انجمن سراسری خبرنگاران چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
وظایف این انجمن به شرح زیر است: | وظایف این انجمن به شرح زیر است: | ||
* ایجاد وحدت عمل و رویه میان خبرنگاران عضو انجمن؛ | |||
* توسعهی روابط و مبادلات رسانهای خبرنگاران چینی با همتایان خارجی و انجمن خبرنگاران بیش از یکصد کشور جهان؛ | |||
* تلاش برای توسعه و آموزش شغلی خبرنگاران و رسانههای مختلف [[چین]]؛ | |||
* دفاع از حقوق صنفی خبرنگاران.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،جلد1، ص.318.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[مهم ترین سازمان های اجتماعی چین]]؛ [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین]]؛ ؛ [[فدراسیون سراسری زنان چین]]؛ [[انجمن دوستی خلق چین با کشورهای خارجی]]؛ [[انجمن علوم و فناوری چین]]؛ [[فدراسیون سراسری ادبی و هنری چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۲۰
در سال1937میلادی، انجمن خبرنگاران چین برای نخستین بار در شهر شانگهای آغاز به کار نمود. این انجمن که با حمایت حزب کمونیست در آن سال پایه گذاری شد دارای سابقهای حدود 75ساله است.
این انجمن، به عنوان قدیمیترین تشکیلات خبرنگاران، در کشور چین از اعتبار و جایگاه بالایی برخوردار است. حدود 223 انجمن محلی خبرنگاری با 550هزار خبرنگار عضو، در مناطق مختلف کشور و زیر نظر این انجمن فعالیت میکنند. با توسعهی حوزهی خبرنگاری و تنوع رسانهها، این انجمن نقش مهمی در زمینهی اطلاع رسانی در داخل و مبادلات بین المللی ایفا میکند.
وظایف
وظایف این انجمن به شرح زیر است:
- ایجاد وحدت عمل و رویه میان خبرنگاران عضو انجمن؛
- توسعهی روابط و مبادلات رسانهای خبرنگاران چینی با همتایان خارجی و انجمن خبرنگاران بیش از یکصد کشور جهان؛
- تلاش برای توسعه و آموزش شغلی خبرنگاران و رسانههای مختلف چین؛
- دفاع از حقوق صنفی خبرنگاران.[۱]
نیز نگاه کنید به
مهم ترین سازمان های اجتماعی چین؛ حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین؛ ؛ فدراسیون سراسری زنان چین؛ انجمن دوستی خلق چین با کشورهای خارجی؛ انجمن علوم و فناوری چین؛ فدراسیون سراسری ادبی و هنری چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد1، ص.318.