مجسمه سازی در سنگال

مجسمه سازی یک فعالیت مذهبی سنتی در آفریقا است و شامل ماسک‌های مخصوص مراسم و جشن‌ها، توتم‌ها، فتیش‌ها، ایدول‌ها است که حتی با آمدن مذاهب‌ اسلام و مسیحیت، جایگاه خود را حفظ کرده و حتی با مدرنیزه شدن سنگال هم پیش رفته است. هر مجسمه همیشه در دستان گروه خاصی ساخته می‌شود که در آن تبحر دارند: مانژاک‌ها در کازامانس (Manjaks)، سالوم در طایفه سرر، در سنگال غربی در نزد بدیک (Bedik)، باساری (Bassari) و کونیاگی (Coniagui) از جمله این گروه‌ها هستند. در سنگال، مجسمه سازی نه فقط در حوزه مذهبی بلکه از الهامات استادانه اجداد این رشته نیز نشأت می‌گیرد. از معروفترین مجسمه سازان سنگالی می توان به "عثمان سو" (Ousmane Sow) و"مصطفی دیمه" (Moustapha Dimé) اشاره کرد. عثمان سو در سال 1935 در شهر داکار به دنیا آمد. وی حدود ده اثر دارد که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• "انسان و کودک" (2013)؛
• "مردی که نشسته است و به مهاجران بدون مدرک (اقامت) ادای احترام می کند" (2008). وی این مجسمه را به سفارش ژنو از جنس برنز ساخت؛
• "دونده روی خط حرکت" (2002) که به سفارش کمیته‌ی بین المللی المپیک این مجسمه را ساخت.

مصطفی دیمه در سال 1952 به دنیا و در سال 1998 از دنیا رفت. از هفت اثری که از خود به جای گذاشته می توان به "چهره" (1996) و"نگهبان" (1995) اشاره کرد که با چوب و فلز و طناب ساخته است.

نیز نگاه کنید به

مجسمه سازی در روسیه؛ مجسمه سازی در افغانستان؛ مجسمه سازی در تونس؛ مجسمه سازی در ژاپن؛ مجسمه سازی در کوبا؛ مجسمه سازی در لبنان؛ مجسمه سازی در مصر؛ مجسمه سازی در تایلند؛ نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین؛ مجسمه سازی در مالی؛ مجسمه سازی در زیمبابوه؛ مجسمه سازی در اسپانیا؛ مجسمه سازی در اردن؛ مجسمه‌سازی در اتیوپی؛ مجسمه سازی در سیرالئون؛ هنر مجسمه سازی در چین