مجسمه سازی در سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «مجسمه سازي يك فعاليت مذهبي سنتي در آفريقا است و شامل ماسك‌هاي مخصوص مراسم و جشن‌ها، توتم‌ها، فتيش‌ها، ايدول‌ها است كه حتي با آمدن مذاهب اسلام و مسيحيت، جايگاه خود را حفظ كرده و حتي با مدرنيزه شدن سنگال هم پيش رفته است. هر مجسمه هميشه در دس...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مجسمه | مجسمه سازی یک فعالیت مذهبی سنتی در آفریقا است و شامل ماسک‌های مخصوص مراسم و جشن‌ها، توتم‌ها، فتیش‌ها، ایدول‌ها است که حتی با آمدن مذاهب اسلام و مسیحیت، جایگاه خود را حفظ کرده و حتی با مدرنیزه شدن [[سنگال]] هم پیش رفته است. هر مجسمه همیشه در دستان گروه خاصی ساخته می‌شود که در آن تبحر دارند: مانژاک‌ها در کازامانس (Manjaks)، سالوم در طایفه سرر، در سنگال غربی در نزد بدیک (Bedik)، باساری (Bassari) و کونیاگی (Coniagui) از جمله این گروه‌ها هستند. در [[سنگال]]، مجسمه سازی نه فقط در حوزه مذهبی بلکه از الهامات استادانه اجداد این رشته نیز نشأت می‌گیرد. از معروفترین مجسمه سازان سنگالی می توان به "[[عثمان سو]]" (Ousmane Sow) و"مصطفی دیمه" (Moustapha Dimé) اشاره کرد. [[عثمان سو]] در سال 1935 در شهر داکار به دنیا آمد. وی حدود ده اثر دارد که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
"انسان و کودک" (2013)؛ - "مردی که نشسته است و به مهاجران بدون مدرک (اقامت) ادای احترام می کند" (2008). وی این مجسمه را به سفارش ژنو از جنس برنز ساخت؛ - "دونده روی خط حرکت" (2002) که به سفارش کمیته ی بین المللی المپیک این مجسمه را ساخت.<ref>Nicolas, M. (2009). Ousmane Sow, l’anartiste. Jeune Afrique, (2525), 86-87.</ref> | |||
مصطفی دیمه در سال 1952 به دنیا و در سال 1998 از دنیا رفت. از هفت اثری که از خود به جای گذاشته می توان به "چهره" (1996) و"نگهبان" (1995) اشاره کرد که با چوب و فلز و طناب ساخته است.<ref>Viye, D. (1997). Moustapha Dimé. In Catalogue d’exposition (p. 14). Bruxelles: Centre d’Art Contemporain.</ref><ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۴
مجسمه سازی یک فعالیت مذهبی سنتی در آفریقا است و شامل ماسک‌های مخصوص مراسم و جشن‌ها، توتم‌ها، فتیش‌ها، ایدول‌ها است که حتی با آمدن مذاهب اسلام و مسیحیت، جایگاه خود را حفظ کرده و حتی با مدرنیزه شدن سنگال هم پیش رفته است. هر مجسمه همیشه در دستان گروه خاصی ساخته می‌شود که در آن تبحر دارند: مانژاک‌ها در کازامانس (Manjaks)، سالوم در طایفه سرر، در سنگال غربی در نزد بدیک (Bedik)، باساری (Bassari) و کونیاگی (Coniagui) از جمله این گروه‌ها هستند. در سنگال، مجسمه سازی نه فقط در حوزه مذهبی بلکه از الهامات استادانه اجداد این رشته نیز نشأت می‌گیرد. از معروفترین مجسمه سازان سنگالی می توان به "عثمان سو" (Ousmane Sow) و"مصطفی دیمه" (Moustapha Dimé) اشاره کرد. عثمان سو در سال 1935 در شهر داکار به دنیا آمد. وی حدود ده اثر دارد که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
"انسان و کودک" (2013)؛ - "مردی که نشسته است و به مهاجران بدون مدرک (اقامت) ادای احترام می کند" (2008). وی این مجسمه را به سفارش ژنو از جنس برنز ساخت؛ - "دونده روی خط حرکت" (2002) که به سفارش کمیته ی بین المللی المپیک این مجسمه را ساخت.[۱]
مصطفی دیمه در سال 1952 به دنیا و در سال 1998 از دنیا رفت. از هفت اثری که از خود به جای گذاشته می توان به "چهره" (1996) و"نگهبان" (1995) اشاره کرد که با چوب و فلز و طناب ساخته است.[۲][۳]
نیز نگاه کنید به
- مجسمه سازی در روسیه
- مجسمه سازی در افغانستان
- مجسمه سازی در تونس
- مجسمه سازی در ژاپن
- مجسمه سازی در کوبا
- مجسمه سازی در لبنان
- مجسمه سازی در مصر
کتابشناسی
- ↑ Nicolas, M. (2009). Ousmane Sow, l’anartiste. Jeune Afrique, (2525), 86-87.
- ↑ Viye, D. (1997). Moustapha Dimé. In Catalogue d’exposition (p. 14). Bruxelles: Centre d’Art Contemporain.
- ↑ بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)