جمهوری خودمختار آبخازیا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Abkhazia.png|بندانگشتی|آبخازیا - برگرفته از سایت wikipedia - قابل بازیابی از: https://en.wikipedia.org/wiki/Abkhazia]]جمهوری خودمختار [[آبخازیا]] یکی دیگر از مناطق خودمختار [[گرجستان]] می‌باشد که در جریان جنگ داخلی سال 1991 با پیروزی از دولت مرکزی استقلال کامل خود را اعلام و دولت مستقل خود را تشکیل داد که طی سالهای اخیر | |||
همواره محل تنش و درگیری داخلی میان دولت مرکزی و این جمهوری خودمختار یا خودخوانده بوده است. | |||
در سال 1991 | در سال 1991 «زویاد گامساخوردیا» اولین رئیس جمهور [[گرجستان]] حیطه اختیارات [[جمهوری خودمختار آبخازیا]] را کاهش داد. مقامات [[آبخازیا]] که با این تصمیم موافق نبودند، مقاومت مسلحانه نشان دادند. پس از مناقشه مسلحانه که تا سال 1992 ادامه داشت، [[گرجستان]] کنترل بر این منطقه را از دست داد. | ||
گرجستان در ماه اوت 1992 نیروهای نظامی خود رابه آبخازی گسیل نمود، اما در آنجا با مقاومت مسلحانه مواجه شد. این مناقشه در سال 1993 با از دست رفتن | [[گرجستان]] در ماه اوت 1992 نیروهای نظامی خود رابه آبخازی گسیل نمود، اما در آنجا با مقاومت مسلحانه مواجه شد. این مناقشه در سال 1993 با از دست رفتن کنترل [[گرجستان]] بر آبخازی پایان یافت. سا آکاشویلی پس از پیروزی و اعاده کامل [[آجاریا]]، وقوع انقلاب رز سوم در [[آبخازیا]] را نیز اجتناب ناپذبر ذکر کرد و اقدامات و تلاش‌های اولیه خود را برای انجام این مهم آغاز نمود ولی موفق به انجام این کار نشد. یکی از موضوعات مورد بحث [[گرجستان]] در [[آبخازیا]] ادامه حضور نیروهای حافظ صلح [[روسیه]] در منطقه مناقشه می‌باشد. موضوعی که بارها از سوی [[گرجستان]] مطرح شده و جایگزینی نیروهای بین‌المللی مورد تاکید قرار گرفته اما از سوی [[آبخازیا]] به شدت رد شده است. نیروهای [[روسیه]] از ژوئن سال 1994 و بر اساس موافقت‌نامه آتش‌بس و جدایی دو طرف در 14 می سال 1994 در منطقه مناقشه مستقر شده اند. | ||
تحول مهم در جهت حل و فصل مناقشه [[آبخازیا]] در سپتامبر سال 2006 و برگزاری نشست مشترک مقامات دو جمهوری و با نظارت سازمان ملل متحد در [[تفلیس]] بود. سرگی شامبا وزیر خارجه [[آبخازیا]] با طرح صلح باگاپش که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2005 پیروز شده بود، موسوم به «حل همه جانبه مناقشه [[گرجستان]] آبخازیا» به [[تفلیس]] سفر نموده و به مذاکره پرداخت. این مذاکرات در چارچوب توافقات ژنو که در نوامبر 1997 اتخاذ شده و در دسامبر 1997 در [[سوخومی]] و ژانویه 2001 نیز با دو نشست دیگر ادامه یافت، برگزار شد. تحولات پس از این توافق نشان داد که این طرح نیز پاسخگوی درخواست‌های طرفین نبوده و نمی‌تواند صلحی دائمی در [[آبخازیا]] را پایه‌گذاری نماید. لذا در آگوست 2006 دولت [[گرجستان]] به بهانه سرکوب یکی از سرکردگان محلی در دره کودوری (شمال جمهوری [[آبخازیا]]) نیروهای پلیس را به آن منطقه گسیل داشته و پس از خارج نمودن نیروهای شبه نظامی، کنترل آن قسمت را در دست گرفت. در آبان ماه همان سال، دولت در تبعید [[آبخازیا]] در منطقه کودوری که آبخازیای بالا نامگذاری شده بود تشکیل داد و مقر خود را رسما بازگشایی نمود. اجرای این سناریوی موفق، دستاورد بسیاری برای دولت [[گرجستان]] محسوب می‌شد و قدم اول برای کنترل این جمهوری بود. دولت [[گرجستان]] پس از آن به بازسازی اقتصادی در منطقه تحت کنترل خود پرداخته و وعده زندگی بهتر به مردم منطقه را داد. البته باید گفت پس از جنگ آگوست 2008 [[اوستیای جنوبی]]، موقعیت در این منطقه نیز تغییر کرد که شرح آن در ادامه خواهد آمد. | |||
==نیز نگاه کنید به== | |||
تحول مهم در جهت حل و فصل مناقشه آبخازیا در سپتامبر سال 2006 و برگزاری نشست | [[گرجستان]]؛ [[سیاست و حکومت گرجستان]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی گرجستان]] | ||
==کتابشناسی== | |||
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۹
جمهوری خودمختار آبخازیا یکی دیگر از مناطق خودمختار گرجستان می‌باشد که در جریان جنگ داخلی سال 1991 با پیروزی از دولت مرکزی استقلال کامل خود را اعلام و دولت مستقل خود را تشکیل داد که طی سالهای اخیر
همواره محل تنش و درگیری داخلی میان دولت مرکزی و این جمهوری خودمختار یا خودخوانده بوده است.
در سال 1991 «زویاد گامساخوردیا» اولین رئیس جمهور گرجستان حیطه اختیارات جمهوری خودمختار آبخازیا را کاهش داد. مقامات آبخازیا که با این تصمیم موافق نبودند، مقاومت مسلحانه نشان دادند. پس از مناقشه مسلحانه که تا سال 1992 ادامه داشت، گرجستان کنترل بر این منطقه را از دست داد.
گرجستان در ماه اوت 1992 نیروهای نظامی خود رابه آبخازی گسیل نمود، اما در آنجا با مقاومت مسلحانه مواجه شد. این مناقشه در سال 1993 با از دست رفتن کنترل گرجستان بر آبخازی پایان یافت. سا آکاشویلی پس از پیروزی و اعاده کامل آجاریا، وقوع انقلاب رز سوم در آبخازیا را نیز اجتناب ناپذبر ذکر کرد و اقدامات و تلاش‌های اولیه خود را برای انجام این مهم آغاز نمود ولی موفق به انجام این کار نشد. یکی از موضوعات مورد بحث گرجستان در آبخازیا ادامه حضور نیروهای حافظ صلح روسیه در منطقه مناقشه می‌باشد. موضوعی که بارها از سوی گرجستان مطرح شده و جایگزینی نیروهای بین‌المللی مورد تاکید قرار گرفته اما از سوی آبخازیا به شدت رد شده است. نیروهای روسیه از ژوئن سال 1994 و بر اساس موافقت‌نامه آتش‌بس و جدایی دو طرف در 14 می سال 1994 در منطقه مناقشه مستقر شده اند.
تحول مهم در جهت حل و فصل مناقشه آبخازیا در سپتامبر سال 2006 و برگزاری نشست مشترک مقامات دو جمهوری و با نظارت سازمان ملل متحد در تفلیس بود. سرگی شامبا وزیر خارجه آبخازیا با طرح صلح باگاپش که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2005 پیروز شده بود، موسوم به «حل همه جانبه مناقشه گرجستان آبخازیا» به تفلیس سفر نموده و به مذاکره پرداخت. این مذاکرات در چارچوب توافقات ژنو که در نوامبر 1997 اتخاذ شده و در دسامبر 1997 در سوخومی و ژانویه 2001 نیز با دو نشست دیگر ادامه یافت، برگزار شد. تحولات پس از این توافق نشان داد که این طرح نیز پاسخگوی درخواست‌های طرفین نبوده و نمی‌تواند صلحی دائمی در آبخازیا را پایه‌گذاری نماید. لذا در آگوست 2006 دولت گرجستان به بهانه سرکوب یکی از سرکردگان محلی در دره کودوری (شمال جمهوری آبخازیا) نیروهای پلیس را به آن منطقه گسیل داشته و پس از خارج نمودن نیروهای شبه نظامی، کنترل آن قسمت را در دست گرفت. در آبان ماه همان سال، دولت در تبعید آبخازیا در منطقه کودوری که آبخازیای بالا نامگذاری شده بود تشکیل داد و مقر خود را رسما بازگشایی نمود. اجرای این سناریوی موفق، دستاورد بسیاری برای دولت گرجستان محسوب می‌شد و قدم اول برای کنترل این جمهوری بود. دولت گرجستان پس از آن به بازسازی اقتصادی در منطقه تحت کنترل خود پرداخته و وعده زندگی بهتر به مردم منطقه را داد. البته باید گفت پس از جنگ آگوست 2008 اوستیای جنوبی، موقعیت در این منطقه نیز تغییر کرد که شرح آن در ادامه خواهد آمد.
نیز نگاه کنید به
گرجستان؛ سیاست و حکومت گرجستان؛ تقسیمات اداری و سیاسی گرجستان