فرهنگ ژاپن در دوران معاصر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در شرایطی دوران مدرن برای [[ژاپن]] به پایان رسید و پای به دوران معاصر گذاشت که این کشور یکی از بازندگان بزرگ جنگ جهانی دوم بود و برای اولین بار در تاریخش اشغال خاکش توسط نیروهای بیگانه را تجربه کرد. همچنین این کشور به عنوان اولین و تنها کشور در جهان بمب اتمی را تجربه کرد. با اشغال [[ژاپن]] فرماندهی عالی نیروهای متفقین یا جی‌اچ‌کیو (GHQ) به مدت هفت سال اداره امور این کشور را در دست گرفت. با تشویق این فرماندهی ژاپنی‌ها مجبور به کنار گذاشتن نظامی‌گری و حرکت به سوی مردم سالاری شدند. با رشد سریع اقتصادی [[ژاپن]] بعد از جنگ و رفاه حاصل از آن، نیز قرار گرفتن این کشور در اردوگاه غرب به لحاظ سیاسی، ژاپنی‌ها خیلی زود اقدام به اخذ مظاهر فرهنگ آمریکایی کردند، اما با گذشت زمان این کشور نسخه‌ای از [[آمریکا]] نشد، بلکه در عین وام‌گیری از آمریکا آنها را | [[پرونده:Ghq.jpg|بندانگشتی|GHQ]] | ||
در شرایطی دوران مدرن برای [[ژاپن]] به پایان رسید و پای به دوران معاصر گذاشت که این کشور یکی از بازندگان بزرگ جنگ جهانی دوم بود و برای اولین بار در تاریخش اشغال خاکش توسط نیروهای بیگانه را تجربه کرد. همچنین این کشور به عنوان اولین و تنها کشور در جهان بمب اتمی را تجربه کرد. با اشغال [[ژاپن]] فرماندهی عالی نیروهای متفقین یا جی‌اچ‌کیو (GHQ) به مدت هفت سال اداره امور این کشور را در دست گرفت. با تشویق این فرماندهی ژاپنی‌ها مجبور به کنار گذاشتن نظامی‌گری و حرکت به سوی مردم سالاری شدند. با رشد سریع اقتصادی [[ژاپن]] بعد از جنگ و رفاه حاصل از آن، نیز قرار گرفتن این کشور در اردوگاه غرب به لحاظ سیاسی، ژاپنی‌ها خیلی زود اقدام به اخذ مظاهر فرهنگ آمریکایی کردند، اما با گذشت زمان این کشور نسخه‌ای از [[آمریکا]] نشد، بلکه در عین وام‌گیری از آمریکا آنها را به‌شکل و شمایل ژاپنی در می‌آورد و این چیزی نبود جز همان سنت تاریخی هضم و ژاپنی کردن فرهنگی که از خارج وارد می‌شد. | |||
[[ژاپن]] خیلی زود به دومین اقتصاد بزرگ جهان بعد از آمریکا تبدیل شد و | [[ژاپن]] خیلی زود به دومین اقتصاد بزرگ جهان بعد از آمریکا تبدیل شد و نه‌تنها کالاهای صنعتی آن تمامی بازارهای جهان را پر کردند که در سال‌های پس از دهه 1990، این کشور به‌تدریج به یک قدرت فرهنگی هم تبدیل شد که دیگر فقط به‌خاطر محصولات صنعتی و مصرفی‌اش شناخته نمی‌شد، بلکه فرهنگ و سبک زندگی‌اش نیز مورد توجه مردم کشورهای دیگر بود.<ref>اوتمازگین (2012). ص40.</ref><ref>ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص140.</ref> | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۰
در شرایطی دوران مدرن برای ژاپن به پایان رسید و پای به دوران معاصر گذاشت که این کشور یکی از بازندگان بزرگ جنگ جهانی دوم بود و برای اولین بار در تاریخش اشغال خاکش توسط نیروهای بیگانه را تجربه کرد. همچنین این کشور به عنوان اولین و تنها کشور در جهان بمب اتمی را تجربه کرد. با اشغال ژاپن فرماندهی عالی نیروهای متفقین یا جی‌اچ‌کیو (GHQ) به مدت هفت سال اداره امور این کشور را در دست گرفت. با تشویق این فرماندهی ژاپنی‌ها مجبور به کنار گذاشتن نظامی‌گری و حرکت به سوی مردم سالاری شدند. با رشد سریع اقتصادی ژاپن بعد از جنگ و رفاه حاصل از آن، نیز قرار گرفتن این کشور در اردوگاه غرب به لحاظ سیاسی، ژاپنی‌ها خیلی زود اقدام به اخذ مظاهر فرهنگ آمریکایی کردند، اما با گذشت زمان این کشور نسخه‌ای از آمریکا نشد، بلکه در عین وام‌گیری از آمریکا آنها را به‌شکل و شمایل ژاپنی در می‌آورد و این چیزی نبود جز همان سنت تاریخی هضم و ژاپنی کردن فرهنگی که از خارج وارد می‌شد.
ژاپن خیلی زود به دومین اقتصاد بزرگ جهان بعد از آمریکا تبدیل شد و نه‌تنها کالاهای صنعتی آن تمامی بازارهای جهان را پر کردند که در سال‌های پس از دهه 1990، این کشور به‌تدریج به یک قدرت فرهنگی هم تبدیل شد که دیگر فقط به‌خاطر محصولات صنعتی و مصرفی‌اش شناخته نمی‌شد، بلکه فرهنگ و سبک زندگی‌اش نیز مورد توجه مردم کشورهای دیگر بود.[۱][۲][۳]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ اوتمازگین (2012). ص40.
- ↑ ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی ژاپن". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.
- ↑ پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص140.