پیشینه روابط سیاسی و فرهنگی بنگلادش و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
با توجه به سال استقلال کشور [[بنگلادش]] (1971) و سال وقوع انقلاب اسلامی ایران (1979) و با عنایت به شواهد امر، بنظر می‌رسد چندان روابط دو جانبه‌ای در زمینۀ فرهنگی بین دو کشور فراهم نبوده است. البته زمانی که بنگلادش جزیی از قلمرو پاکستان بود، سرکنسولگری ایران و خانه فرهنگ در داکا فعالیتهایی محدودی انجام می‌دادند. پس از جدا شدن پاکستان شرقی و اعلام موجودیت بنگلادش و شناسایی آن توسط دولت پاکستان، در خرداد ماه سال 1353 هـ.ش یک هیئت سیاسی از بنگلادش وارد تهران شد و متعاقب آن (حدود یک ماه بعد) سفارت آن کشور در تهران تاسیس گردید. سفارت ایران در داکا نیز در اواخر سال 1354 هـ.ش افتتاح شد. | با توجه به سال استقلال کشور [[بنگلادش]] (1971) و سال وقوع انقلاب اسلامی ایران (1979) و با عنایت به شواهد امر، بنظر می‌رسد چندان روابط دو جانبه‌ای در زمینۀ فرهنگی بین دو کشور فراهم نبوده است. البته زمانی که بنگلادش جزیی از قلمرو پاکستان بود، سرکنسولگری ایران و خانه فرهنگ در داکا فعالیتهایی محدودی انجام می‌دادند. پس از جدا شدن پاکستان شرقی و اعلام موجودیت بنگلادش و شناسایی آن توسط دولت پاکستان، در خرداد ماه سال 1353 هـ.ش یک هیئت سیاسی از بنگلادش وارد تهران شد و متعاقب آن (حدود یک ماه بعد) سفارت آن کشور در تهران تاسیس گردید. سفارت ایران در داکا نیز در اواخر سال 1354 هـ.ش افتتاح شد. | ||
در زمینۀ روابط فرهنگی نیز اولین موافقتنامه فرهنگی در سال 1355 هـ.ش بین دو کشور به امضاء رسید که تا 5 سال اعتبار داشت. بدنبال آن خانه فرهنگ در هر دو کشور تأسیس شد. سالهای 1971 یعنی سال تأسیس کشور بنگلادش تا سال 1979 یعنی زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران، به استثنای موافقتنامۀ فوق‌الاشاره روابط فرهنگی دو کشور، متأثر از روابط سیاسی بود و نه تنها ارتقاء و تحول رو به جلوئی نداشت، بلکه در سال 1358هـ.ش به سطح کاردار تنزل یافت. این کاهش روابط تا سالهای 60 و 61 و زمان حکومت «ارشاد» رو به سردی گرائید، که طبعاً نمی‌توان در چنین فضائی انتظار رشد روابط فرهنگی بین دو کشور را انتظار داشت. | در زمینۀ روابط فرهنگی نیز اولین موافقتنامه فرهنگی در سال 1355 هـ.ش بین دو کشور به امضاء رسید که تا 5 سال اعتبار داشت. بدنبال آن خانه فرهنگ در هر دو کشور تأسیس شد. سالهای 1971 یعنی سال تأسیس کشور بنگلادش تا سال 1979 یعنی زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران، به استثنای موافقتنامۀ فوق‌الاشاره روابط فرهنگی دو کشور، متأثر از روابط سیاسی بود و نه تنها ارتقاء و تحول رو به جلوئی نداشت، بلکه در سال 1358هـ.ش به سطح کاردار تنزل یافت. این کاهش روابط تا سالهای 60 و 61 و زمان حکومت «ارشاد» رو به سردی گرائید، که طبعاً نمی‌توان در چنین فضائی انتظار رشد روابط فرهنگی بین دو کشور را انتظار داشت<ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی روسیه و ایران]]؛ [[روابط کانادا و ایران قبل از انقلاب اسلامی]]؛ [[پیشینه روابط ژاپن و ج.ا.ایران در دوران باستان]]؛ [[پیشینه روابط ژاپن و ج.ا.ایران در سده های میانی]]؛ [[پیشینه روابط مصر و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی سنگال با ج.ا.ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی فرانسه و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی مالی و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی ساحل عاج و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی زیمبابوه و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی تایلند و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اوکراین و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اسپانیا و ایران]]؛ [[پيشينه روابط سياسی و اقتصادی اردن با ايران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اتیوپی و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی سیرالئون و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی قطر و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی آرژانتین و ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و فرهنگی سریلانکا و ج. ا. ایران]]؛ [[پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی گرجستان و ایران]] | |||
== کتابشناسی == | |||
[[رده:پیشینیه روابط سیاسی ایران و سایر کشورها]] | |||
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۲
با توجه به سال استقلال کشور بنگلادش (1971) و سال وقوع انقلاب اسلامی ایران (1979) و با عنایت به شواهد امر، بنظر می‌رسد چندان روابط دو جانبه‌ای در زمینۀ فرهنگی بین دو کشور فراهم نبوده است. البته زمانی که بنگلادش جزیی از قلمرو پاکستان بود، سرکنسولگری ایران و خانه فرهنگ در داکا فعالیتهایی محدودی انجام می‌دادند. پس از جدا شدن پاکستان شرقی و اعلام موجودیت بنگلادش و شناسایی آن توسط دولت پاکستان، در خرداد ماه سال 1353 هـ.ش یک هیئت سیاسی از بنگلادش وارد تهران شد و متعاقب آن (حدود یک ماه بعد) سفارت آن کشور در تهران تاسیس گردید. سفارت ایران در داکا نیز در اواخر سال 1354 هـ.ش افتتاح شد.
در زمینۀ روابط فرهنگی نیز اولین موافقتنامه فرهنگی در سال 1355 هـ.ش بین دو کشور به امضاء رسید که تا 5 سال اعتبار داشت. بدنبال آن خانه فرهنگ در هر دو کشور تأسیس شد. سالهای 1971 یعنی سال تأسیس کشور بنگلادش تا سال 1979 یعنی زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران، به استثنای موافقتنامۀ فوق‌الاشاره روابط فرهنگی دو کشور، متأثر از روابط سیاسی بود و نه تنها ارتقاء و تحول رو به جلوئی نداشت، بلکه در سال 1358هـ.ش به سطح کاردار تنزل یافت. این کاهش روابط تا سالهای 60 و 61 و زمان حکومت «ارشاد» رو به سردی گرائید، که طبعاً نمی‌توان در چنین فضائی انتظار رشد روابط فرهنگی بین دو کشور را انتظار داشت[۱].
نیز نگاه کنید به
پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی روسیه و ایران؛ روابط کانادا و ایران قبل از انقلاب اسلامی؛ پیشینه روابط ژاپن و ج.ا.ایران در دوران باستان؛ پیشینه روابط ژاپن و ج.ا.ایران در سده های میانی؛ پیشینه روابط مصر و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی سنگال با ج.ا.ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی فرانسه و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی مالی و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی ساحل عاج و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی زیمبابوه و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی تایلند و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اوکراین و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اسپانیا و ایران؛ پيشينه روابط سياسی و اقتصادی اردن با ايران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی اتیوپی و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی سیرالئون و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی قطر و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی آرژانتین و ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و فرهنگی سریلانکا و ج. ا. ایران؛ پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی گرجستان و ایران
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)