جاذبه‌های گردشگری ژاپن: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
با استناد به «گزارش رقابت‌پذیری گردشگری و سفر 2019» (The Travel & Tourism Competitiveness Report 2019) که از سوی مجمع جهانی اقتصاد منتشر شد، [[ژاپن]] بعد از کشورهای اسپانیا، فرانسه و آلمان رتبه چهارم را در شاخص رقابت‌پذیری سفر و گردشگری به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص65.</ref> این گزارش که هر دو سال یک بار توسط این مجمع منتشر می‌شود، بر اساس چهار مؤلفه اصلی توانمند سازی محیط، سیاست‌های گردشگری، زیرساخت‌ها و منابع طبیعی و فرهنگی ارزیابی می‌گردد. همچنین هر یک از این مؤلفه‌های به معیارهای جزئی‌تری تقسیم بندی و در نهایت چهارده معیار برای سنجش شاخص رقابت پذیری مد نظر قرار می‌گیرد. با استناد به همین گزارش و در مؤلفه مربوط به منابع طبیعی و فرهنگی، [[ژاپن]] بعد از کشورهای [[چین]]، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، مکزیک و برزیل رتبه هفتم را به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص69.</ref> در معیار مربوط به منابع فرهنگی و سفرهای کاری هم این کشور بعد از [[چین]]، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا رتبه پنج را به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص82.</ref>
با استناد به «گزارش رقابت‌پذیری گردشگری و سفر 2019» (The Travel & Tourism Competitiveness Report 2019) که از سوی مجمع جهانی اقتصاد منتشر شد، [[ژاپن]] بعد از کشورهای اسپانیا، فرانسه و آلمان رتبه چهارم را در شاخص رقابت‌پذیری سفر و گردشگری به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص65.</ref> این گزارش که هر دو سال یک بار توسط این مجمع منتشر می‌شود، بر اساس چهار مؤلفه اصلی توانمند سازی محیط، سیاست‌های گردشگری، زیرساخت‌ها و منابع طبیعی و فرهنگی ارزیابی می‌گردد. همچنین هر یک از این مؤلفه‌های به معیارهای جزئی‌تری تقسیم بندی و در نهایت چهارده معیار برای سنجش شاخص رقابت پذیری مد نظر قرار می‌گیرد. با استناد به همین گزارش و در مؤلفه مربوط به منابع طبیعی و فرهنگی، [[ژاپن]] بعد از کشورهای [[چین]]، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، مکزیک و برزیل رتبه هفتم را به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص69.</ref> در معیار مربوط به منابع فرهنگی و سفرهای کاری هم این کشور بعد از [[چین]]، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا رتبه پنج را به خود اختصاص داد.<ref>ورلد اکونومیک فروم (2019). ص82.</ref>


[[ژاپن]] تا سال 2019 توانسته است 23 اثر فرهنگی و طبیعی خود را در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت برساند که از این تعداد چهار اثر طبیعی و بقیه میراث فرهنگی هستند.<ref name=":4">بونکاگه‌جوتسوکانرن (2021).</ref> از آنجا که فهرست این آثار در فصل مربوط به جغرافیای [[ژاپن]] آورده شده است، در اینجا از ذکر مجدد آنها صرف نظر می‌کنیم.
[[ژاپن]] تا سال 2019 توانسته است 23 اثر فرهنگی و طبیعی خود را در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت برساند که از این تعداد چهار اثر طبیعی و بقیه میراث فرهنگی هستند.<ref name=":4">بونکاگه‌جوتسوکانرن (2021).</ref> از آنجا که فهرست این آثار در فصل مربوط به جغرافیای [[ژاپن]] آورده شده است، در اینجا از ذکر مجدد آن‌ها صرف نظر می‌کنیم.


در زمینه میراث فرهنگی نا ملموس هم که تولیدات و فرایندهایی فرهنگی است که از نسل‌های پیشین بر جای مانده‌اند، [[ژاپن]] تا کنون 22 مورد در فهرست یونسکو به ثبت رسانده است که از این لحاظ بعد از کشورهای [[چین]] (38 مورد) و فرانسه (23 مورد) در رده سوم جهان قرار دارد. عمده میراث فرهنگی نا ملموس ثبت شده [[ژاپن]] تا کنون عبارتند از:<blockquote>نمایش نوگاکو، نمایش عروسکی جوروری-بونراکو، نمایش کابوکی، گاگاکو (雅楽/Gagaku) با پیشینه‌ای هزار ساله که تلفیقی از موسیقی و رقص است، پارچه کنفی اوجاچی‌جیمی-ائه‌چی‌گو (小千谷縮・越後上布/Ojachijimi echi jōfu) که از قرن هفدهم در استان نیگاتا بافته می‌شود، چا‌کّیراکو (チャッキラコ/Chakkirako) که نوعی رقص مربوط به جشن سال نو است، رقص باستانی آینوها (アイヌ古式舞踊/Ainu Koshiki buyō)، واشوکو (和食/Washoku) یا فرهنگ غذایی سنتی [[ژاپن]]، واشی (和紙/Washi) یا کاغذ سنتی [[ژاپن]] و فن ساخت آن و ... .<ref name=":4" /></blockquote>
در زمینه میراث فرهنگی نا‌ملموس هم که تولیدات و فرایندهایی فرهنگی است که از نسل‌های پیشین بر جای مانده‌اند، [[ژاپن]] تا کنون 22 مورد در فهرست یونسکو به ثبت رسانده است که از این لحاظ بعد از کشورهای [[چین]] (38 مورد) و فرانسه (23 مورد) در رده سوم جهان قرار دارد. عمده میراث فرهنگی نا‌ملموس ثبت شده [[ژاپن]] تا کنون عبارتند از:<blockquote>نمایش نوگاکو، نمایش عروسکی جوروری-بونراکو، نمایش کابوکی، گاگاکو (雅楽/Gagaku) با پیشینه‌ای هزار ساله که تلفیقی از موسیقی و رقص است، پارچه کنفی اوجاچی‌جیمی-ائه‌چی‌گو (小千谷縮・越後上布/Ojachijimi echi jōfu) که از قرن هفدهم در استان نیگاتا بافته می‌شود، چا‌کّیراکو (チャッキラコ/Chakkirako) که نوعی رقص مربوط به جشن سال نو است، رقص باستانی آینوها (アイヌ古式舞踊/Ainu Koshiki buyō)، واشوکو (和食/Washoku) یا فرهنگ غذایی سنتی [[ژاپن]]، واشی (和紙/Washi) یا کاغذ سنتی [[ژاپن]] و فن ساخت آن و ... .<ref name=":4" /></blockquote>
[[پرونده:واشوکو.jpg|بندانگشتی|فرهنگ غذایی سنتی [[ژاپن]]]]
[[پرونده:واشوکو.jpg|بندانگشتی|فرهنگ غذایی سنتی [[ژاپن]]]]
چنین سنت‌های فرهنگی خود نقشی بسیار مهم در جذب گردشگر بین‌المللی دارند و از [[جاذبه‌های گردشگری ژاپن]] به حساب می‌آیند. به خصوص غذای ژاپنی و فرهنگ غذایی سنتی این کشور که امروزه از مرزهای این کشور فراتر رفته و به یکی از جاذبه‌های این کشور بدل شده است. با استناد به آمار سازمان [[فرهنگ ژاپنی|فرهنگ ژاپن]]، بیش از 96 درصد گردشگران خارجی که سال 2016 به [[ژاپن]] آمدند به غذای ژاپنی علاقه نشان دادند و آن را امتحان کردند. همچنین 83.4% در [[ژاپن]] خرید کردند، 66.4% از مناظر زیبای طبیعی [[ژاپن]] دیدن کردند، 43.2% مشروب ژاپنی نوشیدند، 36.7% از آبگرم‌های [[ژاپن]] استفاده کردند و 24.4% از جاهای مرتبط با تاریخ و فرهنگ سنتی [[ژاپن]] بازدید کردند.<ref name=":4" /> این آمار به خوبی نشان دهنده جایگاه و اهمیت غذای ژاپنی در گردشگری این کشور است.<ref>ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص155-159.</ref>
چنین سنت‌های فرهنگی خود نقشی بسیار مهم در جذب گردشگر بین‌المللی دارند و از [[جاذبه‌های گردشگری ژاپن]] به حساب می‌آیند. به خصوص غذای ژاپنی و فرهنگ غذایی سنتی این کشور که امروزه از مرزهای این کشور فراتر رفته و به یکی از جاذبه‌های این کشور بدل شده است. با استناد به آمار سازمان [[فرهنگ ژاپنی|فرهنگ ژاپن]]، بیش از 96 درصد گردشگران خارجی که سال 2016 به [[ژاپن]] آمدند به غذای ژاپنی علاقه نشان دادند و آن را امتحان کردند. همچنین 83.4% در [[ژاپن]] خرید کردند، 66.4% از مناظر زیبای طبیعی [[ژاپن]] دیدن کردند، 43.2% مشروب ژاپنی نوشیدند، 36.7% از آبگرم‌های [[ژاپن]] استفاده کردند و 24.4% از جاهای مرتبط با تاریخ و فرهنگ سنتی [[ژاپن]] بازدید کردند.<ref name=":4" /> این آمار به‌خوبی نشان دهنده جایگاه و اهمیت غذای ژاپنی در گردشگری این کشور است.<ref>ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی [[ژاپن]]". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و [[فرهنگ ژاپن در جهان|فرهنگ ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.</ref><ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص155-159.</ref>




نسخهٔ ‏۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۶

گاگاکو

با استناد به «گزارش رقابت‌پذیری گردشگری و سفر 2019» (The Travel & Tourism Competitiveness Report 2019) که از سوی مجمع جهانی اقتصاد منتشر شد، ژاپن بعد از کشورهای اسپانیا، فرانسه و آلمان رتبه چهارم را در شاخص رقابت‌پذیری سفر و گردشگری به خود اختصاص داد.[۱] این گزارش که هر دو سال یک بار توسط این مجمع منتشر می‌شود، بر اساس چهار مؤلفه اصلی توانمند سازی محیط، سیاست‌های گردشگری، زیرساخت‌ها و منابع طبیعی و فرهنگی ارزیابی می‌گردد. همچنین هر یک از این مؤلفه‌های به معیارهای جزئی‌تری تقسیم بندی و در نهایت چهارده معیار برای سنجش شاخص رقابت پذیری مد نظر قرار می‌گیرد. با استناد به همین گزارش و در مؤلفه مربوط به منابع طبیعی و فرهنگی، ژاپن بعد از کشورهای چین، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، مکزیک و برزیل رتبه هفتم را به خود اختصاص داد.[۲] در معیار مربوط به منابع فرهنگی و سفرهای کاری هم این کشور بعد از چین، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا رتبه پنج را به خود اختصاص داد.[۳]

ژاپن تا سال 2019 توانسته است 23 اثر فرهنگی و طبیعی خود را در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت برساند که از این تعداد چهار اثر طبیعی و بقیه میراث فرهنگی هستند.[۴] از آنجا که فهرست این آثار در فصل مربوط به جغرافیای ژاپن آورده شده است، در اینجا از ذکر مجدد آن‌ها صرف نظر می‌کنیم.

در زمینه میراث فرهنگی نا‌ملموس هم که تولیدات و فرایندهایی فرهنگی است که از نسل‌های پیشین بر جای مانده‌اند، ژاپن تا کنون 22 مورد در فهرست یونسکو به ثبت رسانده است که از این لحاظ بعد از کشورهای چین (38 مورد) و فرانسه (23 مورد) در رده سوم جهان قرار دارد. عمده میراث فرهنگی نا‌ملموس ثبت شده ژاپن تا کنون عبارتند از:

نمایش نوگاکو، نمایش عروسکی جوروری-بونراکو، نمایش کابوکی، گاگاکو (雅楽/Gagaku) با پیشینه‌ای هزار ساله که تلفیقی از موسیقی و رقص است، پارچه کنفی اوجاچی‌جیمی-ائه‌چی‌گو (小千谷縮・越後上布/Ojachijimi echi jōfu) که از قرن هفدهم در استان نیگاتا بافته می‌شود، چا‌کّیراکو (チャッキラコ/Chakkirako) که نوعی رقص مربوط به جشن سال نو است، رقص باستانی آینوها (アイヌ古式舞踊/Ainu Koshiki buyō)، واشوکو (和食/Washoku) یا فرهنگ غذایی سنتی ژاپن، واشی (和紙/Washi) یا کاغذ سنتی ژاپن و فن ساخت آن و ... .[۴]

فرهنگ غذایی سنتی ژاپن

چنین سنت‌های فرهنگی خود نقشی بسیار مهم در جذب گردشگر بین‌المللی دارند و از جاذبه‌های گردشگری ژاپن به حساب می‌آیند. به خصوص غذای ژاپنی و فرهنگ غذایی سنتی این کشور که امروزه از مرزهای این کشور فراتر رفته و به یکی از جاذبه‌های این کشور بدل شده است. با استناد به آمار سازمان فرهنگ ژاپن، بیش از 96 درصد گردشگران خارجی که سال 2016 به ژاپن آمدند به غذای ژاپنی علاقه نشان دادند و آن را امتحان کردند. همچنین 83.4% در ژاپن خرید کردند، 66.4% از مناظر زیبای طبیعی ژاپن دیدن کردند، 43.2% مشروب ژاپنی نوشیدند، 36.7% از آبگرم‌های ژاپن استفاده کردند و 24.4% از جاهای مرتبط با تاریخ و فرهنگ سنتی ژاپن بازدید کردند.[۴] این آمار به‌خوبی نشان دهنده جایگاه و اهمیت غذای ژاپنی در گردشگری این کشور است.[۵][۶]


نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ↑ ورلد اکونومیک فروم (2019). ص65.
  2. ↑ ورلد اکونومیک فروم (2019). ص69.
  3. ↑ ورلد اکونومیک فروم (2019). ص82.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ بونکاگه‌جوتسوکانرن (2021).
  5. ↑ ذاکری، قدرت اله (1402). "فرهنگ و نظام فرهنگی ژاپن". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص116-148.
  6. ↑ پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (۱۴۰۲). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص155-159.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=جاذبه‌های_گردشگری_ژاپن&oldid=14469»