ادبیات کودکان و نوجوانان افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[ادبیات کودکان و نوجوانان ژاپن]]؛ [[ادبیات معاصر نوجوانان و جوانان در روسیه]]؛ [[ادبیات کودکان و نوجوانان کوبا]]؛ [[ادبیات کودکان و نوجوانان تونس]]؛ [[ادبیات کودکان و نوجوانان سنگال]]؛ [[ادبیات کودکان و نوجوانان در تایلند]]؛ [[ادبیات کودکان و نوجوانان در اسپانیا]]؛ [[ادبیات کودکان و نوجوانان در اردن]]؛ [[ادبیات کودکان و نوجوانان سیرالئون]]. | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۳
در افغانستان درخصوص ادبیات کودک و نوجوان، توجه کافی صورت نگرفته است. در زمان حبیب‌الله خان تنها اقدامی‌که صورت گرفت از جانب محمود طرزی بود و آن انتشار نشریه‌ای به نام سراج‌الاطفال بود که در سال ۱۲۹۷ شمسی/ ۱۹۱۸، هفت سال پس از انتشار سراج‌الاخبار، منتشر شد. بعد از آن نشریه‌هایی به نام «دکوچینانو ژغ» و «انیس اطفال» در فاصله سال‌های ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۵، منتشر شدند. بعد از آن تا سال ۱۳۵۱ شمسی، هیچ نشریه رسمی در این زمینه چاپ نشد. در دوران کمونیست‌ها نشریه‌ای به نام پیشاهنگ چاپ می‌شد که ویژه نوجوانان حزب دمکراتیک خلق افغانستان بود و در سال ۱۳۷۱ منتشر می‌شد. نشریه دیگری به نام «روشنک» در سال ۱۳۶۸ چاپ شد.کتاب‌هایی که در زمینه کودک و نوجوان چاپ شده عبارت‌اند از: افسانه‌های قدیم شهر کابل توسط دکتر احمد جاوید، قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب، مجموعه داستان برادری توسط غلام حیدر یگانه، تئاتر و کودک و تئاتر خانگی از جلال نورانی. در ایران نیز کتاب‌هایی چاپ شده است؛ مانند: بناء، پرستوها، زنگ تفریح، هم‌صنفی، حمایت، طراوت و...، پس از برکناری طالبان فعالیت‌های زیادی در زمینه ادبیات کودک و نوجوان صورت گرفته و با گذشته به‌کلی تفاوت پیدا کرده است.[۱]
نیز نگاه کنید به
ادبیات کودکان و نوجوانان ژاپن؛ ادبیات معاصر نوجوانان و جوانان در روسیه؛ ادبیات کودکان و نوجوانان کوبا؛ ادبیات کودکان و نوجوانان تونس؛ ادبیات کودکان و نوجوانان سنگال؛ ادبیات کودکان و نوجوانان در تایلند؛ ادبیات کودکان و نوجوانان در اسپانیا؛ ادبیات کودکان و نوجوانان در اردن؛ ادبیات کودکان و نوجوانان سیرالئون.
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 285-286.