مجسمهسازی در تایلند
مجسمهسازی در تایلند قدیم منحصر به ساخت مجسمههای بودا بوده است و در این رشته، آثاری پدید آمده است که در ردهٔ بزرگترین آثار هنری بودایی قرار دارد. این هنر در دورهٔ سوخوتای به نقطهٔ اوج خود رسید که بقایای مجسمههای عظیم بودا، نمایانگر آن است. رفتهرفته مجسمهسازان تایلند با توجه به دقت در آناتومی بدن انسان، توانستند ظرافت بیشتری در ساخت مجسمهها به کار برند.
در ۱۹۳۳م، مجسمهساز ایتالیایی به نام «کورادو فروسی» (Corado Feroci)، نخستین مدرسهٔ هنرهای زیبا را در تایلند بنیان گذاشت که ده سال بعد به دانشگاه سیلپاکورن تبدیل شد. او در ۱۹۲۴م برای همکاری با ادارهٔ هنرهای زیبای تایلند به این کشور آمده بود و در آنجا ماندگار شد. و امروزه به نام پدر هنر مدرن تایلند شناخته میشود زیرا موفق شد که تحول مهمی در این رشته در تایلند پدید آورد.
معروفترین مجسمهسازان امروز تایلند که عنوان هنرمند ملی نیز گرفتهاند، عبارتند از:
- پیتون مانگ سومبون (Paitoon Muangsoomboon)؛
- چیت ریانپراچا (Chit Rianpracha)؛
- پیمران مولپراموک (Pimran Moolpramook)؛
- خانم میسیم یپین تسویه (Misiem Yip-In-Tsoi) که در تایلند و جهان شهرت بهسزایی دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
مجسمه سازی در روسیه؛ مجسمه سازی در افغانستان؛ مجسمه سازی در تونس؛ مجسمه سازی در ژاپن؛ مجسمه سازی در کوبا؛ مجسمه سازی در لبنان؛ مجسمه سازی در مصر؛ مجسمه سازی در سنگال؛ نقاشی و مجسمهسازی آرژانتین؛ مجسمه سازی در مالی؛ مجسمه سازی در زیمبابوه؛ مجسمه سازی در اسپانیا؛ مجسمه سازی در اردن؛ مجسمهسازی در اتیوپی؛ مجسمه سازی در سیرالئون؛ هنر مجسمه سازی در چین
کتابشناسی
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.266-267.