به تهیه اخبار و گزارشات مشغول است و 500 خبرنگار در [[روسیه]] و خارج از کشور دارد. ایتارتاس، بزرگترین آژانس خبری [[روسیه]] و پس از رویترز، آسوشیتدپرس و فرانس- پرس، چهارمین خبرگزاری بزرگ دنیاست و روزانه 350 تا 650 آیتم خبری پخش می‌کند. این خبرگزاری بزرگترین آرشیو عکس در [[روسیه]] را نیز در اختیار دارد. ریا نووستی، یکی دیگر از خبرگزاری‌های دولتی است که در چهل کشور دنیا خبرنگار دارد و به 14 زبان برنامه پخش می‌کند. ریانووستی در سال 1941 به عنوان (دفتر اطلاعات و اخبار شوروی) پایه گذاری و در سال 1990 به خبرگزاری اطلاع‌رسانی نووستی تبدیل شد و یک سال بعد به خبرگزاری اطلاع رسانی [[روسیه]]، نووستی تغییر نام داد. اینترفاکس که یک خبرگزاری خصوصی است، قسمتی از گروه خدمات اطلاعات رسانی اینترفاکس محسوب می‌شود. گروه اینترفاکس از بیش از 30 خبرگزاری در سرتاسر [[روسیه]]، دیگر کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی، [[چین]] و چند کشور در اروپای مرکزی و شرقی تشکیل شده است. خبرگزاری اینترفاکس در سال 1989 پایه گذاری و تبدیل به نخستین شبکه اطلاع رسانی در اتحادیه جماهیر شوروی شد. در سال 1993، اولین خبرگزاری تخصصی اطلاع رسانی در زمینه امور مالی و اقتصادی با نام اینترفاکس- آفی در [[روسیه]] ایجاد گردید.<ref>حسینی، سید محمد (1391). رسانه های دیداری و شنیداری روسیه. تهران: مرکز امور بین الملل سازمان صدا و سیمای ج.ا.ایران، ص41.</ref> | ||
بزرگترین سازمان رسانه‌ای در [[روسیه]]، اتحادیه روزنامه نگاران [[روسیه]] است. این اتحادیه، 84 اتحادیه منطقه‌ای، 40 انجمن، صنف و گروه را به یکدیگر متصل می‌کند و بخشی از فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران محسوب می‌شود. مدیاسویوز، یکی دیگر از سازمان‌های رسانه‌ای [[روسیه]] است که در سال 2001 به عنوان سازمانی غیر انتفاعی برای تسهیل آزادی بیان و حمایت اجتماعی روزنامه‌نگاران بنیان نهاده شد. این سازمان چندین صنف روزنامه نگاری را به یکدیگر متصل می‌کند. این صنف‌ها شامل: روزنامه نگاری سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی، روزنامه نگاری اینترنتی و... است. یکی دیگر از سازمان‌های بزرگ، صنف ناشران مطبوعاتی است که 370 شرکت را به یکدیگر مرتبط می‌کند و هدف اصلی خود را گسترش تجارت چاپ در [[روسیه]] می‌داند. شرکت‌های رادیو و تلویزیونی، سازمان وابسته به خود را دارند. نام این سازمان انجمن ملی [[رادیو در روسیه|رادیو]] و [[تلویزیون در روسیه|تلویزیون]] است. چندین موسسه رسانه‌ای کوچک تر با شهرت کمتر وجود دارند که ایستگاه‌های رسانه‌ای و روزنامه‌نگارانی را که در زمینه‌های خاصی فعالیت می‌کنند به یکدیگر ارتباط می‌دهند. یکی از این موسسات، انجمن روزنامه نگاری کشاورزی است. این انجمن تحت حمایت آژانس فدرال بوده و هدف اصلی خود را پوشش برنامه‌های کشاورزی دولت می‌داند<ref>حسینی، سید محمد (1391). رسانه های دیداری و شنیداری روسیه. تهران: مرکز امور بین الملل سازمان صدا و سیمای ج.ا.ایران، ص42.</ref><ref>کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ [[روسیه]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در کانادا]] | |||
* [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در ژاپن]] | |||
* [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در کوبا]] | |||
* [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در تونس]] | |||
* [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در چین]] | |||
* [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در افغانستان]] | |||
* [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در سنگال]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۵
تقریباً 400 خبرگزاری در روسیه به فعالیت مشغول هستند. ایتارتاس، ریانووستی و اینترفاکس بزرگترین خبرگزاری‌ها در این کشور به شمار می‌آیند. ایتارتاس، خبرگزاری فدرال و دولتی است که در سال 1904 تأسیس شد. در زمان شوروی، این خبرگزاری با نام تاس فعالیت می‌کرد و در سال 1992 به خبرگزاری روسیه تبدیل شد. امروزه این خبرگزاری در سرتاسر دنیا به شش زبان به تهیه اخبار و گزارشات مشغول است و 500 خبرنگار در روسیه و خارج از کشور دارد. ایتارتاس، بزرگترین آژانس خبری روسیه و پس از رویترز، آسوشیتدپرس و فرانس- پرس، چهارمین خبرگزاری بزرگ دنیاست و روزانه 350 تا 650 آیتم خبری پخش می‌کند. این خبرگزاری بزرگترین آرشیو عکس در روسیه را نیز در اختیار دارد. ریا نووستی، یکی دیگر از خبرگزاری‌های دولتی است که در چهل کشور دنیا خبرنگار دارد و به 14 زبان برنامه پخش می‌کند. ریانووستی در سال 1941 به عنوان (دفتر اطلاعات و اخبار شوروی) پایه گذاری و در سال 1990 به خبرگزاری اطلاع‌رسانی نووستی تبدیل شد و یک سال بعد به خبرگزاری اطلاع رسانی روسیه، نووستی تغییر نام داد. اینترفاکس که یک خبرگزاری خصوصی است، قسمتی از گروه خدمات اطلاعات رسانی اینترفاکس محسوب می‌شود. گروه اینترفاکس از بیش از 30 خبرگزاری در سرتاسر روسیه، دیگر کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی، چین و چند کشور در اروپای مرکزی و شرقی تشکیل شده است. خبرگزاری اینترفاکس در سال 1989 پایه گذاری و تبدیل به نخستین شبکه اطلاع رسانی در اتحادیه جماهیر شوروی شد. در سال 1993، اولین خبرگزاری تخصصی اطلاع رسانی در زمینه امور مالی و اقتصادی با نام اینترفاکس- آفی در روسیه ایجاد گردید.[۱]
بزرگترین سازمان رسانه‌ای در روسیه، اتحادیه روزنامه نگاران روسیه است. این اتحادیه، 84 اتحادیه منطقه‌ای، 40 انجمن، صنف و گروه را به یکدیگر متصل می‌کند و بخشی از فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران محسوب می‌شود. مدیاسویوز، یکی دیگر از سازمان‌های رسانه‌ای روسیه است که در سال 2001 به عنوان سازمانی غیر انتفاعی برای تسهیل آزادی بیان و حمایت اجتماعی روزنامه‌نگاران بنیان نهاده شد. این سازمان چندین صنف روزنامه نگاری را به یکدیگر متصل می‌کند. این صنف‌ها شامل: روزنامه نگاری سیاسی، اقتصادی، زیست محیطی، روزنامه نگاری اینترنتی و... است. یکی دیگر از سازمان‌های بزرگ، صنف ناشران مطبوعاتی است که 370 شرکت را به یکدیگر مرتبط می‌کند و هدف اصلی خود را گسترش تجارت چاپ در روسیه می‌داند. شرکت‌های رادیو و تلویزیونی، سازمان وابسته به خود را دارند. نام این سازمان انجمن ملی رادیو و تلویزیون است. چندین موسسه رسانه‌ای کوچک تر با شهرت کمتر وجود دارند که ایستگاه‌های رسانه‌ای و روزنامه‌نگارانی را که در زمینه‌های خاصی فعالیت می‌کنند به یکدیگر ارتباط می‌دهند. یکی از این موسسات، انجمن روزنامه نگاری کشاورزی است. این انجمن تحت حمایت آژانس فدرال بوده و هدف اصلی خود را پوشش برنامه‌های کشاورزی دولت می‌داند[۲][۳]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ حسینی، سید محمد (1391). رسانه های دیداری و شنیداری روسیه. تهران: مرکز امور بین الملل سازمان صدا و سیمای ج.ا.ایران، ص41.
- ↑ حسینی، سید محمد (1391). رسانه های دیداری و شنیداری روسیه. تهران: مرکز امور بین الملل سازمان صدا و سیمای ج.ا.ایران، ص42.
- ↑ کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،